Ιστορίες της Νύχτας: Μικρή, νυχτερινή μυσταγωγία

Νικόλαος Γύζης, Παιδί που κοιμάται

Σήμερα έχω την χαρά να φιλοξενώ την αγαπημένη φίλη και "άστεγη καταληψία" Σοφία ΜΒ με μια τρυφερή Ιστορία της Νύχτας! Αποτελεί τη δική της συμμετοχή στο δημιουργικό δρώμενο της φίλης μας Αριστέας!

Μια ιστορία που θυμίζει σε όλους όσοι είναι γονείς ίσως την πιο γλυκιά στιγμή και εικόνα απίστευτης ομορφιάς, που προσφέρει η ύπαρξη ενός παιδιού...

Ας την απολαύσουμε!

@ Εικόνα και μουσική επιλογές δικές μου. Ελπίζω να αρέσουν στην Σοφία... 

Μικρή, νυχτερινή μυσταγωγία

Εκείνες τις στιγμές της νύχτας που μένεις να το κοιτάς απόλυτα νηφάλιο, ακαταμάχητα αθώο και ολοκληρωτικά παραδομένο...

Εκείνες τις στιγμές που μόνο η ανάσα του χορεύει ρυθμικά κάτω από το χαμηλό φως...Άλλες φορές δεν ακούγεται ούτε αυτή! Κι ακροπατώντας σκύβεις ν' αφουγκραστείς. Αναπνέει!

Κι ύστερα ένα χαμόγελο! 

Ποια πεταλούδα γαργαλάει τα όνειρά του; Κι άλλοτε ανήσυχο! Με ποιους δράκους πολεμά;

Είναι εκείνες οι στιγμές που με δέος ευγνωμονείς για το θαύμα της φύσης μα ταυτόχρονα φοβάσαι ενδόμυχα την Ύβρι και γεμίζει ο αέρας με ανομολόγητες ευχές, προσευχές, ξόρκια, δεισιδαιμονίες και τελετουργικά που ποτέ δεν πίστευες.

Κι έρχεται η αγκαλιά του συντρόφου που σε πιάνει αθόρυβα και τρυφερά από τους ώμους. Δεν μιλάτε, δεν ανασαίνετε, το βλέμμα μόνο συναντιέται, το ίδιο βλέμμα, το ίδιο χαμόγελο κι οι δυο χωρίς λόγια. 

Το ξέρεις και το ξέρει! Ότι είναι η αγκαλιά εκείνη ιερή, μια αγκαλιά, μια στιγμή που δεν μπορείς να μοιραστείς με κανέναν άλλο στον κόσμο. 

Μικρή μυσταγωγία στο μισοσκόταδο... κάθε νύχτα...αμέτρητες νύχτες...

@ Η μουσική επιλογή είναι για να μας υπενθυμίζει ότι τα παιδιά, και μαζί τους κι εμείς, επιβάλλεται να ονειρεύονται, να φαντάζονται πάντα έναν κόσμο πιο δίκαιο, κι ας μην είναι, αλλιώς η ελπίδα χάνεται και η ανθρωπιά! Τότε ποιος ο λόγος της συνέχειας σε τούτη τη γη;

Σοφία, σ' ευχαριστώ πολύ γι' αυτή την ευαίσθητη ματιά!

Την έχουμε ανάγκη...