Συντροφιά με ένα "Αν" και ένα "θα"...

Τα "παιδία παίζει"! Κι αυτό επιβάλλεται, για να είναι υγιή. Ενίοτε όμως είναι ανάγκη να συμμετέχουν σε παιχνίδια και οι ενήλικες, αφενός για τη διατήρηση μέσα τους της φρεσκάδας των παιδιών κι αφετέρου προς όφελος της πνευματικής και ψυχικής τους υγείας.
Στα κεφάλια μας παίζονται παγκόσμια τα πιο άγρια και απάνθρωπα παιχνίδια εξουσίας, ελέγχου και προδοσίας του ανθρώπου! Εμείς μπορούμε να ισορροπήσουμε αυτό τον εφιάλτη, έστω και για λίγο με την ψευδαίσθηση του ονείρου και του κόσμου της φαντασίας των παιδιών με ένα απλό παιχνίδι. Είναι ανάγκη κάποιες στιγμές, για να μην μπούμε για τα καλά στον παραλογισμό, που κοντεύει να μας καταπιεί...

Ας παίξουμε, λοιπόν, με το αχώριστο ζευγάρι του "Αν" και του "θα"!

α)  Αν για μια μέρα σού παραχωρούσε (λέμε τώρα) την θέση του ένα  πρόσωπο με ισχύ πολιτική ή οικονομική - εγχώριο ή ξένο, θα ήταν ... και θα αποφάσιζες ...

β)   Αν ξυπνούσες ένα ωραίο πρωινό και... ήσουν κάποιος άλλος/η, αυτός/η θα ήταν ...

γ)  Αν γινόσουν για μια νύχτα τραγουδιστής/στρια, θα τραγουδούσες σ' ένα πολύ αγαπημένο σου πρόσωπο, το ...

δ)   Αν άφηνες για μια φορά να βγει ελεύθερα το παιδί από μέσα σου, θα ...

ε)   Αν ερχόταν να σε βρει απρόσμενα και "κατακούτελα" ο απόλυτος έρωτας εκεί που όλα έμοιαζαν ήρεμα, ακίνητα, τακτοποιημένα, θα ...

στ)  Αν ήσουν φιγούρα σ' έναν γνωστό ζωγραφικό πίνακα, αυτή θα ήταν ...

Ξέχασα ότι... πρέπει να απαντήσω πρώτη...

α) Θα του έλεγα ένα γενναίο "Ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Προτιμώ να μείνω όρθια...".

β) Σ' αυτή την φάση θα προτιμούσα την Ζαν ντ' Αρκ, για να περνούσα σε μερικές ... εκκαθαρίσεις σε πολλά πεδία μαχών!

γ) Θα του τραγουδούσα των Eloy το "The Sun Song" για την ελπίδα που φέρνει το φως του με τον ερχομό της επόμενης μέρας...

δ)   Θα παραβίαζα αρκετούς από τους κανόνες, που θα μου έβαζαν οι ενήλικες, για να δοκιμάσω την υπομονή και την αγάπη τους. Φυσικά μέσα από τον αυθορμητισμό των παιδιών θα τους έφερνα πρόσωπο με πρόσωπο με την αλήθεια του εαυτού τους  και τον βαθμό της υποκρισίας τους.

ε)   Θα του έδινα μια στο κεφάλι κι εγώ, για να μάθει να μην ενοχλεί! Θράσος που το έχει πια να μας χαλά την ηρεμία και την τάξη... 

στ)  Η θεά Άρτεμις στον πίνακα του Pompeo Batoni "Άρτεμις και Έρωτας", ο οποίος είναι μια αλληγορία για το αιώνιο παιχνίδι ανάμεσα στο "θέλω" και "πρέπει", που συχνά ξέρουμε ποιος είναι ο νικητής..., όπως λέει και στο άρθρο, που σας παραπέμπω, για να δείτε τον πίνακα, αλλά και να πάρετε, αν θέλετε, πληροφορίες γι' αυτόν.

Τέλος

Από εμένα...

Η σειρά σας τώρα!