Μυρίζει ο αέρας μικρές πολυτέλειες...

Ο άνθρωπος αγαπούσε πάντα την περιποίηση και τον καλλωπισμό ακόμη και με πενιχρά μέσα. Τα έλαια, οι αρωματικές αλοιφές μα και ό,τι είχε σχέση με αρωματικές ουσίες είχαν εξέχουσα σημασία στη ζωή του. Από τα αρχαία χρόνια η αρωματοποιία αποτελούσε έναν κλάδο ξεχωριστό που απαιτούσε δεξιοτεχνία και εφευρετικότητα, όμως και αρκετή μυστικότητα. 

Κανείς δεν μπορούσε και δεν μπορεί μέχρι σήμερα να ξεφύγει από την ισχυρή γοητεία των αρωμάτων. Πέρα από την καθαριότητα που αναδεικνύει τη φυσική μυρωδιά του σώματος - που συχνά είναι αξεπέραστη - το να φορά κανείς κάποιο άρωμα δείχνει μια επιπλέον φροντίδα προς τον εαυτό του. 

Η επιλογή του ταιριαστού αρώματος για τον καθένα δεν είναι εύκολη υπόθεση, καθώς είναι σημαντικό να  αλληλεπιδρούν αρμονικά τα συστατικά του με τα φυσικά "αρώματα" του σώματος. Όπως  επίσης το να συνδυάσει ο ενδιαφερόμενος με τα παραπάνω και την τιμή που μπορεί να πληρώσει η τσέπη του... 

Τα αρώματα πάντα ήταν μια πολυτέλεια από την οποία ευωδιάζει ο αέρας, όμως πλέον υπάρχουν στην αγορά λύσεις για όλα (σχεδόν) τα "βαλάντια". Τώρα αν κάποιος επιθυμεί να στραφεί σε κάτι ιδιαίτερα ακριβό, αλλά δεν θέλει και να το χρυσοπληρώσει, μπορεί να περιμένει με υπομονή και κατάλληλο προγραμματισμό τις μεγάλες εκπτώσεις που γίνονται μέσα στη χρονιά μία ή δύο φορές τον χρόνο. Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο και τα χρήματα αυτή η αναμονή.

Φυσικά, από τη μεγάλη χαρά του ο καθένας που θα φορά το λατρεμένο του άρωμα οφείλει να είναι προσεχτικός και να μην το παρακάνει στην ποσότητα, διότι ο σκοπός είναι να γίνεται αισθητή η παρουσία του στον χώρο με ευχάριστο τρόπο κι όχι να μετατρέπεται σε "εντομοαπωθητικό"!

Από παιδί αγαπώ πολύ τα αρώματα και δεν υπάρχει μέρα που θα βγω έξω (ακόμα και μέσα να είμαι) χωρίς να βάλω μια σταγόνα. Δεν υπάρχουν όμως αμέτρητα διαφορετικά μπουκαλάκια από αυτού του είδους την πολυτέλεια. Συνήθως φορώ ένα και μοναδικό άρωμα, το οποίο αλλάζω έπειτα από κάποιο μεγάλο χρονικό διάστημα, όταν διαπιστώνω ότι δεν με αντιπροσωπεύει πια. Πώς λένε "ένα και καλό"; Ε, κάπως έτσι συμβαίνει από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να αρωματίζομαι... 

Πιστεύω ότι το άρωμα πρέπει να εκφράζει αυτό που κυριαρχεί στην προσωπικότητά μας σε κάθε διαφορετική περίοδο της ζωής μας. Αυτή είναι η δική μου ματιά, που εννοείται ότι δεν αντιπροσωπεύει όλο τον κόσμο. 

Εδώ και δύο χρόνια έχω κολλήσει με την πρόσφατη έκδοση ενός σχετικά ιστορικού αρώματος, μια και το πρώτο φτιάχτηκε το 1957 αποκλειστικά για την Audrey Hepburn κι εκείνη μάλιστα ήταν η πρώτη ηθοποιός που "δάνεισε" το πρόσωπό της για την προβολή του συγκεκριμένου αρώματος μα και γενικά ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία των αρωμάτων, που ηθοποιός κάνει κάτι τέτοιο. Εξάλλου, ο συγκεκριμένος οίκος υψηλής ραπτικής (δεν αναφέρω επωνυμία για ευνόητους λόγους) ήταν αυτός που λάνσαρε με την ίδια ηθοποιό και το κλασικό "little black dress", που τελικά δε λείπει από τη γυναικεία ντουλάπα - κι ας είναι το πιο φτηνό που υπάρχει!

Ποια είναι η δική σας σχέση με τα αρώματα;

 

Κλείνω με τα λόγια δύο σπουδαίων εκπροσώπων της υψηλής ραπτικής και αρωματοποιίας:
"Μια γυναίκα που δεν φορά άρωμα, δεν έχει μέλλον."
                                                                      Coco Chanel
Πάντα κάπως σκληρή η μανδάμ θα έλεγα...

"Το άρωμα μιας γυναίκας αποκαλύπτει περισσότερα γι' αυτήν από το γραφικό της χαρακτήρα."
                                                                       Christian Dior

Μήπως λίγο υπερβολικός ο κυριούλης;

Το έχω βάλει ξανά, όμως αδυναμίες είναι αυτές...😀

@ Κάτι εύπεπτο, λοιπόν, σε αυτή την ανάρτηση, για να χαιρόμαστε. Κι όπως λέει μια φίλη μου: "Όταν τα πράγματα ζορίζουν, "η συζήτηση μόνο για νύχι και μαλλί", ε, κι εδώ πιάσαμε την parfumerie...

@ Α, και τώρα τι θα μυρίζουμε με τις μάσκες... είναι άλλο θέμα!