Μικρά σημεία των καιρών και ημερών

Karen Hollingsworth

 

Ζώντας σε ένα ατελείωτο μπάχαλο σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο, έτσι ανάκατα ήρθα να αφήσω μικρό μέρος από σκέψεις που φέρνουν βόλτα στο ταπεινό μυαλό μου.

 

Αν καταφέρουμε να βγούμε σώοι και αβλαβείς σωματικά, πνευματικά και ψυχικά έπειτα από την πολιτική και κοινωνική αηδία, αδιαφορία, ανοησία κλπ, τότε θα είμαστε ήρωες της σύγχρονης εποχής.

Όσα συμβαίνουν δηλώνουν ότι μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας από τα πάνω προς τα κάτω λειτουργεί σε κατάσταση τρικυμίας εν κρανίω. Και δεν είναι να απορεί κανείς με όσα τρώμε, πίνουμε, καταπίνουμε, εισπνέουμε και προσλαμβάνουμε εγκεφαλικά... κι όλα αυτά χωρίς ανάσα υγείας, αφού πολλή από δαύτη βλάπτει.

Για πολλούς όλα είναι ωραία και ανθηρά, γι' αυτό σου λένε άσε τα βιβλία και πιάσε τα ριάλιτι σόου - που είναι απίστευτα "διδακτικά", άσε την πένα και πιάσε το βερνίκι νυχιών, άσε το παιδί και την Παιδεία και φτιάξε μπούτια, κοιλιά και κώλο - την μάπα μην ξεχάσεις, μην απασχολείς το μυαλουδάκι σου (κρίμα είναι να το κάψεις κι άλλο...) με πολλά πρωτόκολλα υγείας και τα συστήματα πέριξ αυτής και φόρα τη μάσκα σου - αυτή αρκεί για όλα, τι δεν καταλαβαίνεις. 

Άσε την εργασία που χάνεις και ξεκίνα τις προσευχές, παράτα την απειλητική και θρασύτατη στάση και συμπεριφορά της "γειτονοπούλας" χώρας και πήγαινε διακοπές (κυριολεκτικά και μεταφορικά) - το πτωχό πόπολο θα θαυμάζει τι μέσο χρησιμοποίησες για να μετακινηθείς και τι φοράς, οπότε μη σκιάζεσαι. Το ίδιο συστήνεται να κάνεις με τις πυρκαγιές (σου κάψανε τις Μυκήνες, ωρέ...), τις πλημμύρες και ό,τι κακό μας βρει - αν δεν το κοιτάμε, δεν υπάρχει! Η φωτιά στο βρακί μας έχει φτάσει - και είναι νάυλον πανάθεμά το - μα δεν πτοούμαστε, διότι θα έχουμε πάντα μαζί μας πλέον ως φυλαχτό τα διάσημα, πολύχρωμα, κυριλάτα και σούπερ υγιεινά παγουρίνα! Και... θα φωνάζουμε με περηφάνια: "Ακάκιε, το παγουρίνο μην ξεχάσεις"!

Τι άλλο θες, ανικανοποίητε ανθρωπάκο; Μπορείς  να είσαι ευτυχής, μια και όλα δουλεύουν για την πάρτη σου και την "ευημερία" της.

 

Κλείνοντας, να αναφέρω δυο παραδείγματα της στάσης που "φοριέται" πια πολύ, αλλά παράλληλα δίνει εξηγήσεις για την φάση που βρισκόμαστε σε μεγάλο βαθμό, οπότε δεν χρειάζεται να απορούμε. 

Το πρώτο έφτασε στα αυτιά μου από φίλους που πήγαν διακοπές και στάθηκαν σ' αυτό, διότι κάνει εντύπωση, βρε παιδάκι μου. 

Είσαι παραλία, στρώνεις την πετσέτα κάθεσαι σε ημιξαπλωτή στάση με πόζα μοντέλου, ακίνητη σαν άγαλμα, μα τόσο ακίνητη, που σαν έρθει το κύμα επάνω σου, μουσκέψει την πετσέτα σου , γίνεις ένα με τη μουλιασμένη άμμο και την πετσέτα μαζί, δεν κουνιέται ούτε η βλεφαρίδα μη τυχόν και χάσεις την πόζα...

Αν πάλι βαρεθείς και θέλεις να κουνηθείς λιγάκι, απλά σηκώνεσαι, κάνεις δυο βήματα και αρχίζεις να τραβάς με πάθος αμέτρητες κωλοσέλφι... Μα πώς, θα μείνει παραπονεμένος ο πισινός που έχει τραβήξει τόσα για να γίνει αυτός που έγινε ("άριστος" λέμε); Το μέγα ζήτημα των σέλφι έχει προχωρήσει σε άλλα επίπεδα, τα οποία είχα προβλέψει (κάνοντας πικρό χιούμορ) ως "αστροπαίδι" σε παλαιότερη ανάρτηση (αυτή με τις λευκάνσεις και τα τοιαύτα)!

Το δεύτερο παράδειγμα στάσης είναι το "καυτό" νέο της επικαιρότητας με το ριάλιτι του "μεγάλου αδελφού" (μας είχε λείψει, βλέπεις). 

Πάει το αρσενικό, λοιπόν, της συμφοράς - αντί να βρίσκεται αλλού και να ζει την αληθινή ζωή με κάθε τρόπο - και πετάει μια καφρίλα, ώστε να χάσκουν τα στόματα των τηλεθεατών και να μην αρθρώνουν άλλο λόγο. Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να διατηρείται το κοινό στη σιωπή. Και δυστυχώς, αποδεικνύεται καθημερινά ότι υπάρχουν πολλά τέτοια αρσενικά που κυκλοφορούν εκεί έξω και δρουν ανενόχλητα.

 

Ευτυχώς, για όλα τα παραπάνω υπάρχει  πολύ κοινό που έχει ακόμα γερά αντανακλαστικά και αντιδρά με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας!

 

Α, μην ξεχάσω, οι εκπαιδευτικοί πήγαν - όπως και κάθε μέρα - στα σχολειά στις 7 του μηνός (που παρατρίχα θα άνοιγαν), όμως έφυγαν με "άδεια χέρια"... Ανοίξανε μεν και τα περιμένουν ακόμα όλα δε...!

 

 

 

@ Μια γλυκιά φωνή και παρουσία για την "ανάρρωση"...