Λένε πως για να μην σαλτάρει κανείς, καλό θα είναι να εκφράζει ή να μετουσιώνει όσα αισθάνεται (πάντα για τα καταστροφικά συναισθήματα μιλώντας) με κάποιο τρόπο λιγότερο ή περισσότερο δημιουργικό. Με κάποιο τρόπο, τελοσπάντων, πρόσφορο που να βοηθάει, ώστε να μην τον καταβάλει ψυχικά, πνευματικά κι ενίοτε σωματικά όλο αυτό που νιώθει.
Σίγουρα δε συστήνεται το να αρχίσει να επιτίθεται σε όποιον βρει μπροστά του, βγάζοντας όλα του τα απωθημένα, δηλαδή άλλο να του φταίει κι άλλος να την "πληρώνει"!
Δυστυχώς, όμως, σε πλήθος περιπτώσεων μέσα στις καθημερινές ιστορίες τρέλας μόνο αυτό συμβαίνει!
Ζούμε που ζούμε την αδιαφορία και το παράλογο μέσα στη χώρα μας με όλα όσα εξελίσσονται χωρίς παύση - μια ανάσα - και ταράζουν ανελέητα την ισορροπία μέσα μας, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η λύση δεν είναι το "αλληλοφάγωμα" μα η ψυχραιμία, η κατανόηση, η ενότητα και η συνεργασία. Σε περιόδους υψηλής κρίσης αυτά αποτελούν το "μαγικό ραβδί" που θα οδηγήσει στον δρόμο της σωτηρίας.
Στις πιο δύσκολες συνθήκες θα συναντήσει κανείς και τις πιο άκυρες στάσεις ή συμπεριφορές. Κι αυτό, διότι ο άνθρωπος δεν εννοεί να νιώσει στο πετσί του ότι γύρω του υπάρχουν και φωτεινά σημάδια πέρα από το σκοτάδι της ψυχής του. Δεν έμαθε ποτέ να διακρίνει τα καλά που απολαμβάνει, να τα προβάλλει παράλληλα με τα αρνητικά που τον ταλαιπωρούν, για να σκεφτεί με σοφία πριν δράσει ανεξέλεγκτα. Όπου τότε και την αναστάτωση ή την καταστροφή θα επιφέρει, αλλά και θα γελοιοποιηθεί μέσα από ακραίες αντιδράσεις ή ακόμη και ψεύδη!
Τα παραπάνω συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή του τόπου, μα ακόμη χειρότερα στην αγορά, στη στάση των ΜΜΜ, στον χώρο εργασίας (κι ας δίνεις την ψυχή του κανείς εκεί), στις δημόσιες υπηρεσίες (κι ας "καίγεται" κανείς στο να έχει κάποιο αποτέλεσμα), στον δρόμο και όπου αλλού μπορεί να φανταστεί κανείς (ας το προσθέσει...).
"Μα αυτό βρήκες, καλή μου;", θα μου πεις, αγαπητέ αναγνώστη.
Ο καθένας με τα γούστα του, αφού προσωπικά νιώθω ότι αυτό το μέσο μου προσφέρει την αίσθηση της ελευθερίας και της εκτόνωσης (μια και κάνεις άσκηση παράλληλα)....
Α τώρα μίλησες στον ...σωστό άνθρωπο. Ξέρεις ότι είμαι λάτρης του ποδηλάτου εδώ και δεκαετίες. Και όχι απλώς λάτρης αλλά έχω γράψει χιλιάδες χιλιόμετρα με το ποδήλατο Γλαύκη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο και πιο ζωογόνο από αυτό. Αφήνεσαι, σε πάει, νιώθεις τον αέρα, τη ζωή γύρω σου. Είναι εκπληκτικό. Και τώρα μάλιστα έφεραν και ηλεκτρικά για τα οποία παίρνεις και επιδότηση. Σκέψου το Γλαύκη μου. Είναι μια υπέροχη λύση σε όλα αυτά που ζούμε.
Λάτρεψα τις μουσικές σου τι να σου πω τώρα, το ξέρεις ότι πάντα με μαγεύεις με αυτές και με κάνεις να νοσταλγώ πολύ.
Την καλησπέρα μου.
Σ' ευχαριστώ, Γιάννη!
ΔιαγραφήΕύχομαι επίσης δραστήριες βόλτες που μόνο υγεία προσφέρουν!
Και η μουσική το ίδιο...!
Τη ζωή "ποδήλατο" μας έχουν κάνει..., γιατί το επιτρέψαμε. Είπαμε να κάνουμε υπομονή, να το αφήσουμε να συμβεί, μα αυτοί αλωνίζουν κι όποιον πάρει ο χάρος, μωρέ αδερφάκι μου! Τέτοιο ξεφτιλίκι δεν είδε ποτέ η χώρα!
Απ' τις μαρτυρίες φίλων που είναι δεινοί ποδηλάτες, πρέπει όντως να είναι το απόλυτο αντικαθλιπτικό. Καλές ορθοπεταλιές λοιπόν Γλαύκη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Ωραίο φλας μπακ στις μουσικές σου επιλογές ♥
Ευτυχώς που υπάρχουν τέτοια φυσικά αντικαταθλιπτικά, διότι δεν μας βλέπω καλά!
ΔιαγραφήΓενικά έχουμε καβαλήσει ένα "ποδήλατο" που έχει πιάσει την κατηφόρα δίχως φρένα...:((
Μαρία μου, είμαι αρκετά φουρκισμένη και γι' αυτό ήμουν κάπως κοφτή κι απότομη παραπάνω!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά!