Συλλογάται κανείς καλύτερα με ποίηση

Η κλίση της ζυγαριάς

Ήτανε ένα μικρό όνειρο η ζωή μου

και το όνειρο, είναι η αλήθεια, ήταν σε φως πολύ

που συνεχώς το διέκοπταν οι εφιάλτες.

Και μ' όλον τούτο, ο διάφανος χρυσός του, η θαλπωρή,

το κάλλος του, στη ζυγαριά βαλμένα των υπέρ

και των κατά, βάρυναν περισσότερο.

Μην τον κοιτάτε τον μαντύα αυτόν από πληγές

στο σώμα μου. Είμαι ευχαριστημένος.

Το ζωάκι

Ήμουν ένα μικρό ζωάκι που συνέλαβε τη ζωή,

τον ήλιο, τ' αστέρια και το φεγγάρι. Κ' εχτός

απ' τα χρώματα της γης που τα μέτρησε,

έπαιξε με πολλά "γιατί". Πήρε χρώμα στα χέρια του

κ' εξέτασε την ποιότητα. Κοίταξε απ' όλα 

τα σημεία το φως, ζητώντας να βρει 

τη γωνία απ' όπου θα διέκρινε την ουσία του.

                           Και τα δύο του Νικηφόρου Βρεττάκου

@ Η ποίηση είναι πάντα μια μικρή ανακούφιση μετά απ' όσα δυσάρεστα φτάνουν στ' αυτιά μας, τα οποία κάποιες φορές μπορεί να μην μας αφορούν άμεσα, όμως καλούμαστε να συλλογιστούμε και πάλι για το πολύτιμο της ζωής και της πορείας μας σ' αυτήν.

Ας μην τη "μουρμουράμε" με αγνωμοσύνη. Ας την κάνουμε "φως" με όποιο τρόπο έχει τη δυνατότητα ο καθένας.

Διάττοντες αστέρες είμαστε και τίποτε περισσότερο...