Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2020

Συλλογάται κανείς καλύτερα με ποίηση


Η κλίση της ζυγαριάς

Ήτανε ένα μικρό όνειρο η ζωή μου
και το όνειρο, είναι η αλήθεια, ήταν σε φως πολύ
που συνεχώς το διέκοπταν οι εφιάλτες.
Και μ' όλον τούτο, ο διάφανος χρυσός του, η θαλπωρή,
το κάλλος του, στη ζυγαριά βαλμένα των υπέρ
και των κατά, βάρυναν περισσότερο.
Μην τον κοιτάτε τον μαντύα αυτόν από πληγές
στο σώμα μου. Είμαι ευχαριστημένος.



Το ζωάκι

Ήμουν ένα μικρό ζωάκι που συνέλαβε τη ζωή,
τον ήλιο, τ' αστέρια και το φεγγάρι. Κ' εχτός
απ' τα χρώματα της γης που τα μέτρησε,
έπαιξε με πολλά "γιατί". Πήρε χρώμα στα χέρια του
κ' εξέτασε την ποιότητα. Κοίταξε απ' όλα 
τα σημεία το φως, ζητώντας να βρει 
τη γωνία απ' όπου θα διέκρινε την ουσία του.

                           Και τα δύο του Νικηφόρου Βρεττάκου



@ Η ποίηση είναι πάντα μια μικρή ανακούφιση μετά απ' όσα δυσάρεστα φτάνουν στ' αυτιά μας, τα οποία κάποιες φορές μπορεί να μην μας αφορούν άμεσα, όμως καλούμαστε να συλλογιστούμε και πάλι για το πολύτιμο της ζωής και της πορείας μας σ' αυτήν.
Ας μην τη "μουρμουράμε" με αγνωμοσύνη. Ας την κάνουμε "φως" με όποιο τρόπο έχει τη δυνατότητα ο καθένας.
Διάττοντες αστέρες είμαστε και τίποτε περισσότερο...







 

4 σχόλια:

  1. Η ποίηση είναι ένα ανώτερο φίλτρο σε ότι αρνητικό προσπαθεί να περάσει μέσα μας. Είναι ένας καθαρτήριος ναός όπου καταθέτουμε με σεβασμό κομμάτια του κόσμου και του συλλογισμού μας.
    Μια διαδικασία λεπτή και ανώτερη.
    Καλησπέρα Γλαύκη μου, να είσαι καλά κοπέλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι όμορφα που εκφράστηκες για την ποίηση, Γιάννη!
      Κάπως έτσι είναι.
      Κι εσύ να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  2. Επειδή μας έχουν πνίξει τα "διάττοντα σκουπίδια" η ποίηση βοηθάει να παίρνουμε λίγο οξυγόνο. Και ευτυχώς, έχουμε μεγάλη κληρονομιά απ' τους ποιητές μας. Είναι η πυξίδα μας για να πορευόμαστε στο σκοτάδι της εποχής.
    Καλό σαββατοκύριακο Γλαύκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, αυτά τα "διάττοντα σκουπίδια" ορίζουν τις ζωές μας...
      Τέτοιο σκοτάδι ίσως δεν περίμενε κανείς πριν από αρκετά χρόνια. Αν και παρατηρούσε κανείς προσεχτικά, σημάδια υπήρχαν.
      Μια σχετική κουβέντα είχα εχθές με την κόρη μου. Όσο περισσότερο "ξεσαλώνει" ο άνθρωπος τόσο σκοτάδι έπεται στη συνέχεια και μπόχα λαθεμένου κι ακραίου συντηρητισμού.
      Τότε είναι που τα πιο κακά παιδιά σκύβουν το κεφάλι κι ακολουθούν τυφλά εντολές. Εξάλλου, αυτοί είναι που έχουν τις ενοχές μα και την ανωριμότητα, ώστε να συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο. Πάντα σε βάρος των άλλων, παρασύροντάς τους στον ανόητο τρόπο συμπεριφοράς και στάσης τους απέναντι στις προκλήσεις της ζωής. Φυσικά, και στις συνέπειες που έχει κάτι τέτοιο...
      Σταματώ, διότι τελειωμό δεν θα έχω, αν ανοίξω περισσότερο το στόμα μου. Σ' αυτή την φάση δεν το θέλω. Τουλάχιστον όχι ακόμα για πολλούς λόγους.
      Φιλιά, κορίτσι μου!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.