Κάποια όνειρα ζητούν την υλοποίηση

Δίχως όνειρα ο άνθρωπος δεν θα έφτανε να πράττει μικρά θαύματα για εκείνον μα και για τους άλλους, όπως και πολλά σημαντικά πρόσωπα για την ανθρωπότητα (επιστήμονες, εφευρέτες, λόγιοι, καλλιτέχνες) δεν θα κατάφερναν να προσφέρουν σ' αυτήν και την εξέλιξή της, αν δεν επεδίωκαν - συνήθως με πάθος - να υλοποιήσουν κάποια από τα όνειρά τους.

Πέρα από εκείνους όμως τους σπουδαίους υπάρχουμε κι εμείς οι υπόλοιποι, οι κοινοί θνητοί, που συχνά έχουμε πιο ταπεινά όνειρα, όμως για τον καθένα μας με ξεχωριστή αξία. Θα λέγαμε ότι είναι αναγκαία η ύπαρξή τους (μέσα στην ταπεινότητά τους) και το όφελος αρκετά μεγάλο, αφού διατηρούν μέσα μας την αισιόδοξη ματιά προς τη ζωή, το κίνητρο να συνεχίζουμε με πιο φρέσκια ενέργεια την κοπιαστική πορεία μας.

Εννοείται πως τα όνειρα που κάνουμε, δε γίνονται εφάπαξ, οπότε δεν ακολουθούν άλλα. Σε κάθε φάση της ζωής μας κάτι νέο έρχεται να μας βρει και μας τροφοδοτεί με φως, αναμένοντας τη μελλοντική υλοποίησή του.

Θα ήταν ανόητο εκ μέρους μας να πιστέψουμε έστω για μια στιγμή ότι μπορούν να υλοποιηθούν όλα όσα ονειρευόμαστε κατά καιρούς. Παρόλα αυτά, εξίσου ανόητο θα ήταν να θεωρούμε δεδομένο ότι ορισμένα - ίσως και τα πιο τρελά μας - είναι ανέφικτο να τα κάνουμε πραγματικότητα.

  

Κάθε όνειρο είναι δύναμη... 

Ένα όνειρο που θα θέλατε να μοιραστείτε εδώ; 

Κάποιο που δεν έχει γίνει ακόμα πραγματικότητα... 

Αφού ρωτώ, καλό είναι να μοιραστώ κι εγώ.

Καταρχήν, είμαι  βαθιά ευγνώμων, διότι αρκετά από τα όνειρα που είχα από παιδί αλλά και αργότερα έχουν ήδη υλοποιηθεί.

Όμως υπάρχουν μερικά που περιμένουν τη σειρά τους, που φυσικά κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει με δαύτα...

Δε θα αναφερθώ σε όσα έχουν να κάνουν με το πώς θα ήθελα τον κόσμο, καθώς έχω μιλήσει πολλές φορές εδώ για εκείνα. Η αναφορά έχει να κάνει με αυτά τα καθαρά προσωπικά και ταπεινά, που δεν αφορούν καν στα κοντινά μου πρόσωπα, μια κι αυτά είναι μια άλλη ιστορία.

Ξεκινώ από δύο που έχουν και τις μεγαλύτερες πιθανότητες να βρουν ανταπόκριση στην καθημερινότητά μου:

- Αποχωρώντας από αυτό με το οποίο ασχολούμαι (αν δε χωράς άλλο, φεύγεις πλέον, γκρρ), να προσφέρω τη στήριξη και τη βοήθειά μου σε παιδιά που έχουν ιδιαίτερη ανάγκη. 

- Να καταπιαστώ επίσης με ό,τι γουστάρω πραγματικά και να αμείβομαι από αυτό. Είναι μια ικανοποίηση κάτι τέτοιο...

Προχωρώ σε κάποια που έχουν κάπως λιγότερες πιθανότητες, το πρώτο δεν είναι και άπιαστο, μα το δεύτερο είναι πιο "φευγάτο":

-  Να κάνω τον γύρο της Ευρώπης με το τρένο κι ένα σακίδιο, δίχως περιττά φορτία, με ή χωρίς παρέα. Κανείς δε θα αρνιόταν βεβαίως μια συντροφιά με κοινή επιθυμία για ένα τέτοιο ταξίδι...

- Και... να μπορούσα, λέει, μια μέρα να "σκαρφαλώσω" στις Άνδεις, ναι εκεί στο νοτιά της αμερικανικής ηπείρου, με το αντίστοιχο (και μοναδικό όμως) τρένο που τις διασχίζει φτάνοντας σ' ένα υψόμετρο "μεθυστικό"...! 

Κάνω στοπ, γιατί (πού να πω κι άλλα...) θα αρχίσουν οι "πετριές" από τους επισκέπτες του Cafe, ακόμα και οι αθόρυβες (σιωπηρές) από όσους μόνο θα διαβάσουν και δε θα σχολιάσουν... Καλοδεχούμενες όλες! Ελευθερία έχουμε...(;)

Μουσική που διευκολύνει στο να πλάθουμε όνειρα, που ίσως μπορέσουν μια μέρα να υλοποιηθούν...