Με μια μικρή ατόφια τούφα μαλλιών ξεκινούν όλα...
Στην πρώτη απώλειά της χτυπούν καμπανάκια πως κάτι δεν πάει καλά στον ιερό βωμό που λέγεται σώμα, το οποίο αθόρυβα και συνήθως ύπουλα δολοφονείται με αργές κινήσεις από το άγχος.
Αυτό μάλιστα που δεν εκδηλώνεται με εξωτερικές συμπεριφορές και νευρική κινητικότητα είναι κι εκείνο που χτυπά αιφνίδια. Απαιτεί διέξοδο ή ακόμα καλύτερα ψάχνει εναγωνίως έξοδο κινδύνου.
Το συχνότερο φαινόμενο είναι το σύντομο γκριζάρισμα των μαλλιών και φυσικά σε ηλικίες που δεν θα έπρεπε, εκτός αν υπάρχει κληρονομικότητα. Οι γυναίκες είναι σε πλεονεκτική θέση, διότι η βαφή έρχεται να απαλύνει τα συμπτώματα από τη δράση του σιωπηρού στοχευτή...
Το υποσυνείδητο όμως διατηρεί ένα φορτίο που θα βρει τρόπο να κάνει επίθεση. Όνειρα γλυκά θα επιθυμούσε κανείς μετά από μια κοπιαστική μέρα; Να σου, κάνει την μακάβρια και πανηγυρική του εμφάνιση ένας εφιαλτάκος... Τίποτα, ένας τόσο δα μικρούλης που σου κλέβει τον ύπνο για την υπόλοιπη νύχτα και την ηρεμία για την επόμενη ημέρα.
Απώλεια τούφας μαλλιών, απότομο γκριζάρισμα της κεφαλής, εφιάλτες, διαταραχές ύπνου, διατροφής αποτελούν κάποια πιο απλά δείγματα ότι κάτι δεν πάει καλά.
Αυτά που μπορεί να ακολουθήσουν είναι όσα δεν θα είναι δυνατό να παλευτούν εύκολα, όπως η εκδήλωση του άγχους, ειδικά του χρόνιου, μέσα από άσχημες συμπεριφορές προς τους άλλους (έλλειψη υπομονής, εκρήξεις θυμού ή οργής σχεδόν για τίποτα) που έχουν ως αποτέλεσμα να επέρχονται πληγές στις σχέσεις, εξαρτήσεις όλων των ειδών και ανισορροπία στην καθημερινότητα γενικά, με αποκορύφωμα τα σοβαρά προβλήματα σωματικής υγείας, τα οποία ίσως δεν θα είναι και ιάσιμα από κάποιο σημείο κι έπειτα.
Φροντίδα, λοιπόν, της ψυχικής υγείας έγκαιρα, πριν φτάσει κανείς στο οριστικό και αμετάκλητο της προσβολής της σωματικής υγείας. Είμαστε ευάλωτοι και οφείλουμε να το παραδεχτούμε πρώτα στον εαυτό μας κι έπειτα στους άλλους, ζητώντας βοήθεια. Βρίσκοντας τρόπους διαχείρισης του θεριού πριν μας καταβροχθίσει.
Το φορτίο που σηκώνει στις πλάτες του ο σύγχρονος άνθρωπος είναι τεράστιο, αν δεν κοιμάται τον ύπνο του δικαίου - βέβαια, ίσως είναι πιο ευτυχισμένος αυτός που βρίσκεται σε τέτοια μακαριότητα. Ας μην επιτρέψει στον εαυτό του να κακοποιείται άλλο από τους κακόβουλους εισβολείς στην ψυχή του...
Στην πρώτη απώλεια τούφας και στον πρώτο εφιάλτη ας λάβει τα μέτρα του, προχωρώντας σε δράση πριν είναι αργά.
Πράγματι Γλαύκη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας ύπουλος εφιάλτης που κάνει την παρουσία του από εκεί που δεν τον περιμένεις.
Βαδίζουμε με την εντύπωση ότι είμαστε άτρωτοι. Αυτό βέβαια μας το έδινε κάποτε το πλεονέκτημα της νεανικής μας ηλικίας. Προχωρούσαμε σκάβοντας τις άμυνες του εαυτού μας πατώντας στην αλαζονεία της νιότης. Όμως έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιούμε που βρισκόμαστε και τότε!
Τότε ξεκινά ο πανικός, ο φόβος, με ότι αυτό σημαίνει.
Πολύ σοφές οι κουβέντες και οι υπενθυμίσεις σου σήμερα καλή μας φίλη.
Ακούμε;
Καλησπέρα.
Δυστυχώς, η κατάσταση του άγχους δεν έχει ηλικία και εποχή. Το χειρότερο είναι όταν συμβαίνει στην παιδική και εφηβική ηλικία. Ο ενήλικος έχει την ευθύνη για το πώς θα διαχειριστεί ό,τι του συμβαίνει ή επιτρέπει να του συμβεί.
ΔιαγραφήΣήμερα η νιότη επίσης βάλλεται από παντού σ' έναν κόσμο που έχει χάσει το νόημά του, μέσα στον οποίο εύκολα κανείς όχι μόνο μπορεί κατακλύζεται από άγχος μα και από κρίσεις πανικού ή ακόμα χειρότερα να ακολουθεί η κατάθλιψη.
Δεν είναι πια τίποτε αστείο.
Οτιδήποτε φυσικό έχει μετατραπεί σε αφύσικο.
Όσα γράφτηκαν παραπάνω στο κείμενο δεν έχουν σχέση με τον χρόνο που περνά ούτε με τον φόβο του θανάτου. Δεν φοβάμαι τίποτε από αυτά για μένα προσωπικά. Μόνο μην χάσω άλλο δικό μου πρόσωπο, είναι αυτό που με φοβίζει.
Η αφορμή του κειμένου ήταν δυο συμπτώματα που έχουν την πηγή τους στο έντονο στρες για διάφορους λόγους - μάλλον χρόνιου και υπόκωφου , τα οποία με θορύβησαν αρχικά κι έπειτα με αφύπνισαν.
Αυτά.
Τελικά, οφείλουμε να ακούμε πιο προσεχτικά το σώμα μας και να το σεβόμαστε, γιατί δεν αξίζει για κάθε ηλιθιότητα που μας σκάει να επιβαρυνόμαστε τόσο.