Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017

Οι "τοίχοι" τα έβαλαν μαζί μου; - Α΄μέρος

Θα έχει κανείς παρατηρήσει, πολύ συχνά πια στην καθημερινότητά μας,  πως όταν μιλάμε σε αρκετούς ανθρώπους είναι σαν να απευθυνόμαστε σε τοίχους. Σε κάθε προσπάθεια επικοινωνίας η διάδραση παραμένει στο εντός και επί τα αυτά... Καμία εξέλιξη, τίποτε διαφορετικό, σαν να μην έχει ακούσει ο απέναντί μας τι του έχουμε πει, ακόμα και στην περίπτωση που έχουμε χρησιμοποιήσει ισχυρά επιχειρήματα. 
Πιθανόν, εγκλωβισμένο το άλλο άτομο σε ό,τι έχει εκείνο στον νου του, κάτι το οποίο του προσφέρει, αν μη τι άλλο, ασφάλεια, δεν δύναται να επεξεργαστεί σε βάθος όσα φτάνουν στα αυτιά του. Πολλές φορές αυτό συμβαίνει και λόγω του υπέρμετρου εγωισμού, που ίσως το διακρίνει ή οφείλεται σε κάποια μορφή εμπάθειας, που τρέφει πάνω στο θέμα που αναπτύσσεται σ' έναν διάλογο ή ακόμα χειρότερα σε σχέση με το πρόσωπο με το οποίο συνομιλεί. Το αποτέλεσμα όμως είναι ένα... πως η επαφή έχει ναυαγήσει.

Μια και δε βγάζουμε άκρη με τους ανθρώπινους "τοίχους", ας στραφούμε στους  αληθινούς τοίχους, που ίσως έχουν να μας πουν τα δικά τους, πάντα διαμέσου του ανθρώπινου χεριού και πνεύματος. Από εκεί έτσι κι αλλιώς δεν περιμένουμε καμία άλλη απάντηση, πέρα από αυτή που μπορεί να  δώσουν μερικές φορές σε δικά μας ερωτήματα και ανησυχίες. Κι αυτό είναι μια άλλη μορφή διαλόγου, η οποία κι αν δεν προσθέσει κάτι στις αναζητήσεις μας, τουλάχιστον θα μας διασκεδάσει, θα προκαλέσει το χαμόγελο στο πρόσωπό μας ή ακόμα και το γέλιο - τροφή της ψυχής.

















 



 
         




 

4 σχόλια:

  1. Πάρα πολύ εύστοχη επιλογή στις εκφράσεις των ...τοίχων Γλαύκη μου.
    Ειδικά στο τελευταίο με το σχολείο αλλά και στο προτελευταίο, το ερωτικό είναι πολλά "λεφτά".
    Πολλές φορές οι τοίχοι γράφουν τη δική τους ιστορία και εκεί συναντάμε εκφράσεις που λένε απείρως περισσότερα από αέναες κούφιες συζητήσεις δήθεν.
    Οι μουσικές σου ταξιδιάρικες.
    Όλα όμορφα.
    Καλή βδομάδα σου Γλαύκη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι τοίχοι μια χαρά τα λένε! Εμείς τελικά τι λέμε και τι κάνουμε, ξέρουμε;
      Σ' ευχαριστώ, Γιάννη μου!
      Να σας ταξιδέψω θέλω κι εγώ, έστω για λίγο...
      Καλά να περνάς!

      Διαγραφή
  2. Αχ, τι θέμα! ΤΟ ΘΕΜΑ μου!!!
    Όταν έχω έναν τοίχο απέναντί μου, πότε θυμώνω, πότε εξαντλούμαι προσπαθώντας να βρω δίοδο ή μιαν εξήγηση...
    Και, όπως σωστά γράφεις, σε αυτή την περίπτωση γυρίζεις στους πραγματικούς τοίχους, οι οποίοι μπιρεί να γίνουν... διαδραστικοί!!!
    Υπέροχα τραγούδια πάλι.
    Καλή εβδομάδα, Γλαύκη μου! ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ πάλι, σ' ευχαριστώ για τη μεγάλη καρδιά που μου σέρβιρες, Αλεξάνδρα μου!
      Αυτοί οι τοίχοι άλλοτε είναι ένας γλυκός μπελάς κι άλλοτε ένας εξουθενωτικός βραχνάς...!
      Διαλέγουμε και παίρνουμε κάθε φορά, πορευόμενοι ανάλογα!
      Να είσαι καλά, κορίτσι μου!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.