Δίχως τίτλο..., έτσι, για το απρόβλεπτο

Λένε ότι τα κεφάλαια της ζωής – ειδικά τα πιο σπουδαία -  δε χρειάζονται τίτλους, μια και η ουσία φυλάσσεται στο περιεχόμενο και την κατακλείδα τους. Ίσως έχουν δίκιο.

Ιδού, λοιπόν, μια άτιτλη δημιουργική απόπειρα...

Την βαθιά πρωτόγνωρη αλήθεια μου έφερα στο φως
μα δε με πίστεψες
Το «λάθος» χωρίς επιστροφή πρόωρα διέκρινες
μα δε σε άκουσα

Με το ένα πόδι στη γη και τ’ άλλο στ’ άστρα ήμουν
θαύμασες και τρόμαξες
Στο κάστρο σου ταμπουρώθηκες να προστατευτείς
χάθηκα στον στρόβιλο του συναισθήματος

Παράλογη η βουτιά μου στον χείμαρρο ενός ξένου εαυτού
άλλον επιθύμησες κι όχι αυτόν
Ξεσηκώθηκες μοναχά για εκείνον που ονειρεύτηκες
τον θόλωνα σαν πρόχειρα σβησμένη κιμωλία

Μέσα στη σκόνη του μαυροπίνακα ήταν εκεί παρέα
μα πια δε θέλησες να τον βρεις
Σιχτίρισες την ώρα και τη στιγμή, εμένα κι εσένα μαζί
μα ήσουν εσύ, ήμουν εγώ κι έτσι ήταν γραφτό να γίνει

Σου έδωσα χαρά και στην πήρα πίσω, τα χάλασα όλα, είπες
μα τα δανεικά δε σου ταιριάζουν
Μου έδωσες το σπάνιο και το πήρες πίσω
μα τα ημίμετρα δε μου ταιριάζουν

Πήρα θησαυρό ανεκτίμητης αξίας, φυλαχτό και δύναμη ζωής
μου τον πρόσφερες ηθελημένα κι αθέλητα
Πήρες πολλή αγάπη, τέτοια μοναδική, σαν των παραμυθιών
στην πρόσφερα μ’ απλοχεριά κι ανιδιοτέλεια

Είδα τις ομοιότητες, ίσως και σε απόσταση αναπνοής
ανησύχησες και μέσα σου συγχύστηκες
Είδες τις διαφορές να γεννούν το χάος και στάθηκες σ’ αυτές
δεν τις φοβήθηκα, γιατί ήσουν εσύ

Να πω δυο λόγια κι εγώ στους παραπάνω ταλαίπωρους φίλους, γιατί αλλιώς θα πάει μακριά η βαλίτσα και θ’ αρχίσουμε να βαριόμαστε...

Ας έχετε κατά νου, φίλοι μου, πως από τις αντιθέσεις πλάθονται οι πληρέστερες συνθέσεις. Μια τέτοια ένωση είναι αυτή που οδηγεί αλματωδώς στην εξέλιξη και των δύο μερών - το καθένα στον δικό του χρόνο. Είναι η ένωση που αλλάζει τον κόσμο τον δικό τους αλλά και των γύρω τους.

Και όπως λένε «Δεν υπάρχουν ομώνυμοι και ετερώνυμοι άνθρωποι. Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν ποτέ».

Ειδικά, αν αγαπήσει κανείς, είναι τότε που γίνεται καλύτερος άνθρωπος.

Όλα τα άλλα είναι... (μπα, δε θα την πω τη λέξη).