"... ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης..."

Και αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο 9ο Συμπόσιο της Αριστέας με την φιλοξενία της δημιουργικής συμμετοχής της Αννούλας της Πάρου. Μια εξαιρετική προσπάθεια, η οποία με κέρδισε στην πρώτη ανάγνωση!

@ Συνοδεύω το ποίημα της Άννας με ένα μουσικό κομμάτι, το οποίο θεώρησα πολύ ταιριαστό. "Πατρίδα μου" από την παιδική χορωδία του Τυπάλδου σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, στίχους του Μιχάλη Μπουρμπούλη. 

 "... ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης..."

Τίς εἶ;
Συ,  που με βρώμικην αρβύλα την Εστία μου βεβηλώνοντας,
Θρασύνεσαι να λες πως με θαυμάζεις.
Απ' τα σκοτάδια σου το φως μου σφετερίζεσαι,
Ενώ γι' ανωτερότητα κομπάζεις.
Σαν νέος Κολόμβος,τάχατε για μένα νοιάζεσαι
Και μού 'φερες για δώρο μια πυξίδα
Να δείχνει το Βορρά το μαύρο σου στην στράτα μου
Σαν βγω στη ζητιανιά για νέα πατρίδα.
Μα εγώ που απ' την αρχή του χρόνου ζύμωσα
Το φως του Αιγαίου με της Πίνδου τον αέρα
Και τά'καμα αίμα που κυλάει στις φλέβες μου
Μ' ανάσα θυμαριού  ξορκίζω την ακρίδα
Τι δεν γνωρίζουν άλλον ουρανό τα πλάτη μου
Μηδ' άλλο χώμα τ' ακροδάχτυλά μου
Ξένη πηγή δε σβήνει εμέ τη δίψα μου
Γλώσσα άλλη δεν χωράει τη λεβεντιά μου.
Κρατήσετε, λοιπόν τις νουθεσίες σας
Το ενδιαφέρον σας το κίβδηλο το οίδα.
Πατρίδα άλλη μην μου ετοιμάζετε
Θα ζω σ αυτήν, που είναι Ελληνίδα.

 Η τελευταία έκδοση αυτού του τραγουδιού εδώ.

@ Η ανάρτηση αυτή δεν έγινε τυχαία σήμερα...