Πόσο χρήσιμο είναι το άχρηστο;

Monet, Τοπίο με τις παπαρούνες

Η Αρσινόη πάει να γίνει μέσα από τόσα κείμενα ο "συνέταιρός" μου εδώ στο Cafe...!

Χαίρομαι πολύ όταν φιλοξενώ τις ιδέες, τις απόψεις και τις σκέψεις της! Έρχεται, δυναμικά και με τον ζωντανό κι εύστοχο λόγο που τη χαρακτηρίζει, να συμπληρώσει, να ολοκληρώσει, να φέρει στο φως άλλες πλευρές, άλλες οπτικές, θεμάτων με τα οποία ασχολούμαι κι εγώ. Ένα από αυτά είναι και το σημερινό κείμενο, με το οποίο δίνει συνολικά την εικόνα ενός θέματος που έχω πιάσει πολλές φορές και με δικές μου προσπάθειες κατά καιρούς και μάλιστα επιμένοντας στην σπουδαιότητά του. 

Προσυπογράφω, λοιπόν, τα λεγόμενά της και ας πάμε να δούμε τι έχει να μας πει για το νόημα της ζωής... Πού να βρίσκεται άραγε;

Πόσο χρήσιμο είναι το άχρηστο;

Η σημερινή εποχή κυριαρχείται από την παντοδυναμία της οικονομίας, των αγορών, των τραπεζών και των τεχνοκρατών. Η ζωή κάθε ανθρώπου και ιδιαιτέρως του Έλληνα κινείται, σχεδόν αποκλειστικά, γύρω από την εξασφάλιση των αναγκαίων προς το ζην. Τείνει λοιπόν να γίνει θέσφατο ότι χρήσιμο είναι μόνο το επικερδές, αυτό δηλαδή που μπορεί να μετρηθεί σε χρήματα και υλικά αγαθά. Αντίθετα άχρηστο είναι ό,τι δεν έχει άμεσο οικονομικό όφελος.

Ας δούμε λοιπόν τι λογίζεται ως άχρηστο.
Άχρηστη είναι η φιλοσοφία , η λογοτεχνία, η ποίηση ,οι ανθρωπιστικές επιστήμες γενικότερα. Άχρηστες οι Καλές Τέχνες .
Άχρηστη η χαρά του να βλέπεις την πεταλούδα που πετά, το λουλούδι που άνθισε και μοσχομυρίζει.
Άχρηστη η ευφορία της μουσικής.
Άχρηστο το γέλιο ενός παιδιού, που σου φωτίζει το πρόσωπο.
Άχρηστη η ηρεμία που σου προσφέρει ένα ήρεμο βράδυ πλάι στη θάλασσα, κάτω από τον έναστρο ουρανό.
Άχρηστη η πληρότητα που σου προσφέρει η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα. 

Στ΄ αλήθεια πόσο άχρηστα είναι ; Μήπως αυτά ακριβώς είναι τα χρήσιμα και τα ουσιώδη. Μήπως αυτά τα "άχρηστα" είναι τα θεμέλια και ο λόγος της ύπαρξής μας; Γιατί πώς υπάρχω αν δεν αισθάνομαι;

Kandinsky, Γαλάζιος Ουρανός

Όλα αυτά προσπαθούν να μας ξεριζώσουν οι τεχνοκράτες. Γιατί αν μας τα ξεριζώσουν θα πάψουμε να σκεφτόμαστε, να διατηρούμε τις αντιστάσεις μας. 

Γι΄ αυτό και οι ρυθμοί της ζωής μας είναι τόσο γρήγοροι. Γιατί όπως λέει ο Κούντερα η βιασύνη είναι συνυφασμένη με τη λήθη ενώ η βραδύτητα με τη μνήμη. Σκεφτείτε πόσα πράγματα θυμάστε από τη γρήγορη καθημερινότητά σας και πόσα από τα ράθυμα καλοκαίρια σας. Ποια συναισθήματα σας έρχονται στο νου από τις δύο καταστάσεις;
Θέλουν λοιπόν να μην έχουμε καθόλου ελεύθερο χρόνο,αλλά να δουλεύουμε(όχι να εργαζόμαστε) από το πρωί ως το βράδυ. Γιατί στον ελεύθερο χρόνο μας αισθανόμαστε, σκεφτόμαστε, φιλοσοφούμε, ζούμε , αντιστεκόμαστε.

Πρώτο βήμα αντίστασης , συνεπώς, σε όσα μας κατακεραυνώνουν, είναι να μετατρέψουμε τα "άχρηστα" σε "χρήσιμα".
Οι τέχνες το καταφύγιό μας.
Ένα καλό βιβλίο η μηχανή μας του χρόνου.
Η φύση η φωλιά μας.
Η μουσική η ονειροπόλησή μας. 

Ας μάθουμε και στα παιδιά μας τη χρησιμότητα του άχρηστου. Αυτό θα τα στηρίξει ,θα τα σώσει και θα τα ενδυναμώσει για το μέλλον που δεν προμηνύεται ευοίωνο.

@ Μουσική και εικόνες είναι επιλογές της Αρσινόης!