Οι μπαλάντες του Βασίλη αρκούν...

Ένα ταξίδι στο όνειρο με τις μπαλάντες του Βασίλη και εδώ τα λόγια είναι περιττά... 

 

Προσθέτω δύο κομμάτια πολύ γνωστά, που δεν ανήκουν στις μπαλάντες, αλλά έπεσα επάνω τους καθώς έψαχνα την παραπάνω συλλογή. Γεννήθηκαν αναμνήσεις και σκέψεις, οπότε ακολουθούν πιο κάτω.

Αυτό αφιερωμένο σ' εκείνον που έφυγε νωρίς από την ζωή πάνω στη μηχανή - εκεί στην άσφαλτο περιμένοντας ασθενοφόρο - χωρίς να είναι φτιαγμένος (ποτέ του δεν ήταν) όπως λέει το τραγούδι, ούτε με δική του υπαιτιότητα. Όμως το άδικο είναι παντού γύρω μας...
Φέτος τον Απρίλη έκλεισαν δέκα χρόνια και δεν ξέρω πώς πέρασαν - κάπου χάθηκε η αίσθηση του χρόνου.

Ναι, άσε με να κάνω λάθος και να μάθω μέσα από αυτό! Κανείς δεν είναι θεός, όπως θα επιθυμούσαμε πολλοί να είμαστε... Κάποιες φορές επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη, γιατί πιθανόν δεν είμαστε έτοιμοι να περάσουμε σ' έναν άλλο τρόπο σκέψης. Κάθε τι θέλει τον χρόνο του και την απαραίτητη εσωτερική διεργασία, ίσως και επίπονη. Η αρχή γίνεται με το να τα διακρίνουμε και να τα παραδεχόμαστε...


@ Το "μαγαζάκι" θα μείνει επ' αόριστον "κλειστό". 
Η Αρσινόη θα έχει τα "κλειδιά", για να σας κάνει συντροφιά κάποιες στιγμές. Εγώ μόνο θα μπαίνω να διαβάζω σε όσους προλαβαίνω και μόλις μπορέσω θα "σερβίρω" πάλι καμιά "έμπνευση"... εδώ.
"Χαιρετίσματα, λοιπόν, στην εξουσία", όποια κι αν είναι αυτή... Το μόνο που εύχομαι πραγματικά είναι από τον Σεπτέμβρη κι έπειτα να μην εξελιχθεί το όνειρο με τις μπαλάντες του Βασίλη παραπάνω σε καθαρά σουρρεαλιστικό εφιάλτη...!