Θύμησες διακοπών

Μετά τη δική μου χθεσινή ανάρτηση με θέμα ελληνικούς τόπους καλοκαιρινούς έρχεται σήμερα η φίλη Αρσινόη να μας καταθέσει θύμησες διακοπών, που για εκείνη, όπως και για πολλούς, δεν προέκυψαν... Στενοχωριέμαι μόνο, γιατί είναι σαν να έπιαξα με τον πόνο της...

Όμως τα όνειρα και τις θύμησες κανείς δεν θα μας τα πάρει!

@ Δυο λόγια θα πω κι εγώ παρακάτω. Κάτι σαν μικρός διάλογος δηλαδή.

@ Εικόνες και μουσικές επιλογές δικές μου. 

Αρσινόη:

Σήμερα είπα να ελαφρύνω λίγο την κατάσταση. Αύγουστος,ο μήνας που οι περισσότεροι φεύγουν για διακοπές. Ποτέ δεν προτιμούσα τον Αύγουστο. Πολυκοσμία παντού και φασαρία. Φέτος είναι το πρώτο καλοκαίρι που δεν θα κάνω διακοπές. Και το φέρνω πολύ βαρέως. Ήμουν συνηθισμένη όλο το χρόνο να περιμένω και να σχεδιάζω τις καλοκαιρινές μου διακοπές.
Το καλοκαίρι ήταν πάντα η εποχή μου. Και οι διακοπές μου είτε ως παιδί, είτε ως ενήλικη ήταν πάντα εναλλακτικές. Πρώτη μου φορά για camping πήγα θυμάμαι με τους γονείς μου κάπου στην Εύβοια. Χαρά για εμάς τα παιδιά! Όλη μέρα στη θάλασσα και στη φύση. Παιχνίδια χωρίς τελειωμό στη θάλασσα, στο δάσος. Αυτή η επαφή με τη φύση ήταν που με κέρδισε και αργότερα ως ενήλικη συνέχισα . Είναι απερίγραπτη η αίσθηση τη νύχτα να ξαπλώνεις στη σκηνή και να ακούς το θρόισμα των φύλλων, να νιώθεις το φρέσκο αέρα , να βλέπεις τον ουρανό με τα αστέρια του. Ευτυχώς , όταν παντρεύτηκα πια και το ταίρι μου είχε την ίδια "λόξα " με μένα. Έτσι όταν αποκτήσαμε τον πρώτο μας γιο , μόλις αυτός έγινε δύο ετών, αγοράσαμε μια μεγαλύτερη σκηνή και πήγαμε στη Μεθώνη. Ακόμα θυμάμαι το κλάμα του το πρώτο βράδυ ,που φοβόταν να κοιμηθεί μέσα στη σκηνή.
Τα χρόνια πέρασαν και αποφασίσαμε να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα. Αγοράσαμε ένα τροχόσπιτο και πρώτο ταξίδι μας ήταν στην Πελοπόννησο και τη Ζάκυνθο , πάντα μαζί με τους δυο γιους μας και τα δυο σκυλιά μας. Και ως γνήσιοι campers ξεκινήσαμε και αυτές που εγώ ονομάζω "εκπαιδευτικές" διακοπές περιπέτειας. Εξορμήσαμε στο εξωτερικό . Δυο φορές στην Ιταλία και μία στη Νότια Γαλλία. Ανεπανάληπτη εμπειρία που συστήνω σε όλους να τη ζήσουν. Δεν είναι τυχαίο που τόσοι ξένοι επισκέπτονται την πατρίδα μας με τροχόσπιτα ή αυτοκινούμενα. Μόνο έτσι μαθαίνεις τον τόπο που επισκέπτεσαι , όταν ζεις την καθημερινότητα των κατοίκων του , στην αγορά , στο δρόμο, στις συγκοινωνίες, μυρίζεις τα αρώματα της υπαίθρου, ανταλλάσσεις απόψεις με διάφορους ανθρώπους από όλες τις χώρες της Ευρώπης , που κάνουν κι αυτοί διακοπές με τον ίδιο τρόπο με σένα. Κάθε camping είναι λίγο ως πολύ μια μικρή κοινότητα, όπου συναντάς ανθρώπους με τους οποίους έχεις αρκετά κοινά.
Συνεχίσαμε παράλληλα να ταξιδεύουμε και στην Ελλάδα. Επισκεφθήκαμε και τη Γλαύκη στο Βορρά, όπως λέει , και περάσαμε απίθανα! Μας γνώρισε την παλιά πόλη της Δράμας, της Καβάλας και της Ξάνθης, το δάσος της Ελατιάς, το Νέστο και τους εγκαταλελειμμένους σιδηροδρομικούς σταθμούς, απομεινάρια μιας εποχής τόσο κοντά μας χρονικά και όμως τόσο μακρινής.
Αυτό για μένα είναι διακοπές. Ταξίδια, ελευθερία, απόλυτη αλλαγή τρόπου ζωής και ρυθμών απ΄ ό,τι τον υπόλοιπο χρόνο, επαφή με τη φύση, χαλαρότητα στο camping στην Ηλεία ή περιπέτεια της περιήγησης. Τελικά αισθάνομαι ότι μόνο στις διακοπές είμαι αυτή που θέλω. Βρίσκω τον εαυτό μου ,έχω άπλετο ελεύθερο χρόνο και την πολυτέλεια κάποιες στιγμές να μην σκέφτομαι, αλλά μόνο να αισθάνομαι.
Ωραίες αναμνήσεις που ήθελα να τις μοιραστώ.
Γι΄ αυτό όσοι ξεκινάτε τις διακοπές σας φροντίστε να τις περάσετε όσο το δυνατόν καλύτερα ! Όσοι πήγατε ελπίζω να το διασκεδάσατε ο καθένας με τον τρόπο του, να αδειάσατε το μυαλό σας από τις σκοτούρες, να ανανεωθήκατε και να είστε δυνατοί για το χειμώνα! Όχι τίποτε άλλο ,να δίνετε κουράγιο σε εμάς τους υπόλοιπους που μείναμε πίσω.

Γλαύκη:

Τον τρόπο που κάνατε διακοπές, Αρσινόη μου, πάντα τον ζήλευα, αλλά ποτέ δεν το επιχείρησα. Σου δίνει πραγματικά την ελευθερία που δεν έχεις με άλλου είδους διακοπές. Μπορείς πραγματικά να γυρίσεις τον κόσμο και πιο οικονομικά, αν το επιθυμήσεις. Πάντα φυσικά σεβόμενοι τους κανόνες σε σχέση με το περιβάλλον και τη νομοθεσία και όχι την αυθαιρεσία... Πράγμα που γνωρίζω ότι το τηρείτε εσείς απαρέγκλιτα. Πρόσφατα άκουσα από κάποια παρέα να ρωτάει αν επιτρέπεται να πάει το τροχόσπιτο στο δάσος και οι άλλοι απάντησαν "Μα αφού δεν απαγορεύεται"... Εδώ Ελλάδα!

Όσο για την επίσκεψή σας εδώ στον Βορρά δεν την ξεχνώ και η τελευταία φορά ήταν το 2013. Ένα καλοκαίρι για μένα πολύ σημαντικό κι εσύ είχες βάλει το μικρό ληθαράκι και τη σπρωξιά, για να ξεκινήσουν αλλαγές. Τελικά, ό,τι είναι να συμβεί, θα συμβεί. Είχαμε περάσει πάρα πολύ όμορφα, αν και σας κουράσαμε, και η πρόσκληση πάντα ανοιχτή... Ο τόπος εδώ έχει τόσα ποικίλα να δεις και να κάνεις, που δεν προλαβαίνεις να βαρεθείς ούτε καν να ξαποστάσεις άμα  φανείς αχόρταγος...

Πολύς κόσμος δεν κατάφερε ειδικά φέτος να πάει κάπου, μια και τα οικονομικά είναι πενιχρά, οι δυσκολίες ακόμα μεγαλύτερες όσο περνούν τα χρόνια της δυστυχίας και η αγωνία τεράστια με τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στον τόπο μας. Η διάθεση κι εδώ δεν είναι καλύτερη, αφού πώς μπορείς να χαίρεσαι με όλα αυτά που συμβαίνουν! 

Δεν εγκαταλείπουμε όμως και κλέβουμε μικρές χαρές κι αν μπορούμε τις μεταδίδουμε και στους γύρω μας!

Λίγες μέρες έμειναν, για να είμαστε πάλι παρέα, η οποία σου δίνει κουράγιο να συνεχίσεις, κακά τα ψέματα...

@ Για όποιον επιθυμεί να ταξιδέψει νοερά, να πάρει ανάσα, να καταθέσει αναμνήσεις κι εντυπώσεις αν έχει, πατά εδώ!