Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

"Σκιάχτρο" μου, μην κλαις...





















Ήταν κάποτε ένα παιδάκι, που όπως άλλα όμοιά του μεγάλωσε με όλα τα καλούδια, χωρίς υπερβολές, αλλά με ό,τι έχει ως βασική ανάγκη κάθε παιδί. Αγάπη, φροντίδα και ένα γερό χέρι να το κρατά στα δύσκολα, μια ζεστή αγκαλιά να το γεμίζει δύναμη και όνειρα για το αύριο.
Από τη θαλπωρή της μικρής του κούνιας και το χάδι της τρυφερής μητέρας αναζήτησε σιγά-σιγά και με ασφάλεια την εμπειρία του κόσμου, μακριά από τα αγαπημένα πρόσωπα. Ξεχύθηκε στις αλάνες... Έπαιξε με την ψυχή του, δοκιμάστηκε, γέλασε, έκλαψε, γνώρισε το μαγευτικό πεδίο της φιλίας, άρχισε να μαθαίνει τον εαυτό του.
Το σχολειό ήρθε να πλαισιώσει δυναμικά - στην καλύτερη των περιπτώσεων - την προσπάθεια αυτής της εξερεύνησης. Ενίσχυσε τα θεμέλια της οικοδόμησης της νέας προσωπικότητας, η οποία ήδη αισθανόταν αθάνατη, παντοδύναμη. Είχε την πεποίθηση ότι μπορεί να καταφέρει τα πάντα, ν' αλλάξει τον κόσμο - έναν κόσμο που δεν τον επέλεξε, οπότε είχε κάθε δικαίωμα για την επιδίωξη της αλλαγής του.


 Άρχισε να ονειρεύεται τον κόσμο όλο στα πόδια του, προετοίμασε το μέλλον του, για να είναι χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία, γνώρισε τον έρωτα, ενθουσιάστηκε, αγάπησε, προδόθηκε, πόνεσε, αλλά συνέχισε. Η ζωή ήταν μπροστά του και όλα φάνταζαν πρωτόγνωρα κι εντυπωσιακά.
Κάποιες αρνητικές εμπειρίες σ' αυτό το ταξίδι προς το ανοιχτό πέλαγος τού χρέωσαν τα πρώτα ίχνη κυνισμού και κομφορμισμού, που χαρακτηρίζουν τους ενήλικες σε μεγάλο βαθμό. Είχε αρχίσει να χάνει λίγο από την αθωότητά του. 
Όμως το ταξίδι τού επιφύλασσε φουρτούνες, για τις οποίες δεν ήταν καθόλου προετοιμασμένος ο νέος μας άνθρωπος. Βρέθηκε να πλέει δίχως χάρτη, δίχως πυξίδα και δεν πρόλαβε καν να μάθει να "διαβάζει" τα σημάδια των αστερισμών. Κανένας δεν του τα δίδαξε επαρκώς, γιατί δεν υπήρχε λόγος. Σε μια κοινωνία που ευημερούσε - έστω εικονικά - τα μαθήματα επιβίωσης και αντοχής θεωρούνταν περιττά και ίσως άχρηστα.
Αναγκάστηκε, λοιπόν, να πιάσει στεριά πάνω στην πιο γλυκιά του ώρα, τότε που ένιωθε ότι μπορεί πλέον να σταθεί στα δικά του πόδια, να δημιουργήσει και να ζήσει από τα δικά του χέρια. Να γίνει καπετάνιος της ζωής του.


Η στεριά τον μεταμόρφωσε βίαια σε "σκιάχτρο" του μέλλοντός του. Πάλεψε για να μην τον αλλάξει ο άπληστος, παράλογος, τραγικός κόσμος - που αλλιώς τον επιθυμούσε!
"Ένα σκιάχτρο. Ένα ομοίωμα ανθρώπου ζητεί να ξεκολλήσει από τη γη και να ξαναστήσει τον εαυτό του όπως τον ονειρεύεται: να πετάξει όπως τα πουλιά που κανονικά πρέπει να τρομάζει, να υπάρξει πέρα από εκεί που το φαντάζεσαι καρφωμένο και ακίνητο. Να ζήσει πέρα από το προφανές που του δόθηκε γραφτό, τετελεσμένο.
Θα μαραζώσει. Θα ονειρευτεί. Θα χαμογελάσει. Θα πιστέψει. Θα παλέψει. Κι αφού όλα αυτά θα τα κάνει ξανά και ξανά με μπερδεμένη σειρά, στο τέλος θα κρατήσει την απογείωσή του στην καινούρια του ζωή, αυτή που το ίδιο διάλεξε και ζήτησε."    ( * ) 

Το τιμόνι του πλοίου και πάλι στα χέρια.
Τίποτε δεν τελείωσε, "σκιάχτρο" μου!
Τώρα είναι που αρχίζουν όλα...!



( * ) Το όνειρο του Σκιάχτρου, Ε. Τριβιζάς και Α. Κυριτσόπουλος, Εκδόσεις: Βιβλιοπωλείον της Εστίας Ι.Δ. Κολλάρου & Σία Α.Ε. 

@ Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε εντελώς αυθόρμητα, με πολλή αγάπη και ενσυναίσθηση για όλα τα "σκιάχτρα" μας (τους νέους ανθρώπους του τόπου μας), οι οποίοι εγκλωβίστηκαν άγρια σ' ένα παρόν - φυλακή, που άλλοι τούς κάρφωσαν τα κάγκελα. Το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμα, οπότε δεν είναι προκαθορισμένα ζοφερό. Αυτό είναι ανάγκη να το πιστέψουν πρώτα οι ίδιοι.



 

10 σχόλια:

  1. Καλύτερα δεν θα μπορούσες να αποδώσεις τη σημερινή πραγματικότητα. Χρέος μας να βοηθήσουμε τους νέους ανθρώπους να μην καταντήσουν έτσι!
    Νομίζω ότι το μόνο καλό αυτής της κρίσης ήταν να συνειδητοποιήσουμε έστω κι έτσι βίαια και άγαρμπα τα κάγκελα που κι εμείς αφήσαμε να μας φυλακίσουν !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάθε τι έχει την ώρα του!
      Έχουν μπει τα πρώτα λιθαράκια, προκειμένου ν' αλλάξουμε φιλοσοφία ζωής. Μόνο έτσι θα επέλθουν αλλαγές στην κοινωνία, τις οποίες έχουμε πια επιτακτική ανάγκη αυτή τη στιγμή!!!
      Ας ελπίσουμε ότι θα γίνουν πιο μεγάλα βήματα στο τώρα και όχι αύριο που θα είναι αργά για τους νέους και τα παιδιά μας.
      Οι νέοι σ' αυτή την φάση επιβάλλεται να απαιτήσουν το μέλλον τους και να μην περιμένουν από κανέναν... μόνο σε καλό θα τους βγει σίγουρα. Θα γίνουν καλύτεροι από εμάς!!!
      Φιλιά πολλά, Αριστέα μου!

      Διαγραφή
  2. Γλαύκη, οι παρεμβάσεις σου πάντα έχουν κάτι βαρύ, σημαντικό και πολύτιμο να πουν.
    Καλό βράδυ να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι κάτι που μου βγαίνει πηγαία. Αν μπορώ με αυτό τον τρόπο να προσφέρω, είναι σημαντικό για μένα!
      Ας πάρουν την ζωή στα χέρια τους τα παιδιά, όπως κάποτε οι δικοί μας γονείς, γιατί εμείς είμαστε η λίγο πιο καλομαθημένη γενιά! Μας ήρθαν πολλά έτοιμα και μπορούμε να βοηθήσουμε.
      Καλή σου μέρα, Γιάννη μου!

      Διαγραφή
  3. Είχα διαβάσει κάτι πολύ πετυχημένο, να είσαι στην καλύτερη ηλικία στην πιο ακατάλληλη εποχή. Με άγγιξε πολύ το κείμενο σου Γαύκη μου, τουλάχιστον μαζί με τις ζωές μας ας μπουν και τα πρόσωπα μας στον πάγο γιατί είναι κρίμα να μας βρουν τα καλύτερα χρόνια με άσπρα μαλλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, κορίτσι μου έτσι είναι και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με στενοχωρεί αυτό, καθώς για εμάς σε εκείνη την ηλικία ήταν όλα ππολύ πιο εύκολα!
      Όμως μπορούμε να καταλάβουμε και αυτό με κάνει προσωπικά να θέλω να προσφέρω με όποιον τρόπο!
      Καλή δύναμη, Χριστίνα μου και όλα θα πάνε καλύτερα!

      Διαγραφή
  4. Υπέροχο!!!Μακάρι αυτό το μέλλον να μην είναι ζοφερό τουλάχιστον για τα νιάτα που δεν φταίνε σε τίποτε..........
    Με άγγιξε πολύ το κείμενο, οι σκέψεις σου, οι προβληματισμοί!
    Όνειρα γλυκά κορίτσι μου και με ροζ συννεφάκια πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα ροζ συννεφάκια με πολλή θέληση μπορούν να πάρουν σάρκα και οστά!
      Τα νιάτα αρπάζουν την ζωή από τα μαλλιά και προχωράνε! Μαζί τους κι εμείς με όποιο τρόπο έχουμε στα χέρια μας!
      Να είσαι καλά, Άννα μου, και καλή σου μέρα.

      Διαγραφή
  5. Πιστεύω πολύ στα νέα παιδιά. Όσο κι αν επιδιώκουμε να τα βάλουμε σε καλούπια και νόρμες, αυτά έχουν τον τρόπο τους να αντιστέκονται και να επαναπροσδιορίζουν τη ζωή τους. Ταυτίζομαι απόλυτα με το κείμενο και τις ιδέες σου Γλαύκη μου. Μακάρι όλοι οι παιδαγωγοί να έχουν αντίστοιχες αντιλήψεις και πρακτικές. Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ πιστεύω στα νέα παιδιά και δεν μεμψιμοιρώ ποτέ γι' αυτά!
      Έχουν φρέσκιες ιδέες και την θέληση να κάνουν ανατροπές και ν' αλλάξουν σταδιακά τις συνθήκες της κοινωνίας που ζουν.
      Ας είμαστε αρωγοί σε κάθε τους προσπάθεια!!!
      Φιλιά πολλά, Μαράκι μου και σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.