Πιάσαμε το "κατοστάρι" και φύγαμε...

Όλα τα παρακάτω είναι παρηγοριά στον "Άγγλο ασθενή" που είμαστε όλοι μας σ' αυτόν τον τόπο! Η σημερινή ανάρτηση είναι πως λέμε "αλλάζω κουβέντα", γιατί δεν θα την βγάλω καθαρή, για να μην χάσω τη σειρά μου...

Θα εξηγήσω τον τίτλο παρακάτω, γιατί σίγουρα φαίνεται τρελούτσικος. Μες στην παράνοια που μας περιτριγυρίζει μόνο άμα το παίζεις τρελός, μπορεί να τη βγάλεις καθαρή. Αξιόλογη τρέλα και χιούμορ είναι ισχυρά όπλα απέναντι σε όλους τους κρετίνους που επιδιώκουν το αλυσόδεμά μας, από όπου κι αν προέρχονται αυτοί!

Διαβάζω συνεχώς την πολιτική επικαιρότητα, κριτικές συμπεριφορών και προσώπων, σκέψεις και σενάρια για το παρόν και το άμεσο μέλλον των πολιτικών εξελίξεων. Προτιμώ μόνο να διαβάζω ή να σχολιάζω σε άλλους παρά να γράφω γι' αυτά στον δικό μου χώρο, διότι θεωρώ ότι δεν θα μπορώ να το κάνω πολύ καλά, καθώς δεν με εκφράζει προσωπικά ως διαδικασία. Εξάλλου αυτό το κάνουν με δυνατό τρόπο αρκετοί φίλοι εδώ στην μπλογκογειτονιά, τους οποίους εκτιμώ και επισκέπτομαι από την πρώτη στιγμή που γνώρισα τον κόσμο των bloggers. Όλοι έχουμε να προσφέρουμε κάτι χρήσιμο κι εδώ στον ηλεκτρονικό χώρο και έξω στην κοινωνία. Αποδέκτης πάντα είναι η κοινωνία.

Μάλλον το Cafe έχει αρχίσει να βρίσκει το στίγμα του, το οποίο είναι ευδιάκριτο πλέον σε μένα, προφανώς και σε ορισμένους αναγνώστες του χώρου. Πρωταγωνιστής σε τούτο εδώ το blog είναι ο άνθρωπος γενικά, αλλά και οι αξίες που μπορούν να του αποδώσουν ένα "Α" κεφαλαίο, αυτές που μπορούν να τον στηρίξουν σε όλα του τα βήματα. Το διαπίστωσα κοιτώντας τις αναρτήσεις που έχουν βγει στον αέρα μέχρι τώρα, μια και τα περισσότερα κείμενα έχουν τέτοιο προσανατολισμό. Ακόμα φυσικά υπάρχει μια σχετική απειρία ως προς τη διαχείριση του μέσου αυτού και λόγω μη επαρκούς διαθέσιμου χρόνου οι αναρτήσεις δεν είναι πολύ βαθιά επεξεργασμένες. Είναι και η τάση μου να αποτυπώνω αυθόρμητα τις σκέψεις, τη διάθεση μου κάθε φορά, με αποτέλεσμα να δρω με ανυπομονησία και βιαστικά. Ένας σημαντικός όμως λόγος που δημιουργήθηκε αυτός ο ιστότοπος είναι κυρίως η ξεκούρασή μου από την πιεστική καθημερινότητα και ένας τρόπος να εκφραστώ.

Όλη αυτή η φλυαρία έγινε για δύο λόγους:
* Το Cafe συμπλήρωσε 100 αναρτήσεις με τη σημερινή, γι' αυτό είπα ότι πιάσαμε το "κατοστάρι"...
* Μετά τη σημερινή ανάρτηση με το "κατοστάρι" στο χέρι το "μαγαζάκι" θα κλείσει, για να πάρει τα όρη, τα δάση κι ενίοτε τις παραλίες. Έτσι κι αλλιώς δεν μας χωράει ο τόπος από την ανησυχία. Για κάποιες μέρες δεν θα έχω πρόσβαση στο διαδίκτυο. Δεν φαντάζομαι για πολλές. 

Φέτος την αισθάνομαι ως απλή αλλαγή τόπου - λόγω υποχρεώσεων - αυτή τη μετακίνηση και όχι ως διακοπές, η οποία γίνεται εν μέσω ανατροπών, καθυστερήσεων όχι μόνο πολιτικών αλλά και προσωπικών. Δεν θα απέχω απ' όσα εξελίσσονται και μας αφορούν άμεσα. Σε εγρήγορση πάντα.
Ας μην επηρεαζόμαστε από τις "Σειρήνες" που οργιάζουν γύρω μας. Τη δουλειά τους κάνουν... 
Ας στηρίξουμε με νηφαλιότητα την όποια προσπάθεια γίνεται, για να κερδίσουμε κι άλλες μάχες. Είναι και τόσες πολλές, σαν τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας ξεφυτρώνουν...

@ Το παρακάτω άρθρο έχει πολύ ενδιαφέρον. Εκφράζει κάποιες σκέψεις που έκανα τις τελευταίες μέρες και τις είδα διατυπωμένες από κάποιον άλλο, οπότε θέλησα να σας τις μεταφέρω, αν δεν το έχετε διαβάσει.

Από την αντίσταση στην ανθεκτικότητα

@ Οι παραπάνω εικόνες είναι τα μέρη που θα βρεθώ και βρίσκομαι κάθε καλοκαίρι. Στον βορρά του τόπου μας είναι αυτές οι ομορφιές!!! Όχι, δεν θα τη βγάλω μόνο με βόλτες στα όρη, τα δάση (που τα λατρεύω) και τα ποτάμια, αλλά και σε παραλίες με υπέροχα νερά. Θα ήθελα πολύ φέτος να βρισκόμουν σε μια παραλία όπως είναι αυτή στην κάτω εικόνα - κι αυτή ελληνική - αλλά δεν θα τα καταφέρω για ακόμη μία χρονιά. Η Ελλάδα είναι παντού πανέμορφη!!! Να μαζέψουν τα κουλά τους όσοι την λιμπίζονται...
@ Εννοείται πως θα αφήσω μουσική στο "μαγαζί", για να συνοδεύει όποιον το επιθυμεί σε στιγμές ξεκούρασης. Αυτή είναι η βασική δουλειά του Cafe, να κάνει τους θαμώνες του να νιώθουν ευχάριστα!

Τα λέμε και πάλι!