Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2021

"Σε άγγιξα και πίστεψα"

Ο τίτλος είναι στίχος από τη μικρή δημιουργία που ακολουθεί...

Επειδή χατίρια σε φίλους δεν χαλώ, και παραγγελίες εκτελώ, αναρτώ το σημερινό που μου παραδόθηκε από μία φίλη αγαπημένη. Είχε συμμετάσχει εδώ με ακόμη ένα δικό της γραπτό πριν από πολύ καιρό, με το οποίο κατέθετε τις ανησυχίες της ψυχής στη διαδρομή προς την ωριμότητα. Καθ' οδόν όμως, και φυσικά εκεί που δεν το περιμένει κανείς, είχε μία "μετωπική" με τον γνωστό "μικρό αλητάκο", τον θεό Έρωτα. Αυτόν τον "αναρχικό" θεό που δε λογαριάζει τίποτα και κανέναν, σπέρνοντας την ανατροπή τοιουτοτρόπως στο διάβα του. Με ένα του "άγγιγμα" έχει τέτοια πειθώ..., μα καθώς είναι κι άτιμος αφήνει συχνά ένα "κάψιμο" που τα σημάδια του μένουν ανεξίτηλα.


Σε άγγιξα και κάηκα

Ζεις και δεν ζεις
Λες ότι γελάς και στην
πραγματικότητα κλαις
Σε ρωτάνε πώς είσαι;
Και απαντάς αυθόρμητα "καλά"
"όλα μια χαρά"

Σε γνώρισα όμως και όλα έγιναν
αλλιώς...
Όντως ζούσα
Όντως γελούσα
Όντως ένιωθα
Ήμουν καλά, μια χαρά.

Σε άγγιξα και πίστεψα...
Αφέθηκα...

Και τώρα που ανέβηκα στον
ουρανό πρέπει να μάθω
να πετάω...
Να πετάω με τσακισμένα φτερά...

Να μάθω να γελάω, να νιώθω και
να ζω χωρίς εσένα...
Σε άγγιξα και κάηκα...

                                                                                  Ρ.Ρ.

 

Έκρουσα τον κώδωνα του "κινδύνου" στην γλυκιά μου φίλη, αλλά σε τέτοια περίπτωση είναι ποτέ δυνατόν να προλάβει κανείς; Και γιατί να προλάβει, άραγε...; Το μόνο που μπορώ να προσφέρω είναι μια πιο εύθυμη πλευρά της ανίατης "ασθένειας" με λογάκια από τους "τοίχους"!

 



Σταματώ, διότι βλέπω την "κατραπακιά" να μου έρχεται οσονούπω!

@ Το μουσικό κομμάτι είναι επίσης δική της επιλογή, η οποία μου άρεσε πολύ!

Εντούτοις, της το αφιερώνω, γιατί τελικά ανήκουμε μόνο στον εαυτό μας και αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον προσφέρουμε με όλη μας την καρδιά εκεί που εμείς θα επιλέξουμε ανεξάρτητα από την εξέλιξη. Για να το πράξουμε κάτι θα ξέρουμε...




14 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Γλαύκη μου,
    πολύ όμορφο και βιωματικό το ποίημα της φίλης σου καλή μου. Πράγματι ο έρωτας, ο ....προβοκάτορας πυρπολητής!
    Αχ η αγαπημένη μου Νατάσα Μποφίλιου! Τι παρουσία.
    Καλησπέρα καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα, Γιάννη μου, και καλό μήνα εύχομαι!
      Σ' ευχαριστώ θερμά που πέρασες και σχολίασες στη φιλοξενία που είχα!
      Το τραγούδι αυτό δεν το είχα ακούσει να πω την αλήθεια και ήρθα σε επαφή με αυτό μέσω της φίλης μου.
      Όσο για τον έρωτα είναι ένα μοναδικό βίωμα πάντα.
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  2. Περίμενες να ακούσει τον κώδωνα η φίλη σου Γλαύκη μου;
    Αυτά τα αγγίγματα που καίνε στο τέλος δεν σε αφήνουν να ακούσεις τίποτα, αλλά σε κάνουν να δεις καθαρότερα την επόμενη φορά, γιατί σίγουρα θα υπάρξει!!
    Πόσο σοφοί στίχοι και πόσο λατρεύω Μποφίλιου!!
    Καλά να είσαι, να περνας όμορφα ότι και να κάνεις!!
    Καλό γιορτινό μήνα να έχεις φιλιαααα!! 🎄!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό εύχομαι κι εγώ για εκείνη, Ρούλα μου, καθώς είναι ένα πολύ καλό παιδί (την αποκαλώ έτσι γιατί είναι αρκετά μικρότερή μου)και το αξίζει πραγματικά. Είναι ίσως η πρώτη της φορά που αφέθηκε τόσο και είναι φυσικό να πληγωθεί. Την πέτυχε σε ευαίσθητη περίοδο της ζωής της είναι η αλήθεια.
      Σ' ευχαριστώ θερμά για όλα, καλή μου, και αντεύχομαι!
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  3. Λίγο αργά ανακάλυψα το μπλοκόσπιτο σου φίλη μου όμως..κάλιο αργά παρά ποτέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες, Αχτίδα!
      Μακάρι να βρίσκεις εδώ πού και πού κάτι ενδιαφέρον για σένα!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  4. Η μεγαλύτερη της ζωής μας απάτη. Ο έρωτας είναι συναίσθημα και τα συναισθήματα έρχονται και παρέρχονται. Αέρας λοιπόν κι ο έρωτας. Το ζήτημα είναι για τις στιγμές που μας δίνει αυτό το συναίσθημα να μη μετανιώνουμε μετά. Μακάρι πάντα να είναι αμοιβαίος και να ακολουθεί η αγάπη. Να μην υπάρχει το μεν ναι αλλά.. Όμως αυτή είναι η φύση του, καλό είναι να το γνωρίζουμε. Και να ζούμε την φαντασίωση του. Να σεβομαστε τον άλλον. Να αφουγκραζόμαστε τα ναι του και τα όχι του. Να μην προβάλουμε τον εαυτό μας στον άλλον. Κι αν είμαι εμείς αυτός που είναι περισσότερο ερωτευμένος, να έχουμε υπομονή. Όλα μια μέρα περνάνε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το αν είναι ο έρωτας απάτη, μόνο ο καθένας μπορεί να το μαρτυρήσει εντελώς ξεχωριστά με βάση τα βιώματά του. Δεν μπορούμε να τον θεωρήσουμε κανόνα ή οικουμενικό συμπέρασμα. Στην περίπτωση που είναι επιπόλαιος και ένα απλό "φούντωμα" τότε ναι φεύγει όπως ήρθε. Όμως δεν ε΄χει πάντα αυτή την όψη. Σίγουρα μετά από καιρό - ίσως χρόνια - χάνει την αρχική ορμή του ακόμη και στις περιπτώσεις που είναι πολύ ισχυρός, μα όταν έχει καλή βάση στον συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου μετατρέπεται σε αγάπη, η οποία χαρακτηρίζεται από πλούτο συναισθημάτων. Δεν υπάρχει το "ξεαγαπώ" (να το εκφράσουμε απλοϊκά όπως τα παιδιά, οπότε δεν είναι αέρας. Για παράδειγμα, ο φόβος, η λύπη, η αγανάκτηση, ο θυμός η χαρά, είναι συναισθήματα που εμφανίζονται για λίγο χρόνο κι έπειτα υποχωρούν.

      Πράγματι ο αμοιβαίος έρωτας και η αγάπη από τις δυο πλευρές είναι η ευχή κάθε ανθρώπου, όμως δεν είναι πάντα εφικτό. Συχνά μέσα από αυτό το δυνατό συναίσθημα ο άνθρωπος δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του, οπότε δύναται να μη δείξει τον σεβασμό που απαιτείται, να νιώθει εντελώς αδύναμος απέναντι στο πρόσωπο που του εμπνέει όλο αυτό. Το θέμα είναι όταν η άλλη πλευρά αισθάνεται λιγότερα ή τίποτα να μην εκμεταλλεύεται αυτή την αδυναμία.
      Ίσως κάποια μέρα να περνάνε όλα, δηλ. παρηγοριά στον άρρωστο.

      Διαγραφή
    2. Διακρίνω μια δυσχέρεια ως προς την αντίθετη άποψη. Ότι σχολιάζει ο καθένας μας εφόσον δίνεις πρόσβαση σχολίων αφορά την προσωπική του άποψη και την προσωπική του εμπειρία και φυσικά δεν έχει να κάνει με κάποιο κανόνα. Ειδικά όσον αφορά το θέμα του έρωτα που είναι ανεξάντλητο. Του έρωτα, και όχι της αγάπης.

      Διαγραφή
    3. Δεν καταλαβαίνω από πού συμπεραίνεις ότι υπάρχει δυσχέρεια από μέρους στην αντίθετη άποψη. Είπες την άποψή σου και εξέφρασα τη δική μου. Ίσως δεν θα έπρεπε να υπάρχει αντίλογος προφανώς.
      Λόγω της ανωνυμίας δεν γνωρίζω αν έχεις ξανασχολιάσει στο ιστολόγιο και έβγαλες κιόλας αυτό το συμπέρασμα...
      Επίσης, δεν θεωρώ ευγενικό να συμμετέχει κάποιος σε συζήτηση ή σχολιασμό χωρίς να υπογράφει με κάποιο τρόπο τα λεγόμενά του. Επιτρέπω τον σχολιασμό σε ανώνυμους αναγνώστες, γιατί σέβομαι ότι δεν θέλουν να έχουν λογαριασμό στην Google, όμως αυτό δε σημαίνει ότι δε θα έπρεπε να αναγράφουν στο τέλος ένα όνομα.

      Διαγραφή
  5. Αγαπημένη η Μποφιλιου.🌸🌸Πέρασα να σου ευχηθώ καλές γιορτές με υγεία και όλα τα καλά στο σπίτι σου🌸🌸

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ από καρδιάς Σκρουτζάκο!
      Εύχομαι και για σένα πρώτα απ' όλα υγεία και πολλές ευτυχισμένες στιγμές μέρες που έρχονται!

      Διαγραφή
  6. Καλές "πτήσεις" στη φίλη με τα τσακισμένα φτερά, και θα έρθει η στιγμή που θα διαπιστώσει πως αυτά τα "καψίματα" μάς κάνουν δυνατούς κι ανθεκτικούς. Μέχρι να έρθει εκείνο το μοιραίο "μπόινγκ" που θα κουμπώσει στο δικό μας "φσιιιτ" (τι ωραία ατάκα αυτή που βρήκες!)
    Μποφίλιου αγαπώ και σέβομαι απεριόριστα. Όχι μόνο για την υπέροχη και ιδιαίτερη πορεία της στο σύγχρονο τραγούδι, αλλά και γιατί δεν διστάζει να πάρει θέση σε κρίσιμα κοινωνικά θέματα και να γίνει στόχος απ' τους πάσης φύσεως συστημικούς κανίβαλους.
    Την καλημέρα μου Γλαύκη μου♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ ευχαριστώ πολύ κι εγώ κι εκείνη για τα ενθαρρυντικά σου λόγια! Σε τέτοιες εποχές οι νεότεροι άνθρωποι τα έχουν ανάγκη!
      Χαίρομαι πολύ για τη συμμετοχή σου εδώ με τον γλυκό και σοφό σου λόγο!
      Να είσαι καλά, Μαρία μου!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.