Λέγεται και... "αντικείμενο αγάπης"!

Διαβάζοντας διάφορα άρθρα από ιστοσελίδα που επισκέπτομαι πού και πού, και κάνοντας επιτέλους διάλειμμα από τις ειδησεογραφικές σελίδες...(όχι άλλο "κάρβουνο"), μου τράβηξε την προσοχή από την πρώτη του πρόταση ένα άρθρο σχετικό με την αγάπη μέσα από τη ματιά ψυχαναλυτών.

Στην ψυχανάλυση το πρόσωπο που αγαπάμε ή είμαστε ερωτευμένοι λέγεται "αντικείμενο αγάπης"!

Μμμμ! Λες;
Αχ, και να το ήξερα νωρίτερα!
Η προσέγγισή μου θα ήταν εντελώς διαφορετική απέναντι σε όσα πρόσωπα έχουν την αγάπη μου... Πολύ απλά, θα τους έβαζα ένα περίτεχνα δουλεμένο σεμεδάκι επάνω τους και... θα τελείωνα από το πρόβλημα της σκόνης ή των ατελειών τους!

 

Φυσικά και αστειεύομαι, έτσι, για να φτιάξουμε καλύτερη ατμόσφαιρα, αφού πήραμε μεγάλη δόση από τα μολυσμένα στρώματά της!

 

Ακολουθούν ορισμένα αποσπάσματα που μου άρεσαν από το άρθρο που ανέφερα και όποιος επιθυμεί να το διαβάσει ολόκληρο, μπορεί να πατήσει στον τίτλο του:

 

Η αγάπη και ο έρωτας στην ψυχανάλυση 

(αποσπάσματα)

«Αγάπη είναι να δίνεις κάτι που δεν έχεις σε κάποιον που δεν το θέλει…»

                                                           Ζακ Λακάν, ψυχίατρος

 

«Αγάπη είναι να δίνεις αυτό που δεν έχεις». (σελ. 34). Όταν ένα άτομο αρχίζει να ερωτεύεται, αυτό που πρέπει να προσφέρει στον αγαπημένο του είναι το γεγονός ότι κάτι λείπει από τη ζωή του, μια τρύπα που μόνο ο αγαπημένος μπορεί να γεμίσει. Αυτό είναι που μπορεί να κάνει την ανεκπλήρωτη αγάπη τόσο οδυνηρή, γιατί όσο συνειδητοποιούμε αυτό που μας λείπει τόσο περισσότερο πενθούμε, εφόσον το άτομο που πιστεύουμε ότι μπορεί να καλύψει το κενό μέσα μας, δεν ενδιαφέρεται διόλου. Μια δήλωση αγάπης, λοιπόν, μας κάνει πολύ ευάλωτους. Το να πεις σε κάποιον άλλο ότι τον αγαπάς, δηλώνει στην ουσία την παραδοχή πως ναι μεν είσαι ατελής χωρίς αυτόν, αλλά ταυτόχρονα είσαι και ο μόνος που μπορείς να ολοκληρώσεις τον άλλον και σε χρειάζεται στην ζωή του και αυτό είναι ένα από τα πολλά παράδοξα του έρωτα. Αυτό γίνεται καλύτερα αντιληπτό μέσα από τα λόγια μερικών κορυφαίων εκπροσώπων του κλάδου:

 

«Δεν είμαστε ποτέ τόσο ανυπεράσπιστοι απέναντι στον πόνο, όπως όταν αγαπάμε, ποτέ τόσο αβοήθητα δυσαρεστημένοι όσο όταν έχουμε χάσει το αγαπημένο μας αντικείμενο ή την αγάπη του»
                                                                     Σίγκμουντ Φρόυντ

«Το να είσαι ερωτευμένος είναι να χαθείς σε ένα λαβύρινθο. Η αγάπη είναι λαβύρινθος. Μέσα από τα μονοπάτια της αγάπης χάνετε τον δρόμο σας, χάνετε τον εαυτό σας»,
Jacques-Alain Miller (ψυχαναλυτής, συγγραφέας και εκδότης των Σεμιναρίων του Jacques Lacan)

 
Το πρώτο μας «αντικείμενο αγάπης»
Όταν μιλάμε για αγάπη στην ψυχανάλυση, συχνά μιλάμε για «αντικείμενο αγάπης» και «επιλογή αντικειμένου». Το πρώτο αντικείμενο αγάπης που έχουν και τα δύο φύλα είναι ο πρωταρχικός φροντιστής τους, συνήθως η μητέρα. Τα θεμέλια της ικανότητάς μας για αγάπη και στοργή, αργότερα στη ζωή, τίθενται ακριβώς πάνω στη βάση αυτής της πρώτης σχέσης. Μαθαίνουμε τι είναι η αγάπη από τη σχέση μας με τους γονείς μας και από τη σχέση τους μεταξύ τους. Είναι οι πρώτοι άνθρωποι που μας αντανακλούν πόσο άξια αγάπης είμαστε, πόσο ασφαλές είναι να αγαπάς και τι σημαίνει να αγαπάς. 

 
Επιλέγουμε με ποιον θα ερωτευτούμε; 

Από ψυχαναλυτική άποψη, το κάνουμε. Όχι όμως με τον σκόπιμο, ελεγχόμενο και ορθολογικό τρόπο, που κάνουμε όλες τις άλλες επιλογές στη ζωή. Αντίθετα, με έναν ασυνείδητο, κάπως μυστηριώδη, «λαβυρινθικό» τρόπο. 

 

Με απλά λόγια, όταν ερωτευόμαστε, ερωτευόμαστε μια εικόνα του άλλου ατόμου που αντανακλά κάτι για τον εαυτό μας ή που μας θυμίζει κάποιον άλλο που αγαπάμε ή θαυμάζουμε. Μερικές φορές, ερωτευόμαστε με αυτό που δεν είχαμε ποτέ, αλλά λαχταρούσαμε ή με μια εξιδανικευμένη έκδοση του εαυτού μας ή μια συμπληρωματική («τα ετερώνυμα έλκονται») ή με κάποιον, που μας κάνει να νιώθουμε ξεχωριστοί και ότι μας φροντίζουν και μας νοιάζονται. 

----------------   *   ----------------

💖  Προσοχή, λοιπόν, σ' αυτά τα πανάκριβα "αντικείμενα αγάπης" μας! 

    Τα διατηρούμε "ολοκάθαρα", "καλογυαλισμένα", τα φυλάμε "ως κόρη οφθαλμού"! 

 

 

 

 

 

 Καλό μήνα!