Πόσο παράξενοι είναι οι άνθρωποι...

Φίλε μου, οι άνθρωποι είναι παράξενοι. 

Τίποτα δεν είναι άσπρο ή μαύρο, καθώς όλα μεταμορφώνονται συνεχώς.

Τα χρώματα αλλάζουν και αποκαλύπτεται η ψυχή.

Κανείς δεν ξέρει τι "μάχη" δίνει μέσα του ο καθένας από εμάς. 

Το ουσιαστικό σημείο είναι το πώς αντιμετωπίζει τη δική του "μάχη". Εμπόδιο είναι πάντα ο λάθος τρόπος...

Πάντα κάτω από τη "μάσκα" κρύβεται ένα άλλο πρόσωπο που προστατεύει την ευάλωτη ψυχή του.

Η μεταμόρφωση όμως έρχεται κάποια στιγμή ως ανάγκη που διεκδικεί τη θέση της χωρίς καθυστερήσεις ή ενδοιασμούς  και τότε δεν είναι δυνατή η αντίσταση. 

Ο άνθρωπος μεταμορφώνεται σταδιακά και ομαλά καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, όπως η πεταλούδα περνά από όλα τα στάδια που η φύση της έχει ορίσει για να υπάρχει. Θεωρείται, λοιπόν, ζήτημα επιβίωσης. 

Δυστυχώς, εκεί που ο άνθρωπος αντιδρά έντονα (εσωτερικά ή εξωτερικά) είναι στις μεταμορφώσεις που συμβαίνουν ραγδαία ή επιβάλλονται με βίαιο τρόπο από την ίδια την κοινωνία, ώστε αυτή η αλλαγή να βολεύει το κοινό αίσθημα σε κάθε περίπτωση.

Αργά ή γρήγορα, όλα αυτά, φίλε μου, δεν είναι σε θέση κανείς να τα αποφύγει, μα να εστιάσει στον τρόπο... που λέγαμε παραπάνω. Οφείλει στον εαυτό του να ψάξει να τον βρει, για να βγει νικητής.