"Εγώ έμαθα πως για να πάρεις από μια σχέση πρέπει πρώτα να δώσεις!
Δίνω λοιπόν.
Αν ο άλλος δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει την προσφορά μου, δεν φταίω εγώ. Ούτε μπορώ να ξεκινώ με επιφυλάξεις για τους ανθρώπους.
Είμαι αυτή που είμαι, ακριβώς όπως ήμουν παιδί κι αυτή την παιδικότητα την χαίρομαι... "
Δίνω λοιπόν.
Αν ο άλλος δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει την προσφορά μου, δεν φταίω εγώ. Ούτε μπορώ να ξεκινώ με επιφυλάξεις για τους ανθρώπους.
Είμαι αυτή που είμαι, ακριβώς όπως ήμουν παιδί κι αυτή την παιδικότητα την χαίρομαι... "
Τζένη Καρέζη
Στο παραπάνω έπεσα τυχαία ψάχνοντας για εικόνες στο διαδίκτυο, όπου διαβάζοντάς το χαμογέλασα, με ικανοποίηση μα και ελαφριά πικρία, διότι ταυτίστηκα τόοοσο πολύ. Δεν γνώριζα ότι έτσι έπραττε μια πολύ αγαπημένη μου ηθοποιός!
Λειτουργώ παρομοίως απέναντι στους ανθρώπους που μου "κλέβουν" την καρδιά, όταν κάπου συναντηθούν οι διαδρομές μας. Σίγουρα δεν είναι πάντα ευχάριστο αυτό το άνοιγμα και η προσφορά, όπως αυθόρμητα και γενναιόδωρα κάνουν τα παιδιά.
Υπάρχουν στιγμές όπου κάτι τέτοιο πληγώνει, καθώς οι άνθρωποι δε σκέφτονται μα ούτε νιώθουν με τον ίδιο τρόπο. Συχνά για να πλησιάσουν τους άλλους περνούν σε δεύτερες, τρίτες ή και περισσότερες σκέψεις. Ίσως έχουν πάψει ή δεν έμαθαν ποτέ να ακούν την καρδιά τους. Τότε, προτεραιότητα έχει το συμφέρον τους ή γενικά το αν τους βολεύει η επαφή που δύναται να υπάρξει με οποιοδήποτε άλλο. Άλλοτε, αιτία είναι η ανασφάλεια, που πιθανόν έχει προέλθει από παλαιότερες πληγές.
Αν όμως κανείς διατηρεί την παιδικότητα στην ψυχή του, δεν γίνεται να είναι αλλιώς, αφού σ' αυτή την περίπτωση θα έχει αρνηθεί τον εαυτό του. Δε συζητώ να προσεγγίζει τα πάντα με αφέλεια και να καταλήγει το κορόιδο σε οποιαδήποτε περίσταση. Ούτε ένα παιδί δεν το κάνει αυτό.
Εντούτοις, είναι λυτρωτικό να ζει ο άνθρωπος σαν παιδί την επαφή του με τους "καρδιοκλέφτες" του - από άλλους ανθρώπους μέχρι τόπους και ασχολίες (επαγγελματικές ή μη). Αυτό είναι που δίνει νόημα στη ζωή!
Έτσι, σαν παιδί λέω "be still my thieving heart"!
Στίχος από ένα τραγούδι που έχει επίσης "κλέψει" την καρδιά μου από την πρώτη στιγμή που το άκουσα. Φυσικά και το έχω αναρτήσει ξανά, όμως ποιος μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό ενός "καρδιοκλέφτη";
Ακολουθεί σε επανάληψη, αφού μου αρέσουν οι επαναλήψεις σε λατρεμένα μουσικά κομμάτια...
@ Κι όλα αυτά θα ακούγονταν ίσως μια χαρά υπό φυσιολογικές συνθήκες, μα τώρα μοιάζουν κάπως εκτός θέματος με όσα "καλπάζουν" στη ζωή μας αυτές τις μέρες και δεν είμαστε σε θέση να δούμε πού θα οδηγήσουν τελικά...
Δεν μπορώ να φανταστώ άνθρωπο που να μην θέλει να δώσει και να πάρει. Πρέπει να είναι κάποιος πολύ εγωιστής για να πει εγώ δεν θέλω τίποτα από τον άλλον. Όλοι θέλουμε, συντροφιά, αγάπη μέχρι επιβεβαίωση και ό,τι ο άλλος θα μπορούσε να μας δώσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνήθως, είναι διαφορετικός ο τρόπος. Εγώ πχ μπορεί να έχω να προσφέρω τον χρόνο μου για κουβέντα, εσύ μπορεί να μην διαθέτεις αυτό το χρόνο αλλά πχ να μου στέλνεις ένα μηνυματάκι κάθε πρωί για καλημέρα.
Επίσης νομίζω Γλαύκη πως όσο κι αν μας κάνει κάποιος αυτό το κλικ, εκτός του ότι μπορεί να μην είναι όσο αμοιβαίο θα θέλαμε, οι συμπεριφορές μας, η λογική μας, η φιλοσοφία ζωής να απέχει χιλιόμετρα μεταξύ μας.
Εδώ βλέπεις μια πανδημία έχουμε να αντιμετωπίσουμε όλοι μας κι ο καθένας μας αναλόγως με το κεφάλι του πράττει που θα έπρεπε να υπάρχει κοινός στόχος και σκοπός.
Η ζωή, όπως και οι σχέσεις είναι στιγμές. Κι αν έχουμε ζήσει δέκα καλές σημαίνει πως κάτι δώσαμε και κάτι πήραμε.
Η ανασφάλεια, είναι μεγάλο κεφάλαιο. Εκεί να δεις πόσο όλοι είμαστε ίδιοι και πόσο διαφορετικά ο καθένας μας αμύνεται πίσω από τους φόβους του.
Αποδοχή λοιπόν, του χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου, έτσι κι αλλιώς οι δικοί μας άνθρωποι είναι μετρημένοι και το αποδεικνύουν καθημερινά δίχως /φόβους/.
Κι ας προσπαθήσουμε να είμαστε ήρεμοι, χρήσιμοι και δίνουμε /αγάπη/. Είναι κάτι σαν κατάκτηση κι αυτό!
Την καλησπέρα μου!
Δυστυχώς, υπάρχει πολύς εγωισμός και ατομισμός γύρω μας.
ΔιαγραφήΓια να συνυπάρξουν αρμονικά οι άνθρωποι θα πρέπει να αποδέχονται ο ένας τον άλλο, διαφορετικά δεν θα βρίσκουν ποτέ κοινή συνισταμένη.
Με τις τωρινές συνθήκες απαιτείται η κατάκτηση που αναφέρεις, ειδάλλως δεν μας βλέπω να επιβιώνουμε ειδικά ψυχικά μέσα σε όλο αυτό το συρφετό που βιώνουμε.
ΝΑ είσαι καλά!
Αυτό που περιγράφεις Γλαύκη, η ανοιχτή καρδιά, είναι και δικό μου χαρακτηριστικό. Δεν μπορώ, δίνομαι καλή μου φίλη. Δεν μπορείς να βάλεις μέτρο στην καρδιά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά το τραγούδι σου σήμερα είναι από αυτά που λατρεύω.
Καλησπέρα Γλαύκη μου.
Ακριβώς, δεν μπορείς να βάλεις μέτρο στην καρδιά... Κι αν το κάνεις κάποιος, σίγουρα σε άλλη φάση της ζωής του θα το μετανιώσει.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ, Γιάννη!
Υπέροχο τραγούδι, όπως και υπέροχη η ατάκα της λατρεμένης Τζένης. Η δοτικότητα είναι χαρακτηριστικό συναισθηματικής ευφυίας και όσοι τη διαθέτουν, έχουν και τους μηχανισμούς να επουλώνουν τις πληγές τους απ' αυτούς που τηςν καταχράστηκαν. Άλλωστε νομίζω πως το να δίνεις, είναι μια εσωτερική ανάγκη και δεν το κάνεις για ανταλλάγματα, ούτε και μπορείς να τη ρυθμίσεις. Ή την έχεις ή όχι. Και ποτέ δεν μετάνιωσα για τις φορές που πληγώθηκα. Αξίζει να παίρνεις τα ρίσκα σου με τους ανθρώπους. Η ακινησία και η δυσπιστία με φοβίζουν. Και μου προκαλούν οίκτο οι άνθρωποι που μετράνε μπακαλίστικα τι δίνουν και τι παίρνουν. Λες και η ζωή είναι τεφτέρι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά και ευχές για δύναμη και κουράγιο σε όσα ζούμε, Γλαύκη μου!
Μου άρεσε πολύ το σχόλιό σου και έρχεται να με καλύψει απόλυτα!
ΔιαγραφήΑντεύχομαι, Μαρία μου!