Για ν' αποκοιμηθώ, πες μου ένα ψέμα...

Οι ψυχές και οι αγάπες

Τίποτα στο κόσμο δεν τον νοιάζει
παρά μόνο το μυαλό του ανοικτό να μένει
μέσα στην αδράνεια τρομάζει
ξαναβλέπει στη φορμόλη την ψυχή σβησμένη
κόβει το κορμί του και το θάβει
σε νερό και σε φωτιά να χωριστεί

Στους δεκάξι παγωμένους εφιάλτες
κάτι απρόσωπα λαμπάκια της νυκτός δανείζει
σ' άνυδρους ανέραστους αντάρτες
στοιχειωμένος σε μια εθνική οδό που πήζει
βρίσκει την αχτίδα π' απομένει
και μαζί της τη φυγή θα μοιραστεί

Οι ψυχές και οι αγάπες
σιαμαίες αυταπάτες
όμοιες σαν άσπρα πλήκτρα
σαν φωτάκια μες τη νύκτα
βρίσκουν σώματα παρθένα
στη συνήθεια πουλημένα
με φιλιά τα εξαγνίζουν
τους χαρίζονται

Τούτος ο αρχέγονος ρυθμός των Αφρικάνων
κάτι από μπάλο Συριανό θυμίζει
ανθρωποθυσία στους θεούς των ηφαιστείων
σαν αναπαραγωγής βωμός γυαλίζει
κράτησε αγάπη μου για λίγο την πνοή σου
κλείσε όλη τούτη τη στιγμή σ' ένα φιλί

Κοίταξε τριγύρω τα Μετέωρα πως πέφτουν
μπάλες από χιόνι μείνε ζωντανή ακόμη
κρίνε με σαν άνθρωπο που ψάχνει την ψυχή του
κι άμα τον γουστάρεις θα σου πω συγγνώμη
είναι κάτι μήνες που φιλοξενώ τον τρόμο
κι έχω ανάγκη να με βλέπεις σαν μωρό παιδί

Αχ μωράκι σαστισμένο
μέσα στο μυαλό σου ξένο
τι να πρωτοτραγουδήσεις
και ποια πόρτα να κτυπήσεις
να σου πω για να σε πείσουν
στα μετάξια να σε ντύσουν
να φανούν λευκά δοντάκια
μες το γέλιο σου

Χίλιες και μια νύχτες ανοιχτά της οικουμένης
αλυσοδεμένος πολικός αστέρας
άφηνα τους άλλους να μιλούν για μένα
και φοβόμουν μη με δει το φως της μέρας
τα χαμένα χρόνια θα τα πάρω πίσω
φτάνει που και που να λες ακόμα σ' αγαπώ

Κόκκινος ορίζοντας τα χρόνια π' απομένουν
κάνε το σινιάλο να σε βρει ψυχή μου
πρόσωπα λιμάνια κράτησε τα "φεύγουν"
πάρε με αγκαλιά και κράτα με μαζί σου
βιντεοταινίες η ζωή που είδα
του άστεγου του νου μου η πατρίδα είσαι εσύ

Αχ αγάπη μου αγάπη
διαμαντάκι μες στη στάχτη
και νησάκι που 'χει φάρο
ένα μεθυσμένο γλάρο
γύρω σου που φτερουγίζει
τ' όνομά σου συλλαβίζει
σημαδεύει τη ματιά σου και αφήνεται

 

"Οι ψυχές και οι αγάπες σιαμαίες αυταπάτες"

Θέλει ψυχή σήμερα να είσαι πολιτικός κι όχι παπάρας, θέλει ψυχή να είσαι άνθρωπος - να είσαι δίπλα στον πόνο του άλλου δίχως αντάλλαγμα, θέλει ψυχή να αναγνωρίζεις την αξία και το ήθος του αντιπάλου - όπου κι όταν υπάρξει, όπως έκαναν παλιότερα πολιτικοί και στρατιωτικοί αρχηγοί, θέλει ψυχή να είσαι σήμερα εργαζόμενος κι εργοδότης, θέλει ψυχή να αντιλαμβάνεσαι τα λάθη σου και να στέκεσαι απέναντί τους με θάρρος, θέλει ψυχή ν' αγαπάς χωρίς όρους κι όρια, θέλει ψυχή να είσαι φίλος, θέλει ψυχή να είσαι γονιός, θέλει ψυχή να ακούσεις το όχι και να το σεβαστείς, όπως θέλει ψυχή κι όταν σου δίνουν την ψυχή τους να είσαι παρών με την καρδιά σου, θέλει ψυχή να δίνεις ένα φιλί χωρίς αύριο, θέλει ψυχή να ζητάς συγχώρεση και να συγχωρείς, θέλει ψυχή να είσαι εσύ, όμως να μπορείς να γίνεσαι εκείνος ή εκείνη - να ενώνεσαι, θέλει ψυχή να ζεις κι όχι να φυτοζωείς, θέλει ψυχή να παλεύεις για όσα κι όσους γουστάρεις - για όσα πιστεύεις βαθιά μέσα σου,

Αν τη βρεις, δώσε και σε μένα λίγη..., γιατί υπάρχουν στιγμές που τη χάνω! 

  

"ξαναβλέπει στη φορμόλη την ψυχή σβησμένη"

"Αχ αγάπη μου αγάπη
διαμαντάκι μες στη στάχτη"

"πρόσωπα λιμάνια κράτησε τα "φεύγουν"
πάρε με αγκαλιά και κράτα με μαζί σου"

              "Κόκκινος ορίζοντας τα χρόνια π' απομένουν"

              "του άστεγου του νου μου η πατρίδα είσαι εσύ"