Παρασκευή 1 Ιουνίου 2018

Ψυχή λησμονημένη


Ψυχή λησμονημένη

Ψυχή...
Ποιος την έχασε και δεν ψάχνει καν να τη βρει;
Ποιος την πούλησε έναντι πινακίου «περιττωμάτων»;
Ποιος λησμόνησε την ύπαρξή της στον λαβύρινθο της ανοησίας;

Ποιος φόρτωσε τα βαθιά σκοτάδια της
στα μάτια ενός αθώου παιδιού, ενός ευάλωτου εφήβου;
Ποιος αδιάφορος ή ύπουλος «σκατένιος» φόρτωσε τα κρίματά του
εκεί που χτυπά η πιο φρέσκια καρδιά του μέλλοντος;


Κοίτα στα μάτια με ειλικρίνεια
έναν ταλαιπωρημένο κι απελπισμένο έφηβο.
Θα συναντήσεις έναν ολόκληρο κόσμο, έναν χείμαρρο συναισθημάτων.
Ηχηρός πόνος, θλίψη, αγωνία, αμφισβήτηση, οργή, ερημιά, απόγνωση
του ’χουν στήσει παγίδα.

Κοίτα τον ξανά στα μάτια με θάρρος,
όταν εκείνος βρει στον δρόμο του κατά λάθος ένα λυχνάρι ευαισθησίας.
Τότε θα δεις αυτούς τους «καθρέφτες» της ψυχής να υγραίνονται από την
ελπίδα της ανθρωπιάς και της εντιμότητας.

Ναι, τότε θα ’χεις απαντήσεις στα επαναλαμβανόμενα «Ποιος...;»

Αυτός ο μικρός «μασκαράς» ανθρωπάκος, που δίχως τύψη καμιά
καταχώρισε στ’ «αρχίδια» του, άνευ αριθμού πρωτοκόλλου,
τα όνειρα, τα ιδανικά, την εμπιστοσύνη στη ζωή.

Αυτός που τον εγκατέλειψε
στους δρόμους της αποβλάκωσης του διαδικτύου
ή εκεί έξω στους δρόμους της «φωτιάς».


                                                                         Στον Ί...

(Ζήτησες από την παρέα των ενηλίκων, που βρέθηκε στον δρόμο σου τυχαία, να σε υιοθετήσουμε, μεταξύ αστείου και σοβαρού. Ξέρουμε όλοι ότι το εννοούσες. Υιοθέτησε τον καλύτερο εαυτό σου και προχώρα με θάρρος μπροστά. Η ζωή είναι δική σου και μόνο. Σε πολύ λίγο το τιμόνι θα είναι εντελώς στα δικά σου χέρια. Είσαι ο καπετάνιος και κοιτάς τον ανοιχτό ορίζοντα. Πίσω μην κοιτάξεις παρά μόνο πολύ πολύ αργότερα, όταν έρχεται κάποτε για όλους η ώρα του ξεκαθαρίσματος των λογαριασμών... Αυτά που είπαμε, εύχομαι να αποτελέσουν πυξίδα για σένα.
Η παρουσία σου με συγκλόνισε, όπως συνέβη και με άλλα παιδιά στην εκπαιδευτική μου πορεία. Εσύ ήσουν έξω από αυτή την πορεία, αλλά θεώρησε τον εαυτό σου ένα από εκείνα τα παιδιά μου, της καρδιάς, όπως τα έχω ονομάσει.)




Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο υπέροχο συμπόσιο της αγαπημένης φίλης Αριστέας. 
Δεν γράφτηκε το παραπάνω "ποίημα" αρχικά για το συμπόσιο, αλλά για να μετουσιωθεί με κάποιο τρόπο η συναισθηματική φόρτιση καταστάσεων που έζησα, μέσα από τις οποίες ήρθα ακόμη μία φορά με τη "σκατένια" όψη της κοινωνίας μας. 
Συγχωρήστε μου, λοιπόν, τη συγκινησιακή φόρτιση, που οδήγησε στην βαρβαρότητα των λέξεων και τη σκληρότητα της γραφής, όμως ας μην ξεχνάμε ότι έτσι βάρβαρη και σκληρή είναι η πραγματικότητα εκεί έξω.



24 σχόλια:

  1. Δεν έχω να συγχωρήσω τίποτε στην γραφή σου Γλαύκη μου. Είναι γροθιά στο στομάχι και φαίνεται η φόρτιση του δημιουργού,εσένα δηλαδή. Το ότι η σκληρή πραγματικότητα είναι και βάρβαρη για πολλά νέα παιδιά το ξέρουμε. Αλλά άλλο είναι να το βιώνεις και να το ζεις από κοντά και άλλο να το ακούς.Συγκλονίστηκα διαβάζοντάς σε πόσο μάλλον εσύ που έζησες καταστάσεις
    Συγχαρητήρια
    Καλή συνέχεια
    Καλό μήνα εύχομαι ευχάριστο και ξεκούραστο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι από τις καταστάσεις που δε λένε να φύγουν από μυαλό, όπως κι εκείνα τα λυπημένα μάτια που έχουν κάνει κατάληψη από την πρώτη στιγμή σε μια γωνίτσα του νου.
      Αχ, βρε Άννα μου, ξέρεις πόσα παιδιά ήθελα να είχα τη δυνατότητα να τα μεγάλωνα, να τους πρόσφερα ένα καλύτερο μέλλον; Δε λέω ότι θα ήμουν ιδανική, όμως κάτι καλύτερο θα το είχαν.
      Σ' ευχαριστώ θερμά και καλό μήνα!

      Διαγραφή
  2. Εγώ θα το πω ωμά Γλαύκη μου.
    Είχες τα ΑΡΧΙΔΙΑ και εκφράστηκες.....! με ένα λόγο που δεν έχει φτυασίδια και ρούχα "ευπρέπειας". Και μπράβο σου.
    Για πολλή ώρα το χέρι μου έπαιξε στην επιλογή σου. Γιατί αγαπώ αυτό το είδος της γραφής.
    Ένας ακόμα τώρα λόγος που ως Γυναίκα εσύ το εμπνεύστηκες και το απέδωσες.
    Ως εκπαιδευτικός που είσαι θα πω κάτι. Το ποίημά σου κάνει ευθείες αναφορές σε εκείνη την Μισέλ Πφάϊφερ, ως καθηγήτρια, στο θρυλικό "Ασυμβίβαστη γενιά".
    Κάπως έτσι ήχησε ο λόγος σου.
    Έχεις και κουβαλάς εμπειρίες ζωής που εμείς δεν μπορούμε μήτε να υποπτεφθούμε μήτε να αξιολογήσουμε.
    Μπράβο κορίτσι μου.
    Καλό μήνα και καλοκαίρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια είναι απλή και δεν έχει ανάγκη τα φτιασιδώματα. Το ζήτημα είναι ποιος αντέχει στη θέα της και ακόμα περισσότερο να κάνει κάτι γι' αυτή. Δεν είμαστε πάντοτε δυνατοί γι' αυτό και είναι ανθρώπινο.
      Όποτε νιώθουμε ότι ίσως κάτι προσφέρουμε με την παρουσία μας, ας το κάνουμε κι ας είναι τόσο δα...
      Να είσαι καλά, Γιάννη μου και σ' ευχαριστώ πολύ για όλα!
      Καλό μήνα με κέφι για δημιουργία...;-)

      Διαγραφή
  3. Προσπαθώ να φανταστώ τι είδαν τα ματάκια σου πάλι...
    Μια κραυγή θυμωμένη βγαίνει απ' τους στίχους σου, μαζί με την αγωνία μιας έντιμης παιδαγωγού. Θα μπορούσες να είσαι μία απ' αυτές που αδιαφορούν και περιμένουν πότε θα τελειώσει η σχολική χρονιά για ν' αρχίσουν τις διακοπές τους. Θέλει ψυχή και παλικαριά να πάρεις το μέρος του έφηβου, να χαμηλώσεις το μπόι σου και να γίνεις η φωνή του. Θέλει "αρχίδια" κοντολογίς. Και μην παίρνεις πίσω ούτε λέξη απ' αυτά που έγραψες. Και λίγα λες...
    Περήφανη που σ' έχω φίλη.
    Φιλιά και βάστα δυνατά ρε Γλαύκη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάποια στιγμή θα μάθεις και θα ήθελα πολύ να ακούσω την άποψή σου για όλα αυτά που θ' ακούσεις... Εμπιστεύομαι απόλυτα την κρίση σου.
      Με συγκινείς και δεν έχω να πω τίποτε άλλο!
      Τα αισθήματα αμοιβαία...
      Σ' ευχαριστώ για όοολα!!!

      Διαγραφή
  4. Λάτρεψα την σκληρότητα της γραφής σου!
    Έτσι πρέπει όταν θέλουμε να βγάλουμε από μέσα μας τις κραυγές μας. την αγωνία μας, τον πόνο μας, τις ακυρώσεις και τις διαψεύσεις των οραμάτων μας!
    Όπως λέει και η Μαρία από πάνω θέλει "αρχίδια" και λίγοι διαθέτουν !
    Πόσο σε καμαρώνω ως φίλη και ως εκπαιδευτικό!
    Σε ευχαριστώ πολύ για τη εξαιρετική συμμετοχή σου Γλαύκη μου!
    Πέρα από συναγωνισμούς, διαγωνισμούς και βαθμούς ήσουν αυτή τη φορά! ♥

    Φιλιά και καλό μήνα μάτια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα μπορούσες να το είχες γράψει κι εσύ, γιατί ξέρω ότι σ' αρέσει η γλώσσα της αλήθειας ακόμα κι όταν είναι σκληρή, καθώς τότε αποδίδει πιστά τη σκληρότητα της ζωής.
      Τα λόγια σου είναι τιμή μου!
      Καταλαβαινόμαστε, γιατί πρώτα ως άνθρωποι κι έπειτα λόγω ιδιότητας σκεφτόμαστε και πράττουμε με έναν ευθύ και έντιμο τρόπο, ε, καμιά φορά και λίγο ρομαντικό για τη σύγχρονη κοινωνία, αλλά ποιος νοιάζεται...;-)
      Σ' ευχαριστώ για την καλή σου καρδιά πάνω απ' όλα κι ύστερα για όλα τ' άλλα!!!
      Καλό μήνα, κορίτσι μου!

      Διαγραφή
  5. Και τι συμμετοχή Γλαύκη μου!
    Δυνατή και ουσίας!
    Σίγουρα για να γράψεις με σκληρότητα όπως λες, γιατί εγώ θα έλεγα απλώς με ωμή ειλικρίνεια, αντιμετώπισες κάτι πέρα από τα συνηθισμένα...
    Και με τόσα μη συνηθισμένα εκεί έξω που τείνουν να γίνουν δυστυχώς συνηθισμένα με τη συχνότητα που τα συναντάμε -και τις περισσότερες φορές με την ανοχή των υπευθύνων ή την ανευθυνότητά τους-, όχι μόνο σκληρή και βάρβαρη είναι η πραγματικότητα, αλλά τελείως αρρωστημένη!

    Φιλιά πολλά και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το "τελείως αρρωστημένη" φοβάμαι, διότι το συναντάμε, όπως λες, διαρκώς μπροστά μας πια! Το έλεγα εδώ και αρκετά χρόνια ανησυχώντας απλά, όμως η κατάσταση χειροτερεύει και θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για οτιδήποτε, ειδικά όσοι είμαστε στην εκπαίδευση...
      Σ' ευχαριστώ, ΜΑρία μου, για τα καλά σου λόγια!
      Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  6. Εύχομαι να σε διαβάσει...
    Καλό απόγευμα, καλό μήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, ίσως του το δώσω κάποια στιγμή. Ό,τι έγραψα στην παρένθεση τα έχει ακούσει με άλλο τρόπο φυσικά, πιο πρακτικό και γήινο, όμως απόλυτα ενθαρρυντικό. Το ότι με συγκλόνισε η παρουσία του δεν το έχει μάθει ακόμα.
      Καλό μήνα και σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  7. Γλαύκη μου, θα μπω κι εγώ σ' εκείνους που δεν θα σε συγχωρήσουν, επειδή ανήκουν σ' αυτούς που σε χειροκροτούν. Ειλικρινά, δεν θα άλλαζα τη παραμικρή σου λέξη. Αυτό που διαβάσαμε και νιώσαμε ήταν συγκλονιστικό (και το κάνει ακόμη συγκλονιστικότερο το ότι εμπνεύστηκες από κάτι χειροπιαστό, της καθημερινότητάς σου!). Ήσουν σαφέστατα μέσα στις επιλογές μου, αλλά τι να κάνουμε που πρέπει να βγαίνουν μόνο πέντε.

    Χίλια μπράβο! Και κυρίως για το ότι είσαι στις φωτεινότερες εξαιρέσεις των εκπαιδευτικών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κορίτσι μου, σ' ευχαριστώ πολύ για τον ζεστό σου λόγο!
      Το ποίημα δε γράφτηκε για το συμπόσιο, οπότε δεν αξίωνε ψήφους, όμως και μόνο όσα διαβάζω από όλους σας εδώ φτάνουν και περισσεύουν!
      Να είσαι καλά και τιμή μου όσα γράφεις!

      Διαγραφή
  8. Συγκινήθηκα πραγματικά με την αφιέρωση σου.
    Εύχομαι να το διαβάσει γιατί μέσα του κρύβει μια σπουδαία ψυχή από ότι φαίνεται το ποίημα σου.

    Μπράβο σου για τη σκέψη, εύχομαι πάντα να συναντάς παιδιά της καρδιάς και έξω από την πορεία σου. <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό που λες για τη σποδαία ψυχή είναι αλήθεια από όσα μπόρεσα να διακρίνω. Αν και το βλέμμα του από την αρχή τα είπε όλα. Είδα και μίλησα με πάρα πολλά παιδιά για κάποιες λίγες μέρες, όμως είναι το μοναδικό βλέμμα που μου τράβηξε την προσοχή από την πρώτη στιγμή και τελικά η διαίσθησή μου δεν έπεσε έξω.
      Ίσως κάποια στιγμή το διαβάσει.
      Να είσαι καλά και σ' ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σου εδώ.

      Διαγραφή
  9. Τα θερμά μου συγχαρητήρια για το ποίημα και την αφιέρωσή σου, Γλαύκη μου. Καλό μήνα, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Επ! Πού ήμουν εγώ τόσον καιρό σ' αυτή την ανάρτηση;

    Να πω μόνο ένα μπράβο από βάθους καρδιάς για τη στάση και τη διάθεση απέναντι στις ζωές που έχετε (έχουμε) δίπλα μας, οι εκπαιδευτικοί. Δε θέλω να γράψω πολλά τώρα, που θα φαίνονται ηρωικά και μεγάλα - τα λόγια είναι εύκολα και στα μπλογκ ακόμα ευκολότερα -, αλλά έχω άπειρα δείγματα σωτήριων παρεμβάσεων, χεριών που απλώθηκαν και στήριξαν, λόγων που ειπώθηκαν και καταλάγιασαν πόνους, συμπαράστασης έμπρακτης που έσπασε φαινομενικά αδιέξοδα και οδήγησε σε φως.
    να πω μονάχα ότι χάρηκα πολύ γι' αυτό που κατάλαβα πίσω απ' αυτό που έγραψες. Και να σε ευχαριστήσω για τον τρόπο που στέκεσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ, Διονύση!
      Όσοι είμαστε στην εκπαίδευση (είμαι δασκάλα)σε όλες τις βαθμίδες της βλέπουμε πόσο δύσκολα είναι πλέον τα πράγματα. Η διαφορά είναι μεγάλη εδώ και πάνω από δεκαπέντε χρόνια, όπως και η ευθύνη μας.
      Δε χρειάζονται μεγάλα λόγια αλλά μεγάλες αποφάσεις και καθημερινή πράξη. Εϊμαι σίγουρη για τα άπειρα παραδείγματα που ανφέρεις και αυτή είναι η ελπίδα σε τούτη την "άρρωστη" κοινωνία.
      Αυτό που έγραψα είναι μια γενική διαπίστωση και κραυγή θυμού μέσα από όσα έχουν δει τα μάτια μου και η αφορμή ήταν αυτός ο έφηβος, που δεν ήταν μαθητής μου, αλλά τον συνάντησα μέσα από κάποιες καταστάσεις που έζησα πριν από λίγες μέρες. Συμμετείχα ως γονέας και όχι επίσημα ως εκπαιδευτικός αλλά με τη γνώση και την εμπειρία της ιδιότητάς μου. Θεωρώ ό,τι έκανα (που δεν αναφέρω τίποτε εδώ) θα έπρεπε να κάνει κάθε γονέας και κάθε εκπαιδευτικός σε αντίστοιχη περίπτωση. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.

      Να είσαι καλά και να προσφέρεις αυτό που λέει η συνείδησή σου και η ψυχή σου. Δε θα το μετανιώσεις ποτέ κι ας έχει κόστος κι ας έχει τίμημα. Αξίζει.

      Διαγραφή
  11. Γροθιά στο στομάχι... τα όσα έγραψες, τα όσα βλέπουμε γύρω μας...
    Πόση φαντασία ξοδεύει η κοινωνία για να βρισκει τρόπους να ρημάζει ό,τι πάει να ανθίσει...
    Αλλά πάντα και παντού θα σκοντάφτουμε σε ανθρώπους-σημαδούρες, σαν εσένα, που θα μας κάνουν να ελπίζουμε και να συμπορευόμαστε.
    Φιλιά, Γλαύκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλλού θα ήθελα να ρίξω τις γροθιές, λεκτικές ή και πραγματικές, αλλά δεν θα ήμουν αποτελεσματική. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να πετύχει κανείς αυτό που επιδιώκει.
      Η καταστροφή είναι πανεύκολη, ενώ η οικοδόμηση και η συντήρηση θέλουν επαγρύπνηση και δουλειά...
      Σ' ευχαριστώ πολύ, κορίτσι μου, και λατρεύω το να είμαι σημαδούρα;-)
      Είμαστε πολλές σημαδούρες, αλλά συχνά ξεχνάμε ότι μπορούμε να ενωθούμε...
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  12. Εστω και καθυστερημενα Γλαυκη μου πέρασα να σου πω πως η συμμετοχή σου με συγκλονισε για το θεμα της.. και την λατρεψα για την αληθεια της.
    Εγραψες την πραγματικότητα που υπαρχει εκει εξω και που δυστηχώς υπαρχει και ολοι εμεις κλεινουμε τα ματια και δεν θελουμε να την δουμε.
    Και όλα αυτα γραμενα απο μια εκπειδευτικο ..μακαρι να υπηρχαν πολλοι με αυτες τις αντιλήψεις.
    Μπραβο φιλη μου για το αφιερωμα στις λυσμονησμένες ψυχές.!!
    Καλό σου βραδυ Γλαυκη μου φιλιάααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Ρούλα μου!
      Αυτό που βλέπω είναι ότι τα έχουμε "παίξει" ατομικά και ομαδικά, εντός και εκτός συνόρων! Δεν ξέρω πού θα μας οδηγήσει αυτή η κατάσταση. Και να μη θέλει κανείς να κλείσει τα μάτια, οι συνθήκες τον αναγκάζουν να το πράξει μερικές φορές, για να μην παρανοήσει.
      Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις, καλή μου!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.