Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

Θα 'ναι "σαν να γελάνε όλα τα αστέρια"


Ήρθα να αφήσω ένα μικρό μήνυμα αισιοδοξίας, μια και δεν έχω χρόνο να ολοκληρώσω το κείμενο που έχω ξεκινήσει..., το οποίο αφορά κάτι εντελώς διαφορετικό από τις σχέσεις των ανθρώπων (όπως εκείνο της προηγούμενης ανάρτησης). Εξάλλου,  οι σχέσεις και η συμβίωση των ανθρώπων ήταν, είναι και θα είναι πάντα τόσο καυτό και πολύπλοκο θέμα, που ας το αφήσουμε προς το παρόν, γιατί δεν θα βγάλουμε άκρη ποτέ.


Αν αγαπάς ένα λουλούδι που βρίσκεται σε κάποιο αστέρι, είναι γλυκό τη νύχτα να κοιτάζεις τον ουρανό. Όλα τ’ αστέρια τότε είναι ανθισμένα. – Σίγουρα … – Είναι όπως με το νερό. Ότι μου είχες δώσει να πιω ήταν όπως μια μουσική, εξαιτίας του ήχου που έκανε το μαγκάνι και το σχοινί … θυμάσαι … ήταν πολύ ωραίο. – Και βέβαια… – Θα κοιτάζεις τη νύχτα τ’ αστέρια. Το δικό μου είναι πολύ μικρό για να σου δείξω που βρίσκεται. Έτσι είναι καλύτερα. Το αστέρι μου θα είναι για σένα ένα από τ’ αστέρια. Τότε, θα σ’ αρέσει να κοιτάζεις όλα τα αστέρια… Όλα θα είναι φίλοι σου. Κι ύστερα, θα ‘θελα να σου κάνω ένα δώρο … Γέλασε πάλι. -Α! μικρό μου ανθρωπάκι, μικρό μου ανθρωπάκι, μου αρέσει να σ’ ακούω να γελάς! – Ακριβώς αυτό θα ‘ναι το δώρο μου… αυτό θα ‘ναι όπως με το νερό … – Τι θέλεις να πεις; – Οι άνθρωποι έχουν αστέρια που δεν είναι τα ίδια. Για κείνους που ταξιδεύουν, τ’ αστέρια είναι οδηγοί. Για άλλους δεν είναι παρά μικρά φώτα. Για άλλους, τους σοφούς, είναι προβλήματα. Για τον μπίζνεσμαν μου, ήταν από χρυσάφι. Μα όλα τούτα τ’ αστέρια σωπαίνουν. Εσύ, θα έχεις αστέρια που κανείς άλλος δεν τα έχει … – Τι θέλεις να πεις; – Αφού εγώ θα ‘μαι σ’ ένα απ’ αυτά, κι αφού θα γελάω σ’ ένα απ’ αυτά, τότε για σένα θα είναι σαν να γελούν όλα τ’ αστέρια. Θα έχεις εσύ αστέρια που ξέρουν να γελάνε! Και γέλασε πάλι. – Κι όταν θα ‘χεις παρηγορηθεί (πάντα παρηγορείται κανείς ), θα είσαι ευχαριστημένος που μ’ έχεις γνωρίσει. Θα είσαι πάντα φίλος μου. Πάντα θα θέλεις να γελάς με μένα. Και θ’ ανοίγεις καμιά φορά το παράθυρο, έτσι, για την ευχαρίστηση… Και οι φίλοι σου θα σε κοιτάζουν κατάπληκτοι να γελάς, κοιτάζοντας τον ουρανό. Τότε, εσύ θα τους λες: «Ναι, τ’ αστέρια με κάνουν πάντα να γελάω!» και θα σε περνάνε για τρελό. Σου σκάρωσα ένα πολύ πονηρό παιχνίδι … Και γέλασε ξανά. – Θα είναι σαν να σου έχω δώσει αντί γι’ αστέρια, μικρά κουδουνάκια που ξέρουν να γελούν

Διαβάστε περισσότερα στο: www.ithaque.gr
Αν αγαπάς ένα λουλούδι που βρίσκεται σε κάποιο αστέρι, είναι γλυκό τη νύχτα να κοιτάζεις τον ουρανό. Όλα τ’ αστέρια τότε είναι ανθισμένα. – Σίγουρα … – Είναι όπως με το νερό. Ότι μου είχες δώσει να πιω ήταν όπως μια μουσική, εξαιτίας του ήχου που έκανε το μαγκάνι και το σχοινί … θυμάσαι … ήταν πολύ ωραίο. – Και βέβαια… – Θα κοιτάζεις τη νύχτα τ’ αστέρια. Το δικό μου είναι πολύ μικρό για να σου δείξω που βρίσκεται. Έτσι είναι καλύτερα. Το αστέρι μου θα είναι για σένα ένα από τ’ αστέρια. Τότε, θα σ’ αρέσει να κοιτάζεις όλα τα αστέρια… Όλα θα είναι φίλοι σου. Κι ύστερα, θα ‘θελα να σου κάνω ένα δώρο … Γέλασε πάλι. -Α! μικρό μου ανθρωπάκι, μικρό μου ανθρωπάκι, μου αρέσει να σ’ ακούω να γελάς! – Ακριβώς αυτό θα ‘ναι το δώρο μου… αυτό θα ‘ναι όπως με το νερό … – Τι θέλεις να πεις; – Οι άνθρωποι έχουν αστέρια που δεν είναι τα ίδια. Για κείνους που ταξιδεύουν, τ’ αστέρια είναι οδηγοί. Για άλλους δεν είναι παρά μικρά φώτα. Για άλλους, τους σοφούς, είναι προβλήματα. Για τον μπίζνεσμαν μου, ήταν από χρυσάφι. Μα όλα τούτα τ’ αστέρια σωπαίνουν. Εσύ, θα έχεις αστέρια που κανείς άλλος δεν τα έχει … – Τι θέλεις να πεις; – Αφού εγώ θα ‘μαι σ’ ένα απ’ αυτά, κι αφού θα γελάω σ’ ένα απ’ αυτά, τότε για σένα θα είναι σαν να γελούν όλα τ’ αστέρια. Θα έχεις εσύ αστέρια που ξέρουν να γελάνε! Και γέλασε πάλι. – Κι όταν θα ‘χεις παρηγορηθεί (πάντα παρηγορείται κανείς ), θα είσαι ευχαριστημένος που μ’ έχεις γνωρίσει. Θα είσαι πάντα φίλος μου. Πάντα θα θέλεις να γελάς με μένα. Και θ’ ανοίγεις καμιά φορά το παράθυρο, έτσι, για την ευχαρίστηση… Και οι φίλοι σου θα σε κοιτάζουν κατάπληκτοι να γελάς, κοιτάζοντας τον ουρανό. Τότε, εσύ θα τους λες: «Ναι, τ’ αστέρια με κάνουν πάντα να γελάω!» και θα σε περνάνε για τρελό. Σου σκάρωσα ένα πολύ πονηρό παιχνίδι … Και γέλασε ξανά. – Θα είναι σαν να σου έχω δώσει αντί γι’ αστέρια, μικρά κουδουνάκια που ξέρουν να γελούν

Διαβάστε περισσότερα στο: www.ithaque.gr
"Αν αγαπάς ένα λουλούδι που βρίσκεται σε κάποιο αστέρι, είναι γλυκό τη νύχτα να κοιτάζεις τον ουρανό. Όλα τ’ αστέρια τότε είναι ανθισμένα.
– Σίγουρα …
– Είναι όπως με το νερό. Ότι μου είχες δώσει να πιω ήταν όπως μια μουσική, εξαιτίας του ήχου που έκανε το μαγκάνι και το σχοινί … θυμάσαι … ήταν πολύ ωραίο.
– Και βέβαια…
– Θα κοιτάζεις τη νύχτα τ’ αστέρια. Το δικό μου είναι πολύ μικρό για να σου δείξω που βρίσκεται. Έτσι είναι καλύτερα. Το αστέρι μου θα είναι για σένα ένα από τ’ αστέρια. Τότε, θα σ’ αρέσει να κοιτάζεις όλα τα αστέρια… Όλα θα είναι φίλοι σου. Κι ύστερα, θα ‘θελα να σου κάνω ένα δώρο …
Γέλασε πάλι.
- Α! μικρό μου ανθρωπάκι, μικρό μου ανθρωπάκι, μου αρέσει να σ’ ακούω να γελάς!
– Ακριβώς αυτό θα ‘ναι το δώρο μου… αυτό θα ‘ναι όπως με το νερό …
– Τι θέλεις να πεις;
– Οι άνθρωποι έχουν αστέρια που δεν είναι τα ίδια. Για κείνους που ταξιδεύουν, τ’ αστέρια είναι οδηγοί. Για άλλους δεν είναι παρά μικρά φώτα. Για άλλους, τους σοφούς, είναι προβλήματα. Για τον επιχειρηματία σου, ήταν χρυσάφι. Μα όλα τούτα τ’ αστέρια σωπαίνουν. Εσύ, θα έχεις αστέρια που κανείς άλλος δεν τα έχει …
– Τι θέλεις να πεις;
– Αφού εγώ θα 'μαι σ’ ένα απ’ αυτά, κι αφού θα γελάω σ’ ένα απ’ αυτά, τότε για σένα θα είναι σαν να γελούν όλα τ’ αστέρια. Θα έχεις εσύ αστέρια που ξέρουν να γελάνε!
Και γέλασε πάλι.
– Κι όταν θα ‘χεις παρηγορηθεί (πάντα παρηγορείται κανείς ), θα είσαι ευχαριστημένος που μ’ έχεις γνωρίσει. Θα είσαι πάντα φίλος μου. Πάντα θα θέλεις να γελάς με μένα. Και θ’ ανοίγεις καμιά φορά το παράθυρο, έτσι, για την ευχαρίστηση… Και οι φίλοι σου θα σε κοιτάζουν κατάπληκτοι να γελάς, κοιτάζοντας τον ουρανό. Τότε, εσύ θα τους λες: «Ναι, τ’ αστέρια με κάνουν πάντα να γελάω!» και θα σε περνάνε για τρελό. Σου σκάρωσα ένα πολύ πονηρό παιχνίδι …
Και γέλασε ξανά.
– Θα είναι σαν να σου έχω δώσει αντί γι’ αστέρια, μικρά κουδουνάκια που ξέρουν να γελούν..." [σελ. 86-88]


                     "Ο μικρός πρίγκιπας" του Αντουάν ντε Σεντ-Εξιπερί, Εκδ. Ψυχογιός


Να μην ξεχνάμε ότι:




Και κάτι αστείο αλλά άσχετο, που βρήκα μαζί με το παραπάνω μήνυμα από τους τοίχους... Έχει μια κάποια σχέση φυσικά με το προηγούμενο θέμα...









Να περνάτε όμορφα! 


10 σχόλια:

  1. Τώρα τελείωσα το σχόλιο της προηγούμενης ανάρτησης που έχασα... Σεντόνι έγινε...ουφ!
    Πολύ όμορφο απόσπασμα. Αστέρια που γελούν αλλά και αυτό το πάντα παρηγοριέται κανείς είναι από τα πιο όμορφα σημεία.
    Και ναι πρέπει να σηκώσεις το κεφάλι για να δεις τα αστρα και όχι μόνο...
    Αλλά γελάω ακόμη με το ...εγώ να δεις......χααχαα
    Καλησπέρα Γλαύκη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ το ίδιο... μόλις απάντησα στο πολύ εύστοχο σχόλιό σου!
      Παρηγοριά στον άρρωστο είναι μερικές φορές, όμως πράγματι ο άνθρωπος που αγαπά την ζωή αληθινά πάντα βρίσκει τρόπους να παρηγοριέται μέσα από τις όμορφες αναμνήσεις και ό,τι απόλαυσε, αλλά και από ό,τι προσφέρει στην καθημερινότητά του ή του δίνει εκείνη, όπου φυσικά είναι σε θέση να τα δει όλα αυτά!
      Να τα δεις τα άστρα και να τολμήσεις να αγγίξεις κάποιο... Ευτυχία πραγματική. Και γιατί όχι άραγε; Εκεί είναι η μαγκιά!

      Κι εγώ να δεις πόσο γέλασα όταν έπεσα επάνω του! Όμως και πόση αλήθεια κρύβει...
      Καλή εβδομάδα, Άννα!

      Διαγραφή
  2. Να γελάς κοιτώντας τον ουρανό και να λες: "ακούω κουδουνάκια"... Σίγουρα κάποιος φίλος θα σου πει "εγώ να δεις τι έπαθα τις προάλλες".
    Μου ήρθε σαν εικόνα συνδυάζοντας το υπέροχο απόσπασμα του μικρού πρίγκιπα και του πανέξυπνου τοίχου.
    Χαμογελαστή καληνύχτα Γλαύκη μου :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να κάνουμε; Δεν ταυτίζονται πάντα οι άνθρωποι. Άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη!
      Αυτά έχει η ζωή κι εμείς θα πρέπει να αποδεχόμαστε την ύπαρξή τους και να ακολουθούμε τον δρόμο που μας ταιριάζει περισσότερο κάθε φορά.
      Κι αρκεί συχνά να μην παγώνει το χαμόγελο στα χείλη μας, μια και είναι τόσο πολύτιμο!
      Καλή εβδομάδα, κορίτσι μου!

      Διαγραφή
  3. Έχει απλοχωριά ο ουρανός
    για να ανακαλύψεις ένα
    τόσο δα δικό σου αστέρι και
    να κρυφογελάς μαζί του
    Παρηγορητικό το απόσπασμα

    Σε φιλώ πολύ Γλαύκη μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν χρειάζονται όλα αυτά τα αστέρια, για να αισθανθεί κανείς πλούσιος. Αρκεί ένα τόσο δα μικρό!
      Σε φιλώ και καλή εβδομάδα, Ελένη μου!

      Διαγραφή
  4. Αγαπημένο απόσπασμα έβαλες!

    Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά, Μαρία μου!
      Καλή εβδομάδα σου εύχομαι με ένα μικρό αστέρι που θα μοιράζεστε κρυφά γέλια!

      Διαγραφή
  5. Λιώνω με τον Πρίγκιπα, Γλαύκη μου και χάρηκα πάρα πολύ που το μοιραστήκαμε εδώ το απόσπασμα.
    Ας μας περνάνε για τρελούς!!!
    Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλος είναι γεμάτος σκέψεις γεμάτες σοφία μέσα από τα απλά πράγματα γύρω μας! Με μαγεύει με την παραμυθένια του ατμόσφαιρα, όπως είναι πάντα μέσα από τα μάτια των παιδιών ο κόσμος. Τουλάχιστον όσων δεν ήρθαν αντιμέτωπα με μια αδυσώπητα σκληρή πραγματικότητα από την ώρα της γέννησής τους!
      Βρε δεν πα να μας λένε θεοπάλαβους, εμείς εκεί, γιατί γι' αυτό ήρθαμε σε τούτον τον κόσμο!
      Καλή εβδομάδα, Αλεξάνδρα μου και δεν πτοούμαστε με τίποτα!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.