Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι

Με αφορμή τις πολύ ωραίες προτάσεις ταινιών από τη Γλαύκη , είπα κι εγώ να γράψω κάτι για τα θερινά σινεμά της νιότης μου.  Και αν και το blog σερβίρει καφέ , αφού θα θυμηθούμε θερινά σινεμά, ας  φανταστούμε ότι βρισκόμαστε στη βεράντα πίνοντας κρασί ή  μπύρα νοσταλγώντας  – εμείς  που είμαστε από σαράντα και πάνω  -  καλοκαίρια των νιάτων μας στην Αθήνα. Η νοσταλγία δεν προκαλεί κατ’ ανάγκη θλίψη. Αντίθετα πολλές φορές μας δίνει χαρά , καθώς μας μεταφέρει σε ξένοιαστες, αθώες εποχές και φέρνει στη μνήμη μας όμορφες στιγμές που ζήσαμε με αγαπημένα πρόσωπα.

Όσοι λοιπόν εκεί γύρω στις αρχές του 1980 ζούσαμε  στην Κυψέλη ή τα Πατήσια σίγουρα θα θυμόμαστε πόσα πολλά θερινά σινεμά υπήρχαν. Όμορφα ,μοσχοβολιστά από το αγιόκλημα και το γιασεμί , με το χαλίκι να τρίζει κάτω από τα παπούτσια μας και τον κόσμο να κάνει ουρά στο πεζοδρόμιο για να πάρει το εισιτήριό του. 

Το Φιλίπ είχε αφιέρωμα στον Τρυφό, το Λιλά στον Χίτσκοκ, η Κυψέλη στο νεορεαλιστικό ιταλικό κινηματογράφο, το Κυψελάκι στον Λουί ντε Φινές και το Πιγκάλ στον Πήτερ Σέλλερς. Κάθε καλοκαίρι μπορούσες να δεις όποια παλιά ταινία ήθελες, αφού οι κινηματογράφοι έκανα ν προβολές κυρίως παλιών ταινιών κάνοντας εβδομαδιαία αφιερώματα σε κάποιο σκηνοθέτη ή ηθοποιό, ή σε είδος ταινιών πχ εβδομάδα κωμωδίας, θρίλερ , γουέστερν ή ακόμα και σε εθνικούς κινηματογράφους για παράδειγμα ιταλικό, ινδικό ή σύγχρονο ελληνικό. Έτσι βλέπαμε από Τσίτσο και Φράνκο, αδερφούς Μαρξ και Τσάρλι Τσάπλιν ως τον Κλέφτη των ποδηλάτων του Ντε Σίκα , το Ψυχώ , το Δαιμονισμένο άγγελο του Ντε Πάλμα τη Ντόλτσε Βίτα του Φελίνι ,το Δράκο του Κούνδουρου. Όποιοι θέλαμε να απομακρυνθούμε κάπως, φτάναμε ως το Βοξ, το Εκράν στα Εξάρχεια, την Αίγλη στο Ζάππειο ή ίσως μέχρι τη Μπομπονιέρα στην Κηφισιά.

Σιγή ιχθύος επικρατούσε κατά τη διάρκεια της προβολής με διακοπές για γέλια αν η ταινία ήταν κωμωδία ή επιφωνήματα αγωνίας , αν επρόκειτο για θρίλερ. Στο διάλειμμα ο υπάλληλος του σινεμά φορώντας την άσπρη ζακέτα του με κρεμασμένο από το λαιμό του με δερμάτινο ιμάντα το μεγάλο ξύλινο δίσκο διέσχιζε όλο το χώρο διαλαλώντας « Τσιπς , κωκ , φυστίκια , πασατέμπος. Πορτοκαλάδες..» . Δειλά δειλά κάποια σινεμά έβαλαν τα πρώτα τραπεζάκια για να ακουμπάς το ποτό σου, που αναβαθμίστηκε από αναψυκτικό ή μπύρα σε βότκα και άλλα οινοπνευματώδη , ή κάτι πρόχειρο για να φας. Οι καπνιστές βέβαια ήταν ελεύθεροι να παρακολουθήσουν την ταινία καπνίζοντας. Απαραίτητα αξεσουάρ λεπτές ζακετούλες ή τζην μπουφάν για την ψυχρούλα που έπιανε πιο αργά. 

Από τις διπλανές πολυκατοικίες οι τυχεροί λαθροθεατές έβγαζαν σκαμπό στο μικρά μπαλκόνια του ακάλυπτου και παρακολουθούσαν μαζί μας. Πόσο τους Ζήλευα πάντα! Ορισμένοι δε ενδεδυμένοι με τις θερινές τους πιτζάμες . Μια δυο φορές , πέτυχα και κάποιους μεγαλύτερους με τα εσώρουχα! Οι θερινοί κινηματογράφοι ήταν η αγαπημένη έξοδος όλων των ηλικιών. Γι’ αυτό άλλωστε και ήταν τόσοι πολλοί. Μόνο στην Κυψέλη πρέπει να υπήρχαν γύρω στους δέκα. Στη Ζάκυνθο θυμάμαι στα μικράτα μου οι θερινοί ήταν εφτά με οκτώ. Αυτοκίνητα με ντουντούκες περνούσαν από το πρωί στους δρόμους και διαλαλούσαν την ταινία που προβαλλόταν , λέγοντας λίγα λόγια για το στόρυ και φυσικά αναφέροντας τους ηθοποιούς. Δεν θυμάμαι να είδα ποτέ κάποιο θερινό άδειο! 

Οι λέξεις THE END, FIN ή FINE έρχονταν να δώσουν τέλος στο ταξίδι μας στη μεγάλη οθόνη πότε με happy end ή ενίοτε με μια απρόσμενη κατάληξη , που φούντωνε τις συζητήσεις. Πάντα μου άρεσε μετά το τέλος της ταινίας να ανακατεύομαι στον κόσμο και να παρακολουθώ τα σχόλια και τις κριτικές των θεατών που δεν βιάζονταν να φύγουν. Πολλοί παρέμεναν έξω από το σινεμά κοιτώντας τις φωτογραφίες με τα ΠΡΟΣΕΧΩΣ ή ρίχνοντας μια τελευταία ματιά σε εκείνες της ταινίας που μόλις παρακολούθησαν ή στην αφίσα της. Ξέχασα να σημειώσω την ευγενική καληνύχτα που κάθε θεατής εισέπραττε βγαίνοντας από την ταξιθέτρια που συχνά ήταν συγγενής του ιδιοκτήτη.

Και μετά εκεί στο πεζοδρόμιο ή στο δρόμο κανονιζόταν η συνέχεια της βραδιάς για ποτό, ουζάκι ή για καμιά ταβερνούλα.

Ήταν πραγματικά το σινέ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ. 

Περιμένω με ιδιαίτερη χαρά τις δικές σας θύμησες από τα θερινά σινεμά. Φίλοι μου ας πιούμε κι άλλο ένα ποτηράκι κρασί! Στην υγειά σας! 

                                                               Αρσινόη

  

Η Αρσινόη από ό,τι είδατε επέστρεψε πάλι στη συντροφιά και μας ταξίδεψε νοσταλγικά λίγο πίσω στον χρόνο με τις γλυκιές εικόνες που μας περιέγραψε από τα λατρεμένα θερινά σινεμά, αλλά και με τα χαρακτηριστικά κινηματογραφικά τραγούδια που επέλεξε. Την ευχαριστώ πολύ, γιατί είναι πάλι εδώ και ασχολήθηκε με ένα θέμα που αγαπώ πολύ!

Στα σχόλια θα απαντά εκείνη και όπου βρίσκω ευκαιρία θα τρουπώνω κι εγώ...!