Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Η κάμπια που έγινε πεταλούδα


Ένας καθηγητής Βιολογίας εξηγούσε στους μαθητές του πώς μια κάμπια γίνεται πεταλούδα.Τους είπε λοιπόν ότι, κατά τις επόμενες δύο ώρες, η πεταλούδα θα προσπαθούσε να βγει από το κουκούλι και αφού τόνισε ότι κανείς δεν πρέπει να τη βοηθήσει, έφυγε. 

Οι μαθητές περίμεναν και κάποια στιγμή άρχισε η διαδικασία.

Η πεταλούδα προσπαθούσε να βγει από το κουκούλι, όταν ένας από τους μαθητές τη λυπήθηκε και αποφάσισε να τη βοηθήσει παρά τις ρητές εντολές του καθηγητή.

Έσπασε λοιπόν το κουκούλι και η πεταλούδα, η οποία δεν χρειαζόταν πια να καταβάλει καμία προσπάθεια, λίγο αργότερα πέθανε.

Όταν επέστρεψε ο καθηγητής και του είπαν τι είχε συμβεί, εξήγησε στον μαθητή ότι, στην πραγματικότητα, βοηθώντας την πεταλούδα, τη σκότωσε, γιατί, σύμφωνα με τον νόμο της φύσης, η προσπάθεια της πεταλούδας να βγει από το κουκούλι τη βοηθά να δυναμώσει τα φτερά της.

Ο μαθητής της στέρησε την προσπάθεια και έτσι, η πεταλούδα πέθανε.


Τίποτα αξιόλογο δεν κατακτάται χωρίς προσπάθεια.
 (Θα πρόσθετα και με σεβασμό.)
 
                                                                                       Πηγή: Αντικλείδι 








 @ Το πρώτο κατοικίδιο που είχε η κόρη μου όταν ήταν δύο χρονών ήταν μία κάμπια που βρήκε στα φύλλα του μπαλκονιού. Την βάλαμε σε ένα κουτί από πλεξιγκλάς που αεριζόταν, την τάιζε φύλλα βασιλικού, καθάριζε το κουτάκι, της μιλούσε και περίμενε  να γίνει πεταλούδα, όπως της είχαμε πει. Την είχε ονομάσει Αντζελίνα.
Μετά από καιρό και τη μεγάλη υπομονή της μικρής η Αντζελίνα έφτιαξε το κουκούλι της και μεταμορφώθηκε σε πεταλούδα, την οποία ξαναβάφτισε η κόρη μου και την είπε Άντζελα.
Η Αντζελίνα (όχι Τζολί) που έγινε Άντζελα (όχι Δημητρίου) αφέθηκε τότε ελεύθερη να απολαύσει την φύση στην πιο γλυκιά της ώρα!


18 σχόλια:

  1. Υπέροχη ιστορία που καταδεικνύει ότι όταν βοηθάμε κάποιον άλλον και κυρίως αγαπημένο μας (τονίζοντας κιόλας... από αγάπη) για να μην πονέσει και να μην κάνει λάθη, του αχρηστεύουμε τα φτερά του.
    Ακόμα κι αν κάνω λάθη θέλω να δοκιμάζομαι πάντα μόνη μου. Με ενοχλεί λοιπόν όταν κάποιος μου λέει τι να κάνω και πώς να το κάνω στη ζωή μου, εκτός βέβαια αν πρόκειται για γνώσεις αποκτημένες από την επιστήμη του, την εμπειρία του ή ακόμα και τη μελέτη γενικότερα ενός θέματος (που και πάλι κι εκεί θα πρέπει να είναι με ένα τρόπο "δες ή άκου κι αυτό- πώς το βλέπεις εσύ;", χωρίς ίχνος καπελώματος του άλλου!)
    Θα μπορούσα να γράφω πολλή ώρα Γλαύκη μου γιατί μεγάλωσα μέσα κριτικό περιβάλλον, οπότε είναι αρκετά πονεμένο θέμα, αλλά δεν έχω προλάβει να κάμω και καφέ!!!
    Καλημέρα και καλή εβδομάδα εύχομαι :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η μόνη έκφραση που ταιριάζει, Αριστέα μου, είναι:
      "Στέκομαι πλάι του"!
      Κι εγώ θα μπορούσα να πω πολλά, όχι από το οικογενιακό μου περιβάλλον, καθώς δεν ήταν ιδιαίτερα επικριτικό απέναντί μου και ειδικά στην παιδική και εφηβική ηλικία, αλλά από άλλες μου προσωπικές εμπειρίες. Δεν είναι όμως ούτε ο τόπος ούτε ο χρόνος κατάλληλος. Ίσως έναν άλλο καφέ... μαζί σου!
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  2. Η φύση έχει τους νόμους της
    κι όταν τους καταστρατηγούμε
    της στερούμε το δικαίωμα
    σοφά να αποφασίζει....

    Καλημέρα και καλή εβδομάδα φίλη μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εξαιρετικό και περικλείει όλη την ουσία αυτό που λες, Ελένη μου!
      Να είσαι καλά, κορίτσι μου!

      Διαγραφή
  3. Απίστευτη ιστορία Γλαύκη....! δεν το έχω συναντήσει αυτό σε άλλη περίπτωση. Η Υπομονή της, το όνειρό της, η προσδοκία της για την πεταλούδα, ειλικρινά με συγκινούν. Μπράβο στο κορίτσι.
    Και φυσικά πολύ σωστή η στάση του καθηγητή στο θέμα, αρμονικά με τους φυσικούς νόμους.
    Καλή βδομάδα κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τέτοια έμαθε πλάι στον πατέρα της από τα πολύ μικρά της χρόνια!
      Θεωρώ ότι οι νόμοι της φύσης είναι ίσως οι μόνοι που δεν πρέπει να παραβιάζουμε, καθώς αγκαλιάζουν τη μεγαλύτερη σοφία όλων!
      Να είσαι καλά, Γιάννη μου!

      Διαγραφή
  4. Τόσο απλή και τόσο διδακτικξ ιστορία.
    Η προσφορά βοήθειας είναι τέχνη.
    Καλή εβδομάδα, Γλαύκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Αλεξάνδρα μου, είναι αυτό το "τόσο όσο", που λέω πολύ συχνά τώρα πια για πάρα πολλά πράγματα.
      Για το θέμα της βοήθειας πρέπει να γνωρίζει κανείς το πόσο, το πώς και κυρίως αν το επιθυμεί πραγματικά ο άλλος, όση αγάπη κι αν του έχει ο προσφερόμενος.
      Καλή επόμενη εβδομάδα (λόγω καθυστέρησης)!

      Διαγραφή
  5. Πολλες φορες Γλαυκη μου θελουμε να βοηθησουμε και δυστυχως κανουμε χειρότερη την κατασταση... οπως καλη ώρα ο βιαστικος μαθητης.. και δες την διαφορά με την μικρή σου που είχε την υπομονη να περιμενει... απλα θα πω... αυτό της το διδαξες εσύ φιλη μου .. να εχεις μια ομορφη εβδομδ.. και καλό μηνα .. φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, την υπομονή, την κριτική ματιά και τον στοχασμό πάνω σε θέματα που αφορούν την ζωή της τα δίδαξα εγώ, αλλά την ενασχόληση με το παραπάνω "κατοικίδιο" ο πατέρας της, όπως και ένα σωρό άλλα πολύ χρήσιμα πράγματα. Ο καθένας έβαλε ένα λιθαράκι, ώστε να οικοδομήσει αυτό που είναι μέχρι τώρα, ακόμα και μέσα από τα λάθη μας...
      Καλό μήνα, Ρούλα μου!

      Διαγραφή
  6. Απίθανη η αλληγορία σου Γλαύκη μου!
    Και είναι τόσο γνώριμο στην κοινωνία μας να ευνουχίζουμε τα παιδιά μας, με την υπερπροστασία μας.
    Και η ιστορία της μικρής Αντζελίνας, εξαιρετική!
    Μα πώς το σκέφτηκες να δείξεις στη μικρή σου, τα στάδια εξέλιξης μιας κάμπιας! Μπράβο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειδικά στην ελληνική κοινωνία ήταν και είναι σχεδόν κανόνας!
      Η Αντζελίνα ήταν μια υπόθεση που την είχαν αναλάβει μπαμπάς και κόρη. Είναι ένα από τα ευφάνταστα πράγματα που έκαναν συχνά μαζί από όταν ήταν μικρή μέχρι και τώρα. Αν και συμμετείχε στην "ανατροφή" της κάμπιας όλη η οικογένεια...
      Μαράκι μου, εγώ της έμαθα πολλά άλλα - κάποια από αυτά αναφέρω παραπάνω. Σε κάθε σπιτικό ο καθένας βάζει το δικό του λιθαράκι στην εξέλιξη των παιδιών, αλίμονο τότε που αρχίζουν ζόρικες φάσεις στην ζωή, γιατί εκεί σκιάζονται όλα από το πέπλο της ομίχλης.
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  7. Εξαιρετικό.
    Το παιδί πρέπει να ανακαλύπτει τον κόσμο μόνο του. Μπορεί ο γονιός να του δώσει μερικές απλές κατευθύνσεις και μετά να καθίσει σε μια άκρη να το παρατηρεί πόσο καλύτερα από αυτόν θα τα καταφέρει.

    Μου αρέσει κάτι που διάβασα και αφορούν την πεταλούδα (καλό είναι όμως να το μάθει και κάθε φοιτητής πριν αποφασίσει να την βοηθήσει για να την σκοτώσει):
    "Το πρώτο που πρέπει να έχεις είναι θέληση. Τα υπόλοιπα είναι τεχνική." Halldór Laxness

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάθε γονιός είναι κι ένας φοιτητής στην ανατροφή και την διαπαιδαγώγηση των παιδιών του! Μαθαίνει μαζί τους να είναι γονιός, άρα πρέπει να δείχνει σεβασμό και σύνεση σε ό,τι εξελίσσεται εμπρός στα μάτια του!
      Σημασία έχει να προσπαθήσει το παιδί να τα καταφέρει και να μην απελπίζεται ή να παραιτείται μπροστά στα καλέσματα της ζωής!
      Αν θα το κάνει καλύτερα ή όχι είναι ένα άλλο θέμα, καθώς έχει να κάνει με το ποιος θα το κρίνει αυτό και πόσο σημασία μπορεί να έχει για το ίδιο το παιδί ή ακόμα αν θα πρέπει να έχει.
      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  8. Αμάν πια, ούτε πεταλούδα δεν μπορεί να γίνει κανείς!
    Εκτός από την Άντζελα! :) Καλημέρα και καλό μήνα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, υπάρχουν κι αυτοί που από την υπερβολική προσπάθεια δεν σε αφήνουν να αγιάσεις!
      Η Άντζελα... μεγάλη εμπειρία!
      Καλώς ήρθες εξωτική πεταλούδα και καλό μας μήνα!

      Διαγραφή
  9. Τα αγαθά κόποις κτώνται!
    Τη θυμάται η μικρή σου την πεταλούδα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα, αλλιώς πώς θα το απολαμβάναμε ό,τι κάνουμε στην ζωή και γινόμασταν λίγο πιο σοφοί;
      Πώς δεν την θυμάται την Άντζελα (αν και μάλλον εγώ δεν θυμόμουν καλά την ηλικία, καθώς θα πρέπει να ήταν μάλλον στα τέσσερα...)!
      Το πρώτο της "κατοικίδιο" δε γίνεται να μην το θυμάται. Τα επόμενα ήταν ψαράκια, που δεν έζησαν παρά για λίγο. Πάντα μας παρακαλούσε να της πάρουμε ένα σκύλο ή μια γατούλα, τελοσπάντων κάτι. Ε, τώρα έχει τον μέγα Νικολή και είναι επιτέλους ευτυχισμένη!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.