Οι "Δώδεκα ρηγάδες" παίρνουν σάρκα και οστά...

Με τους "Δώδεκα ρηγάδες" (κλικ εδώ) έδωσα φέτος ευχές σε όλους μας για το νέο έτος, οι οποίες σχεδόν από την αρχή της χρονιάς έδειξαν τις πρώτες τους φωτεινές ακτίνες και πλέον μπορώ να πω ότι για μένα έχουν ήδη αρχίσει να πιάνουν τόπο για τα καλά...

Εκείνη η αναρχία στην ψυχή που ευχήθηκα και την οποία ανέδυε έντονα η τρυφερή ιστορία των "Δώδεκα ρηγάδων", η απόφαση δηλ. να ακολουθούμε όσα αποζητά ξεκάθαρα η καρδιά μας, να την εμπιστευόμαστε και να τη στηρίζουμε στην επίτευξη των στόχων της με τη λογική μας, απέφερε καρπούς. Άνθισε πρώτα η ψυχή, όταν ακολούθησε απόλυτα τον δικό της δρόμο πάνω σε μια απαιτητική πορεία, πιστή στις δικές της αξίες, περήφανη για όσα έχει καταφέρει και  με τα λάθη συντροφιά, έτοιμη να ανοιχτεί στο πέλαγος όσων ονειρεύεται και επιθυμεί πολύ. Τώρα ήρθε σταδιακά και η πρώτη καρποφορία μέσα από αυτή τη διαδρομή και έπεται συνέχεια.

Για να μην κουράζω με άσκοπες φλυαρίες και πολλά μεταφορικά λόγια, θα ήθελα να μοιραστώ εδώ την χαρά, που έχω πάρει τις τελευταίες μέρες. Την πληρότητα, αλλά και τη συγκίνηση, από όσα σπουδαία έλαβα μέχρι τώρα, στον επαγγελματικό μου χώρο, ακολουθώντας τον βηματισμό προς την εσωτερική ελευθερία.

Όταν δεν θέλεις να βολεύεσαι και στη συνέχεια να βαλτώνεις - αλλά και δεν τα παρατάς εύκολα στις ζόρικες καταστάσεις, όταν θέλεις να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, αποχωρείς από ένα περιβάλλον που δεν σου τα παρέχει αυτά κι ας έχεις δώσει την ψυχή σου εκεί μέσα, για να απολαμβάνουν και κάποιοι άλλοι, που τελικά ούτε αυτό δεν είναι σε θέση να κάνουν, καθώς τους έχει πνίξει η μιζέρια.

Τότε το "Κάποτε θα φύγω", που είχα γράψει πέρσι, γίνεται πράξη. Κι όταν έχεις πάρει με το μέρος σου και κοντά σου ακόμα και τους "αντιπάλους" σου (γιατί οι ίδιοι δεν αισθάνονταν συνεργάτες αρχικά), οι οποίοι δεν θέλουν με τίποτε πια να σε χάσουν, αλλά σου δίνουν τις θερμότερες ευχές τους μέσα από την καρδιά τους, αυτό είναι επιτυχία και μεγάλη δικαίωση - και γι' αυτήν είχα γράψει πέρσι, όμως τώρα είναι απόλυτη.

Τα καλοκαιρινά ταξίδια μπορεί να τέλειωσαν, όμως ένα νέο ταξίδι ξεκινά προς άλλες θάλασσες που περιμένουν να τις εξερευνήσω. Με τόσες πολύτιμες εμπειρίες (μέσα από πολύ αρνητικές καταστάσεις) που απόκτησα, ειδικά τα τελευταία χρόνια, θεωρώ ότι η πλεύση θα έχει πολύ ενδιαφέρον...

Ο χώρος που μπήκα με την έναρξη της σχολικής χρονιάς θυμίζει πολύ το πλοίο των "Δώδεκα ρηγάδων" και εύχομαι να μην διαψευστώ! Ένας χώρος πολύ πιο ταπεινός όσον αφορά στις υποδομές, αλλά γεμάτος ψυχή, ζεστασιά και αγάπη για τη δουλειά! Χαρά μου να βοηθήσω να ανθίσει κι άλλο!

Αισθάνομαι ότι μια νέα εποχή κάνει δειλά δειλά την εμφάνισή της όχι μόνο για τα επαγγελματικά, αλλά ίσως και για άλλους τομείς της ζωής. Είναι σαν να γίνεται επανεκκίνηση μετά από μια περίοδο στασιμότητας, ίσως και παγώματος, γιατί υπήρχαν πολλά μέτωπα ανοιχτά...

@ Το κείμενο είναι αρκετά αυτοαναφορικό, όμως πιθανόν να έχει κάτι να προσφέρει και σε κάποιους άλλους μέσα από τις εμπειρίες που μοιράστηκα.

 Καλή σχολική χρονιά σε όσους έχουν παιδιά στην εκπαίδευση ή διδάσκουν οι ίδιοι!