Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2016

Δεν έχω τίποτε να πω, μόνο να δώσω...


Δεν έχω τίποτε ιδιαίτερο να πω, γιατί αυτή την περίοδο είμαι σε άλλη διαδρομή..., όμως δίνω μια θερμή αγκαλιά, την οποία δεν την παραλείπουμε, μια και είναι ηρεμιστικό, απάγκιο, είναι ευτυχία!
Δίνω μουσική - όπως πάντα - για λίγη ονειροπόληση, ξεκούραση, συγκίνηση, για λίγη συντροφιά σε στιγμές μοναχικές.
Δίνω στίχους, που ξεχώρισα και ίσως έχουν να πουν αυτοί κάτι.


Μελίνα Κανά σε τραγούδια των Μάλαμα, Κοτονιά,  Θ. Παπακωνσταντίνου...



"Βραδινές περιπολίες... θέλει η νύχτα παραμύθι
Στα λασπόνερα διαμάντια να ζητάς
Το μυστήριο της ζωής να προσκυνάς"






"Έλα σαν σιωπή που πιάνει
ό,τι το μυαλό δε φτάνει
έλα σαν τον κλέφτη"








"Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει κι εσένα κι ας είσαι μακριά
Απόψε η καρδιά μου θα γίνει ένα παλιό
ποδήλατο που θέλει να βγει στον ουρανό"






"Τα τραγούδια παίρνουν κάτι απ’ την ψυχή μας
και το μεταφέρουν στο στερέωμα
όπου αναβοσβήνει σαν θλιμμένο πάλσαρ
και το δρόμο δείχνει για τους ναυαγούς.
Αχ ζωή μάγισσα
να σε μάθω άργησα..."




  
 "δε θα γυρέψω νοσηλεία
στα σινεμά και στα βιβλία"






"όλα ζουν αν τα θυμάσαι" 
 



@ Καλή συνέχεια σε όλους και όποτε βρίσκω λίγο χρόνο θα περνώ από όσους προλαβαίνω. Προς το παρόν είμαι σε απόλυτη εγρήγορση...!



2 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφα τα καλούδια ετούτα που προσφέρεις άδολα Γλαύκη μου.....! να είσαι καλά πάντα να τα προσφέρεις έτσι ανθρώπινα.
    Καλή δύναμη και πάντα το καλό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με μεγάλη χρονοκαθυστέρηση στην απάντησή μου, Γιάννη μου, ήρθα να σου πω ακόμα ένα ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τη στήριξή σου και τον καλό σου λόγο!
      Να έχεις ένα όμορφο και δημιουργικό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.