Τρίτη 31 Μαΐου 2016

"Οι μικροί γαλαξίες" και μια ερώτηση ...


Οι μικροί γαλαξίες 

Πάνε κι έρχονται οι άνθρωποι πάνω στη γη.
Σταματάνε για λίγο, στέκονται ο ένας
αντίκρυ στον άλλο, μιλούν μεταξύ τους.
Έπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν
σαν πέτρες που βλέπονται.
Όμως, εσύ,
δε λόξεψες, βάδισες ίσα, προχώρησες
μες απὸ μένα, κάτω απ᾿ τα τόξα μου,
όπως κι εγώ: προχώρησα ίσα, μες απὸ σένα,
κάτω απ᾿ τα τόξα σου. Σταθήκαμε ο ένας μας
μέσα στον άλλο, σα να 'χαμε φτάσει.
Βλέποντας πάνω μας δυο κόσμους σε πλήρη
λάμψη και κίνηση, σαστίσαμε ακίνητοι
κάτω απ᾿ τη θέα τους
Ήσουν νερό,
κατάκλυσες μέσα μου όλες τις στέρνες.
Ήσουνα φως, διαμοιράστηκες. Όλες
οι φλέβες μου έγιναν άξαφνα ένα
δίχτυ που λάμπει: στα πόδια, στα χέρια,
στο στήθος, στο μέτωπο.
Τ᾿ άστρα το βλέπουνε, ότι:
δυο δισεκατομμύρια μικροὶ γαλαξίες και πλέον
κατοικούμε τη γη.

                                   Νικηφόρος Βρεττάκος



Η ερώτηση:

"Χωρίς τους άλλους θα μάθαινες ποτέ ποιος είσαι;" 



 




23 σχόλια:

  1. Το τι είσαι το γνωρίζεις πολύ καλά. Οι άλλοι απλά σου λένε τη γνώμη τους, αυτό που εισπράτουν από εσένα.
    Δεν είναι σίγουρο ότι θα αποκτήσεις ποτέ αντικειμενική ματιά στον τρόπο που σε "βλέπεις", ούτε είναι υποχρεωτικό (όλοι) οι άλλοι να σε καταλάβουν.
    Η ουσία βρίσκεται στο να κρατάς τις θεμελιώδεις αρχές σου, να ακούς και να διδάσκεσαι από τους καλύτερούς σου και να προχωράς μόνο δημιουργώντας και ποτέ καταστρέφοντας οτιδήποτε όμορφο βρεθεί στο δρόμο σου.
    Το κακό τσάκισέ το, με όποιο κόστος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δύσκολο πράγμα η αυτογνωσία, Πέτρο. Για κάποιους σχεδόν ακατόρθωτο. ΄Ισως δεν μάθουν ποτέ ποιοι ήταν πραγματικά. Μπορεί να σου φαίνεται ανόητο μα είναι μια πικρή αλήθεια και συμβαίνει παντού γύρω μας.
      Η παρουσία των άλλων ανθρώπων είναι αναγκαία γι' αυτή τη διαδικασία. Όπως το παιδί αντιλαμβάνεται την ύπαρξή του μέσα από τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις της μητέρας αρχικά, έτσι και στην πορεία μέσα από τη συναναστροφή μας με τους άλλους παίρνουμε μια εικόνα το πώς μας βλέπουν εκείνοι, μαθαίνουμε όμως καλύτερα ποιοι είμαστε από τις δικές μας αντιδράσεις, συμπεριφορές, σκέψεις, συναισθήματα που μας προκαλούν οι δράσεις, οι στάσεις ή τα λόγια εκείνων απέναντί μας.
      Ακόμα και τις θεμελιώδεις αρχές σου τις έκτισες πλάι στους άλλους, ως αποτέλεσμα της συμπόρευσης μαζί τους.
      Δυστυχώς, κάποιοι ηδονίζονται με το να προκαλούν καταστροφές, σαν τις αμερικάνικες ταινίες ένα πράμα, κι αυτό γιατί δεν έμαθαν ποτέ πόση ηδονή προσφέρει και η οικοδόμηση!
      Καλό μήνα!

      Διαγραφή
    2. Επειδή μίλησες για αυτογνωσία και μάλλον δεν κατάλαβες τι σχολίασα, επαναλαμβάνω ότι έχεις ανάγκη την γνώμη των καλύτερων από εσένα, όχι του καθενός. Αλίμονό σου αν κάθε φορά μεταμορφώνεσαι για να είσαι αρεστός/ή σε όλους. Αλίμονο αν καταντήσεις ένα ζυμάρι που θα σε πλάθουν κατά τα δικά τους πρότυπα.
      Για να στο κάνω σαφέστερο, όταν έγραφα το σχόλιο είχα στο μυαλό μου τα λόγια του συγγραφέα William Gibson: "Πριν διαγνώσεις στον εαυτό σου κατάθλιψη ή χαμηλή αυτοεκτίμηση, πρώτα σιγουρέψου ότι δεν περιστοιχίζεσαι από μαλάκες."

      Διαγραφή
    3. Επειδή έτυχε να είμαι εδώ γύρω να κάνω μια παρέμβαση;
      Εγώ είμαι η πρώτη που "φωνάζω" για την κριτική και την παρέμβαση στη ζωή μας των γύρω μας. κι όμως θεωρώ ότι τους έχουμε ανάγκη. Και τους μαλάκες ακόμα Πέτρο.
      Νιώθω πως η γνωριμία με τον εαυτό μας πρέπει να τα περιλαμβάνει όλα και ας απορρίπτουμε πολλά από αυτά που θα εισπράξουμε από το περιβάλλον μας.
      Φυσικά και δεν πρέπει να επηρεαζόμαστε ( κι όμως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις) αλλά φαντάσου να μην είχε γύρω σου άλλους!

      Φιλί και στους δύο ♥

      Διαγραφή
    4. Δηλαδή μου λες Αριστέα ότι ΚΑΙ οι μαλάκες είναι απαραίτητοι στη ζωή μου; Γιατί πουλάκι μου πρέπει να γίνομαι αποδέκτης της ηλιθιότητας του καθενός που αναζητεί θύματα για να κορέσει την αφόρητη βλακεία του; Δηλαδή δεν θα μπορούσα να ζήσω μια φυσιολογική ζωή απαλλαγημένη από κομπλεξικούς και ζωντόβολα; Τι με υποχρεώνει να τους υποστώ;
      Ας πάνε να ζήσουν στο δικό τους κόσμο. Στο δικό μου κάνουν κακό γιατί όπως η καλοσύνη όταν μοιράζεται πολλαπλασιάζεται, έτσι και η μαλακία όταν διαχέεεται μολύνει πολλούς γύρω.
      Μη σε ξεγελούν οι ηλίθιοι, λέγοντας το κλασσικό "έλα μωρέ, κι αυτοί άνθρωποι είναι" γιατί εξαπλώνονται με ταχύτατους ρυθμούς.
      Πάρε παράδειγμα το διαδίκτυο. Μόλις βρεθεί ο πρώτος ρατσιστής μαλάκας στο φβ να αμολύσει τη βλακεία του για τους πρόσφυγες, πολλά είναι τα χάπατα που θα συμφωνήσουν.
      Δεν λέω να αυτοκτονήσουν, λέω να κάνουν στη μπάντα γιατί με το σκοτάδι τους μου κρύβουν τον ήλιο.

      Διαγραφή
    5. Πέτρο μου όχι δεν τους θέλω στη ζωή μου !
      Δεν λέω να τους ανεχτείς!
      Υποστηρίζω ότι κι από τους κακούς, τους αρνητικούς τους ηλίθιους μαθαίνεις!Είπα ότι υπάρχουν και έτσι ξέρω τι θέλω να αποφεύγω. Τι δεν θέλω να γίνω!
      Τώρα αν υπάρχουν στη ζωή σου τι σε εμποδίζει πουλάκι μου να την κάνεις; Μόνο τους δικούς σου δεν μπορείς να αποφύγεις ! Τους άλλους γιατί να τους ανέχεσαι;;;;;;;;;

      Βρε συ να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε!
      Μέσα από το κακό γνωρίζω την αξία του κακού! Δεν το λέω εγώ. Το λένε από αρχής κόσμου οι πάντες!!!

      Που είδες να σου λέω δέξου τους , άκουσέ τους, συγχώρεσέ τους;
      Γιατί ρε γαμώτο δεν με καταλαβαίνετε; Τι γλώσσα μιλάω; ( και αναφέρομαι και στη σημερινή μου ανάρτηση...) ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Χριστός !
      Δεν είμαι , δεν μπορώ να γίνω!
      Βλέπω τα πράγματα όμως από μία άλλη σκοπιά !
      Έλα μπες στο μυαλό μου...δεν είναι δύσκολο.... ☺☺☺

      Διαγραφή
    6. Τι έγινε εδώ ρε παιδιά;;;;;;
      Δε λέω τσακωθείτε με την ησυχία σας, αλλά... δεν είπαμε "Σχέσεις εξ αποστάσεως και οι ψυχές τόσο κοντά..." (από πρόσφατη ανάρτησή μου); Για ελάτε να τις φέρουμε πάλι κοντά... το πνεύμα και τις ψυχές!!!

      Πέτρο και Αριστέα, ο γραπτός λόγος έκανε και πάλι το θαύμα του ως συνήθως...!!!

      Πέτρο, καταρχήν κατάλαβα πολύ καλά τι ήθελες να πεις, απλά έπιασα μια άλλη πλευρά του θέματος που ίσως δεν έγινα πολύ σαφής μέσα από τα λεγόμενά μου, όπως και η Αριστέα, με την οποία λέμε πάνω -κάτω τα ίδια.
      Τους αρνητικούς ανθρώπους (μαλάκες, όπως λες) δεν μπορούμε πάντα να τους αποφύγουμε στην ζωή μας. Συναντιόμαστε πολύ συχνά έως και καθημερινά μαζί τους. Μπορεί να είναι, λοιπόν, μέσα στην ζωή μας, όπως ας πούμε στον εργασιακό μας χώρο, όπου εκεί έχουμε κάποια λίγα περιθώρια να μην έχουμε επαφή μαζί τους δυστυχώς. Σε άλλες περιπτώσεις, ναι, μπορούμε ίσως να τους απομακρύνουμε με κάποιο τρόπο, ακόμα και πολύ δύσκολα αν είναι στον προσωπικό μας χώρο, αλλά έχουμε αυτή την επιλογή.
      Τώρα, το θέμα είναι ότι δεν περιμένουμε να ακούσουμε από αυτούς τη γνώμη τους για εμάς, για να προχωρήσουμε στο θέμα της αυτογνωσίας μας, εννοείτε αυτό πάντα, όταν εμείς έχουμε μια καλή βάση και γνωρίζουμε ήδη αρκετά τον εαυτό μας, για να μην παρασυρόμαστε από την άποψη κάθε τυχάρπαστου. Το θεωρώ, λοιπόν, δεδομένο αυτό που λες!
      Πάμε παρακάτω.
      Όπως λέει όμως η Αριστέα, αυτά τα άτομα είναι επίσης χρήσιμα, διότι μέσα από αυτό που είναι μαθαίνουμε εμείς καλύτερα τι είμαστε, αλλά ακόμα περισσότερο μαθαίνουμε κι άλλους τρόπους να αντιδράμε και να αντιμετωπίζουμε καταστάσεις και ανθρώπους.
      Κι αυτό είναι μια πολύ σημαντική διαδικασία μάθησης, απλά είναι ένα μάθημα πιο δύσκολο, διότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όσα πρεσβεύουμε. Σίγουρα, όμως μας κάνει πιο δυνατούς!!!
      Δεν φοβόμαστε κανέναν, παρά μόνο τον εαυτό μας... αυτό να θυμόμαστε πολύ καλά!!!
      Ελπίζω να βοήθησα λίγο παραπάνω στον διάλογο εδώ!

      Σας ευχαριστώ πολύ και τους δυο!!!
      Σας φιλώ και καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
    7. Καλέ, εγώ με τον Πέτρο, ποτέ δεν χαλιέμαι! Έχουμε μάθει να επικοινωνούμε ακόμα και όταν διαφωνούμε!

      να διορθώσω ένα λάθος μου που είναι ολοφάνερο βέβαια...

      Μέσα από το κακό γνωρίζω την αξία του κακού!
      Του καλού ήθελα βέβαια να πω! :))

      Διαγραφή
    8. @Αριστέα, @Γλαύκη
      Θα συμφωνήσω με την Αριστέα ότι από τους χαζούς/κακούς/ηλίθιους μαθαίνεις. Είναι όμως βαρετό να κάθεσαι να παίρνεις το ίδιο μάθημα καθημερινά. Εφόσον συναντήσεις τη βλακεία και «διδαχτείς» από αυτή, την προσπερνάς. Την αφήνεις πίσω σου. Έμαθες από αυτή κάτι: να φεύγεις μακριά της. Συνεπώς δεν χρειάζεται επανάληψη για να ξανασχηματίσεις πάλι το ίδιο συμπέρασμα. Το ξαναλέω: αν πιάσεις κουβέντα με έναν χρυσαυγίτη, ή έναν ρατσιστή, πρέπει να πιάνεις κάθε φορά κουβέντα με όσους ηλίθιους συναντήσεις μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσεις ότι δεν ήταν τυχαία η πρώτη γνώμη που σχημάτισες;

      Όσον αφορά την αυτογνωσία: τα ζωντόβολα σε «βοηθούν» κατά κάποιο τρόπο (άθελά τους βέβαια) επειδή λες: εγώ δεν θα γίνω σαν αυτόν. Είναι τα παραδείγματα προς αποφυγή.

      Κάθε άνθρωπος κάνει τις επιλογές του και είναι οι επιλογές του. Ποιος σας είπε ότι όλοι οι γνωστοί ή συγγενείς μου αξίζουν; Κάνω παρέα μόνο με όσους κρίνω, όχι με τους πάντες. Και δεν έχω κανένα πρόβλημα να κάνω στη μπάντα ανθρώπους που δεν ταιριάζουν τα χνώτα μας.
      Μπορεί να ακούγεται εγωιστικό αλλά με τα χρόνια που κουβαλάω δεν έχω και πολλά περιθώρια για να κάνω συνέχεια νέες αρχές. Το παραμυθάκι της δεύτερης ευκαιρίας για μένα έχει τελειώσει.
      Στο διαδίκτυο γνώρισα πολλά δίποδα ζώα (με κίνδυνο να με κακοχαρακτηρίσετε που μιλάω απαξιωτικά για τα ζώα) που προσπαθούν να κάνουν παντού κακό. Από εμένα θα τρώνε πάντα φτύσιμο (και πολύ τους είναι). Σας το ξαναλέω: τραβούν και άλλους στον πάτο της βλακείας τους. Παρότι χαζοχαρούμενοι είναι επικίνδυνοι.
      Αυτά.

      Διαγραφή
  2. Συνηθίζω να λέω ότι ο άλλος είναι καθρέφτης για μένα.
    Χωρίς τους άλλους θα γνώριζα (μόνο) την αφήγηση που κάνω στον εαυτό μου (ή σε τρίτους).
    Οι άλλοι μου στέλνουν πίσω μηνύματα. Φυσικά και ψάχνω μόνος και δεν με φτιάχνει κανείς άλλος, αλλά η εικόνα που "μου επιστρέφουν" με βοηθάει στην αναζήτηση.

    Δεν λέω κάτι καινούργιο φυσικά. Και η ψυχολογία ως επιστήμη τα ίδια υποστηρίζει..
    Πολύ καλό το ερώτημά σου Γλαύκη μου!

    Φιλιά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέρα από καθρέφτες μας οι άλλοι, μας βοηθούν και σ' αυτή την αφήγηση του εαυτού μας που λες, γιατί συμβάλλουν με όσα μας πυροδοτούν οι δράσεις, ή οι στάσεις τους. Ούτε αυτή την αφήγηση δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε με πιο ολοκληρωμένο τρόπο.
      Αν δεν ψάχνουμε φυσικά και μόνοι μας, δεν πρόκειται να κάνουμε βήμα...
      Για κάποιους από εμάς δεν είναι καινούρια, όμως για πολλούς δεν είναι έτσι!
      Σε φιλώ και καλό σου μήνα, Αριστέα μου!

      Διαγραφή
  3. Χωρίς τους άλλους δεν θα ήμουν καν, αφού για να φτιαχτεί ένα σύμπαν χρειάζονται πολλοί γαλαξίες. Μαθαίνω όσο ζω Γλαύκη μου. Κάθε μέρα και μια νέα εμπειρία και το ζητούμενο είναι να φτάσω στη βάση απ' όπου ξεκίνησα, αλλαγμένη προς το καλύτερο και όχι μεταλλαγμένη.
    Γαλαξιακά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα ταυτίζομαι με κάθε λέξη σου!!!
      Με δυο λόγια έχεις πει την ουσία και σ' ευχαριστώ γι' αυτό πολύ!!!
      Γαλαξιακά φιλιά πολλά, γιατί μου άρεσαν!!!
      Καλό σου μήνα!

      Διαγραφή
  4. Ο ανθρωπος δεν είναι πλασμενος να ζει μονος του εχει αναγκη τους αλλους. Και αυτό τον υποχρεωνει να βρισκετε σε μια συνεχη αλληλεπιδραση με τα αλλα μελη μιας κοινωνιας.
    Οι άλλοι είναι ο βαθυς καθρεφτης μας που πανω του αντικατοπτρίζεται πολλες φορες ο άλλος μας εαυτος, εκεινος που απωθουμε από τη συνειδηση μας, εκεινος που συνήθως δεν αναγνωριζουμε. Μεσα από αυτή την εμπειρια ανακαλυπτουμε ποιοι πραγματικα ειμαστε αλλα και ποιοι βρίσκονται απεναντι μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, δεν είναι δυνατή η ύπαρξή μας χωρίς τους άλλους! Έχεις δει την ταινία "Ναυαγός", όπου ο ναυαγός καταφέρνει να μην ξεχάσει να μιλά, παίρνει κουράγιο και δύναμη να συνεχίσει από τον Γουίλσον, μια μπάλα στην οποία είχε ζωγραφίσει ένα πρόσωπο, για να του κάνει συντροφιά...
      Σχετικά με το δεύτερο μέρος από το σχόλιό σου, αναφέρθηκες σε μία ακόμα πλευρά της σχέσης μας με τους άλλους και του ρόλου καθρέφτη που επιτελούν!!!Πολύ σωστή προσέγγιση για την απώθηση του εαυτού...
      Σ' ευχαριστώ και καλό μήνα!

      Διαγραφή
  5. Καλησπέρα Γλαύκη μου. Η Αναφορά στον μεγάλο Βρεττάκο, αγαπημένο πνευματικό άνθρωπο του πατέρα μου που το θυμήθηκα κιόλας, είναι εξαιρετική.
    Όσον αφορά τον προσδιορισμό μας σε σχέση με κάποιο άλλο πρόσωπο, ναι νομίζω συμβαίνει.
    Οι άνθρωποι αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας και έτσι διαμορφώνεται και η δική μας προσωπικότητα και εικόνα.
    Να έχεις έναν καλό μήνα καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Βρεττάκος είναι ένας από τους πολύ αγαπημένους μου ποιητές, καθώς μέσα από τις δυσκολίες της προσωπικής του ζωής κατάφερε να παραμείνει ευαίσθητος, τρυφερός και γεμάτος συμπόνια για τον κόσμο. Οραματιζόταν έναν κόσμο απαλλαγμένο από μίση και ενωμένο μπροστά στις προκλήσεις της ζωής. Δεν είχε άδικο ο πατέρας σου, λοιπόν.
      Αλίμονο, αν δεν υπήρχαν οι άλλοι! Εμείς απλά θα κυκλοφορούσαμε σαν άψυχα αγάλματα.
      Καλό σου μήνα και από εδώ!

      Διαγραφή
  6. Η απάντηση στο ερώτημά σου δίνεται από τον ίδιο ποιητή:
    "...Κοσκίνησα μες στην καρδιά μου την έρημο,ήξερα πως δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες του ήλιου το φως...."
    Ένα άλλο ερώτημα που μου γεννήθηκε από την προηγούμενη ανάρτηση :ο άνθρωπος υπάρχει ή ζει?,η βαρύτητα σε ποιο?
    καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είσαι εκπληκτική εντοπίζοντας την ουσία των πραγμάτων κάθε φορά!!! Πολύ σε χαίρομαι!!!
      Η μαγεία είναι να ζει, όμως το τολμά τελικά;;;
      Με τρώει αυτό το ερώτημα πολύ συχνά...
      Καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  7. Ωραία επιλογή και το ερώτημα ιδιαίτερης βαρύτητας. Ναι δεν θα μάθαινα για μένα αν δεν υπήρχαν οι άλλοι αλλά το σωστό είναι ότι είμαι αυτή που είμαι είτε μόνη είτε γιατί υπάρχουν οι άλλοι απλά οι επιλογές μου για να γίνω καλύτερη έγιναν επειδή υπάρχουν οι άλλοι γύρω μου.
    Το θέμα είναι να μας βοηθούν οι άλλοι να δούμε όντως ποιοι είμαστε
    Καλό μήνα Γλαύκη μου
    Καλό καλοκαίρι εύχομαι ξεκούραστο και ανέφελο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η παρουσία τους και η στάση τους είναι μόνο τα απαραίτητα, ώστε να εργαστούμε μόνοι μας πάνω σε αυτά που λαμβάνουμε από εκείνους, χωρίς να το επιδιώξουν σκόπιμα. Η επεξεργασία όλων των ερεθισμάτων γίνεται από εμάς τους ίδιους, άρα δεν είναι απαραίτητο να περιμένουμε από τους άλλους να μας βοηθήσουν πάντα.
      Να είσαι καλά, Άννα μου, και καλό σου μήνα!
      Ένα ευχάριστο και ενδιαφέρον καλοκαίρι επίσης να περάσεις!

      Διαγραφή
  8. Μόνο όταν αγωνιζόμαστε να σταθούμε πλάι - πλάι, πιστεύω, καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας. Σ' αυτό το παίδεμα μετράς τους ορίζοντες της ψυχής σου, σ' αυτό το μοίρασμα αντιλαμβάνεσαι την ύπαρξή σου, σ΄αυτή την κοινή πορεία δοκιμάζεις τις αξίες.
    Ήρθα ανυπόμονη, Γλαύκη, να σε διαβάσω! Παθαίνω στερητικό, όταν χανόμαστε!
    Καλό μήνα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς έτσι είναι, Αλεξάνδρα μου!
      Ένας διαρκής αγώνας συμπόρευσης και γνωριμίας με τον εαυτό σου! Μα έτσι έχει αξία και η ζωή! Δεν συμφωνείς;
      Με τιμά αυτό το στερητικό σύνδρομο...!!!
      Να είσαι καλά και σ' ευχαριστώ για... την ανυπομονησία ;-)
      Καλό μήνα!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.