Όταν τα πράγματα ζορίζουν άσχημα, πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί να βάλουμε το καπελάκι μας στραβά και να τραβήξουμε γι' άλλη παραλία; Σίγουρα πολλές! Πόσες φορές το έχουμε πραγματοποιήσει όμως;
Άλλοτε αφορούν σε αποφάσεις που δεν είναι εύκολο να παρθούν, διότι εξαρτώνται κάποιοι άλλοι από εμάς και άλλοτε έχει να κάνει με τις δικές μας συνήθειες, ανασφάλειες, διλήμματα για το αν και κατά πόσο μάς εξυπηρετεί να βαδίσουμε έναν άλλο δρόμο.
Οποιαδήποτε προσπάθεια για αλλαγή πορείας απαιτεί θάρρος και αυτό που θα σου το προσφέρει είναι η δυνατότητα να ονειρεύεσαι κάτι καλύτερο για τον εαυτό σου. Να μην περιμένεις από κανέναν να δείξει έλεος, παρά να το κάνεις εσύ ο ίδιος για σένα. Να πιστεύεις στις δυνάμεις σου και την αξία σου, να σέβεσαι ό,τι είσαι και να μην περνάς σε εκπτώσεις, ειδικά για ανθρώπους ή καταστάσεις που δεν το αξίζουν. Να διεκδικείς αυτό που σου ταιριάζει ακόμα κι εκεί που οι περισσότεροι θα σου πουν ότι χάνεις μια πολύ καλή ευκαιρία.
Δεν ήμουν ποτέ της πεποίθησης ότι εγκαταλείπουμε μόλις τα βρούμε σκούρα. Ίσα-ίσα, θεωρώ ότι είναι ένα σημαντικό στοίχημα το να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια σε οποιαδήποτε κατάσταση, με στόχο να καταφέρεις ν' ανταποκριθείς με επιτυχία, χωρίς όμως να σημαίνει ότι δεν θα αποδεχτείς και την ήττα ή δεν θα την έχεις στον νου σου ως ένα πολύ πιθανό ενδεχόμενο από την αρχή, μα ούτε θα αποτελέσει και ανασταλτικό παράγοντα στο να δώσεις τη μάχη σου.
Το ζήτημα είναι αν εκείνα για τα οποία αγωνιζόμαστε κάθε φορά αξίζουν τελικά την πνευματική, ψυχική, σωματική και υλική κατάθεσή μας. Αν αξίζουν τη μεγάλη συναισθηματική μας αναστάτωση και φθορά. Πιστεύω ότι όλες οι καταστάσεις που βιώνουμε μας δίνουν άπειρα μαθήματα για τους ανθρώπους και για εμάς τους ίδιους, αρκεί να επιθυμούμε να τα δούμε. Το λέω αυτό, επειδή, συνήθως, δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου, μια και υπάρχει αυτό το πολύτιμο κέρδος, το οποίο μάς κάνει πλουσιότερους σε εμπειρίες, λίγο πιο σοφούς και σαφώς περισσότερο έτοιμους για τις επόμενες προκλήσεις της ζωής.
Όταν, λοιπόν, διαπιστώσεις ότι αυτό για το οποίο δίνεις την ψυχή σου - γιατί έμαθες πάντα να είσαι απόλυτα υπεύθυνος με ό,τι κι αν καταπιάνεσαι και να σε εμπιστεύονται, ακόμα κι αν το υπηρετείς από κάποια ανάγκη ή για να προσφέρεις - σου στερεί την ελευθερία σου, σου προκαλεί πολύ περισσότερα αρνητικά συναισθήματα από ό,τι θετικά, σε απογοητεύει δείχνοντάς σου για ακόμη μία φορά το ποιοι είναι οι άνθρωποι και τα σκοτάδια τους, τότε η λύση είναι μόνο μία...
Το καπελάκι στραβά και σ' άλλη παραλία!
Κι αφού περάσεις από σαράντα κύματα μέσα σου, παλέψεις με τους "Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες" για πολύ καιρό, γιατί σε έχει φάει η ρημάδα η υπευθυνότητα, έρχεται η στιγμή (πάντα σε μια στιγμή γίνεται αυτό το κλικ), που κλείνεις την πόρτα πίσω σου κι εκεί έχουν τελειώσει όλα. Είναι απίστευτη η αίσθηση που σε ακολουθεί ακούγοντας τον ήχο της πόρτας..., μια ευφορία, μια γαλήνη και η σιγουριά ότι έπραξες σωστά.
Υπάρχει όμως η περίπτωση η ζωή να στη φυλάει, βάζοντας στον δρόμο σου τις "Σειρήνες" τις πλανεύτρες, όπου μετά από αυτή σου την απόφαση θα έρθει η άτιμη η δικαίωση και η αναγνώριση πάνω σε ό,τι πρόσφερες και για τη στάση που κράτησες - άσχετα αν δεν ήταν στόχος σου αυτή η αναγνώριση - και μάλιστα από εκεί που δεν είχες φανταστεί ποτέ. Είναι η ώρα που μπορεί να αμφιταλαντευτείς, αλλά σαν τον γνωστό μας ομηρικό ήρωα θα βάλεις κερί στ' αυτιά σου και θα συνεχίσεις το ταξίδι σου.
Το καπελάκι σου στραβά κι αρμενίζεις για άλλες παραλίες δείχνοντας έλεος σε όσα ονειρεύεσαι...
Μακάρι να αποφασίζαμε έτσι για πολλά από αυτά που μας βασανίζουν, αλλά όλα μαζί δεν γίνονται!
@ Η μουσική σήμερα συμβαδίζει με τη διάθεση. Δεν είναι rock αλλά soul...
Μάλιστα, το κείμενο προέκυψε έπειτα από την ακρόαση του δεύτερου μουσικού κομματιού στο ραδιόφωνο τις προηγούμενες μέρες - ήταν μόνο η αφορμή. Μου συμβαίνει συχνά αυτό. Είναι πραγματικά ένα χαρούμενο, τρυφερό και αισιόδοξο τραγούδι!
Το πρώτο είναι για το έλεος, που λέγαμε παραπάνω... ε, και λίγο για την πρόκληση και το... πικάντικο του πράγματος!
Αν θέλετε να αντιγράψετε χορευτικές φιγούρες, επειδή είμαι και πειραχτήρι (κλικ)...!
Au revoir!
Χι, χι! Πριν πάω να χορέψω, προλαβαίνω να γράψω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο περισσότερες οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες, τόσο δυσκολότερο να πάρεις την απόφαση να φύγεις...
Και είναι και οι ενοχές... τι αφήνεις πίσω σου; σε τι κατάσταση αφήνεις έναν άνθρωπο που εγκαταλείπεις, επειδή τα αρνητικά συναισθήματα που σου προκαλεί είναι περισσότερα από τα θετικά; Εμένα με έφαγαν και με τρώνε οι ενοχές, αλλά πιστεύω πως καλά έκανα και... την έκανα! Έτσι έσωσα και τις καλές αναμνήσεις.
Καλό Σαββατοκύριακο, Γλαύκη μου!
Να χορέψεις, Αλεξάνδρα μου, γιατί να μην χορέψεις; Έχουμε ξεχάσει να το κάνουμε και αυτό...
ΔιαγραφήΣχετικά με το κείμενο, είχα την ανησυχία ότι μπορεί να το δει κανείς από την πλευρά των συντροφικών σχέσεων, αλλά δεν μπορούσα να είμαι πολύ άμεση και ξεκάθαρη.
Το συγκεκριμένο αφορά κυρίως τον επαγγελματικό στίβο και αποφάσεις δύσκολες (για μένα) που παίρνουμε κάποιες στιγμές κι εκεί, ενώ για τους άλλους μπορεί να φαντάζουν λίγο παράλογες. Είναι φορές όμως που κι εκεί θα δείξεις μέσα από πράξεις του "μπαμ και κάτω" ποιος είναι ο αξιακός σου κώδικας. Από τα πιο σημαντικά πράγματα μέσα από μια τέτοια διαδικασία είναι να καταφέρεις να αλλάξεις σκεπτικό σε άλλους ανθρώπους και να βλέπεις να βελτιώνεται η συμπεριφορά τους. Είναι μια μεγάλη νίκη για μένα αυτό, κι ας έχει λίγο μια πικρή γεύση στο τέλος. Είσαι ευτυχής, γιατί αισθάνεσαι ότι έβαλες κάπου εκεί ακόμα ένα λιθαράκι, για να γίνει λίγο καλύτερος ο κόσμος.
Όσο για τις σχέσεις, στις οποίες αναφέρεσαι, δεν είναι άσχετο το σχόλιό σου, διότι κι εκεί δίνονται αντίστοιχες μάχες με το πλησίασμα της πόρτας πολλές φορές τα τελευταία χρόνια... Απλά σε αυτή την περίπτωση τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα, οπότε... δεν έχει περαστεί το κατώφλι ακόμα και δεν έχει κλείσει η πόρτα πίσω!
Γράφοντας το κείμενο, σίγουρα υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου και αυτή η κατάσταση... Μάλιστα, τα σαράντα κύματα που αναφέρω στο κείμενο είναι λίγα σε σχέση μ' εκείνα που έχω περάσει στην προσωπική μου ζωή, προκειμένου να πάρω κάποιες αποφάσεις, οι οποίες αυτή τη στιγμή δεν έχουν ολοκληρωθεί είτε θετικά είτε αρνητικά. Μόνο βελτιώσεις σε κάποιο βαθμό έχουν γίνει.
Νομίζω ότι φέρθηκες με ειλικρίνεια απέναντι σε σένα και στην άλλη πλευρά όσο κι αν σε έφαγαν οι ενοχές. Είναι λάθος να ζούμε την ζωή μας με βάση το τι θα μας πουν οι ενοχές, καθώς τότε διαπράττουμε τεράστιο κακό σε όλους. Μπράβο για το θάρρος σου και το καθαρό πνεύμα σου!
Δεν μπορεί κανείς να νταντεύει τους άλλους για πάντα...
Καλή σου μέρα και σ' ευχαριστώ πολύ για την ανοιχτή ανταπόκρισή σου εδώ!
Ωραία η μουσική που μας διάλεξες Γλαύκη μου και το θέμα σου πάντα επίκαιρο. Τα κουβαδάκια δύσκολα πάνε σε άλλη παραλία, αλλά από προσωπική εμπειρία, επιβάλλεται να γίνει αν συντρέχουν κάποιοι λόγοι. Σ' ένα σεμινάριο που είχα παρακολουθήσει πιο παλιά, μια ψυχολόγος μου το είχε απλοποιήσει και απενοχοποιήσει ταυτόχρονα. "Μια σχέση πρέπει να δουλεύεται και να γίνονται αμοιβαίες υποχωρήσεις. Μόνο ένας λόγος υπάρχει που δεν σηκώνει υπομονή και παζάρια. Να υπάρχει διαφορετικό αξιακό σύστημα σε μια σχέση". Με εκφράζει απόλυτα αυτό και προσωπικά με βοήθησε πολύ στο να μαζέψω τα "κουβαδάκια" μου και να κλείσω πίσω μου την πόρτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ Γλαύκη μου!
Σ' ευχαριστώ, Μαρία μου!
ΔιαγραφήΤο συγκεκριμένο κείμενο αφορά τον επαγγελματικό χώρο, αλλά όταν το έγραφα υπήρχε στον νου μου και το κομμάτι των σχέσεων. Βαδίζουν οι δύσκολες καταστάσεις παράλληλα στην ζωή μου τα τελευταία χρόνια. Για να μην επαναλαμβάνομαι, δες τι απαντώ και στην Αλεξάνδρα, αφού εκεί έγραψα ένα κατεβατό...
Με το επαγγελματικό υπήρξαν κινήσεις από τη μεριά μου, που μου πρόσφεραν ισχυρά μαθήματα και αισθάνομαι πολύ πιο δυνατή και σίγουρη για όσα πιστεύω και ακολουθώ και δεν μετανιώνω για τίποτα, καθώς έμαθα τόσα πολλά και χαίρομαι γιατί εκτιμήθηκαν από εκεί που δεν το περίμενα πολύ περισσότερα. Πρόσθεσα κι ένα λιθαράκι στους άλλους κι αυτό είναι κέρδος! Δεν πάει τίποτα χαμένο!
Όσον αφορά στις σχέσεις, η ψυχολόγος είχε δίκιο κι εσύ θεωρώ ότι έπραξες ορθά, σεβόμενη πρώτα τον εαυτό σου κι έπειτα τους άλλους.
Χωρίς παρόμοιο αξιακό σύστημα δεν μπορεί να σταθεί καμία σχέση σε βάθος χρόνου ή να αποκτήσει αληθινή ουσία. Στέκεται στην επιφάνεια και αργά ή γρήγορα καταρρέει.
Το μυστικό επίσης είναι στις αμοιβαίες υποχωρήσεις, οι οποίες προκύπτουν τελικά από το πόσο βαθιά συναισθήματα υπάρχουν.
Οι αποφάσεις γίνονται ακόμα δυσκολότερες όταν το αξιακό σύστημα έχει πολλά κοινά σημεία και κάποιες διαφορές, γιατί εκεί μπορεί κανείς να μπερδευτεί πιο εύκολα και να φτάσει να παλεύει για χίμαιρες... Καίριο μέρος της όλης κατάστασης είναι σε τι φάση βρίσκεται ο καθένας μέσα στο ζευγάρι, δηλ. ο ένας να εξελίσσεται ως προσωπικότητα (σε σχέση με την αυτογνωσία και την ωριμότητα) και ο άλλος να μένει στάσιμος ή ακόμα χειρότερα σε κάποιες φάσεις να πηγαίνει πίσω...
Καλή σου μέρα, κορίτσι μου, και πάλι σ' ευχαριστώ για τα ουσιαστικά σου λόγια!
Βοηθούν...
Γλαύκη μου δεν μπορώ να αντικρούσω όσα λες αλλά δεν μπορώ και να τα κατανοήσω σε τι ακριβώς αναφέρονται καθώς εκφράζουν κάτι που συμβαίνει στον εσωτερικό σου κόσμο και στη σκέψη σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεπώς δεν μπορώ να πω τίποτα πάνω στις σκέψεις σου και να βοηθήσω.
Το μόνο που θα τολμούσα να πω είναι ότι, πάντα, ως άνθρωπος της μεγάλης περίσκεψης, σου ζητώ να προσέχεις στις απόλυτες προσεγγίσεις.
Καλό βράδυ κορίτσι μου.
Αχ Γιάννη μου, θα σε αδικήσω σήμερα σε σχέση με την απάντησή μου στο σχόλιο που έκανες, γιατί έχω γράψει δύο τεράστια κατεβατά πιο πάνω στα κορίτσια, οπού εκεί γίνομαι πιο σαφής για όσα ήθελα να πω μέσα από το κείμενο. Δεν ήθελα να μιλήσω περισσότερο άμεσα εκεί, οπότε δεν μπορεί εύκολα να καταλάβει κάποιος σε τι αναφέρομαι.
ΔιαγραφήΑν θες μπορείς να δεις τις απαντήσεις παραπάνω.
Σ' ευχαριστώ όμως θερμότατα για την έγνοια σου και την επιθυμία να βοηθήσεις και για μένα αυτό είναι αρκετό και είμαι ειλικρινά ευγνώμων!!!
Σίγουρα, κρατώ τη συμβουλή σου πάντως..., καθώς έχεις δίκιο και είναι σοφός ο λόγος σου!!! Θα μου χρησιμεύσει...
Καλή σου μέρα!
Εχοντας αρκετά χρόνια στη πλάτη μου και δεχόμενη τις "βουλές' των άλλων, είτε μου άρεσαν, είτε όχι, μου βάραιναν το κεφάλι. Θα περάσουν τα χρόνια και οι καταπιέσεις γίνονται λάσπες στη ψυχή. Αργησα να καταλάβω πως δεν γεννηθήκαμε να υποχωρούμε στους πάντες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεις κάποια με στραβό καπέλο, να... συστηθούμε!
Αντιγόνη, κρατώ "τις λάσπες στην ψυχή"...!
ΔιαγραφήΚάποιοι άνθρωποι είναι απόλυτοι και κάθετοι σε σχέση με τους άλλους και δεν αφήνουν πολλά περιθώρια εξαρχής, ενώ κάποιοι άλλοι είναι εκ φύσεως πιο ήπιοι και περισσότερο υποχωρητικοί είτε διότι κατανοούν πιο πολύ τους ανθρώπους είτε γιατί είναι ανασφαλείς. Σε κάθε περίπτωση συχνά βγαίνουν χαμένοι δυστυχώς. Αν γίνεται από ανασφάλεια, θα πρέπει να δουλέψουν αρκετά με τον εαυτό τους και την αξία του. Αν όμως γίνεται από κατανόηση στην ανθρώπινη φύση, δεν θα πρέπει οι άλλοι να το μπερδεύουν με αδυναμία, να μην το σέβονται αυτό που τους προσφέρεται και να το εκμεταλλεύονται προς ίδιον όφελος. Τότε, το καπελάκι στραβά είναι επιβεβλημένο, έστω και αργοπορημένα.
Ας συστηθούμε... ακόμα και για τα λίγα που καταφέραμε να το φορέσουμε!
Καλή σου εβδομάδα!