Οι πολίτες είναι στους δρόμους εδώ και δύο μήνες ενάντια στις σκληρές εργασιακές μεταρρυθμίσεις και το σκηνικό εξελίσσεται σε εφιάλτη μιας άλλης εποχής, καθώς, πέρα από την κλιμακούμενη βία τής αστυνομίας απέναντί τους, υφίστανται κι εκείνη της πολιτείας με την απαγόρευση της κυκλοφορίας των ακτιβιστών και αντιφασιστών σε συγκεκριμένες περιοχές του Παρισιού και για ορισμένες ώρες. Η απόφαση έφτασε στα σπίτια τους με έγγραφο του υπουργείου Εσωτερικών.
Για ποια δημοκρατία μιλάμε, όταν αυτές τις μεταρρυθμίσεις επιδιώκουν να τις περάσουν με Προεδρικό Διάταγμα, παρακάμπτοντας την Βουλή; Για ποια δημοκρατία μιλάμε μέσα από την κήρυξη κατάστασης εκτάκτου ανάγκης που διαιωνίζεται και με αποκορύφωμα την απαγόρευση της κυκλοφορίας των πολιτών; Γιατί φοβούνται τόσο πολύ;
Σε μια "δημοκρατική" κοινωνία ο φόβος δεν θα έπρεπε να υπάρχει, καθώς το πρώτο που διασφαλίζεται από το κράτος είναι η ασφάλεια των πολιτών, οι οποίοι το αποτελούν και αποφασίζουν γι' αυτό ελεύθερα και όχι η καταστολή τους.
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά σε ένα από τα άρθρα που κάνω παραπομπή:
"Αν η Ελλάδα έγινε εργαστήριο λιτότητας, η Γαλλία μετατράπηκε σε εργαστήριο καταστολής των πολιτών".
Ακόμα ένα παράδειγμα από τα άπειρα, που μαρτυρούν τι προωθείται με θράσος και χυδαιότητα από τη "λατρεμένη" - μεγαλειότατη - Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτή που οι περισσότεροι πολίτες της δεν ονειρεύτηκαν ποτέ! Αν δεν διεκδικήσουν αυτή που οραματίστηκαν και θέλησαν να απολαμβάνουν, τότε θα τους αποτελειώσει και κάποια στιγμή θα καταρρεύσει παταγωδώς από μόνη της μέσα από τις αυτοκαταστροφικές της τάσεις, όπως κάθε αυτοκρατορία.
Και να πώς έχουν τα πράγματα στο γαλλικό έδαφος, για να μην ξεχνάμε και τα δικά μας...
Ψεκάστε...
Σκουπίστε...
Φιμώστε...
Ξαναφιμώστε για σιγουριά...
Σ' έναν κόσμο που είναι δικός τους
αλλά... και δικός τους...
Τι τους χωρίζει άραγε;
Το χάος και... τίποτα!
Η βία της εξουσίας
φέρνει βία μέσα από την απόγνωση και την οργή, όταν σε πατάνε στον σβέρκο, όταν σε βλέπουν σαν αριθμό και μάλιστα τον ίδιο επαναλαμβανόμενο, το μηδέν...
Για έναν κόσμο που αλλάζει και πάλι βίαια!
Ένα τραγούδι με μεγάλες αλήθειες...
Εδώ, στον τόπο μας, η Αριάδνη έχει προς το παρόν μουγκαθεί, αλλά για κάθε τι έρχεται ο κατάλληλος χρόνος. Εκείνη ξέρει να δείχνει τον δρόμο, όταν αισθανθεί έτοιμη...
Γλαύκη μου αυτός κορίτσι μου είναι ο καπιταλισμός και η "δημοκρατία" του. Αυτός είναι ο "σοσιαλιστής" Ολάντ....! Πιο σκληρή η πολιτική του από τα μέτρα του δεξιού Σαρκοζύ. Σου θυμίζει κάτι αυτό ; για το ρόλο των σοσιαλδημοκρατών και ροζ αριστερών ; τους έχουμε και στο σβέρκο μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης αυτή είναι η δημοκρατία της Ε.Ε. και της Ευρωπαϊκής ενοποίησης ειδικά τώρα που πλέον αβαντάρει χωρίς αιδώ κάθε τι ναζιστικό και φασιστικό, βλέπε Ουκρανία.
Οι αστοί προσπαθούν να γράψουν ξανά την ιστορία με το αίμα των λαών.
Αλλά μην τα λες αυτά παραέξω γιατί θα κατηγορηθείς για "αμετανόητη κομμουνίστρια" και οδηγείς την κοινωνία χωρίς ...προτάσεις και λύσεις.
Τα σέβη μου.
Αυτό που έχω καταλάβει μέχρι είναι πως πρόκειται για καθεστώς ολοκληρωτισμού με περίβλημα τις δημοκρατικές διαδικασίες, τις υποκριτικές φανφάρες για την ενότητα των λαών και όλα κάλπικα όνειρα. Προσπαθούν με τον πιο ύπουλο τρόπο να εξαφανίσουν κάθε αριστερή φωνή στην Ευρώπη, αφού πρώτα την εξευτελίσουν και την αναγκάσουν να τους μοιάσει. Αποτέλεσμα; Ο κόσμος να στραφεί στα φασιστικά κόμματα, βλέποντας τους ως σωτήρες ράμπο!
ΔιαγραφήΟι ταμπέλες δεν μου αρέσουν για αριστερούς, δεξιούς ή αριστεροδέξιους... εκτός κι αν είναι γραμμένοι σε κόμμα, οπότε επιθυμούν να τους χαρακτηρίζει έτσι κάποιος.
Για μένα, αλλά και άλλους πολλούς, αν η αριστερά θέλει να πάρει σοβαρά τα ηνία πρέπει επιτέλους να λειτουργήσει ρεαλιστικά μέσα στον σύγχρονο κόσμο και ναι με προτάσεις και λύσεις, που θα μπορούν να πείσουν τον κόσμο να την ακολουθήσει. Μπορεί επίσης να ενωθεί μια φορά..., για να είναι δυνατή, απόλυτα μάχιμη και υπολογίσιμη;;;
Χλωμό..., αν και επιθυμητό!
Τι ψάχνεις, βρε Γιάννη;
...μέχρι τώρα...
ΔιαγραφήΟ σχολιασμός στις φωτογραφίες που επέλεξες, Γλαύκη, μιλάει για όλα όσα συμβαίνουν ξεκάθαρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε έναν κόσμο που αλλάζει πρέπει να βρούμε κοινές βάσεις να πατήσουμε, βάσεις που θα τις πιστεύουμε και θα τις υπερασπιστούμε.
Καλό μεσημέρι!
Βάσεις κοινές υπάρχουν σε μεγάλο βαθμό για όλους τους λαούς. Μόνο το ότι επιδιώκουν να μας στερήσουν βασικά ήδη κερδισμένα δικαιώματα μέσα από αγώνες και αίμα, αυτό είναι ένα ισχυρό επιχείρημα για ενότητα, αλλά ποιος ακούει και ποιος έχει πραγματικά τη διάθεση για συντονισμένο ξεσηκωμό;
ΔιαγραφήΚαλό σου απόγευμα, Αλεξάνδρα μου!
Το έχω πει πολλές φορές. Αυτό που μερικοί νομίζουν ακόμη(!) ότι είναι η εβρόπη καλύτερα να το ξεχάσουν. Η Ευρώπη του διαφωτισμού και των αξιών κατάντησε η εβρόπη της λιτότητας, της απανθρωπιάς, του φασισμού, της βίαιης καταστολής, της επικράτησης με κάθε τρόπο και μέσο του άκρατου νεοφιλελευθερισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς μην έχουμε αυταπάτες. Η Ευρώπη μάς τέλειωσε. Δεν ξέρω αν είναι θέμα συγκυριών, αν έτυχε στο τιμόνι των κραταιών οικονομικά χωρών να βρέθηκαν ταυτόχρονα τα μεγαλύτερα καθάρματα ή αν πρόκειται για σχέδιο δεκαετιών που τώρα ωρίμασε, πάντως είναι βέβαιο ότι όσο ζούμε εμείς και τα παιδιά μας αυτού του είδους η εβρόπη θα κινείται συνεχώς δεξιότερα και χειρότερα.
Όσο πιο γρήγορα την εγκαταλείψουμε τόσο καλύτερα. Σε αυτή την εβρόπη θέλουν να παραμείνουν μόνο όσοι κονομάνε από τη λιτότητα και το ναζισμό και οι ηλίθιοι.
Δυστυχώς οι τελευταίοι είναι περισσότεροι και με δικαίωμα ψήφου.
Από την αρχή της κρίσης και καθ' όλη την πορεία της νέας κυβέρνησης η θέση μου ήταν η αποχώρηση από την Ευρώπη, όμως κάτω από προϋποθέσεις, οι οποίες δυστυχώς δεν υπήρξαν μέχρι τώρα. Μας λείπουν πολλά, για να τα καταφέρουμε με μια τέτοια κίνηση ακροβάτη. Επιβάλλεται να το θέλει η πλειοψηφία του λαού, να οργανωθούμε κατάλληλα για κάτι τέτοιο (εδώ σηκώνει πολλή κουβέντα, που την έχουμε ξανακάνει σε άλλους χώρους και εδώ - ήδη έχω πει πολλά κατά καιρούς)και να είμαστε ψυχικά έτοιμοι για πολύ ζόρικες καταστάσεις προκειμένου να αντέξουμε στον πόλεμο που θα μας ασκηθεί, τον αποκλεισμό από τις αγορές και στα ελάχιστα υλικά μέσα. Απροετοίμαστοι θα αλληλοφαγωθούμε!!! Θέλει προετοιμασία αυτό, Πέτρο. Αν καταφέρουμε να την κάνουμε, θα επιτύχουμε και τότε άλλοι θα τρίβουν τα μάτια τους, όπως έγινε κι άλλες στιγμές στην Ιστορία μας! Όμως το θέλουμε;
ΔιαγραφήΔεν είναι καθόλου αστείο όλο το παραπάνω...
Οι λεζάντες σου στις φωτογραφίες εξαιρετικές Γλαύκη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα παρατηρήσω όμως ότι εκεί κάτι γίνεται.... Υπάρχει αντίδραση. Εδώ;
Σ' ευχαριστώ, Αριστάκι μου!
ΔιαγραφήΓια να μην επαναλαμβάνομαι, αν θες, διάβασε τι λέω στον Πέτρο παραπάνω...
Πρέπει να συνέλθουμε πρώτα από τα απανωτά σοκ, προκειμένου να οργανωθούμε σωστά!
Σε φιλώ!
Α, και μην ξεχνάς ότι εμάς μάς πάτησαν ήδη κάτω το 2012, που είχαμε ξεσηκωθεί και κατάπιαμε τόνους χημικών... Έχουμε πάρει την κρυάδα. Οι Γάλλοι την παίρνουν τώρα, μόνο που εκείνοι έφτασαν σε πιο ακραία σημεία μέσω των ισχυρών καταστολών, τις οποίες ο κόσμος δεν μάσησε...
ΔιαγραφήΈχουν ιστορία μέσα από την αποικιοκρατία... ας μην το ξεχνάμε!!!
Και για να μην πάμε μακριά. Όταν το 2010 βρισκόμουν στο Παρίσι για επαγγελματικούς λόγους, έτυχε να πέσω πάνω σε μια μεγάλη διαδήλωση, που είχε τα χαρακτηριστικά της εορταστικής παρέλασης... Για λίγο η συντροφιά μου κι εγώ ακολουθήσαμε τους διαδηλωτές, οι οποίοι μάς έδωσαν αυτοκόλλητα από κάποιο συνδικάτο. Ο σύζυγός μου το κόλλησε επάνω του, έτσι για το γαμώτο. Όταν ήρθε η ώρα να βγούμε από τη διαδήλωση ένας στρατιώτης (γιατί στρατός οπλισμένος σαν αστακός υπήρχε παντού εκείνες τις ημέρες από τη διαδήλωση μέχρι τα αεροδρόμια...)δεν του επέτρεψε να βγει από την πορεία φορώντας το αυτοκόλλητο...!
Αυτά, τώρα που τα θυμήθηκα!
Έχουν ιστορία, λοιπόν, και γενικά εκτρέφουν φίδι στον κόρφο τους και θα έπρεπε να προσέχουν περισσότερο!