Θα σε αγαπούσα όπως κι αν ήσουν!

Μετά από μια συνηθισμένη παιδική σου αταξία και ένα γερό μάλωμα, γιατί η μαμά δεν είχε και πολλή υπομονή εκείνη την ώρα, άρχισες κι έλεγες και δεν τελείωνες...

"Μαμά, θα με αγαπούσες, αν ήμουν γατάκι;"
"Μα τι λες καρδούλα μου;"
"Να, ξέρω ότι δεν θέλεις να τα πιάνεις και γι' αυτό σε ρωτάω.
Θα με αγαπούσες το ίδιο και τότε;"

"Θα σε αγαπούσα ακόμα κι αν ήσουν γατάκι,

 θα μάθαινα μαζί σου να σε αγγίζω!"

"Αν ήμουν σιχαμερή κάμπια, θα με φρόντιζες

και θα με αγαπούσες το ίδιο;"

"Θα σε αγαπούσα όπως κι αν ήσουν,

 και μην ξεχνάς ότι κάθε σιχαμερή κάμπια

κρύβει μια πανέμορφη πεταλούδα!"

"Ακόμα κι αν ήμουν φίδι, που ξέρω ότι τα φοβάσαι,

θα με αγαπούσες και θα με έπαιρνες μια ζεστή αγκαλιά;"

"Δεν θα φοβόμουν, γιατί θα σε αγαπούσα όπως κι αν ήσουν!

Η αγάπη δεν γνωρίζει τον φόβο!"

"Μαμά, η αγάπη χάνεται ποτέ;"

"Γλυκιά μου, η αγάπη είναι σαν τον ήλιο, που

δίνει ζωή στα πάντα. Ακόμα κι όταν δεν τον βλέπουμε,

ξέρουμε ότι θα ανατείλει και πάλι ολόλαμπρος το επόμενο πρωί! Είναι πάντα εκεί στο σύμπαν! 

Θα σε αγαπούσα, κοριτσάκι μου, όπως κι αν ήσουν!

Θα σ' αγαπώ ό,τι κι αν γίνει!"

Η αγάπη που νιώθει ο γονιός για το παιδί του είναι καθηλωτική και μοναδική. Μέσα από τα μάτια του μαθαίνει να αγαπά ακόμα περισσότερο τον εαυτό του, μαθαίνει να αγαπά τον κόσμο. Είναι το υπέρτατο αγαθό στην ζωή!

@ Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στην πρόταση της φίλης Αριστέας να γράψουμε για την αγάπη, που έχει τίτλο "Κοινωνία Ώρα Αγάπης!". 
Οι παραπάνω διάλογοι βασίστηκαν σε αληθινούς, που είχαν γίνει ανάμεσα σε μένα και την κόρη μου όταν ήταν μικρή.

Ένα τραγούδι που της αρέσει... από την ταινία Wall-e