Παρασκευή 13 Μαΐου 2016

Σκέψεις μέσα από ένα τραγούδι...


































Υπάρχουν στιγμές που ακούμε ξανά ένα τραγούδι, ακόμα κι αν είναι από τα πιο αγαπημένα μας για χρόνια, κατά τις οποίες γεννιούνται σκέψεις εντελώς διαφορετικές από εκείνες που συνήθως το συνοδεύουν. Ίσως μάλιστα έρχονται να αναμειχθούν ήπια μεταξύ τους, νέες σκέψεις και γλυκόπικρες αναμνήσεις, οι οποίες μάς μεταφέρουν σε άλλες εσωτερικές διαδρομές.

Το μουσικό κομμάτι, που προκάλεσε όσα αναφέρω, το έχω προβάλει άλλες δύο φορές, όμως νομίζω ότι του αξίζει μια ξεχωριστή ανάρτηση, για να το τιμήσω όπως του πρέπει. Είναι ίσως από τα πιο μελαγχολικά κομμάτια της ροκ μουσικής σκηνής και για μένα αξεπέραστο. Η μελωδία και η φωνή του τραγουδιστή βγάζει μια μειλίχια οδύνη, η οποία με εκφράζει σε κάποιες φάσεις της ζωής μου απόλυτα.

Πρόκειται για το Soldier of Fortune των Deep Purple...

Μισθοφόρος, από το αρχαίο μισθός + φέρω.
Ο μισθοφόρος στο συγκεκριμένο τραγούδι παίρνει μεταφορική έννοια και έτσι με μεταφορική ματιά προέκυψαν οι δικές μου σκέψεις. 
Υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι που από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους έμαθαν να είναι "μισθοφόροι στρατιώτες" κάποιων άλλων ανθρώπων ή καταστάσεων με την έννοια της δοτικότητας και της προσήλωσης. Να στέκονται ως "στρατιώτες" πλάι σε όσους τους έχουν ανάγκη, απέναντι στις επαγγελματικές υποχρεώσεις τους, ως "στρατιώτες" στον τρόπο που λειτουργούν σε σχέση με τους άλλους, στις αξίες και τα ιδανικά τους, σε ιερούς σκοπούς της ζωής, "στρατιώτες" και στην αγάπη. 
Και όποτε παρέκκλιναν από αυτό τους τον τρόπο, αισθάνονταν πάντα σαν τους μισθοφόρους με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, οι οποίοι συχνά εμφανίζονταν αφερέγγυοι, διότι ακολουθούσαν εύκολα εκείνους που θα τους πρόσφεραν τον μεγαλύτερο μισθό...

Υπάρχουν όμως και αυτοί οι άνθρωποι, που από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους έμαθαν να είναι "μισθοφόροι στρατιώτες" της μιζέριας, του συμφέροντός τους και μόνο, της ματαιοδοξίας, της μικροψυχίας, της απερίγραπτης γκρίνιας και της αδιαφορίας για οτιδήποτε είναι έξω από τον εαυτό τους. Έμαθαν να βλέπουν τον κόσμο μέσα σε στενά πλαίσια και με μυωπικά μάτια. 
Και όποτε παρέκκλιναν από αυτό τους τον τρόπο, τρόμαζαν από τη θέα που ανοιγόταν μπροστά τους και δεν ήξεραν πώς να την απολαύσουν...

Κάποια στιγμή καθένας επιλέγει τι είδους "μισθοφόρος" οραματίζεται να γίνει στην ζωή του και είναι μια απόφαση που οδηγεί σε διαδρομή χωρίς αλλαγή πορείας!



Τον λόγο έχει όμως το τραγούδι, διότι είπα πολλά και λίγο άσχετα:



Και οι αγαπημένοι μου στίχοι:

 Ι have often told you stories
About the way
I lived the life of a drifter
Waiting for the day
When I'd take your hand
And sing you songs
Then maybe you would say
Come lay with me love me
And I would surely stay

But I feel I'm growing older
And the songs that I have sung
Echo in the distance
Like the sound
Of a windmill goin' 'round
I guess I'll always be
A soldier of fortune



8 σχόλια:

  1. Όσο μεγαλώνουμε, τα τραγούδια και τα βιβλία είναι σαν κι αυτά να έχουν διανύσει μια διαδρομή μες στο χρόνο και μας μιλάνε για διαφορετικά πράγματα ή και για τα ίδια, αλλά με άλλο τρόπο.
    Το νιώθω πολύ έντονα, όταν ανατρέχω στα αγαπημένα.
    Και έχω νιώσει κι αυτό που γράφεις! Να είμαι στρατιώτης σε ανθρώπους και "πιστεύω". Κι όταν δεν μπορούσα να είμαι... άσε! Κόλαση...
    Καλημέρα, Γλαύκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, κάπως έτσι συμβαίνει με το πέρασμα του χρόνου ή τη στιγμή που θα ξανακούσεις ένα μουσικό κομμάτι, θα διαβάσεις ένα γνωστό βιβλίο ή θα δεις για άλλη μια φορά μια ταινία.
      Κάποιες στιγμές η κόλαση είναι αναπόφευκτη, γιατί είμαστε άνθρωποι.
      Καλή εβδομάδα, Αλεξάνδρα!

      Διαγραφή
  2. Πωπωπωπω τι λές τώρα Γλαύκη.....!!!! τι λόγια και προσέγγιση είναι αυτή πραγματικά....! ποιες αλήθειες κυνηγάς....!
    Και τι μαγικό τραγούδι λατρεμένο για μια ολάκερη γενιά ανθρώπων.
    Να είσαι καλά κορίτσι μου. Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από αλήθειες κυνηγώ πολλές, όμως δεν ξέρω αν τελικά θα τις βρω. Υπάρχει τελικά αλήθεια γύρω μας;
      Σ' ευχαριστώ πολύ, Γιάννη μου, κι εύχομαι καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  3. Στρατηγέ μου, ευπειθώς αναφέρω ότι αυτή η θητεία δεν θα τελειώσει ποτέ. Στρατιώτης καραβανάς για μια ζωή κι ας πάει και το παλιάμπελο. Πόσο σ' ένιωσα να'ξερες...
    Τι τραγουδάρα μας θύμισες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στρατηγοί φτάνουμε να αισθανόμαστε κάποια στιγμή όλοι μας, όταν οι άλλοι περιμένουν από εμάς να πάρουν φως για τη συνέχεια, όταν επηρεάζεται η συναισθηματική τους κατάσταση από τη δική μας ή περιμένουν να αποφασίσουμε, για να ακολουθήσουν. Η ευθύνη είναι μεγάλη τότε κι εκεί ο ρόλος είναι διττός στρατιώτης στο καθήκον και στρατηγός στις αποφάσεις.
      Κι αυτή η θητεία δεν θα τελειώσει ποτέ...
      Σ' ευχαριστώ, Μαράκι μου, και καλή σου εβδομάδα!

      Διαγραφή
  4. Αγαπημένο τραγούδι από πολύ παλιά και βρίσκω μεγάλες αλήθειες στα λόγια σου!
    Ναι, η επιλογή για το τι μισθοφόρος θα γίνεις δεν αλλάζει πορεία, δεν έχει πισωγύρισμα...άλλωστε η επιλογή αυτή δείχνει τι σόι άνθρωποι είμαστε!
    Ας είμαστε στρατιώτες της ελπίδας!
    Καλό Σαββατόβραδο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι υπέροχη προτροπή, Μαρία!
      Την κρατώ και συνεχίζω...
      Φιλιά και να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.