Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

Ηθική δικαίωση και σκόρπιες σκέψεις



 «Το να ζεις μόνο δεν είναι αρκετό, είπε η πεταλούδα. Πρέπει να έχεις λιακάδα, ελευθερία κι ένα μικρό λουλούδι» 
                              Hans Christian Andersen, 1805-1875

Μετά από την εβδομάδα της απόλυτης συννεφιάς και του σκοταδισμού, έχουμε λιακάδα, έχουμε λίγο μεγαλύτερη την αίσθηση της ελευθερίας – για την οποία πρέπει να παλέψουμε κι άλλο – και ψάχνουμε να βρούμε τρόπους να έρθει στον κήπο μας και το λουλούδι...

Από χθες το βράδυ ήρθε στον νου μου η ανάρτηση που είχα γράψει για την αργοπορημένη δικαίωση. Ίσως κάτι τέτοιο συμβαίνει και τώρα. Θα έλεγα είναι περισσότερο ηθική δικαίωση. Η δικαιοσύνη πιστεύω ότι θα αποδοθεί στην πορεία ανάλογα με το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα και κατά πόσο θα την επιδιώξουμε εμείς οι ίδιοι επίσης.

Το «ΟΧΙ» θα δικαιωθεί αργά ή γρήγορα. Έχω βαθιά την πεποίθηση πια ότι το δίκιο αποδίδεται τελικά κάποια στιγμή ακόμα και όταν έρχεται πολύ αργά. Πάντα υπάρχει κάποιος λόγος που μπορεί να καθυστερεί. Η εσωτερική διεργασία είναι το μυστικό. Πολλές φορές είναι απαραίτητος περισσότερος χρόνος, ώστε ο κάθε εμπλεκόμενος να πάρει τα μαθήματα που είναι να του προσφέρει αυτή η διεργασία. Δεν πάει τίποτε χαμένο.

Μέσα από το τρελό πανηγύρι των τελευταίων ημερών, πέρα από το ξεγύμνωμα και τον απόλυτο εξευτελισμό όλων των χυδαίων ανθρωπάριων (εντός και εκτός) που μας καταδυναστεύουν (σχεδόν με την άδειά μας) όλα αυτά τα χρόνια, θεωρώ ότι βγήκαν στην επιφάνεια και αποκαλύφθηκαν πολλά για πάρα πολλούς γύρω μας – μηδενός εξαιρουμένου ούτε κι εμένα της ίδιας. Οι συνθήκες οδήγησαν στην αποκάλυψη πτυχών μας που είτε δεν είχαν βρει την αφορμή να αναδυθούν είτε φαίνονταν ελάχιστα ορισμένες στιγμές και τα προσπερνούσαμε. Εδώ φάνηκαν οι εγωισμοί, ο φόβος, ο πανικός που έβγαινε με σχεδόν αθόρυβο και υπόγειο τρόπο, ο φανατισμός, η δειλία, ο απόλυτος τρόπος σκέψης και από την άλλη η πίστη που απόρρεε από την προσεχτική παρατήρηση των δεδομένων όλου του διαστήματος των πέντε μηνών, το ανοιχτό πνεύμα, η ψυχραιμία, το θάρρος, η επιμονή και υπομονή, ακόμα και η υπέρβαση των αρνητικών αυτών πλευρών που έβγαιναν κάθε μέρα στην επιφάνεια. Και όλα αυτά στους ανθρώπους που επεδίωκαν το ίδιο αποτέλεσμα. Δεν συζητώ για εκείνους που επιθυμούσαν ή είχαν αποφασίσει αναγκαστικά να στηρίξουν, για τους δικούς τους λόγους προφανώς, το αντίθετο αποτέλεσμα.



Όλα αυτά τα παρατηρούσα παράλληλα σε όλη τη διάρκεια των εξελίξεων τούτων των ημερών και έμαθα περισσότερα και για μένα και για τους άλλους (κυρίως για συγγενείς, φίλους και γνωστούς που με ενδιαφέρουν περισσότερο). Ο καθένας κρίνεται από τη στάση και τον λόγο του. Μας αρέσει, δεν μας αρέσει, όπως κρίνουμε, μας κρίνουν. Φυσικά είμαι υπέρ της άποψης ότι δεν κρίνουμε κανέναν, αν δεν τον γνωρίζουμε πολύ καλά ή δεν μπήκαμε ποτέ στη διαδικασία να τον μάθουμε. Πολλοί θα ισχυριστούν ότι δεν είναι σωστό ή δεν τους αρέσει να ασκούν κριτική σε φίλους, γνωστούς ή άλλους που έρχονται σε επαφή, γιατί είναι υπεράνω τέτοιων συμπεριφορών, όμως η πράξη δείχνει ότι μόνο θεωρητικά ισχύει αυτό. Όλοι κρίνουμε απόψεις, συμπεριφορές, στάσεις και αξίες των άλλων. Είναι εντελώς υποκριτικό να διατυμπανίζουμε το αντίθετο, γιατί η συμπεριφορά μας μάς διαψεύδει. Ίσως θα θέλαμε να είναι έτσι, αλλά δυστυχώς δεν είναι, γιατί είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες και όχι θεοί.

  


Το πιο σπουδαίο στην κρίσιμη και ιστορική αυτή στιγμή για την Ελλάδα και τους Έλληνες είναι ότι κάναμε την υπέρβαση του «Εγώ» και των αδυναμιών μας, θέτοντας ως προτεραιότητα επιτέλους τον κοινό στόχο. Μας δόθηκε η ευκαιρία και την αρπάξαμε..., καθώς έχουμε αρχίσει εδώ και καιρό να είμαστε διαρκώς σε ετοιμότητα.

Ας φυλάξουμε ως πολύτιμο λίθο το τεράστιο μάθημα που πήραμε εμείς οι ίδιοι ως Έλληνες, εκείνο που πήραν οι άλλοι λαοί από εμάς και τα ανθρωπάρια που «κανιβαλλίζονται» επάνω μας.



Ένα μάθημα ανθρωπιάς, αξιοπρέπειας, ενότητας, αλληλεγγύης, δημοκρατίας, αγάπης και σεβασμού προς τον εαυτό μας μέσα από τα λάθη και τις αδυναμίες μας!







Ας φανούμε δυνατοί, ψύχραιμοι και ενωμένοι και στη δύσκολη συνέχεια που μας περιμένει!

15 σχόλια:

  1. Το χρειαζόμασταν όλοι αυτό το ΟΧΙ Γλαύκη μου για αυτό κι αυτό το μεγάλο ποσοστό. Μέχρι και οι δικοί μου, που είχαν χρόνια να ψηφίσουν, πήγαν για να βροντοφωνάξουν όχι.Ξέρεις γιατί; Γιατί βαρέθηκαν αυτό που έβλεπαν στην τηλεόραση. Γιατί τους σιχάθηκαν όλους!
    Αυτοί του Ναι έκαναν τελικά την καλύτερη εκστρατεία για να επικρατήσει το ΟΧΙ. Εγώ θέλω να τους ευχαριστήσω :)))
    Από την άλλη όντως "ο καθένας κρίνεται από τη στάση και τον λόγο του."
    Δεν είναι θέμα κριτικής. Σε τέτοια ζητήματα δεν υπάρχει απλά η άποψη σου και η άποψη μου.. Δεν μιλάμε για θέμα γενικού προβληματισμού. μιλάμε για τη ζωή μας, την πορεία μας. Μιλάμε για το Εμείς!
    Κάπου έπεσαν πολλές μάσκες κι αυτό μπορεί να μας διδάξει πολλά!
    Σε κάθε περίπτωσ,η θα εξαρτηθεί και από το πώς θα χρησιμοποιήσουμε! το ΟΧΙ του 61%:)))
    Φιλιά!♥


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μέσα από την ηθική δικαίωση παίρνεις κι άλλη δύναμη να συνεχίσεις, αυξάνεται περισσότερο η αυτοεκτίμηση, ενισχύεται η πεποίθηση ότι αποδίδει πράγματι η συλλογική συμμετοχή και προσπάθεια, με αποτέλεσμα ν' αλλάζει σταδιακά στη συνείδησή μας ο τρόπος διεκδίκησης όσων θα οδηγήσουν σε ένα καλύτερο αύριο.
      Μέσα από τις εσωτερικές διεργασίες που έχουν γίνει στον καθένα - σε άλλον περισσότερο σε άλλον λιγότερο - θα γεννηθούν νέες μορφές συλλογικότητας και προσφοράς στα κοινά. Θα επικρατήσουν άλλα μοντέλα κοινωνίας, μιας κοινωνίας πιο δραστήριας κατά τόπους και ίσως πιο υπεύθυνης, διότι εδώ πάσχουμε αρκετά από την έλλειψη της υπευθυνότητας.
      Αυτά που αναφέρω παραπάνω μέσα από την παρατήρηση στάσεων, λόγων, δράσεων και συναισθημάτων σε όλους γύρω μου και σε μένα την ίδια είναι μέσα στις διεργασίες που απαιτούνται, για να πάμε παρακάτω. Παρατηρώντας τα και γνωρίζοντάς τα, θα είμαστε πιο έτοιμοι να κάνουμε το οποιοδήποτε βήμα. Είναι μέσα στα πλαίσια της αυτογνωσίας και της γνωριμίας με τους άλλους. Χωρίς αυτές τις διαδικασίες θα επαναληφθούν τα ίδια λάθη, με αποτέλεσμα τον ίδιο αέναο κύκλο της στασιμότητας.
      Έτσι γίνεται πιο ισχυρό το "Εμείς", αλλά θα μας πάρει χρόνο!
      Όσο για το πώς θα χρησιμοποιήσουμε αυτό το "ΟΧΙ" είναι ιδιαίτερα περίπλοκο σαν ζήτημα, όμως εκεί θα φανεί αυτό το "Εμείς" που λέμε. Θα πρέπει να πάρουμε το μπαλάκι που μας δόθηκε και μέχρι στιγμής το ρίξαμε στο τέρμα με εξαιρετκή επιτυχία και να το αξιοποιήσουμε σε κάθε περίσταση από εδώ και κάτω.
      Η συλλογικότητα (όχι μόνο σε διεκδικήσεις αλλά και ως προσφορά ή τρόπος λειτουργίας στην καθημερινότητα) είναι μονόδρομος σε ό,τι ακολουθήσει, για να επιτύχουμε έστω μέρος από αυτά που επιθυμούμε ως λαός.
      Φιλιά πολλά!!!

      Διαγραφή
  2. Έβαλες το αγαπημένο μου τραγούδι!
    Συμμερίζομαι τη χαρά και την αισιοδοξία σου Γλαύκη μου.
    Πέρα απ' το ηχηρότατο μήνυμα, νομίζω πως αλλάζουμε επιτέλους εποχή.
    Τα ΜΜΕ απαξιώθηκαν, οι μεγαλοκαρχαρίες της ενημέρωσης ρεζιλεύτηκαν, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους, οι νέοι πήραν θέση και επιτέλους άρχισαν να στήνονται συζητήσεις, να ζωντανεύουν οι γειτονιές και να ξεπερνάμε το φράγμα του φόβου.
    Προχωράμε Γλαύκη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, το τραγούδι αισθάνθηκα ότι μου ταίριαζε για την κατάσταση που μόλις τώρα βιώσαμε.
      Αυτή την αίσθηση έχω κι εγώ, αλλά νομίζω ότι αρχίζουν να το διαπιστώνουν πολλοί γύρω μας. Ο άνθρωπος μέσα από τις ζόρικες εμπειρίες ωριμάζει - ενηλικιώνεται!
      Να ζωντανέψουν οι γειτονιές!!! Αυτό είναι το σύνθημα, για να παρακάτω στην νέα εποχή!
      Καλό σου απόγευμα, Μαρία μου!

      Διαγραφή
  3. Η δικαίωση είναι το πρώτο βήμα Γλαύκη !!! Είναι σπουδαίο νβα μάθεις να νικάς τον φόβο και αυτό για μένα είναι σημαντικό!!!
    Εχω την ελπίδα μέσα μου και δεν φοβάμαι !!!
    Καλό ξημέρωμα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανησυχία για τις εξελίξεις έχουμε όλοι. Φόβο όμως όχι πια. Είδα πολλούς ανθρώπους γύρω μου να είναι έτοιμοι και αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουν ό,τι και να συμβεί! Δεν έχω δει κάτι τέτοιο όλα μου τα χρόνια. Μόνο στην ιστορία έχω συναντήσει τέτοια στάση από τους Έλληνες!
      Γράφουμε Ιστορία και μάλιστα με επιρροή παγκόσμια!
      Να είσαι καλά, Νικόλ!

      Διαγραφή
  4. Φυσικά και χρειαζόμασταν αυτό το "ΟΧΙ". Για πάρα πολλούς λόγους μεγάλης σημασίας.
    Και τα μηνύματα του ΟΧΙ πολυσήμαντα και εκκωφαντικά.

    Το «ΟΧΙ» θα δικαιωθεί αργά ή γρήγορα.

    Το γράφεις, το πιστεύεις και αλοίμονο αν δεν το έκανες.
    Προσωπικά από χθες το βράδυ έχω πάρα πολλά πράματα στο πίσω μέρος του μυαλού μου.
    Θα μας απασχολήσουν εντός της εβδομάδας.

    Καλό βράδυ Γλαύκη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στο πίσω μέρος του κεφαλιού έχω κι εγώ πολλές σκέψεις, σενάρια κλπ, αλλά προσπαθώ να τα κρατώ εκεί, για να μην με εμποδίζουν να έχω καθαρή την υπόλοιπη σκέψη πάνω σε όσα βλέπω και ακούω. Εύχομαι να ισχύει τίποτε από όσα σκέφτομαι και αποσύρω πάραυτα!
      Είναι φυσικό να υπάρχει αγωνία, αλλά τώρα έχει μπει το νερό στο αυλάκι κι εμείς θα το ακολουθήσουμε μέχρι τη στιγμή που θα χρειαστεί να παρέμβουμε και πάλι!
      Αυτή η παρέμβαση θα πρέπει να μας γίνει σύνθημα!
      Καλό σου απόγευμα, Γιάννη μου!

      Διαγραφή
  5. Δύσκολες οι μέρες που έρχονται, αβέβαια τα βήματά μας κι όλα γύρω θολά. Μακάρι να μπορούσαμε να τα δούμε όλα λίγο πιο αποστασιοποιημένα. Ωστόσο, αν είχαμε πει ''ναι'' τωρα γύρω όλα δε θα ήταν απλά θολά, θα ήταν μαυρα.
    Ελπίδα, αλληλεγγύη, συλλογικότητα.
    Καλώς σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες, Νίκη!
      Είναι δύσκολο να αποστασιοποιηθεί κανείς, όταν καίγεται ο πισινός του, όμως φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού κι έχουμε υποφέρει αρκετά, οπότε δεν θα το βάλουμε τώρα κάτω ό,τι κι αν γίνει. Νομίζω πολύ μεγάλο μέρος του κόσμου είναι αποφασισμένο για όλα!
      Το σημαντικό είναι να κρατήσουμε ως φάρο το παράδειγμα που δώσαμε την Κυριακή!
      Καλό απόγευμα να έχεις!

      Διαγραφή
  6. Από αυτή την εσωτερική διεργασία που περιγράφεις θέλω να κρατήσω τα θετικά γιατί αυτά θα μας βοηθήσουν να προχωρήσουμε. Εκφράζω την απογοήτευσή μου για διανοούμενους που στάθηκαν μπροστάρηδες της εθελοδουλίας. Δεν υπάρχει τίποτα πιο αηδιαστικό από ανθρώπους του πνεύματος που σε κάποια στιγμή της ζωής τους αποκήρυξαν θέσεις ,αξιακό σύστημα και ιδεολογίες , μπουκωμένοι και πουλημένοι σε ένα σύστημα που τους χρειάζεται ως βιτρίνα. Νιώθω θλίψη για συγγραφείς όπως η Άλκη Ζέη ,με τα βιβλία της οποίας μεγάλωσα τα παιδιά μου. Ό,τι έγραφε στα βιβλία της πάνε στον κάλαθο των αχρήστων; Ο Θανάσης Βαλτινός δεν ενδιαφέρθηκε καν να ενημερωθεί τί θα γράφει το ψηφοδέλτιο και ως πνευματικός ταγός βγήκε να μας καθοδηγήσει στο ΝΑΙ. Και πλείστοι άλλοι που έτρεξαν να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους στο πεθαμένο πια σύστημα.
    Το σημαντικό όμως είναι κατά τη γνώμη μου ότι σύμφωνα με έρευνα μεταπτυχιακών φοιτητών του ΑΠΘ, οι οποίοι με δικά τους χρήματα προχώρησαν σε αυτή , είναι ότι το ΟΧΙ ψήφισαν κυρίως νέοι 18-24 ετών και άνεργοι. Αυτοί είναι η ελπίδα. Νομίζαμε ότι ήταν καθισμένοι στον καναπέ και βουτηγμένοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εκείνοι όμως παίρνουν το μέλλον στις πλάτες τους. Εμείς είμαστε εδώ συνοδοιπόροι και αρωγοί τους.
    Αρσινόη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την Αρσινόη!
      Μάλλον από κάποια ηλικία και πάνω χάνουν την πραγματική άισθηση των καταστάσεων και κάνουν έκπτωση στα πιστεύω τους. Τι να πω, δεν ξέρω. Με στενοχώρησε ιδιαίτερα το όνομα της άλκης Ζέη, καθώς αποτέλεσε πρότυπο για εμάς και τα παιδιά μας!
      Για την έρευνα δεν είχα ακούσει και μπράβο στα παιδιά που το έκαναν με δική τους πρωτοβουλία.
      Ναι, υπάρχει ελπίδα, το μέλλον αρχίζει να δείχνει πιο φωτεινό και υπάρχουν πολλά παραδείγματα που μπορούν να το ενισχύσουν αυτό, χωρίς να εθελοτυφλούμε και στα αρνητικά, αλλά το παιχνίδι θα κριθεί από τα ποσσοστά...χεχε!!!
      Συνοδοιπόροι, αρωγοί και μπροστάρηδες ακόμα όπου χρειαστεί. Τίποτε δεν έχει τελειώσει! Τώρα αρχίζουν όλα!
      Φιλιά πολλά!!!

      Διαγραφή
    2. "Άλκης Ζέη"
      "ποσοστά"
      Βιάζομαι και σφάλλω...

      Διαγραφή
  7. Το δημοψήφισμα ήταν ένα μεγάλο φροντιστήριο για όλους μας. Μέτρησε τις αντοχές μας, καθάρισε τους φακούς των ματιών μας και είδαμε καλύτερα και τους γύρω, τους πολύ δικούς μας ανθρώπους, τους πολύ καλούς φίλους, ανθρώπους με τους οποίους (νομίζαμε πως) ταυτιζόμαστε και συμπορευόμαστε.
    Το τέλος των ψευδαισθήσεων, θα το έλεγα.
    Μπορεί να είναι λάθος μου, δεν μπορώ όμως να δικαιολογήσω το ΝΑΙ σε κανέναν.

    Και εξηγούμαι: Μιλάμε για ένα ΝΑΙ που από την πρώτη στιγμή ξεκαθαρίστηκε ότι είναι ΝΑΙ σε ΟΛΑ ΑΥΤΑ που ζητάει η τρόικα. Δεν μπορώ λοιπόν να δικαιολογήσω αυτόν που επέλεξε την απόλυτη θανάτωση της ελληνικής οικονομίας, την φτωχοποίηση ολόκληρου πλέον του ελληνικού λαού (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), τον εξευτελισμό της πατρίδας μας.
    Δεν δικαιολογώ ούτε αυτόν που το έκανε συνειδητά κοιτώντας μόνο τα δικά του συμφέροντα (αυτοί είναι πολύ λίγοι), ούτε αυτόν που λέει πως τρομοκρατήθηκε. Πολύς λαός δεν τρομοκρατήθηκε και σήκωσε το κεφάλι.
    Όσοι το χαμήλωσαν δεν βλέπω να έχουν διάθεση να το σηκώσουν ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν μου είναι εύκολο ούτε εμένα να δικαιολογήσω όσους επέλεξαν το ΝΑΙ για τους λόγους ακριβώς που λες κι εσύ κι ας το θεωρήσουν κάποιοι λάθος.
      Το μόνο που με φέρνει σε ηρεμία είναι ότι αυτοί πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Είναι οι πλευρές που έχει μέσα του ο άνθρωπος, οι πιο σκοτεινές, οι πιο αδύναμες.
      Χαίρομαι από την άλλη, γιατί το ποσοστό είναι πολύ μεγάλο όσων έκαναν υπέρβαση και ξεπέρασαν τον φόβο! Είναι πολύ σπουδαίο αυτό.
      Πάμε ποια σε άλλη κατεύθυνση...
      Καλό σου βράδυ, Πέτρο μου!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.