Ο λόγος και πάλι στους "τοίχους" και πολύ περισσότερο σ' εκείνους με αστεία λογάκια, καθώς το χιούμορ είναι ένας καλός τρόπος να κρύψει κανείς τις πληγές του, όπως διάβασα σ' έναν από αυτούς.
Και μια που οι πληγές έχουν δημιουργήσει συνωστισμό πλέον (έχουν ξεπεράσει κατά εκατοντάδες εκείνες του δύστυχου Φαραώ), είπα να τις αναγκάσω να διατηρήσουν αποστάσεις μεταξύ τους αξιοποιώντας ως "όπλο" αραίωσης το χιούμορ, όπως οι αύρες στις διαδηλώσεις ένα πράμα...
Α, και για αμεσότερα αποτελέσματα, θα τοποθετήσω ανάμεσα στα αγαπημένα "τοιχαλάκια" έναν ισοδύναμο μηχανισμό, τον γνωστό, αυτόν ντε με τα σημαδάκια που χορεύουν πάνω σε κάτι γραμμές, σαν ακροβάτες στα σχοινιά τους!
Πάμε, λοιπόν, για την εγκατάσταση των χρησιμότατων "υλικών", του χιουμοριστικού "δωδεκάλογου" και της μουσικής "τετραλογίας"...
😎 Καναδυό από τα παραπάνω δεν είναι αστεία, όμως ίσως κάτι αφήσουν...
Α ναι Γλαύκη! Η ...σοφία των τοίχων είναι παροιμιώδης! Μερικά δε από αυτά τα ...σοφίσματα λένε πολύ μεγάλες αλήθειες με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο. Χιούμορ, διορατικότητα, αλήθεια. Μεγάλη αυτή η τέχνη πραγματικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά έκανες και μας θύμισες πολλά για να αλλάξει η ψυχολογία μας καλή μας φίλη.
Πάντα με τη μουσική σου παρέα.
Φιλιά πολλά.
Πού να αλλάξει αυτή η ρημάδα η ψυχολογία, Γιάννη μου;
ΔιαγραφήΠροσπαθούμε μα κρατά για λίγο. Απόδειξη η επόμενη ανάρτηση. Τώρα που έχω λίγο περισσότερο χρόνο έγραψα κάτι εντελώς διαφορετικό, γιατί το χιούμορ δε μου καθόταν καλά. Ήταν σαν παραφωνία με όλα όσα συμβαίνουν δυστυχώς.
Λεηλασία της ψυχής βλέπω, πέρα από τα υπόλοιπα...