Τίτλος δανεικός από έναν στίχο του τραγουδιού που αποτέλεσε την αφορμή αυτής της ανάρτησης. Κάτι που έχει γίνει "καθεστώς" στο ιστολόγιο. Όχι από εκείνα τα καθεστώτα του ολοκληρωτισμού που μας περιτριγυρίζουν σαν εραστές της συμφοράς, αλλά εκείνα που ονομάζουμε όμορφες συνήθειες...
Πρόκειται για ένα τραγούδι για μένα έκπληξη, το οποίο δεν γνωρίζω πώς μου είχε διαφύγει με τόσα που ακούω (θα το ήθελα πάντως καλύτερο). Αφορά σε μια κάπως παράδοξη συνεργασία, που όμως θα έλεγα ότι εκπροσωπεί δύο διαφορετικούς κόσμους της ελληνικής κοινωνίας. Είναι σαν μια κοινή φωνή αγωνίας για όσα έχουμε υποστεί ως λαός όλα αυτά τα περίεργα χρόνια.
Αυτές οι παράδοξες συναντήσεις και η συμπόρευση ως επακόλουθό τους είναι που αποδεικνύουν στην πράξη τη σπουδαιότητα της διαφορετικότητας. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι περισσότερα εκείνα που μας ενώνουν σε τούτο τον κόσμο παρά όσα μας χωρίζουν.
Δύο πολύ γνωστοί καλλιτέχνες, λοιπόν, συναντήθηκαν για λίγο μεταφέροντας τη δική τους έγνοια στη δημοσιότητα, μα ίσως και μεγάλου μέρους των ανθρώπων του τόπου μας.
Ας τους ακούσουμε πρώτα χωριστά.
Ο ένας είναι του λεγόμενου έντεχνου ελληνικού τραγουδιού με φωνή και ερμηνείες που δεν ξεχνιούνται... Ακολουθεί ένα μουσικό κομμάτι του που δεν έχω αναρτήσει.
"Να γίνεις πέτρα κι από έρωτα να σπάσεις"
Ο άλλος καλλιτέχνης είναι μια όμορφη φωνή του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Δεν τον άκουγα ποτέ, διότι ακούω ελάχιστα λαϊκά. Όμως αν βρεθώ σε χώρο που υπάρχει τέτοια μουσική, μάλλον την απολαμβάνω επίσης.
" Μα που να πάω
αφού είσαι όλη μου η ζωή."
Και τώρα ας τους ακούσουμε μαζί στο τραγούδι που προανέφερα και σχολίασα...
"Τέρμα τα παιχνίδια στις δικές μου πλάτες
Έσπασα ρε φίλε δεν αντέχω άλλο πια
Δε γουστάρω πλέον λόγια κι αυταπάτες
Ούτε να πληρώνω για τον κάθε κερατά"
Γιατί μονάχα απ’ αυτά
Ελπίδα θα χαράξει"
Όμορφοι στίχοι και τραγούδι της διαφορετικότητας που βρήκες έναν όμορφο τρόπο να την ξεχωρίσεις. Παπακωνσταντίνου αγαπημένος. Τα ελαφρολαικά μου αρέσουν φέρνουν κέφι
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Γλαύκη μου
Τυχαία έπεσα επάνω του και στάθηκα να δω λίγο παραπάνω τι έχει να μου πει...:))
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ, Άννα μου!
Τι λες τώρα! Δεν την ήξερα αυτή τη συνεργασία. Και τι έξοχος στίχος!!! "Τέρμα τα παιχνίδια"
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλαύκη μου έγινες η αιτία ν' ακούσω Αδαμαντίδη. Δεν του το είχα πάντως. Ωραίος!
Ούτε εγώ τον είχα ακούσει ποτέ. Το μόνο που έτυχε να φτάσει στ' αυτιά μου είναι το τραγούδι που ανάρτησα και φυσικά τη συνεργασία του με τον Παπακωνσταντίνου, την οποία δε θα περίμενα ποτέ!
ΔιαγραφήΑυτό το "Μα πού να πάω" μου αρέσει (πειράζει;)
Μήπως έχει και κάτι να μου πει...; Δεν ξέρω.
Φιλιά!
Αν είναι τώρα δυνατόν! Για κοίτα συνύπαρξη! Ε δεν το περίμενα. Ο Αδαμαντίδης είχε δώσει δείγματα αξιοπρεπούς ελαφρολαϊκού. Να τώρα που το δέσιμο αυτό έδωσε κάτι πολύ όμορφο. Μπράβο Γλαύκη για την ανακάλυψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου.
"Ψαχουλεύω" και ανακαλύπτω διάφορα, που μου κάνουν συντροφιά σε ώρες ξεκούρασης. Βρε μήπως έχω γίνει μεσιέ Πουαρώ;
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά!