Τι είπε στον Καζαντζάκη ο φωτισμένος Μακάριος:
- Βαριά η ζωή σου γέροντά μου. Θέλω κι εγώ να σωθώ, δεν υπάρχει άλλος δρόμος;
- Πιο βολικός; έκαμε ο ασκητής και χαμογέλασε με συμπόνια.
- Πιο ανθρώπινος, γέροντά μου.
- Ένας μοναχά δρόμος.
- Πώς τον λέν;
- Ανήφορο. Να ανεβαίνεις ένα σκαλί. Από τον χορτασμό στην πείνα, από τον ξεδιψασμό στη δίψα, από την χαρά στον πόνο. Στην κορυφή της πείνας, της δίψας, του πόνου κάθεται ο Θεός. Στην κορυφή της καλοπέρασης κάθεται ο Διάβολος. Διάλεξε.
- Είμαι ακόμα νέος. Καλή είναι η γης, έχω καιρό να διαλέξω.
Άπλωσε ο ασκητής τα πέντε κόκαλα του χεριού του, άγγιξε το γόνατό μου, με σκούντηξε:
- Ξύπνα, παιδί μου, ξύπνα, πριν σε ξυπνήσει ο Χάρος.
Ανατρίχιασα.
Από την "Αναφορά στον Γκρέκο", εκδ. Ελ. Καζαντζάκη, 1964
Κι ένα τραγούδι πολύ ιδιαίτερο που άκουσα για πρώτη φορά τις προηγούμενες μέρες τυχαία. Δεν το γνώριζα και με εντυπωσίασε ως άκουσμα. Τίτλος του ένα λατρεμένο μου φρούτο... που με το άρωμά του πλημμυρίζει το μουσικό κομμάτι και γλυκαίνει την ψυχή! Η ύπαρξή του κάνει τον "ανήφορο" του ασκητή πιο ήπιο...
Να το θυμάσαι αυτό, "μηλομαντάρινό" μου!
Η Ασκητική του Καζαντζάκη είναι, κατ΄εμέ, ίσως το κορυφαίο βιβλίο εσωτερικής αναζήτησης, που έχει γραφεί στην Πατρίδα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τον Ψαραντώνη, καλλιτέχνης με όλη την σημασία της λέξης.
Όμορφη εγγραφή!
Την Καλημέρα μου, Γλαύκη!
Καλημέρα, Βασίλη.
ΔιαγραφήΣτα έργα του Καζαντζάκη ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του, την ύπαρξή του στον κόσμο. Κάτι έχει να δώσει, ακόμη και στους αρνητές του.
Ψαραντώνης, πάντα επί της ουσίας. Πόση ανάγκη για κάτι τέτοιο αυτή η εποχή...
Να είσαι καλά!
Δυστυχώς Γλαύκη μου, δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του Καζαντζάκη. Για τον Ψαραντώνη έχω να πω ότι είναι αυθεντικό κεφάλαιο στο λαϊκό πολιτισμό μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλος, κάτι με ερεθίζει να πω ή μάλλον να ρωτήσω γιατί βρε παιδί μου ντε και καλά η καλοπέραση να συνδέεται με τον ...διάβολο; Είναι ένα θέμα που ήθελα να συζητήσω.
Στέλνω τα φιλιά μου καλή μου φίλη.
ελα ντε γιατι η καλοπεραση
Διαγραφήναναι συνωνυμο του διαβολου
και ο Θεος να θελει σταυρωση και δοκιμασιες
για να το συναντησουμε
Δυστυχώς, Γιάννη, στην καλοπέραση ο άνθρωπος παραμένει μαλθακός και ο τροχός της εξέλιξής του μένει ακίνητος. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι δύσκολες στιγμές τον ενεργοποίησαν να κάνει τα μεγάλα βήματα. Φυσικά δεν εννοείται να βρίσκεσαι μόνιμα σε κατάσταση δυστυχίας, διότι ούτε αυτό αποδίδει. Είναι πανεύκολο όμως να περάσει από την φάση καλοπέρασης στην φάση της κραιπάλης. Οπότε να και ο "διάβολος"...:))
ΔιαγραφήΝομίζω απαντώ και στον Velvet!
Με Καζαντζάκη και Ψαραντώνη "έσιαξε" λίγο η διάθεση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά βρε Γλαύκη μου ♥
Να τη "σιάξουμε" προσπαθούμε, Μαρία μου, γιατί το "άσιαχτο" έχει. Δεν προλαβαίνουμε να πάρουμε ανάσα. Από το κακό στο χειρότερο πάμε!
ΔιαγραφήΚαλημέρα, κορίτσι μου!
Μα γιατι πρεπει να τραβαμε
ΑπάντησηΔιαγραφήτην ανηφορα σε τουτη τη ζωη
να ποναμε
να διψαμε, να υποφερουμε,
να φυλακιζουμε τα αισθηματα μας
τα ονειρα μας
να πετυχουμε τι
να σωσουμε τη ψυχη μας
την οραση μας?
Δεν υπαρχει αλλο μονοπατι
να βγουμε στο ξεφωτο
μονο ανηφορικος και λασπωμενος
πρεπει ναναι ο δρομος
γεματους κυκλωπες και λαιστρυγονες
Εμενα αρεσουν οι μικρες λοφοσειρες
αλλα και οι πεδιαδες,
ουτε οι ανηφορες
ουτε οι κατηφορες
αν και συχνα μετα τις κατηφορες
συναντας μερικες ησυχες λιμνουλες...
Γιατί όλο αυτό που περιγράφεις με τόσο εύστοχο τρόπο και ιδιαίτερα ποιητικό είναι ο άνθρωπος και η φύση του. Απ' όλα έχει η ζωή του, την τραχιά διαδρομή μα και την ήπια, που εναλλάσσονται στον δικό τους ρυθμό μέχρι το τέλος του.
ΔιαγραφήΤο θέμα είναι πώς στέκεται στην κάθε περίπτωση!