Η "ώρα ραδιοφώνου" συνεχίζεται...

Είχα υποσχεθεί μια ακόμη "ώρα ραδιοφώνου" με ελληνικές επιλογές, όμως αυτή την φορά με γυναικείες φωνές! Το Cafe κάνει εορταστικό μουσικό "πρόγραμμα" μέχρι τη λήξη του έτους, έτσι, για το καλό... ξορκίζοντας, όπως πάντα, με τη μουσική το κακό!

Πριν περάσω στα μουσικά κομμάτια θα παραθέσω μικρό απόσπασμα από ένα βιβλίο αγαπημένο. Ακολούθησα, μάλιστα, για την επιλογή του έναν τρόπο που είχα ακούσει κάποτε και μου άρεσε. Από οποιοδήποτε βιβλίο (κυρίως λογοτεχνικό, όχι όμως μόνο) ανοίγεις τυχαία σε μια σελίδα κι εκεί ό,τι αναγράφεται έχει πιθανόν κάποιο μήνυμα να σου δώσει...

 

Βρέθηκα, λοιπόν, στη σελ. 93 στις "Ψευδαισθήσεις" του Richard Bach (συγγραφέα του Γλάρου Ιωνάθαν), το οποίο πήρα αυτές τις μέρες να ξαναδιαβάσω έπειτα από πολλά χρόνια.

"Δεν είσαι υποχρεωμένος να δεις τις δικές τους ταινίες, κι εκείνοι δεν είναι υποχρεωμένοι να δουν τις δικές σου. Αυτό λέγεται ¨ελευθερία¨.

Γιατί όμως να θέλει κάποιος να τρομάξει; Ή να πλήξει; (Γίνεται πριν αναφορά στις ταινίες τρόμου και στις σαπουνόπερες στο βιβλίο)

Επειδή πιστεύουν πως τους αξίζει να τρομάξουν επειδή κι αυτοί τρόμαξαν κάποιον άλλο, ή επειδή τους αρέσει η έξαψη που τους προκαλεί ο τρόμος, ή επειδή πιστεύουν πως οι ταινίες πρέπει να είναι ανιαρές. Μπορείς να πιστέψεις ότι πολλοί άνθρωποι, για λόγους που είναι απόλυτα βάσιμοι για τους ίδιους, πιστεύουν πως είναι ολότελα ανίσχυροι μέσα στις ίδιες τις ταινίες τους, και μάλιστα ότι τους αρέσει να το πιστεύουν αυτό; Όχι, δεν μπορείς. 

Όχι, δεν μπορώ, είπα.

Ε, λοιπόν, μέχρι να το καταλάβεις αυτό θα αναρωτιέσαι γιατί μερικοί άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι. Είναι δυστυχισμένοι γιατί διάλεξαν οι ίδιοι να είναι δυστυχισμένοι, κι αυτό, Ρίτσαρντ, είναι δικαίωμά τους. 

Χμ.

Εμείς οι άνθρωποι είμαστε πλάσματα που τους αρέσουν τα παιχνίδια και η διασκέδαση. Είμαστε τα πιο παιχνιδιάρικα όντα του σύμπαντος. Δεν μπορούμε να πεθάνουμε, ούτε να πληγωθούμε, όπως ακριβώς είναι αδύνατο να πληγωθούν οι ψευδαισθήσεις πάνω στην οθόνη. Μπορούμε όμως να πιστέψουμε ότι πληγωνόμαστε, με όποιες αγωνιώδεις λεπτομέρειες θέλουμε. Μπορούμε να πιστέψουμε ότι είμαστε σκοτωμένοι και φονιάδες, έρμαιο της καλοτυχίας και της κακοτυχίας."

(Το βιβλίο του Μπαχ είναι μεταφορικό.)

Ας μεταφερθούμε σε άλλους κόσμους πιο μαγικούς μέσω της μουσικής τώρα...

💫  Αρλέτα - Με σημάδεψες

💫  Φωτεινή Βελετσιώτου - Αν ήξερες 

💫  Βιολέττα Ίκαρη - Σπασμένη φτερούγα 

💫  Μπλε - Σ' αγάπησα κρυφά 

💫  Τάνια Τσανακλίδου - Σ' ένα χαρτάκι από τσιγάρα

💫  Monika - Τυχερό αστέρι 

💫  Ελένη Τσαλιγοπούλου - Εγώ σ' αγάπησα εδώ 

💫  Χάρις Αλεξίου - Δώσ' μου μια μέρα

💫  Ρένα Αντωνοπούλου - Αυτή η νύχτα μένει

💫  Νατάσα Μποφίλιου - Το όνομά σου/Εγώ μεγάλωνα για σένα 

💫  Ρένα Μόρφη - Χάθηκες 

 

Προσπάθησα να κάνω πιο ευχάριστη την αναμονή του τερματισμού αυτής της τόσο αποκρουστικής χρονιάς. Ας διατηρήσουμε ως φυλαχτό όσα καλά μάς πρόσφερε...

Γιορτινή παρέα με λόγια ανώνυμων

Από επώνυμους χορτάσαμε μέχρι που βαρυστομαχιάσαμε (δε συζητώ καν για εκείνους που μάς κάθονται στον λαιμό), οπότε είπα να κάνουμε λίγη παρέα με λόγια ανώνυμων. Πολλές φορές βρίσκουν εύκολα στόχο μα και μας οδηγούν με άνεση στο γέλιο μέσα από την ευστροφία που κρύβεται από πίσω!

 

Πάμε, λοιπόν, μια γιορτινή τσάρκα σε ανώνυμα σοκάκια...

"Κανένας δεν πεθαίνει παρθένος. Η ζωή τους πηδάει όλους."

"Η ζωή είναι ωραία, αλλά τα ‘χει με άλλον!"

"Μυστικιστής είναι κάποιος που επιθυμεί να κατανοήσει το σύμπαν, αλλά παραείναι τεμπέλης για να μελετήσει Φυσική."

"Όταν κάνεις μια καλή πράξη, να παίρνεις απόδειξη για την περίπτωση που ο Παράδεισος είναι κάτι σαν την Εφορία."

"Ο παράδεισος είναι ένας Βρετανός αστυνομικός, ένας Γάλλος μάγειρας, ένας Γερμανός μηχανικός, ένας Ιταλός εραστής και την οργάνωση έχουν οι Ελβετοί. Η κόλαση είναι ένας Βρετανός μάγειρας, ένας Γάλλος μηχανικός, ένας Γερμανός αστυνομικός, ένας Ελβετός εραστής και την οργάνωση έχουν οι Ιταλοί."

 

"Στην πολιτική έρχονται με λαμπρό μέλλον και φεύγουν με σκοτεινό παρελθόν."

 

"Οι νέοι και οι γέροι έχουν όλες τις απαντήσεις. Αυτοί στη μέση έχουν κολλήσει στις ερωτήσεις."

 

"Οι νέοι δεν έχουν πάντα δίκιο αλλά η κοινωνία που τους αγνοεί και τους χτυπάει έχει πάντα άδικο."

 

"Σου είπα σε πέντε λεπτά θα είμαι εκεί... Τι παίρνεις κάθε μισή ώρα;"

 

"Καμιά φορά, ο καλύτερος τρόπος για να βρεις ποιος είσαι, είναι να πας σε ένα μέρος όπου δεν μπορείς να είσαι τίποτε άλλο."

 

"Ο αισιόδοξος χαμογελάει για να ξεχάσει. Ο απαισιόδοξος ξεχνάει να χαμογελάσει."

 

 

 

Μουσικά μονοπάτια ελληνικά είπαμε γι' αυτές τις μέρες...

 

 

 

  Χρόνια Πολλά!