Είχα πάρα πολύ καιρό να φιλοξενήσω στο ιστολόγιο κάποιο φιλικό πρόσωπο. Να, που έγινε εντελώς αιφνίδια και μάλιστα από αγαπημένη μου φίλη (αρκετά μικρότερη από μένα) που δεν περίμενα να αποφασίσει να γράψει. Με ενθουσίασε ο λόγος της, διότι είναι μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής, η οποία φυσικά δε γράφτηκε, για να βγει δημόσια. Θεώρησα όμως σημαντικό να δημοσιευθεί, καθώς αγγίζει πολλούς σ' αυτή τη δύσβατη περίοδο που διανύουμε! Δε θα σχολιάσω τίποτε άλλο (ενώ θα ήθελα), ώστε να λάβει ο αναγνώστης ό,τι εκείνος θέλει από το κείμενο.
Η φίλη δεν έχει καμία σχέση με τα ιστολόγια, οπότε σε οποιοδήποτε πιθανό σχόλιο υπάρξει θα απαντώ εγώ και στο βαθμό που μου επιτρέπεται.
Με την άδειά της, λοιπόν, αλλά και με κάθε σεβασμό από μέρους μου παραθέτω τις σκέψεις της, μα και τα συναισθήματα που αναδύονται...
Έτσι, χωρίς τίτλο, όπως μου δόθηκε! Τα άτιτλα, είπαμε, είναι πάντα καλύτερα!
"Δεν μιλάς, μόνο ακούς
Ακούς τη σιωπή
Αφουγκράζεσαι όλα αυτά που αιωρούνται στην ατμόσφαιρα
Μια ατμόσφαιρα τεταμένη
Γεμάτη άγνωστα μηνύματα που δεν ξέρεις πώς να τα ερμηνεύσεις
Ένα περίεργο συναίσθημα σε κατακλύζει
Δεν ξέρεις πώς να το περιγράψεις, δεν μπορείς να το μεταδώσεις
Το κρατάς μέσα σου... Μόνο για σένα...
Και παραμένεις εκεί στην άκρη του εαυτού σου σιωπηλός.
Σιωπηλός άνθρωπος κρυμμένος πίσω από αόρατους τοίχους
Τοίχους που εσύ έχτισες και συνεχίζεις να κρατάς ψηλά.
Περνάνε οι μέρες
Δεν γιορτάζεις
Δεν χαίρεσαι
Δεν γεύεσαι
Δεν υπάρχεις
Μια φωνή αρχίζει να ακούγεται
Ψίθυρος που αρχίζει να δυναμώνει
Μια κραυγή βγαίνει από την ψυχή σου
Όλα αρχίζουν να αλλάζουν
Καταρρέουν όσα ήξερες, όσα είχες δεδομένα, όσα νόμιζες ότι ήταν αληθινά...
Πέφτουν οι μάσκες και ξεπροβάλλουν τα πρόσωπα που τόσο περίμενες να αντικρίσεις
Μένεις άφωνος
Δεν είναι αυτά που περίμενες
Είναι όμως εκεί χωρίς να σε κρίνουν, χωρίς να σε ρωτήσουν, χωρίς να απορήσουν για το ξέσπασμα, σα να το ήξεραν, σα να το περίμεναν...
Να γνωρίσουν εσένα που τόσο καιρό κρυβόσουν, γιατί ο φόβος ήταν πάνω από σένα πιο δυνατός..."
P. P.
@ Μουσική αφιερωμένη σ' εκείνη κι εύχομαι να φτάσει να παίζει την κιθάρα της σαν τον Barriol που ακολουθεί... (εδώ η κιθάρα μου έρχεται κολάρο)!
Γλαύκη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήνα μεταβιβάσεις στην φίλη σου τα θερμά μου συγχαρητήρια για το λυρικό της λόγο. Ένα πεζο-ποίημα, γεμάτο μηνύματα, γεμάτο συναισθήματα, διαπιστώσεις και σκέψεις.
Μας άγγιξε, μας συγκίνησε, μας προβλημάτισε. Χαίρομαι που υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ειλικρινά.
Το μεταφέρω σε πρώτο πρόσωπο
"Μπράβο αγαπητή! Συνέχισε να γράφεις. Πιστεύω η πένα σου έχει να δώσει πράγματα"
Καλές γιορτές κορίτσια.
Υ.Γ. Όπως πάντα υπέροχη η μουσική σου.
Φιλιά.
Σ' ευχαριστώ θερμά, Γιάννη μου, για τα ενθουσιώδη λόγια σου. Τα έχει δει ήδη και ευχαριστεί από καρδιάς επίσης. Πρώτη φορά κάνει κάτι τέτοιο, οπότε είχε αρκετό άγχος..., διότι δεν έχει συνηθίσει να εκτίθεται έτσι. Είναι αξιόλογο πλάσμα, υπεύθυνο, πρόθυμο και πολύ καλή φίλη.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστούμε για όλα!
Καλές γιορτές!
Γλαύκη, να την παροτρύνεις να ανοιχτεί. Σε πρώτη φάση ας δημοσιεύεις δικά της κείμενα και έργα εδώ, στο σπιτικό σου. Και θα νιώσει καλά. Θα νιώσει λυτρωτικά. Ανοίγουν οι αγκαλιές των ανθρώπων στο μοίρασμα του λόγου καλή μου.
ΔιαγραφήΚάντο. Και αν με ...διαβάζει η καλή σου φίλη της λέω:
"Τόλμησέ το! Γράψε και φέρε εδώ την ομορφιά που κρύβεις στην καρδιά και στο λόγο σου. Την χρειαζόμαστε όπως κάθε τι όμορφο"
Καλησπέρα.
Γιάννη μου, θα της μεταφέρω τα πολύ γλυκά σου λόγια! Είναι απόλυτα ενθαρρυντικά! Δε νομίζω ότι θα θελήσει ποτέ να μπει στον χώρο των ιστολόγιων με οποιοδήποτε τρόπο, γνωρίζοντας τον χαρακτήρα της. Το ότι συμμετείχε με το παραπάνω κείμενο έγινε επειδή την αιφνιδίασα...!
ΔιαγραφήΣε φιλώ!
Με κάθε σεβασμό, πίσω από τον όμορφο λόγο της φίλης σου, διακρίνω μια μεγάλη νίκη! Και χάρηκα γι' αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου!
Καλώς ήρθες, Βασίλη!
ΔιαγραφήΧαίρομαι πάρα πολύ που είδες την ουσία! Ο λόγος σου απόλυτα ενθαρρυντικός και η ματιά σου αισιόδοξη!
Μεταφέρω τις ευχαριστίες της!
Να είσαι καλά!
Ταλέντο τελικά η φίλη σου, να την προτρέψεις να συνεχίσει να γράφει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ κι εγώ κι εκείνη θερμά για τον καλό σου λόγο!
ΔιαγραφήΠήρε μια πρώτη σπρωξιά, ε, τώρα θα προσπαθήσω για ακόμη μία :))
Να είσαι καλά!
Όλη η κλίμακα της κατάθλιψης που βιώνουμε συλλογικά με την πανδημία. Σαν να διέκρινα και τον εαυτό μου μέσα στους στίχους της φίλης. Και μια χαραμάδα φωτός που διαφαίνεται στον επίλογο, είναι γιατί αυτό που θα μείνει στο τέλος, είναι η αναμέτρησή μας με τον εαυτό μας. Η νίκη μας επί του φόβου. Ή έστω η συντριβή του εφήμερου και του επίπλαστου που είχαμε την αφέλεια να θεωρούμε "ζωή".
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια στη φίλη και σ' εσένα Γλαύκη μου, που την φιλοξένησες ♥
Μαρία μου, κι εγώ πιστεύω ότι καθρεφτίζει πολλά από αυτά αναφέρεις στον κάθε αναγνώστη, παρόλο που γράφτηκε για να εκφράσει τις δικές της εντελώς προσωπικές ανησυχίες.
ΔιαγραφήΥπέροχο το σχόλιό σου, καθώς αγγίζει διαφορετικές πλευρές του κειμένου!
Τα έχει δει όσα έγραψες και μεταφέρω τις ευχαριστίες της, διότι έχει μια κάποια συστολή με τα ιστολόγια λόγω μη ενασχόλησης με τον χώρο (έχει μεγάλη άνεση με την τεχνολογία και άλλους διαδικτυακούς χώρους). Συν του ότι η κίνηση έγινε εντελώς αιφνίδια από εμένα, οπότε...
Να είσαι καλά, κορίτσι μου, κι εύχομαι ειλικρινά να νικάμε τον φόβο, για να διεκδικούμε με πάθος τη ζωή που επιθυμούμε!