Δευτέρα 18 Μαΐου 2020

Όταν το ρίχνεις και πάλι στο τραγούδι...


Η υπομονή της προηγούμενης ανάρτησης πήρε τα μπογαλάκια της κι έφυγε, γιατί απηύδησε. Τι να την κάνουμε άλλωστε, αφού εκεί που λέμε ότι... "το έχουμε", εκεί έρχεται το κερασάκι και βουλιάζει την τούρτα. Δεν χρειάζεται να είναι και τίποτε πολύ σοβαρό, για να γίνει έκρηξη. Όχι, τίποτε άλλο θα βρεθεί δικαιολογημένη και η υπομονή που το έσκασε...

Μια συσκευή κινητής τηλεφωνίας για τρίτη φορά να σου κάνει τα παλαβά της και δε θες κάτι περισσότερο για να σκέφτεσαι να την εκσφενδονίσεις προς όποια κατεύθυνση βρεθεί εύκαιρη! Να τελειώνεις με δαύτη! Λες κι άλλη δουλειά δεν έχεις να κάνεις από το να αναλαμβάνεις την επαναφορά της συχνά πυκνά! Να γινόταν και σούπερ χρήση της, τότε θα έλεγε κανείς χαλάλι της! Βρε μήπως το παθαίνει από την περιορισμένη χρήση...; Όλα είναι πιθανά με την σούπερ αναλώσιμη τεχνολογία, ναι αυτή της μια χρήσης.

Την αφήνεις, λοιπόν, τη συσκευή της ταλαιπωρίας, που σε θέλει εξαρτημένο επάνω της, και για να αποφύγεις τις οποιεσδήποτε ρίψεις, έρχεσαι στο "μαγαζάκι" και βάζεις λίγη μουσική, για να ηρεμήσεις...

 








 

4 σχόλια:

  1. Κινητό ε; Χμμμμμ, ελπίζω να μην το χρησιμοποιείς για το μπλογκ Γλαύκη μου ε. Γιατί μπορεί να σου κάνει τα νεύρα τσατάλια.
    Προσεχε.
    Στέλνω φιλιά και ευχές δροσερά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά και δε χρησιμοποιώ το κινητό για το μπλογκ, όπως και δεν το χρησιμοποιώ πέρα από τα στοιχειώδη. Δεν είμαι με το κινητό στο χέρι, όπως κάνει η πλειοψηφία του κόσμου πια. Μάλιστα γίνεται συνειδητά και ποτέ δεν είχε για μένα κάποια ιδιαίτερη σημασία. Κάποτε το ξεχνούσα στην τσάντα μου και δεν έπαιρνα είδηση ούτε κλήσεις, μηνύματα ή ότι ήταν αφόρτιστο. Εντάξει, εκεί βελτιώθηκα. :))
      Όσα χρειάζομαι να κάνω στην καθημερινότητα γίνονται από τον υπολογιστή.
      Γενικά με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διατηρώ αποστάσεις. Στο μόνο που έχω ενδώσει είναι το ιστολόγιο. Ήδη θεωρώ υπερβολική την έκθεσή μου εδώ, οπότε δεν υπάρχει λόγος ούτε ανάγκη να βρίσκομαι κι αλλού.
      Απλά με τις συσκευές των κινητών παίζουν τα νεύρα μου, λόγω του ότι είναι πολύ περιορισμένου χρόνου πια. Φτιαγμένα επίτηδες έτσι, ώστε να τα αλλάζουμε διαρκώς, να πλουτίζουν αυτοί, να αδειάζει η γη από πρώτες ύλες, να γεμίζει ο τόπος σκουπίδια κλπ κλπ!
      Και νευριάζω πολύ περισσότερο, διότι δεν κάνω και τη χρήση που θα έλεγε κανείς ότι άξιζε τον κόπο η αλλαγή του!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  2. Καιρος να συναντησουμε τον "ανθρωπο" που ζει στο ασημενιο βουνο

    Rainbow - Man on the Silver Mountain

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.