Το σημερινό αφιερωμένο σε όσους εδώ και χρόνια μας εξαπατούν ευθαρσώς, μας χλευάζουν με μεγάλη ευκολία, ρίχνουν "δηλητήριο" με άνεση και χαιρεκακία. Κι όλο αυτό ξεχύνεται σαν χείμαρρος μέσα από την ψυχή τους την πουλημένη, μίζερη και κακιασμένη. Λένε ότι κάνουν τη δουλειά τους...
Αλήθεια;
"Πες μου τι δουλειά κάνεις, να σου πω ποιος είσαι" θα έπρεπε να τους ρωτάμε, όμως θα αδικούσαμε εκείνους που σε κάθε εργασία λειτουργούν με ευσυνειδησία, ηθική και εντιμότητα.
Το βίντεο που ακολουθεί ίσως τα λέει καλύτερα με συμβολικό μα εύστοχο και ξεκαρδιστικό τρόπο (κάτι που έχουμε περισσότερη ανάγκη)...
"Τι δουλειά κάνς", λοιπόν;
Κι έτσι, με όλα αυτά που ετοιμάζονται για εμάς πάντα χωρίς εμάς, δε θα απορούμε καθόλου στο τέλος, όταν θα μας συμβαίνει το παρακάτω...
Τι να την κάνουμε την "μπότα πάνω στη μούρη μας" στη σύγχρονη εποχή, αφού όλα γίνονται με το "πάτημα της ψιλοτάκουνης" πλέον; Ο σκοπός είναι να θεωρούμε τούτο το "πάτημα" αθώο αλλά και σέξι, ώστε να το δεχόμαστε με ευχαρίστηση μα να νιώθουμε και... μοδάτοι.
Κατά τον Τραμπάκουλα παραπάνω...
Ο "εν συνεχεία" και "κατ' εξακολούθηση" γλυκά (εξα)πατημένος θεατής (των όσων λαμβάνουν χώρα γύρω του) περιμένει συχνά ανυποψίαστος κάθε "επαφή" που θα του ορίζει την ζωή.
Μουσικό διάλειμμα ταιριαστό...
Και όσοι αισθανόμαστε αυτό το "πάτημα" δε θα λέμε, δυστυχώς, "Light my fire", αλλά "άναψέ μου κι άλλο τα λαμπάκια"!
Μα ας μην ξεχνάμε...
"Να κρατάμε τα μάτια μας στον δρόμο και τα χέρια στο τιμόνι", γιατί "το μέλλον είναι αβέβαιο και το τέλος είναι πάντα κοντά"!
Καλησπέρα Γλαύκη μου. Καυστική σε βλέπω σήμερα με πολλά βέλη και μ' αρέσεις! Μ' αρέσεις γιατί στοχεύεις σωστά. Με διακριτική αλλά σαφή αναφορά. Δυστυχώς έτσι είναι και σε πολλά επίπεδα της ζωής μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρατώ τις έξοχες μουσικές παραπομπές σου, όπως πάντα. Αυτό το "light my fire" τώρα τι το ήθελες; ανεβαστικό στα ύψη!
Καλησπέρα καλή μου φίλη με τις καθάριες αναφορές σου.
Καλημέρα, Γιάννη.
ΔιαγραφήΠερισσότερο καυστική και ξεκάθαρη θα μπορούσα να είχα γίνει, αλλά βαστιέμαι. Δεν είναι καιρός για πολλά πολλά δυστυχώς.
Να είσαι καλά και χαίρομαι που απολαμβάνεις τη μουσική.
Ξέρεις ότι σε χαίρομαι! Και σε ευχαριστώ πολύ που μοχθείς με τα θέματά σου στις δικές μας ανησυχίες.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά, Γιάννη μου!
Διαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξερω τι και ποιυς εννοεις
Ανθρωποι τοξικοι παντα θα υπαρχουν
Θα μιζεριαζουν, θα ξυνιζουν και θα τους φταινε οι αλλοι
Τους συστηνουμε ένα καλο γιατρο αν θελουν
Και τους διαγραφουμε
Ποιος ο λογος να χαλαμε τη διαθεση μας
Αξιζει ολο αυτό?
υγ.
Κυκλοφορουν αρκετοι τυποι με υποκειμενα νοσηματα στην αγορα….
Καλημέρα.
ΔιαγραφήΑν είχες παρακολουθήσει τα βίντεο που έχω παραθέσει (το ένα απευθείας και το άλλο με παραπομπή) ίσως θα είχες καταλάβει σε ποιους και σε τι αναφέρομαι. Δεν ήμουν πολύ ξεκάθαρη. Δεν έχει να κάνει αυτή την φορά με ανθρώπους με τους οποίους σχετίζομαι με τον οποιοδήποτε τρόπο, αλλά η αφορμή ήταν εκείνοι οι δημοσιογράφοι που αποτελούν τη ντροπή του επαγγέλματος κι έπειτα όλοι αυτοί που λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο και ορίζουν τις ζωές των ανθρώπων σε μεγάλο βαθμό.
Μου άρεσε το υστερόγραφο...
ΔιαγραφήΔεν υπαρχει ανεξαρτητη δημοσιογραφια
Και δη στη Ελλαδα
Υπαρχουν παντου διαπλεκομενα συμφεροντα
Οικονομικα και πολιτικα
Ο δημοσιογραφος είναι κι αυτος ενας εργαζομενος
οπως σε καθε κλαδο
και πληρωνεται για να γραφει
οτι θελει το αφεντικο του
η το πολιτικο κομμα που ανηκει
Υπαρχουν αρκετοι που ντροπιαζουν το επαγελμα τους
Από τους δημοσιογραφους στους πολιτικους
Μεχρι τους γιατρους και τους εκπαιδευτικους
Όπως υπαρχουν και οι ευσυνείδητοι που το τιμουν
Και πιστευω ότι είναι οι περισσοτεροι
Όλα είναι δυστυχώς υπό των έλεγχο συμφερόντων.
ΔιαγραφήΣε αυτή την ανάρτηση η συγκεκριμένη επαγγελματική ομάδα ήταν απλά η αφορμή και δε στεκόταν μόνο σ' αυτούς, μα αφορούσε κι εκείνους που ορίζουν τη ζωή μας σε μεγάλο βαθμό μέσα από τον τρόπο που κινούνται και τη θέση εξουσίας και ελέγχου που έχουν στα χέρια τους. Επίσης αυτή η επαγγελματική ομάδα επηρεάζει πολύ κόσμο με τον λόγο και τη στάση της. Και δεν είναι λίγοι.
Φυσικά και σε κάθε επάγγελμα υπάρχουν οι ασυνείδητοι ή ιδιοτελείς και οι υπεύθυνοι και ευσυνείδητοι και το αναφέρω.
Είναι επίσης λογικό ότι κάποιες στιγμές ο καθένας μας θα υποχωρήσει σε κάποιο βαθμό σε σχέση με όσα πιστεύει ο ίδιος, προκειμένου να ακολουθήσει όσα του υποδεικνύει ο εργοδότης του, όμως οφείλει να αναμετριέται συχνά με τον εαυτό του και τα πιστεύω του. Να μη φτάνει να γίνεται η ντροπή της επαγγελματικής του ιδιότητας, επειδή οι άλλοι του το ορίζουν απλά κι εύκολα.
Δύσκολες αναμετρήσεις σίγουρα.
Λατρεύω το "γοβάτο" σου κράξιμο στους απανταχού νοσούντες στην ψυχή. Γιατί αυτοί είναι οι πιο επικίνδυνοι κι αυτοί καθορίζουν, όπως το λες κι εσύ, τη μοίρα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤραμπάκουλας, αγαπημένος! "Απ' το 1946 δίνουμε..." σε μια του φράση μόνο, δίνει το στίγμα της ισόβιας κρίσης μας. Να ανατρέχουμε σ' αυτά τα κείμενα και στους ανθρώπους που υπήρξαν έντιμοι πατριώτες. Καλά έκανες και μας το θύμισες. Όπως και την τραγουδάρα των Doors.
Κατέβα απ' τις γόβες σου τώρα, βάλε τα άρβυλα, γιατί μας περιμένουν κακοτράχαλα ανηφόρια...
Φιλί γλυκό Γλαύκη μου.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα έχω να πω, όμως παραμένω μόνο στο παραπάνω κράξιμο, όπως λες, διότι δεν έχει κανείς από πού να το πιάσει και πού να το αφήσει. Προς το παρόν βιώνω όσα μου έρχονται και κρατώ δυνάμεις γι' αυτό τον λόγο.
ΔιαγραφήΤο μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι "Ήμαρτον"! Όλα γίνονται χωρίς ντροπή και σχεδόν καμία αναστολή.
Ρε να μην μπορούμε να μείνουμε στις γόβες μας! Τι φταίνε κι αυτές οι δόλιες;
Να είσαι καλά, κορίτσι μου!