Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2017

Εκεί που δεν έχουμε ψάξει...


Πόσες φορές προβληματιστήκαμε για κάτι σοβαρό που μας συνέβη ή άλλο ίσως επουσιώδες και δεν βρίσκαμε την άκρη σχετικά με το τι θα μπορούσαμε καλύτερο να πράξουμε, ώστε να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα;

Μέναμε έτσι συχνά σε έναν αέναο κύκλο στάσεων ή συμπεριφορών, οι οποίες όχι μόνο δεν μας βοηθούσαν να δούμε φως στο τούνελ, αλλά μας οδηγούσαν ακόμα και στα εντελώς αντίθετα από αυτά που επιδιώκαμε. Παραμέναμε απελπισμένοι ή και αγανακτισμένοι, διότι μας κατέκλυζε το αίσθημα του εγκλωβισμού σε έναν λαβύρινθο χωρίς σημάδια εξόδου.

Για κάτι σοβαρό είναι κατανοητό, μα για οτιδήποτε επουσιώδες είναι απίστευτο χάσιμο χρόνου και εκνευριστική καθήλωση σε μια καθημερινότητα που τρέχει με ταχύτητες πέρα από την ανθρώπινη φύση πλέον. 
Αυτό βέβαια που θα αποτελέσει ένα χρόνιο ζήτημα είναι και το πιο ενδιαφέρον, καθώς φτάνει να μοιάζει βραχνάς κι εμπόδιο για την εξέλιξή μας, όπως και για την ποιότητα της καθημερινής μας ζωής, ίσως και της ψυχικής μας υγείας.

Τι γίνεται, λοιπόν;

Πολλοί ανατρέχουν στην ανάλυση της προβληματικής κατάστασης που αντιμετωπίζουν μέσα από τακτικές που θυμίζουν πράξεις της αριθμητικής. Συν, πλην , επί και διά... Μετρήσεις κατά αύξουσα ή φθίνουσα σειρά ή στήριξη σε κλασματικά ή δεκαδικά μέρη, εξισώσεις για να βρουν τον άγνωστο Χ και ό,τι άλλο πρακτικής φύσεως τούς είναι εύκαιρο. Όλο λογαριάζουν και όλο λογαριάζουν, με αποτέλεσμα να οργίζονται που δεν τους βγάζει πουθενά... Υπάρχουν στιγμές που καταλήγουν στον μηδενισμό και τη διαγραφή όλων, γιατί παραζαλισμένοι από αυτή τη χαοτική  διαδικασία βλέπουν τα πάντα θολά. Έτσι, βρίσκουν αυτή τη λύση, για να απαλλαγούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα, προκαλώντας φυσικά γύρω τους ό,τι κι ένας τυφώνας.
Δεν έχουν λύσει τίποτα, απλά εθελοτυφλώντας για τις συνέπειες της στάσης τους προσπάθησαν να καλύψουν την αδυναμία τους να δουν πέρα από αυτό που έχουν συνηθίσει. Μένουν στην ουσία στάσιμοι και αναποτελεσματικοί. Γιατί αποτελεσματικός εν τέλει δεν είναι σε καμία περίπτωση όποιος περνά και σαρώνει δίχως να γυρίζει πίσω να δει τι άφησε στο διάβα του, αλλά εκείνος που σεβάστηκε τον εαυτό του και τους άλλους γύρω του μέσα από δράσεις και συμπεριφορές που φέρνουν αποκατάσταση και μια εποικοδομητική συνέχεια για όλους.

Η στασιμότητα είναι ήδη μέσα στον νου, αφού κυριαρχούν πεποιθήσεις, οπτικές και στάσεις που στέκονται ακλόνητες στην θέση τους, θεωρώντας ότι κατέχουν όλη τη σοφία εντός τους. Παραπέρα δεν υπάρχει κάτι άλλο, μια και δεν το βλέπει η λογική του ατόμου. Για πάρα πολλούς υπάρχει μόνο αυτό που περνά από την όρασή τους στον εγκέφαλο, ενώ οτιδήποτε διαφορετικό είναι ανύπαρκτο. Είναι και μια μέθοδος εφησυχασμού μια τέτοια τακτική και ως εκ τούτου μία πλάνη.


Το φως θα λάμψει εκεί που δεν έχει ψάξει κανείς, επειδή δεν διανοήθηκε ότι είναι σε θέση να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο να βγει από το κουτί της ψυχρής λογικής και των όσων γνωρίζει ή έχει ως βίωμα. Τότε το out of the box είναι απλησίαστο τοπίο, παρόλο που οι πιο μεγάλες εμπνεύσεις, οι πιο ευφάνταστες λύσεις και ανακαλύψεις στην ιστορία του ανθρώπου ήρθαν δια μέσου αυτής της διαδρομής.

Για να μην το πάω τόσο μακριά, θα σταθώ στις πιο ταπεινές καταστάσεις της ζωής, όπου ορισμένες φορές μετατρέπονται σε μείζον ζήτημα ταλαιπωρίας, λόγω του ότι δεν ψάξαμε για λύσεις αλλού, γιατί δεν επιτρέψαμε στην καρδιά να έχει τον πρώτο λόγο, να είναι αυτή που θα ξεκλειδώσει τον νου. Όλοι οι σοφοί άνθρωποι και οι πιο απλοϊκοί ακόμα κατείχαν πάντα τη σπουδαιότητα του ρόλου της στα πιο δύσκολα της ζωής. Είναι εκείνη που έχει την βαθιά αλήθεια, αρκεί κανείς να ζητήσει τη βοήθειά της και να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του με όσα αυτή θα του φανερώσει. Να την εμπιστευτεί, δίνοντας της τη δυνατότητα να ανθίσει, να τον μεταφέρει σε κόσμους λίγο μαγικούς, λίγο άπιαστους, όμως τόσο προσιτούς τελικά.
Έπειτα από αυτό ο νους προχωρά με μαεστρία πια και ανεμπόδιστα στην υλοποίηση όσων ήδη έχουν δρομολογηθεί, απελευθερωμένος από το αγωνιώδες μέτρημα του "φιλάργυρου".
Η ισορροπία και η αρμονική συνεργασία καρδιάς και νου - συναισθήματος και νόησης, ενστίκτου και λογικής, οδηγούν σε εύστοχες επιλογές, συμπεριφορές και δράσεις, σε λύσεις ξεχωριστές - πέρα από όσα βλέπει κάποιος, μια και όταν βαθαίνει το συναίσθημα και η σκέψη, πλαταίνει και η φαντασία. Αποτέλεσμα όλης αυτής της αλυσίδας είναι η διατήρηση της ψυχικής ηρεμίας του ατόμου και η δημιουργία υγειών και γνήσιων σχέσεων με τους άλλους.

Την επόμενη φορά που θα αισθανθούμε απογοήτευση, διότι δεν αποδίδει κανένας από τους τρόπους που έχουμε χρησιμοποιήσει για ένα θέμα που μας απασχολεί, μήπως θα ήταν πιο σώφρον να κοιτάξουμε προς τα εκεί που δεν έχουμε ψάξει, εξερχόμενοι για λίγο από τα γνωστά μας μονοπάτια;







10 σχόλια:

  1. Απαντώ στο ερώτημά σου μ' ένα μεγαλοπρεπές ΝΑΙ.
    Κι αν δεν το ψάξουμε με τις μπακαλίστικες μεθόδους που ξέρουμε, θα έρθει από μόνο του. Την ανύποπτη στιγμή που δεν το περιμένουμε. Είναι σαν τα γυαλιά μας που τα ψάχνουμε εναγωνίως σ' όλα τα πιθανά σημεία και στο τέλος διαπιστώνουμε πως τα φοράμε ήδη...
    Πολύ καλή προσέγγιση Γλαύκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα άρθρα σου των τελευταίων ημερών δείχνουν ότι μέγιστο ζητούμενο είναι η επικοινωνία, δηλ. ο τρόπος με τον οποίο θα μπορέσεις να διαρρηξεις τον τοίχο του Άλλου. Νομίζω ότι η αναζήτηση είναι το Α και το Ω και ότι είσαι σε καλό δρόμο. Ταπεινά...

    Αντωνης Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα η επικοινωνία είναι επίσης το Α και το Ω, με όποιον τρόπο τελικά κι αν γίνεται. Ακόμα καλύτερα ίσως αν είναι εξωλεκτική..., καθώς τα μάτια και η γλώσσα του σώματος γενικά έχει να πει πολύ περισσότερα - σαν τον ρουφιάνο ένα πράμα!
      Μπορεί να είμαι σε καλό δρόμο - δεν ξέρω - όμως αυτό δε σημαίνει ότι ισχύει και για τους άλλους, με όσους ερχόμαστε σε επαφή.
      Μακάρι για όλους (πάλι στα ευχολόγια το ρίξαμε)!
      Διόλου ταπεινά, Αντώνη μου;-)
      Σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  3. Χωρίς δεύτερη σκέψη είναι "Ναι" η απάντηση στο ερώτημα-κάλεσμα Γλαύκη. Τεκμηριωμένο σαν σκέψη το οικοδόμημά σου δεν μπορεί να οδηγεί σε διαφορετική επιλογή.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα δε μπορείς να πεις "ΟΧΙ", Γιάννη μου, αφού έχω συνήθως δίκιο... :Ρ (εννοείται ότι κάνω πλάκα)
      Σε μια σειρά τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου προσπαθώ να βάλω μέσα από τις λέξεις...!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  4. Συμφωνώ μαζί σου. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος απεγκλωβισμού από την ισορροπία νου -καρδιάς. Και αν και δύσκολο να προσεγγίσουμε αυτήν την ισορροπία πρέπει πάντα να προσπαθούμε. Μήπως όμως πολλοί εγκλωβίζονται γιατί η καρδιά είναι πρώτη επιλογή; Μήπως γι άλλους μόνο ο νους;
    Πολύ καλή προσέγγιση Γλαύκη μου
    Τις καλησπέρες μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πιστεύω ότι τον πρώτο λόγο θα πρέπει να τον έχει η καρδιά, αφού εκείνη προσλαμβάνει πρώτη κι έπειτα ο νους, καθοδηγούμενος από αυτήν, διακρίνει λεπτομέρειες, οι οποίες θα ενισχύσουν το συναίσθημα - θετικό ή αρνητικό και στην πορεία θα ακολουθήσει η πράξη. Όμως η ισορροπία έρχεται όταν ο ζυγός είναι σε ευθεία.
      Καλησπέρα, Άννα μου!

      Διαγραφή
  5. Είναι η αρχή της συστημικής προσέγγισης (και θεραπείας): Τα πάντα ανάγονται στο σύστημα. Μία αλλαγή σ' ένα μέρος του θα φέρει αλλαγές και στο όλο κι ό,τι δεν αποδίδει εγκαταλείπεται και δοκιμάζεται κάτι νέο: μία νέα προσέγγιση, μία άλλη τακτική, μία άλλη θεώρηση των πραγμάτων.
    Βέβαια όλα αυτά ακούγονται και είναι λίγο θεωρητικά. Στην πράξη όμως είναι απλό σαν ιδέα: όταν κάτι δεν έχει αποτέλεσμα το αλλάζω. Δεν επιμένω!

    Σύνδεση με τα δικά σου τώρα: Συνηθίζουμε να λύνουμε τα προβλήματά μας επιφανειακά. Να βάζουμε ότι μας ενοχλεί και μας πονάει κάτω από τα χαλάκι. Να αποφεύγουμε την κατάβαση μέσα μας, πιστεύοντας πως είναι πιο εύκολο να αλλάξουμε το έξω και τους άλλους. Πλανιέται πλάνη οικτράν όμως όποιος δεν ασχολείται με το δικό του κομμάτι (και μόνο!)
    Κανέναν δεν μπορούμε να αλλάξουμε πέρα από τον εαυτό μας. Και πώς αλήθεια θα το κάνουμε αν δεν κοιτάξουμε μέσα μας; Όπου μέσα μας είναι οι ανάγκες μας, οι επιθυμίες μας, τα καλά μας και τα στραβά μας! Δεν γνωρίζουμε παρά ελάχιστο μέρος μας. Κι αντί να προσπαθούμε να γνωρίσουμε περισσότερα, αναλωνόμαστε σε άχρηστες κινήσεις....
    Όλα αυτά τα βιώνω κι εγώ αυτόν τον καιρό Γλαύκη μου!
    Η απομόνωση έχει βοηθήσει πολύ!

    Φιλάκια πολλά! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου άρεσε πολύ η σκέψη σου και ταυτίζομαι!
      Τη συστημική προσέγγιση τη γνωρίζω και την κάνω πράξη στη δουλειά και όσο μπορώ στην καθημερινότητά μου.
      Μακάρι να σκέφτονταν και να έπρατταν όλοι όπως περιγράφεις σε σχέση με τον εαυτό τους.
      Κρατώ τις άχρηστες κινήσεις, οι οποίες μας σημαδεύουν κατά καιρούς και ίσως παρασύρουν κι άλλους σε τούτα τα σημάδια.

      Ωχ, κατάλαβα, δεν εξαιρείσαι...!
      Ναι, την ξέρω αυτή την απομόνωση. Με έχει βοηθήσει απίστευτα σε πολλές δύσκολες φάσεις. Με βοηθά όμως αντίστοιχα το να απομονώνομαι κι έπειτα να γράφω, για να εκφραστώ, ώστε να μη σκάω. Κάτι είναι κι αυτό... Μετουσιώνω γενικά ό,τι με ζορίζει σε κάτι άλλο δημιουργικό ή χρήσιμο. Ευτυχώς, δηλαδή...!
      Να είσαι καλά κι εύχομαι να βρεις επίσης την άκρη του νήματος για σένα!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.