Με ένα "Αν" και ένα "Θα"... θα μείνουμε

Προσοχή! Ακολουθεί κάτι σαν αυτό που ονομάζουμε "ελεύθεροι συνειρμοί"...

Αν η μέρα σταματούσε να διαδέχεται τη νύχτα, θα αφανιζόταν η ζωή.

Αν η ζωή ήταν τολμηρή, θα ομόρφαιναν οι άνθρωποι.

Αν οι άνθρωποι νικούσαν τον φόβο, θα έκαναν τα όνειρά τους πραγματικότητα.

Αν η πραγματικότητα δεν ήταν σκληρή, θα διαχεόταν μέσα μας η ειρήνη.

Αν η ειρήνη ήταν πολύτιμη, θα φυλασσόταν σε θησαυροφυλάκιο.

Αν για θησαυροφυλάκιο είχαν οι άνθρωποι την αγάπη, θα βασίλευε στον κόσμο η νίκη.

Αν η νίκη είχε φτερά, θα διέσπειρε στον κόσμο κόκους ευτυχίας.

Αν οι κόκοι της ευτυχίας έπαιρναν για συνοδοιπόρο τους τη σοφία, θα ήταν πιο απαλά τα δάκρυα.

Αν τα δάκρυα  κυλούσαν χείμαρροι στα μάγουλα, θα επέστρεφε ο άνθρωπος εκεί που ανήκει, στην καρδιά του.

Αν η καρδιά παρέμενε αμόλυντη, θα έβαζε ένα χαμόγελο δίπλα στο λάθος.

Αν το λάθος είχε μπέσα, θα έμπαινε μπροστά με θάρρος για την πορεία της αλλαγής.

Αν η αλλαγή εμφανιζόταν ταπεινή, θα γίνονταν τα πιο μεγάλα θαύματα.

Αν τα θαύματα διατηρούσαν το μεγαλείο τους, θα έβρισκε παρηγοριά ο πόνος.

Αν ο πόνος γινόταν υφαντό, θα απεικόνιζε την ηδονή και την οδύνη σαν ένα παθιασμένο ζευγάρι.

Αν το παράδοξο ζευγάρι αντιλαμβανόταν τη ματαιότητα της έπαρσης, θα ανακάλυπταν την αιωνιότητα του "Μαζί".

Αν το "Μαζί"  ήταν ανάγκη, θα προστάτευε τις ψυχές να μην σκορπίσουν σε αντίθετους ανέμους.

Αν οι αντίθετοι άνεμοι συνεργάζονταν, θα έδιωχναν μακριά τις πίκρες.

Αν οι πίκρες  συναντούσαν τις αλήθειες, θα υπερέβαιναν το καταστροφικό "Εγώ".

Αν ετούτο το "Εγώ"  μάθαινε ν' αγαπά, θα έφτανε τελικά στο τέρμα πρώτο και θα έπαιρνε για έπαθλο την εμπιστοσύνη.

Αν η εμπιστοσύνη κυριαρχούσε, θα οδηγούσε στη μετάνοια και τη συγχώρεση, τους θεμέλιους λίθους της ανθρωπιάς.

Αν συνεχιζόταν όλο αυτό που έγινε παραπάνω, θα επιβεβαιώναμε το γνωστό "αν η γιαγιά μου είχε καρούλια, θα ήτανε πατίνι" και παράλληλα θα αποδεικνύαμε για ακόμη μία φορά ότι η γη γυρίζει, ότι η ζωή προς το παρόν δεν αφανίζεται, αλλά και ότι οι φόβοι των ανθρώπων παραμένουν, διαταράσσοντας την ειρήνη και σκιάζοντας με ειρωνεία τα όνειρα, ώστε να μη δουν το φως της πραγματικότητας.

Δύο "ψυθιρίσματα" από τους αγαπημένους τοίχους έρχονται να κλείσουν το αφιέρωμα όλου του μήνα στα όνειρα του ανθρώπου, στα όνειρα που δεν βρίσκουν τον δρόμο της ενσάρκωσης.

"Μην κυνηγάτε τα όνειρά σας. Τρομάζουν και φεύγουν"

"Αν θες να ζήσεις τα όνειρά σου, πέσε και κοιμήσου."

Αν σας ζάλισα αυτά που έχετε και αυτά που δεν έχετε... (συγχωρήστε μου την έστω ημιτελή αθυροστομία), ακούστε μουσική. Η μουσική τουλάχιστον ωφελεί σοβαρά την υγεία!