Στην εποχή μας πολλά έχουν απλοποιηθεί ή έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό την βαρύτητα που έχουν στην πραγματικότητα ή τελοσπάντων θα έπρεπε να τους αποδίδεται. Έχουμε μπει για τα καλά σε κατάσταση fast food σχεδόν για τα πάντα, από διατροφή, μόρφωση, πληροφόρηση, επικοινωνίες, σχέσεις, συναλλαγές κλπ.
Ναι, σε κάποιες περιπτώσεις είναι εντελώς απαραίτητος αυτός ο τρόπος, διότι διευκόλυνε τους ανθρώπους να έρχονται σε επαφή με άνεση εξοικονομώντας χρόνο και χρήματα. Αυτό όμως συμπαρέσυρε εύλογα και άλλους τομείς ή καταστάσεις που απαιτούν από την φύση τους διαφορετικούς τρόπους επικοινωνίας και διαχείρισης, οι οποίοι έχουν ως βάση την αμεσότητα, την ποιότητα και την πιο αργή ροή του χρόνου, προκειμένου να μην ξεχνά ο άνθρωπος ποιος είναι.
Εδώ θα σταθώ μόνο σε ένα θέμα. Ιδού και το ερώτημα.
Όταν έχετε να μεταφέρετε κάτι σημαντικό σε κάποιον άλλο, ειδικά σε εκείνους που έχετε μαζί τους μια ιδιαίτερη σύνδεση, κι όχι τυπική, είτε μόνιμα είτε για κάποια περίοδο, πώς επιλέγετε να το κάνετε; Τηλεφωνικά, μέσω γραπτού μηνύματος, βάζετε έναν άλλο στη θέση σας ή πρόσωπο με πρόσωπο;
@ Η δική μου θέση στα σχόλια, που πιθανόν θα υπάρξουν.
Εν τω μεταξύ μπορούμε να μπλουζάρουμε με πάθος..., μια και είχα μέρες να προσφέρω μια περισσότερο μουσική ανάρτηση!
Για να είμαστε ειλικρινείς Γλαύκη μου, εγώ χρησιμοποιώ πλειοψηφικά τα μέσα επικοινωνίας: Τηλέφωνο ή μήνυμα. Η Προσωπική επαφή έχει πάει πολύ πίσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά υπάρχουν μια σειρά λόγοι και αντικειμενικές δυσκολίες αλλά και ένα σωρό προφάσεις που εφευρίσκουμε συνέχεια για αυτό.
Θα επανέλθω στη κουβέντα.
Θα σταθώ μόνο στις προφάσεις, διότι είναι ανάγκη να δούμε τι αξίζει περισσότερο τελικά... αλλά και γιατί ανατρέχουμε σε αυτές!
ΔιαγραφήΜην χάσουμε και αυτό που ήταν σήμαν κατατεθέν τυ ανθρώπου..., η προσωπική επαφή, να κοιτάξεις τον άλλο στα μάτια, όπου εκεί θα έχεις λάβει πολύ περισσότερα από κάθε άλλη μορφή επικοινωνίας!
Για σκέψου το και να επανέλθεις.
Αν είναι κάτι σημαντικό, σίγουρα τηλεφωνικώς. Είναι ο πιο άμεσος τρόπος. Γιατί αν περιμένω να συναντηθούμε, ίσως το σημαντικό θα έχει γίνει ασήμαντο. Βλέπεις Γλαύκη μου, εκείνο που μας λείπει πια είναι ο συνδυασμός του ελεύθερου χρόνου μας. Κι απ' την άλλη, ένα τηλεφώνημα μπορεί να περικλείει όλο το νοιάξιμο και τη διάθεση για επαφή και να γεφυρώνει τις αποστάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά και καλή Κυριακή να περάσεις!
Αυτή την φορά θα διαφωνήσω κι εγώ μαζί σου...
ΔιαγραφήΓια σκέψου, Μαρία μου, να πρέπει να πεις σε κάποιον φίλο ότι σε πείραξε η συμπεριφορά του, ή να σου μεταφέρει ένας δικός σου άνθρωπος ή φίλος ότι πάσχει από μια σοβαρή ασθένεια και ένα σωρό άλλα σημαντικά που συμβαίνουν, όπως ένας χωρισμός, είναι δίκαιο να γίνουν όλα αυτά από απόσταση;
Μα αυτό που είναι σπουδαίο στις σχέσεις μας είναι να μπορεί κανείς να κοιτάξει τον άλλο στα μάτια, να δει την έκφραση του προσώπου του, για να αντιληφθεί ο καθένας ουσιαστικά αυτά που θα ανταλλαχθούν, τα οποία συχνά αποκρύπτονται μέσα από τους άλλους τρόπους επικοινωνίας.
Επίσης, αν κάτι είναι σημαντικό, δεν μπορεί να γίνει ασήμαντο, εκτός αν έχει χρονικό περιθώριο που πιέζει. Δεν ξέρω, αλλά θεωρώ ότι αυτό που λείπει σήμερα είναι ο ποιοτικός χρόνος ανάμεσα στους ανθρώπους, όπως και το να βρει κανείς χρόνο για κάποιον που τον νοιάζεται, παραμερίζοντας ίσως για λίγο τις προσωπικές του ανάγκες και υποχρεώσεις. Άμα το θελήσει, μπορεί. Αυτό είναι επίσης νοιάξιμο... "σου προσφέρω τον χρόνο μου κι εσύ σ' εμένα". Τι λες;
Δεν μιλάμε φυσικά για όσους τους χωρίζουν πολλά χιλιόμετρα! Αν και σε αυτή την περίπτωση, βρίσκει κανείς μια ευκαιρία, αν το επιθυμεί πολύ.
Ελπίζω να μην σε ζάλισα!
Φιλιά!
Αν είναι σημαντικό τότε πρόσωπο με πρόσωπο ειδικά αν αφορά τον δικό μου άνθρωπο. Αν δεν γίνεται τότε τηλεφωνικώς γιατί λάβε υπόψη και τις αποστάσεις, το χρόνο που λέει και η Μαρία και που μας λείπει. Πάντως τα μηνύματα και το τηλέφωνο μας φέρνουν πιο κοντά ειδικά αν είναι αδύνατον να εξαφανίσουμε τις αποστάσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ
Ναι, θεωρώ ότι τηλέφωνο είναι μια λύση ανάγκης και μόνο για σοβαρές καταστάσεις, και πάλι σαν μια πρώτη επαφή, ενώ στην πορεία να δίνεται η δυνατότητα για μία συνάντηση, η οποία είναι αναντικατάστατη.
ΔιαγραφήΚαλή συνέχεια, Άννα μου!
Για τα σημαντικά, προσπαθώ να έχω προσωπική επαφή. Δεν είναι όμως πάντα εύκολο αυτό. Αν δεν υπάρχει συνδυασμός των ελεύθερων χρόνων μας, όπως εύστοχα γράφει η Μαρία μας, η επαφή θα είναι απλά τηλεφωνική. Είναι οι ρυθμοί της εποχής που συχνά καταφέρνουν να μας απομακρύνουν. Πολλά φιλιά, Γλαύκη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς ένα σημείο το δικαιολογώ, όμως για κάποια πράγματα αξίζει να θυσιάσουμε λίγο από τον χρόνο μας και να περιμένουν οι υποχρεώσεις μας μπροστά στον άνθρωπο που εκτιμάμε και αγαπάμε με κάποιο τρόπο.
ΔιαγραφήΜην χάσουμε τελικά και ό,τι πιο ανθρώπινο μας έχει μείνει.
Έτσι λέω, δεν ξέρω. Μπορεί και να υπερβάλλω.
Σε φιλώ.