Η Αμερική πρωταγωνίστρια των τελευταίων ημερών.
Βγαίνει στη σκηνή ως ένας άλλος εγωιστής γίγαντας, σαν του Όσκαρ Ουάιλντ, που όμως δεν μπόρεσε ποτέ να ακολουθήσει την ευτυχή πορεία του γνωστού παραμυθιού, καθώς παρέμενε πάντα δεσμευμένη στο δικό της αχόρταγο μονοπάτι.
Συχνά καλυπτόταν πίσω από λεπτές, γεμάτες ενσυναίσθηση και δήθεν βαθιά αλληλεγγύη κινήσεις προς τους πιο αδύναμους, σαν αυτή που δείχνει πολύ εύστοχα η παραπάνω εικόνα. Σίγουρα έδωσε ευκαιρίες, λειτούργησε ως σωτήρας για πολλούς, έκανε τη δημοκρατία και την ελευθερία σύνθημά της, αλλά... όλα αυτά τα ακολουθούσε δυστυχώς κάποιο βαρύ αντίτιμο.
Τώρα πια, είναι πολύ πιθανό ότι θα προβάλλει όλο τον εγωισμό της υψώνοντας τείχη, δείχνοντας παράλληλα και εντελώς εξώφθαλμα τη σκληρότητα του τρομακτικού γίγαντα των παραμυθιών, παρασύροντας ίσως κοντά της κι άλλους, διόλου αθώους, γίγαντες..., αν οι υπόλοιποι αδρανήσουν.
Το γνωστό τραγούδι "The Sound of Silence" των Simon and Garfunkel, γραμμένο μια άλλη εποχή μακρινή, ταιριάζει απόλυτα στο σημερινό πρόσωπο της Αμερικής και ακόμα καλύτερα στη φιγούρα του σημερινού κόσμου. Όχι, όμως με την εκτέλεση των δημιουργών του, την οποία θεωρώ πολύ απαλή για τα σύγχρονα δεδομένα.
Άκουσα πολύ πρόσφατα μία νέα εκτέλεση του ίδιου μουσικού κομματιού από το ραδιόφωνο χωρίς να γνωρίζω τον τραγουδιστή. Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη της μέταλ σκηνής, με την αντίστοιχη εμφάνιση, όμως αυτό δεν έχει καμία σημασία, καθώς η απόδοση του τραγουδιού είναι εκπληκτική για μένα.
Γεμίζει ο χώρος από τη μουσική και την εξαιρετική μπάσα φωνή, που εκφράζει έναν σπαραγμό.
Και γιατί ο ήχος της σιωπής είναι μερικές φορές εκκωφαντικός...
Κλείνω με τα λόγια του δικού μας Καζαντζάκη...
«Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει».
«Η αιωνιότητα είναι ποιότητα, δεν είναι ποσότητα, αυτό είναι το μεγάλο, πολύ απλό μυστικό».
«Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες· αυτή ‘ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. Αντέχεις;»
Βγαίνει στη σκηνή ως ένας άλλος εγωιστής γίγαντας, σαν του Όσκαρ Ουάιλντ, που όμως δεν μπόρεσε ποτέ να ακολουθήσει την ευτυχή πορεία του γνωστού παραμυθιού, καθώς παρέμενε πάντα δεσμευμένη στο δικό της αχόρταγο μονοπάτι.
Συχνά καλυπτόταν πίσω από λεπτές, γεμάτες ενσυναίσθηση και δήθεν βαθιά αλληλεγγύη κινήσεις προς τους πιο αδύναμους, σαν αυτή που δείχνει πολύ εύστοχα η παραπάνω εικόνα. Σίγουρα έδωσε ευκαιρίες, λειτούργησε ως σωτήρας για πολλούς, έκανε τη δημοκρατία και την ελευθερία σύνθημά της, αλλά... όλα αυτά τα ακολουθούσε δυστυχώς κάποιο βαρύ αντίτιμο.
Τώρα πια, είναι πολύ πιθανό ότι θα προβάλλει όλο τον εγωισμό της υψώνοντας τείχη, δείχνοντας παράλληλα και εντελώς εξώφθαλμα τη σκληρότητα του τρομακτικού γίγαντα των παραμυθιών, παρασύροντας ίσως κοντά της κι άλλους, διόλου αθώους, γίγαντες..., αν οι υπόλοιποι αδρανήσουν.
Το γνωστό τραγούδι "The Sound of Silence" των Simon and Garfunkel, γραμμένο μια άλλη εποχή μακρινή, ταιριάζει απόλυτα στο σημερινό πρόσωπο της Αμερικής και ακόμα καλύτερα στη φιγούρα του σημερινού κόσμου. Όχι, όμως με την εκτέλεση των δημιουργών του, την οποία θεωρώ πολύ απαλή για τα σύγχρονα δεδομένα.
Άκουσα πολύ πρόσφατα μία νέα εκτέλεση του ίδιου μουσικού κομματιού από το ραδιόφωνο χωρίς να γνωρίζω τον τραγουδιστή. Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη της μέταλ σκηνής, με την αντίστοιχη εμφάνιση, όμως αυτό δεν έχει καμία σημασία, καθώς η απόδοση του τραγουδιού είναι εκπληκτική για μένα.
Γεμίζει ο χώρος από τη μουσική και την εξαιρετική μπάσα φωνή, που εκφράζει έναν σπαραγμό.
Και γιατί ο ήχος της σιωπής είναι μερικές φορές εκκωφαντικός...
Κλείνω με τα λόγια του δικού μας Καζαντζάκη...
«Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει».
«Η αιωνιότητα είναι ποιότητα, δεν είναι ποσότητα, αυτό είναι το μεγάλο, πολύ απλό μυστικό».
«Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες· αυτή ‘ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. Αντέχεις;»
Ποτέ δε πάψει ετούτος ο κόσμος να χει ανάγκη από σωτήρες....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πιο πιθανό είναι πως όχι...!
ΔιαγραφήΗ αυτοδιαχείριση και η αυτοδιάθεση είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα που καλείται να κάνει ο άνθρωπος στην ζωή του. Απαιτούν ωριμότητα και ουσιαστική γνώση.
Είναι πιο εύκολο να μεταθέσει κανείς την ευθύνη και ό,τι συνεπάγεται αυτή, σε κάποιον άλλο παρά να σταθεί στο ύψος της προσωπικής ευθύνης.
"Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε"
Καλημέρα Γλαύκη μου ♥
Ακριβώς, Ελένη μου!
ΔιαγραφήΚαλησπέρα, κορίτσι μου!
Η εκτέλεση φοβερή, Γλαύκη! Δίνει τη δυναμική που χρειάζεται το θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν (μας) πρόδωσαν οι άνθρωποι στο όνομα μιας ιδέας, ας κατηγορήσουμε τους ανθρώπους κι όχι την ιδέα...
Τον γίγαντα τον ξέρουμε καλά, ας τον κοιτάξουμε κατάματα κι ας αποφασίσουμε αν τον θέλουμε ή όχι!
Καλό απόγευμα!
Το κακό είναι ότι μάλλον τον έχουμε ανάγκη μέσα στους γίγαντες που μας έχουν περικυκλώσει... Ίσως να μην είμαστε σε θέση να κάνουμε αλλιώς και θα πρέπει να παίξουμε όποια χαρτιά έχουμε στη διάθεσή μας ή θεωρούμε κατάλληλα, άσχετα με το αν τα αποδεχόμαστε. Η πολιτική δεν σηκώνει πολλές ευαισθησίες και ρομαντισμούς, που σίγουρα περικλείουν οι ιδέες.
ΔιαγραφήΕδώ πρόκειται για ζήτημα επιβίωσης, οπότε...
Καλό σου βράδυ, κορίτσι μου!
Γλαύκη μου, το σημερινό πρόσωπο της Αμερικής και όχι μόνο, ακολουθεί πιστά την εξέλιξη του καπιταλισμού σε καιρούς διαλυτικής και παρασιτικής κρίσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καιρούς δηλαδή που γίνεται άκρως επικίνδυνος καθώς τα κοράκια για να ζήσουν απαιτούν αίμα.
Την καλησπέρα μου.
Το πότε θα χυθεί πολύ αίμα δεν ξέρω και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Γιατί θα χυθεί σίγουρα αργά ή γρήγορα!
ΔιαγραφήΊσως βέβαια είναι και το μόνο που θα μπορέσει να λυτρώσει την ανθρωπότητα, καθώς μετά από τις μεγάλες ροές αίματος συνέβησαν οι θετικές αλλαγές στον κόσμο, δυστυχώς για τον άνθρωπο...!
Να είσαι καλά, Γιάννη μου!
Θα συμφωνήσω με τον Γιάννη. Σύμπτωμα της εποχής ο εγωιστής γίγαντας και φοβάμαι ότι θα ακολουθήσουν κι άλλοι αλλού. Ο καπιταλισμός έχει φτάσει στα όριά του, μεταλλάσσεται κι ο κόσμος ψάχνει για σωτήρες με εύκολες λύσεις, αλίμονο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εκτέλεση καταπληκτική!
Με όσα λέμε και συμβαίνουν μπυ δημιουργείται η εικόνα του φιδιού που δεν το βλέπεις, γιατί είναι καλυμμένο στην κρυψώνα του, αλλά ακούς το σφύριγμά του, πριν την επίθεση. Γνωρίζοντας ότι δεν προλαβαίνεις να απομακρυνθείς, για να σωθείς.
ΔιαγραφήΕφιαλτικό.
Σ' ευχαριστώ, Σοφία μου!
Προτιμώ την αυθεντική εκτέλεση για να είμαι ειλικρινής. Στο αγαπημένο τραγούδι αναφέρομαι Γλαύκη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους γίγαντες με τα πήλινα πόδια, θα τους κρίνει Άλλος. Κι αυτό το πανηγύρι που στήσαμε με την επίσκεψη του τέως πλανητάρχη, καταντάει γελοίο. Έχει αιματοκυλήσει την υφήλιο, διέλυσε τη Βόρεια Αφρική, κατέσφαξε λαούς και δημιούργησε το προσφυγικό... και βραβεύτηκε με το Νομπέλ Ειρήνης! Ασχολίαστο!
Μαρία μου, πάντα μου άρεσε το αυθεντικό κομμάτι, όμως ακούγοντας αυτό θεώρησα το πρώτο πολύ ρομαντικό για την αγριότητα της σημερινής κατάστασης.
ΔιαγραφήΘα τους κρίνει για ακόμη μία φορά και η ιστορία... αλλά δυστυχώς πάντα εκ των υστέρων, αφού το κακό θα έχει ήδη γίνει και από ό,τι φάινεται δεν θα αλλάξουν ποτέ.
Τι να σχολιάσει κανείς για το τελευταίο που λες; Ό,τι είχα να πω, το είπα αλληγορικά στο κείμενο!
Προτιμω αυτό τον εγωιστη γιγαντα χιλιες φορες από τη πονηρη ρωσικη αρκουδα. Προτιμω αυτή τη χωρα με την πιο μεγαλη σε συνεχη διαρκεια δημοκρατιας στην ιστορια του πλανητη γη. Μπορει να μην αρεσει η εξωτερικη πολιτικη της σε πολλους, μπορει να καταλογισουμε σε αυτόν τον εγωιστη γιγαντα όλα τα αρνητικα που θελουμε, όμως από εκει ερχεται κάθε μερα και θαρθει και στο μελλον η ελπιδα για ένα καλυτερο κοσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχήν συγνώμη για την πολύ καθυστερημένη απάντηση.
ΔιαγραφήΠροσωπικά δεν προτιμώ κανέναν.
Ανησυχώ και για τις δύο πλευρές του πλανήτη.
Όπως ήρθαν και πολλά καλά, πέρα από τα πολλά καταστροφικά, από τον εγωιστή γίγαντα, ίσως έρθει η ελπίδα, αν ξυπνήσουν επιτέλους!