Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016

Να 'τες πάλι οι σκόρπιες σκέψεις...


Από τις πιο αγαπημένες μου ασχολίες εδώ στον χώρο του ιστολόγιου είναι η επιλογή και αναζήτηση μουσικών κομματιών. Μάλιστα, όταν έχω λίγο παραπάνω χρόνο, μπορεί και να βρω και να ακούσω πάρα πολλά τραγούδια, που δεν ήταν μέσα στο πρόγραμμα, τα οποία συχνά τα φυλάω σε περίπτωση που τα χρειαστώ. Πολλές φορές το ίδιο το μουσικό κομμάτι μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για μένα, ώστε να δημιουργήσω μια ανάρτηση ορμώμενη από αυτό και να οδηγήσω το θέμα σε άλλα μονοπάτια. Την χαίρομαι πάρα πολύ αυτή τη διαδικασία και με εκτονώνει πραγματικά.
Έτσι, λοιπόν, θέλοντας να βρω μουσική της Ρεμπούτσικα, την οποία αγαπώ πολύ, βρέθηκα σε ένα βίντεο στο You Tube με υπέροχες εικόνες είναι η αλήθεια, αλλά περιέλαμβανε και σκέψεις της δημιουργού του. Δεν μου αρέσει να αναρτώ μουσικά βίντεο εδώ με προσωπικές σκέψεις άλλων ή τελοσπάντων είναι πολύ σπάνιο. Διαβάζοντάς τες όμως, στάθηκα σε μερικές, τις οποίες θα δείτε παρακάτω, κι αυτές συνειρμικά με πήγαν παραπέρα...

Σκόρπιες σκέψεις, λοιπόν, με αφορμή ένα μουσικό βίντεο...




Ξεκινώ με αυτές που με έκαναν να σταθώ και να συμφωνήσω και τις σχολιάζω σχετικά σύντομα:

"Ξεπέρασες τον εαυτό σου για κάποιους ανθρώπους 
και αυτοί ξεπέρασαν εσένα τόσο εύκολα!"  
(Μάλλον, ή αγάπησε κανείς πολύ, σαν ποτέ άλλοτε, ή εκτίμησε λάθος τους άλλους.) 

"Τις γυναίκες που ξέρουν να χρησιμοποιούν το κεφάλι τους για να σκέφτονται
και την καρδιά τους να αγαπούν"
"Όποιος τις έχει δεν βρίσκει τη δύναμη να τις κρατήσει"
(Συμβαίνει πολλές φορές αυτό δυστυχώς και υπάρχουν παραδείγματα καθημερινά... Το "γιατί" ας μην το ψάχνουμε.)


"Οι άνθρωποι ξεχνούν, δεν εκτιμούν, δε σέβονται, προδίδουν, πληγώνουν."
(Πολλοί το έχουν αναγάγει σε επάγγελμα και είναι πλέον συνηθισμένο γύρω μας. Σίγουρα είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση, αλλά δυστυχώς έχει χαθεί ο έλεγχος.)



"Ποτέ μην κάνεις το λάθος να βγεις στη ζητιανιά για λίγη αγάπη..."
(Συμφωνώ ότι δεν είναι πρέπον και δεν ταιριάζει σε κανέναν περήφανο κι ευαίσθητο άνθρωπο, όμως συμβαίνει κι ας γνωρίζει κανείς ότι είναι λάθος. Είναι πολύ ανθρώπινο, όπως και γι' αυτόν που δεν είναι σε θέση να την προσφέρει.)





Συνεχίζω και με δικές μου σκόρπιες σκέψεις...

Αυτό το "πρέπον" το ενστερνίστηκα ως ένα βαθμό από μικρή και από το στενό αλλά και το ευρύτερο περιβάλλον που μεγάλωσα, όμως μας έχει καταβροχθίσει... Αυτό το "καθώς πρέπει" αλλοιώνει την προσωπικότητα του ανθρώπου και φτάνει να μην σχετίζεται όπως πραγματικά επιθυμεί με τους άλλους , να μην ζει όπως του ταιριάζει. 
Ναι, δεν τους θέλησα ποτέ τους καθωσπρεπισμούς και προσπαθούσα να τους αποφεύγω όσο μπορούσα, πράγμα όχι εύκολο στην κοινωνία που ζούμε, αλλά τώρα τους βαρέθηκα κυριολεκτικά. Κανένα πηγαίο συναίσθημα δεν γνωρίζει όρια, φιλτραρισμένες λέξεις και συμπεριφορές. Το ξέρουμε όλοι κι ας διατυμπανίζουμε την ανωτερότητά μας έναντι όλου του κόσμου κάποιες στιγμές. 
Για να μην παρεξηγηθώ, μια και είναι εύκολο από εδώ κάτι τέτοιο, δεν αναφέρομαι σε καταστάσεις ακραίες που αφορούν στην απόλυτη αναρχία ή ασυδοσία, δηλ. του θα κάνω ό,τι θέλω πατώντας επί πτωμάτων..., αλλά στην καταπίεση που επιβάλλουμε όλοι μας, θάβοντας επιμελώς το πώς αισθανόμαστε αληθινά και τι επιθυμούμε, για να μην τυχόν ενοχλήσουμε τους άλλους ή μερικές φορές από ανασφάλεια.
Ως άνθρωπος ειλικρινής και ευθύς, που του γυρίζουν τα έντερα με την υποψία υποκρισίας ή επιφανειακής επαφής, μάχομαι ανάμεσα σε αυτά τα χαρακτηριστικά μου και την φυσική ευγένεια που είχα από παιδί, την ιδιαίτερη ευαισθησία και την έννοια μου να μην στενοχωρήσω τους άλλους. Όταν όμως χρειάστηκε να "πάρει ο διάολος" εκείνους που θέλησαν να περάσουν ως οδοστρωτήρες πάνω μου, από τη μία το ευχαριστήθηκα και από την άλλη με έθλιβε η ακραία συμπεριφορά μου. Όμως δεν έχουν όλοι τις ίδιες ευαισθησίες... 
Ευτυχώς, που υπήρξαν και οι στιγμές όπου κατάφερα με το γάντι να βάλω τους άλλους στην θέση τους και μάλλον ταιριάζει περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία μου.
Γενικά, η πολλή αξιοπρέπεια βλάπτει σοβαρά την υγεία...!


Και μερικές τελευταίες... 

Συνηθίζουν οι άνθρωποι να λαμβάνουν πρώτα είκοσι για να ανταποδώσουν δέκα ή ακόμα και τίποτα. Γιατί έτσι είναι οι άνθρωποι. 
Πόση ευλογία είναι εκείνος ο άνθρωπος που θα τσακιστεί να 'ρθει να σε βρει όπου κι αν είσαι, ό,τι ώρα κι αν είναι! Κι αυτό, γιατί θα έρθει, επειδή γουστάρει, επειδή σε αγαπάει, επειδή σε νοιάζεται. Όχι, γιατί πρέπει να του αποδείξεις ότι τον χρειάζεσαι ή πως σου αξίζει.

 

8 σχόλια:

  1. Αν κάνεις το καλό περιμένοντας ανταπόδοση είσαι χαμένη από χέρι. Τις περισσότερες φορές θα δεις καλό από ανθρώπους που δεν τους έχεις βοηθήσει ποτέ, ίσως και δεν τους γνωρίζεις. Αντίθετα η ζωή θα φροντίσει να σου δώσει πολλές «φάπες», να σε πληγώσει σε αναρίθμητες περιπτώσεις ανθρώπων που (νόμιζες πως) γνωρίζεις καλά.
    Πες το μοίρα, πες το κισμέτ, πες το συμπαντική βλακεία, όπως και να το ονομάσεις μάθε να οπλίζεσαι με υπομονή. Αν όχι πάρε μυδραλιοβόλο και καθάρισε από την πρώτη φορά όποιον σε προδώσει. Είναι βέβαιο πως θα το ξανακάνει, σε πολύ χειρότερη μορφή την επόμενη φορά γιατί τη δική σου αξιοπρέπεια θα την έχει ερμηνεύσει ως αδυναμία.

    *κάποιος που την έχει πατήσει πολλάκις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά και δεν περμένω ανταπόδοση όταν προσφέρω κάτι σε κάποιον οτιδήποτε κι αν είναι αυτό. Όμως, ένας άνθρωπος που σε νοιάζεται θα έρθει να σε βρει και με κάποιο τρόπο θα σου προσφέρει κάτι χωρίς να το ζητήσεις ποτέ και χωρίς να το περιμένεις.
      Η γαϊδουριά, η αχαριστία και η μιζέρια με κάνει να αποχωρώ από την επαφή μου με κάποιους ανθρώπους.
      Δεν συμφωνώ ότι λιθοβολώ κάποιον επειδή με πρόδωσε μια φορά, διότι δεν ισχύει για όλους αυτό. Δεν σημαίνει πάντα ότι θα επαναληφθεί ένας λάθος και δεν μιλώ θεωρητικά. Ανθρώπινα λάθη γίνονται και όλοι κάνουμε (ποιος θα πει το αντίθετο)και υπάρχει και η συγχώρεση. Δεν είμαστε θεοί και αυστηροί κριτές των πάντων.
      Όταν επαναλαφθεί όμως κάτι, σημαίνει ότι την αξιοπρέπεια και την ενσυναίσθηση την αντιλαμβάνεται ως αδυναμία προφανώς. Εκεί έρχεται η αποχώρηση δικαιολογημένα.

      Όλοι έχουμε τέτοιες εμπειρίες, αλλά είναι μέσα στην ζωή κι αυτές. Μαθαίνουμε πάντα.

      Διαγραφή
  2. Aυτό ειδικά, το πρωτοκολλώ, το εγκρίνω και το κάνω νομοσχέδιο:
    "η πολλή αξιοπρέπεια βλάπτει σοβαρά την υγεία"
    Μου'βαλες και την Ρεμπούτσικα, ήρθαν και κάτι πρόσφατες πικρίες στην επιφάνεια κι ήρθε κι έδεσε το γλυκό.
    Α ρε Γλαύκη... βαλτή ήσουνα;

    *κάποια που την έχουν πατήσει πολλάκις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωχ, Μαράκι, λυπάμαι αν έξυσα κατά λάθος πληγές!
      Όμως δεν γλιτώνουμε από αυτές ρε γαμώτο! Μας την έχουν στημένη και καρτερούν πότε θα μας πετύχουν...
      Καμιά φορά λες και πιάνω την αύρα στον αέρα;-)

      *παρομοίως, αλλά δεν πτοούμε και συνεχίζω να εμπιστεύομαι τους ανθρώπους.

      Διαγραφή
  3. Τα ορχηστρικά είναι ό,τι... πρέπει γα τις σκόρπιες σκέψεις!
    Θα μείνω στον αυθορμητισμό: μα, αν έχεις παιδεία, οι αυθόρμητές σου σκέψεις και πράξεις, δύσκολα θα θίξουν την αξιοπρέπειά σου! Οπότε, γίνει όσο αυθόρμητη θέλεις!

    Δεν θυμάμαι σε ποια ανάρτησή μου το έγραφα, με αφορμή κάποια ταινία πάντως (ούτε αυτή τη θυμάμαι!!!): οι ξένοι είναι πιο "ξεκούραστοι" από εμάς, γι' αυτό και πιο εύκολα μας βοηθούν... Όχι ότι δικαιολογώ τους δικούς μας που φέρονται γαϊδουρινά!
    Καλή εβδομάδα, Γλαύκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφά τα λόγια, Αλεξάνδρα μου κι έτσι είναι!
      Αυθόρμητη δεν μπορώ επίσης να μην είμαι, γιατί θα πάψω να είμαι εγώ...
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Α κι εγώ απατημένη σαν τους άλλους, αλλά μυαλό δεν βάζω και ούτε πρόκειται σε τούτη τη ζωή και να σου πω και κάτι; Δεν με πειράζει που δεν αλλάζω κι ας την έχω πατήσει. Και που είναι βέβαιο, με μαθηματική ακρίβεια, ότι θα την πατήσω πάλι. Κι επίσης όταν συγχωρώ, πάντα μ απάντα την πρώτη φορά, ξέρω ότι θα έρθει η επόμενη, αργά ή γρήγορα και πονάει εκείνη η σφαλιάρα, θεέ μου πόσο πονάει, αλλά έλα όμως που υπάρχει κι ένα ελάχιστο ποσοστό που θα τιμήσει τη συγχώρεση και ίσως και να αξίζει όλα τα άλλα τα χαστούκια...
    Γράφεις ..." Κανένα πηγαίο συναίσθημα δεν γνωρίζει όρια, φιλτραρισμένες λέξεις και συμπεριφορές" και ίσως είναι γιατί αρχικά από μέσα μου βγαίνει πηγαία αυτό : η επιθυμία να αγαπώ χωρίς όρια και η ελπίδα μου πως έτσι είναι και για τους άλλους!
    Σε φιλώ κοριτσάρα μου!

    υγ: Νιώθω όμορφα που έχω και αρκετούς ανθρώπους γύρω μου που δεν χρειάζεται να τους συγχωρέσω κάτι και αυτό είναι υπέροχο όταν βλέπεις να συμβαίνει.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αχ, αυτή σφαλιάρα πόσο πονάει, Αριστάκι μου, αλλά ναι υπάρχει κι εκείνος που θα τιμήσει τη συγχώρεση και μόνο γι' αυτόν αξίζει να υπομένει κανείς!
    Και αυτή η αγάπη χωρίς όρια πυξίδα σ' ένα πέλαγος ανοιχτό..., που θέλεις να το πλεύσεις, γιατί είναι μοναδικό!
    Το υστερόγραφό σου είναι δώρο για κάθε άνθρωπο, όταν το έχει στην ζωή του!
    Φιλιά πολλά, μάτια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.