Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016

" Μ' αρέσει να χαϊδεύω! Δώσε...! "


Ο τίτλος είναι κατά το "Μ' αρέσει να χορεύω! Δώσε...!" από το γνωστό στους μικρούς φίλους τραγούδι της παιδικής ταινίας κινούμενων σχεδίων "Μαδαγασκάρη" (ή των Reel 2 Real - I Like To Move It . Move it!, 1994)...


Αλήθεια, τι είναι για εσάς το χάδι; 
Πόσο σας αρέσει να χαϊδεύετε ή να λαμβάνετε χάδια;

Το χάδι είναι άγγιγμα αλλά και αναγνώριση, τα οποία δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος, που να μην τα επιθυμεί. Τα παιδιά πάντως δεν μπορούν να αναπτυχθούν φυσιολογικά δίχως το άγγιγμα, που προσφέρεται σ' εκείνα μέσα από την καθημερινή φροντίδα τους καθώς και από τις αγκαλιές, τα παιχνίδια και τα χάδια. Αυτό βοηθάει την ψυχική και σωματική ανάπτυξή τους και η έλλειψή του - συνήθως σε παιδιά παραμελημένα ή στερημένα από την ανθρώπινη επαφή - τα οδηγεί σε ψυχικό και σωματικό μαρασμό.

Στην πορεία  δεν έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη από τη σωματική επαφή αλλά από την αναγνώριση, η οποία μπορεί να δοθεί με ένα βλέμμα, μια χειρονομία, ένα χαμόγελο ή μια λέξη. Αντιλαμβάνεται έτσι ότι υπάρχει και είναι ασφαλές. Αυτό συμβάλλει κατ' επέκταση στην υγιή ανάπτυξη του νευρικού του συστήματος και στην ψυχική του ισορροπία.

Το ίδιο φυσικά ισχύει και στους ενήλικες, ακόμα κι αν κάποιοι το αποφεύγουν, γιατί δεν έχουν εξοικειωθεί να το δέχονται ή να το προσφέρουν από την παιδική τους ηλικία. Ίσως έχουν πείσει τους εαυτούς τους ότι δεν το έχουν ανάγκη, αγνοώντας τις θεραπευτικές του ιδιότητες!

Για μένα έχει τεράστια σημασία και αξία το χάδι είτε ως άγγιγμα είτε ως αναγνώριση τόσο στην προσωπική μου ζωή όσο και στην επαγγελματική. 
Καμία έκπτωση στα χάδια με κάθε τρόπο και τότε πλάθουμε γύρω μας έναν πιο όμορφο κόσμο, πιο χαρούμενο και υγιή!


Η συνέχεια από την Ελευθερία Μπερδέκλη, ψυχολόγο με εξειδίκευση στην ειδική αγωγή, εργάζεται στην επιστημονική εταιρεία ειδικής αγωγής «Προσέγγιση». 

Ανατρέχοντας σε ένα λεξικό για να βρεις πως ορίζεται το χάδι βλέπεις τον εξής ορισμό, «χάδι, η απαλή κίνηση του χεριού πάνω στο σώμα του άλλου, σε ένδειξη αγάπης ή τρυφερότητας», και συμφωνείς.  
Μα γιατί χρειάστηκε όμως να ψάξω σε ένα λεξικό; Δεν ξέρω τι είναι χάδι; Φυσικά και ξέρω αλλά να, μια τόσο σπουδαία κίνηση, μια τόσο σημαντική πράξη, αναρωτιόμουν πώς μπορεί κανείς να την ορίσει. Και τελικά είναι απλό. Όπως όλα στη ζωή, έτσι και αυτό είναι απλό. Χάδι είναι ένα άγγιγμα, ή ακόμα και μια λέξη που κάνεις ή λες σε κάποιον για να του εκφράσεις τα συναισθήματά σου. Υπάρχουν πολλά είδη χαδιών. Τα σωματικά χάδια, όπως η αγκαλιά, το φιλί, το τρίψιμο της πλάτης, το κράτημα του χεριού, και τα λεκτικά χάδια, όπου με λέξεις δηλώνεις ότι αναγνωρίζεις ένα χαρακτηριστικό στοιχείο του άλλου ανθρώπου με έναν θετικό τρόπο. Κάποιοι μιλούν, επίσης, και για «χάδια πράξης», που και αυτά αποτελούν ένα ισχυρό είδος χαδιού, και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα πράξεων από το να ακούω προσεκτικά κάποιον καθώς μιλά ως να τα προσφέρω ένα όμορφο μπουκέτο λουλούδια.

Τα χάδια μπορεί επίσης να ποικίλλουν ως προς την έντασή τους ή το είδος της αντίδρασης που προκαλούν. Μερικά χάδια είναι τα «σούπερ-χάδια», γιατί είναι αυτά που επιθυμούμε να ακούσουμε από το πρόσωπο που λαχταράμε. Κάποιες φορές όμως μπορεί να μας δοθεί ένα «χάδι» με έναν πολύ έντονο τρόπο που μπορεί να αποβεί δυσάρεστο ή να δοθεί με μορφή κομπλιμέντου αλλά βασισμένο σε σύγκριση δυο ανθρώπων, που και πάλι μπορεί να προκαλέσει ένα δυσάρεστο συναίσθημα σε αυτόν που το δέχεται.

Η φύση μας φωνάζει για άφθονα ειλικρινή χάδια. Τα επιθυμούμε, τα λαχταράμε, τα αναζητάμε αλλά δυστυχώς δεν ρέουν άφθονα μεταξύ των ανθρώπων, ακόμα και όταν αυτοί οι άνθρωποι αγαπιούνται. Κανονικά, θα έπρεπε να είναι πολύ απλό και περισσότερο ευχάριστο να δίνουμε χάδια από ότι να παίρνουμε, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Χρησιμοποιούμε υπεκφυγές μέσω ερωτήσεων «πόσες φορές πρέπει να σου πω ότι σε αγαπάω;» ή τα λέμε με ένα βασικό, αμήχανο τόνο στη φωνή μας όπου όμως χάνεται όλη η ουσία αυτού που θέλουμε να πούμε. 


Αυτό συμβαίνει γιατί συνήθως οι άνθρωποι δεν νιώθουν ελεύθεροι ώστε να αφεθούν να αγαπήσουν και να μιλήσουν ανοιχτά για την αγάπη και για όσα αισθάνονται. Μιλάμε συνέχεια για αγάπη, την ψάχνουμε αλλά όταν τη βρίσκουμε κάτι ξαφνικά μας εμποδίζει να δώσουμε αλλά και να ζητήσουμε, να δεχτούμε τα χάδια.

Αλήθεια όμως πώς να μην γίνει αυτό, όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε «τσιγκούνηδες» στα χάδια που δίνουμε στον ίδιο μας τον εαυτό; Όλα ξεκινούν από εκεί, από το πώς ξέρουμε τον εαυτό μας, πώς τον αγαπάμε και πώς του εκφράζουμε την αγάπη μας. Πολλοί άνθρωποι που δυσκολεύονται πολύ να δώσουν «χάδια», τους είναι εξαιρετικά δύσκολο και να τα δεχτούν. Γενικά, όμως οι άνθρωποι φαίνεται να μπορούν να δώσουν με ευκολία «αρνητικά» χάδια από ότι θετικά. Συμπεριφερόμαστε στα χάδια σαν να είναι «ταμπού».

Έτσι, ενώ νιώθουμε διακαή πόθο να πούμε σε κάποιον ότι μας αρέσει ή ότι είμαστε ερωτευμένοι μαζί του, δεν το κάνουμε. Ενώ αναρωτιόμαστε συνεχώς αν ένας φίλος, εραστής, σύζυγος, αδερφός μας αγαπά, δεν έχουμε καν σκεφτεί να τον ρωτήσουμε. Ενώ έχουμε ανάγκη να πούμε στον εαυτό μας ότι τον αγαπάμε, όπως είναι, κάνουμε το αντίθετο, μιλάμε για εμάς με «αρνητικό» τρόπο σε μια προσπάθεια να μας αντικρούσει κάποιος και να ψαρέψουμε «θετικά χάδια» για να νιώσουμε καλύτερα.

Οικονομία στα χάδια. Αυτό κάνουμε. Οικονομία στα χάδια είτε σε αυτά που δίνουμε είτε σε αυτά που λαμβάνουμε. Έτσι η ποιότητα και η ποσότητα των χαδιών που ανταλλάσσονται μειώνονται δραματικά. Παρόλο που οι άνθρωποι αναζητούν, λατρεύουν, γοητεύονται, χαίρονται από τα χάδια, στην πραγματικότητα τα υποβιβάζουν, τα παραμελούν, μειώνουν την αξία τους για να εκλογικεύσουν την συμπεριφορά τους που στερείται χαδιών. Όμως, για να είναι κάποιος «υγιής» πρέπει να εμπλακεί με τους ανθρώπους και να επιδιώξει από αυτούς τα χάδια. Έτσι μόνο οι σχέσεις είναι ουσιαστικές, έτσι μαθαίνεις να αγαπάς αληθινά και να εκτιμάς τον εαυτό σου και τον άλλον που έχεις απέναντι και κοιτάς στα μάτια.

Ένα βήμα, ένα σκαλί κάθε μέρα. Μια κουβέντα… Ας ξεκινήσουμε….

«Μπορώ να σου πω κάτι που μου αρέσει σε εσένα;»

«Μπορώ να σου πω τι αγαπώ περισσότερο σε εσένα;»  





@ "Θεός" για εκατομμύρια θαυμαστές του σε όλο τον κόσμο, που σχεδόν όλοι θα ήθελαν να τον αγγίξουν...δικαίως!!!


Και προφανώς κάνοντας χιούμορ:
Αυτή την (με λιονταρίσια χαίτη) κοπελιά - γιατί θεά δεν τη λες - ποιος θα την αγγίξει, που το επιθυμεί διακαώς και μάλλον κανείς δεν της κάθεται;;;
Αγγίξτε την, βρε παιδιά, με κάθε τρόπο, για να της φύγει ο καημός!!! Δεν την βλέπετε που κοντεύει να πάθει νευρικό κλονισμό;;; Δεν τη λυπάστε;;;
Μόνο σας παρακαλώ μην αγγίξετε τίποτε από το καρακιτσαριό της δεκαετίας του '80...




Μάλλον εδώ ισχύει το... "Χούφτωσ' τη, χούφτωσ' τη" !!! Αφού ικετεύει η καψερή...


 

25 σχόλια:

  1. Τσιγκουνιά στα χάδια. Ισχύει!
    Συνήθως τα δίνουμε στα δύσκολα, στο κρεβάτι του πόνου. Όταν όλα πάνε καλά ξεχνάμε την ευεργετική τους ιδιότητα.

    Πάντως οφείλω να πω ότι με μπέρδεψες.
    Εντάξει με την οικογένεια, αλλά όταν λες χάδι στην επαγγελματική ζωή υποθέτω θα εννοείς το λεκτικό.
    Γιατί αν αρχίσουμε στη δουλειά να ...πιανόμαστε...
    βράσε ρύζι κυρά Γλαύκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ Πέτρο
      Στο κρεβάτι του πόνου τα χάδια είναι εντελώς αναγκαία, αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή είναι τεράστια ανάσα χαράς και αισιοδοξίας όταν προσφέρουμε με την καρδιά μας, είτε σωματικά είτε λεκτικά ή με την έκφραση του προσώπου μας ή τη στάση μας απέναντι στους άλλους!
      Νομίζω ότι μιζέρια βλάπτει σοβαρά και τη δική μας υγεία και των άλλων! Ας το καταλάβουμε αυτό και δεν έχουμε να χάσουμε τίποτε...! Μόνο να κερδίσουμε θα έλεγα, ακόμα και στις περιπτώσεις που πιθανόν οι άλλοι δεν θα το άξιζαν αντικειμενικά. Όμως επειδή έχω δει απόρθητα κάστρα να πέφτουν μέσα από μια τέτοια στάση ζωής - από εκείνους που δίνουν χάδια με αυτό τον τρόπο, αξίζει να το προσπαθεί κανείς σε κάθε φάση!

      Όσο για τον χώρο εργασίας και την απορία σου γελάω ακόμα!!!!
      Λες να αρχίσουμε να πιανόμαστε με όποιον βρούμε μπροστά μας και με οποιοδήποτε τρόπο;;; Χαχαχαχα!!!! Βρε μπαλαμούτι και μπέρδεμα που θα γινόταν (για να μιλήσω και λίγο λαϊκά...)!!!!
      Φυσικά και εννοώ την ευγενική και πιο ανοιχτόκαρδη συμπεριφορά προς τους συναδέλφους, το ειλικρινές χαμόγελο, το νοιάξιμο προς εκείνους και τα προβλήματά τους, την αναγνώριση για κάθε τι θετικό που κάνουν στη δουλειά τους παραμερίζοντας εγωιστικά κίνητρα ή τη ζήλια, που δεν μας επιτρέπει να δούμε τι κάνουν καθαρά τι κάνουν οι άλλοι και να πάψουμε να είμαστε κομπλεξικοί! Ακόμα και το ελαφρύ άγγιγμα στο μπράτσο και την πλάτη δείχνει θετική διάθεση και ανοίγει διαύλους επικοινωνίας. Δημιουργείται μια πιο ζεστή ατμόσφαιρα συνεργασίας και καθημερινής συμπόρευσης! Θα πρέπει κι εκεί να μπει τιμή κόστους;;;
      Τι λες;
      Το άλλο κομμάτι της εργασίας μου είναι οι μαθητές, όπου εκεί αλίμονο αν ο εκπαιδευτικός δεν προσφέρει άπλετα το χάδι στα παιδιά!!!! Χάδι στα κεφαλάκια και ενθαρρυντικό άγγιγμα στην πλάτη, ανοιχτή αγκαλιά πάντα όταν έρχονται και την επιζητούν ή όταν πονάνε ή είναι πολύ στενοχωρημένα!!! Λεκτικά και εκφραστικά δεν το συζητώ ότι επιβάλλεται να συμβαίνει καθημερινά και σε όλη τη συναναστροφή μας με εκείνα!!!! Αλλιώς θα πρέπει να κάνουμε άλλη εργασία... Δεν κάνουμε γι' αυτή τη δουλειά... Να πάμε να εργαστούμε σε εταιρείες ΑΕ!!!
      Ελπίζω να σε ξεμπέρδεψα επαρκώς κυρ Πέτρο μου!!!!

      @ Πέτρα
      Γελάς, ε;;;
      Μα με αυτά που λέει ο φίλος μας!
      Λένε όμως ότι δεν υπάρχει πονηρή γλώσσα αλλά πονηρά μυαλά... χεχε!!!!

      Διαγραφή
  2. αχαχαχαχα γελάω με το touch me! Πού τη θυμήθηκες!
    Η Κοινωνική ψυχολογία έχει ασχοληθεί με το άγγιγμα πολύ, για την ακρίβεια για τα προβλήματα που δημιουργεί στα βρέφη που μεγαλώνουν με την απουσία του! Φυσικά και τα γνωρίζεις-γνωρίζουμε πια πάνω κάτω οι περισσότεροι.
    Θα σου πω τούτο : πριν λίγο σηκώθηκα από την μακριά μεσημεριανή σιέστα μου και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να χαϊδέψω το Μαξ μου και να πάω μετά κάτω να αγκαλιαστώ με την αδερφούλα μου και μετά με τη μανούλα...και τώρα γύρισα μέσα στην τρελή χαρά και ...να πω άλλα;
    ,
    Φιλάκια πολλά κοριτσάρα μου :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χεχε!!!
      Για να γελάσουμε την έβαλα τη μανδάμ από μια άλλη εποχή!!! Την βρήκα ψάχνοντας σχετικά μουσικά κομμάτια... Κι εκεί μου ήρθε η ιδέα να προεκτείνω την ανάρτηση με χιούμορ.
      Σε βρίσκω άψογη με αυτά που κάνεις!!!
      Αν δεν το κάνουμε αυτό που περιγράφεις, τότε θα μας καταπιεί η κατάθλιψη και τους άλλους γύρω μας!
      Φτάνει πια η μιζέρια...!!!
      Φιλιά πολλά και από μένα, μπουκλωτό μου!

      Διαγραφή
  3. Τι ωραία και τρυφερή ανάρτηση, Γλάυκη μου! Πάντα με ωραία θέματα, που μας χαϊδεύουν συχνά με όμορφη σκέψη και υπέροχο συναίσθημα. Ένα χάδι μια αγκαλιά πάντα έχει ευεργετικά αποτελέσματα, γιατί δίνει θετική ενέργεια! Σε απόλαυσα!
    Πάμε λοιπόν γι' αγκαλιές και χάδια!
    Να έχεις ένα όμορφο και γλυκό βραδάκι φίλη μου! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ, Κατερίνα μου, για τα θερμά σου λόγια!
      Δεν καταλαβαίνω ειλικρινά για ποιο λόγο θα πρέπει στερούμαστε ή να στερούμε κάτι τόσο ανθρώπινο, που μόνο καλό μπορεί να φέρει και τίποτε άλλο!
      Φυσικά και πάμε!
      Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
  4. Ειναι λιγο παραξενο αυτο που θα πω
    Αλλα προτιμω να χαιδευω παρα να με χαιδευουν
    Τι θα ελεγε η ψυχολογος αραγε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν και δεν είμαι ψυχολόγος αλλά κοινωνική λειτουργός V θα σου απαντήσω ...
      Είναι η ίδια αίσθηση ( το άγγιγμα είναι άγγιγμα) αλλά είναι ακόμα πιο σημαντικό γιατί ξεπερνάς το εγωιστικό στάδιο και μοιράζεσαι αντί να ζητάς (μόνο).
      Κι εγώ πάντως παίρνω περισσότερη ικανοποίηση όταν δίνω-χαϊδεύω! :)))

      Διαγραφή
    2. @ Velvet
      Δεν είναι καθόλου παράξενο.
      Κι εμένα μου αρέσει πολύ περισσότερο να προσφέρω χάδια είτε σωματικά είτε λεκτικά παρά να τα δέχομαι. Μάλιστα, το λεκτικό ή εκφραστικό χάδι θα το δεχτώ πιο άνετα όταν είναι αυθόρμητο, ζεστό και ειλικρινές παρά το σωματικό άγγιγμα, το οποίο δεν επιζητώ τόσο.

      @ Αριστέα
      Στην ίδια ομάδα ανήκουμε μου φαίνεται εδώ...!!! ;-)

      Διαγραφή
    3. Μάλλον, θα προσθέσω κάτι.
      Πιστεύω ότι δεν μας είναι αναγκαίο τόσο να παίρνουμε χάδια όποιας μορφής, γιατί από μικρά παιδιά ίσως μπήκαμε στον ρόλο του ώριμου, υπεύθυνου, δυνατού, που μπορεί να αντέξει σε κάθε συνθήκη...
      Για σκεφτείτε το, Velvet και Αριστέα!

      Διαγραφή
  5. Προσωπικά Γλαύκη το χάδι είναι από τις χειρονομίες εκείνες που τις θέλω, τις αποζητώ, λειτουργούν πολύ θετικά στην ισορροπία μου και είμαι από τους ανθρώπους που δεν το τσιγκουνεύομαι.
    Να πω ότι τα θέματά σου πάντα "στοχεύουν" σε βαθιές ψυχολογικές μας λειτουργίες και μου αρέσει πολύ.
    Άλλη μια ακόμα σήμερα.
    Καλό βράδυ να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένας ισορροπημένος άνθρωπος, θα έλεγα!!!
      Πώς μπορεί κανείς να ζει χωρίς αυτά άραγε;
      Δεν είναι τραγικό;
      Είναι ένας άνθρωπος μόνος και κατά βάθος δυστυχής και ίσως δεν το έχει αντιληφθεί κιόλας...
      Σ' ευχαριστώ πολύ, Γιάννη μου, και χαίρομαι διπλά όταν υπάρχει τέτοια ανταπόκριση! Είναι σημαντικό να αισθάνεται κανείς ότι όσα σκέφτεται, λέει ή πράττει είναι χρήσιμα και σε κάποιους άλλους! Είναι μια όμορφη και υγιής αλληλεπίδραση όλο αυτό, καθώς σ' αυτές τις περιπτώσεις δίνουμε και παίρνουμε όλοι! Μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλο πολλά!
      Καλό Σαββατόβραδο!

      Διαγραφή
  6. Δυστυχώς μεγάλωσα σε μια οικογένεια που δεν χάιδευε. Η σχέση μου με τον πατέρα δύσκολη. Προσπάθησα πολύ να θεραπεύσω αυτή την αναπηρία και να μάθω να χαϊδεύω τα παιδιά μου. Στους αγαπημένους μου χαμογελάω, τους φιλώ, τους μιλώ τρυφερά, αλλά γενικως δεν αγγίζω τους ανθρώπους και δεν θέλω να με πολυαγγίζουν. Οι πολλές αγκαλιές σε μια παρέα μού προκαλούν αμηχανία.
    Και κυρίως δεν θέλω να με αγγίζουν οι ξένοι: στο τρένο, στην ουρά κλπ. Νιώθω πως παραβιάζουν το ζωτικό μου χώρο χωρίς άδεια.
    Κακό είναι αυτό, γιατρέ μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λωτοφάγε μου, σ' ευχαριστώ θερμά για την άνεση με την οποία μοιράστηκες κάτι προσωπικό σου εδώ!
      Είναι πολύ φυσικό να συμβαίνει αυτό, μια και δεν εξοικειώθηκες από μικρός στην εγγύτητα σωματική ή ψυχική. Είναι όμως κάτι που αξίζει να μην πάψεις να το προσπαθείς. Είναι απελευθερωτικό, καθώς αποδέχεσαι πρώτα απ' όλα τον εαυτό σου μέσα από αυτό κι έπειτα τους άλλους.
      Πάντως όλα αυτά που κάνεις είναι χάδια κι ας μην είναι απαραίτητα αγγίγματα.
      Κάθε άνθρωπος αξίζει το χάδι είτε λεκτικό είτε σωματικό και δεν έχει κανείς το δικαίωμα να του το στερήσει. Αν κάποιος το έχει στερηθεί, αλλά μεγαλώνοντας έχει αντιληφθεί την αξία του, τότε μπορεί να το προσφέρει με οποιοδήποτε τρόπο, γιατί κι έτσι λαμβάνει χαρά κι ευχαρίστηση.
      Όσο για τους ξένους στον δρόμο ή τα μέσα μεταφοράς, δεν νομίζω ότι είναι κάτι ευχάριστο για πολύ κόσμο να δέχεται τέτοια αγγίγματα. Είναι φυσικό, καθώς το ξένο μάς κρατά πάντα σε απόσταση και δεν είναι κάτι κοινωνικά αποδεκτό. Το ζήτημα είναι να μην μας πιάνει υστερία σε ένα τέτοιο τυχαίο άγγιγμα, γιατί αυτό δείχνει ύπαρξη φοβίας. Όπως και η περίπτωση να αισθανόμαστε ως ξένους τελικά τους δικούς μας ανθρώπους και να μην τους πλησιάζουμε, γιατί πιθανόν δεν τους εμπιστευόμαστε, ίσως υπάρχει επίσης ασυναίσθητα ο φόβος της απόρριψης.
      Δεν ξέρω αν σε βοήθησα ή σε μπέρδεψα, γιατί γράφω αρκετά βιαστικά!

      Διαγραφή
  7. Α, το χάδι και εγώ είμαστα ταυτόσημες ένοιες!!!χαχαχα Η αλήθεια είναι ότι κάνουμε οικονομία στα χάδια, ίσως γιατί ακριβώς δείχνουν τα αισθήματά μας και είμαστε φειδωλοί τόσο πολύ σ'αυτά! Μια κοινωνία που νοσεί επειδή της λείπει το αληθινό συναίσθημα, το θετικό, η αγάπη πάνω από όλα.
    Δεν κατάλαβα από το υπέροχο κείμενό σου αυτό με το ''χάδι''που δίνεται με έντονο τρόπο και προκαλεί δυσάρεστο συναίσθημα.Πες ένα παράδειγμα γιατί χάδι που προκαλεί άσχημα συναισθήματα δεν έχω στου νου. Μήπως δεν είνα χάδι;
    Πάντα τα θέματά σου τα απολαμβάνω. Το ξέρεις έτσι;
    Καλή σου μέρα Γλαύκη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η απορία σου προέρχεται από κάτι που αναφέρει η ειδικός στο δικό της κείμενο και όχι μέσα από αυτά που γράφω εγώ.
      Νομίζω ότι αναφέρεται στις περιπτώσεις που κάποιος θεωρεί ότι δίνει χάδι, μάλλον λεκτικό φαντάζομαι, αλλά δεν είναι τόσο ειλικρινές ή το κάνει κάπως με άγαρμπο τρόπο και όχι προσεχτικά. Μπορεί να θέλει να τονίσει κάτι καλό που βλέπει στον άλλο και να το κάνει με άκομψο τρόπο, βαρύγδουπο ή χυδαίο, δήθεν κάνοντας αστείο, οπότε φαίνεται όλο αυτό ψεύτικο, κάτι σαν κολακεία, που όμως κρύβει ίχνη ζήλιας ή αίσθημα κατωτερότητας. Έτσι, προφανώς χάνει την αξία του για τον δέκτη, αλλά ίσως έχει ικανοποιήσει τον πομπό και την αδυναμία που επιδεικνύει εκείνη την στιγμή απέναντι στον άλλο. Κάποιοι τροφοδοτούν με ενέσεις αυτοπεποίθησης το εαυτό τους μέσα από τέτοιου είδους χάδια, όπου μειώνοντας την χαρά στους άλλους παίρνουν προσωπική ευχαρίστηση, προσπαθώντας να καλύψουν το δικό τους έλλειμμα. Άλλοι πάλι δεν έχουν συνηθίσει να δίνουν με την καρδιά τους τέτοια χάδια, οπότε δεν γνωρίζουν τον τρόπο να τα χειριστούν, ώστε το αποτέλεσμα να είναι θετικό για εκείνον που τα λαμβάνει.
      Στην περίπτωση επίσης του έντονου σωματικού χαδιού θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε για παράδειγμα το δυνατό χτύπημα στην πλάτη ως ένδειξη αποδοχής και ενθάρρυνσης, το οποίο όμως φτάνει να πονά τον άλλο, οπότε αποβαίνει τελικά μια δυσάρεστη χειρονομία! Κάτι τέτοιο κάνουν συχνά τα παιδιά απέναντι σε κάποιους που συμπαθούν, αλλά αισθάνονται αμήχανα να το δείξουν με πιο ήπιο τρόπο ή δεν τους το έχει δείξει κανείς...! Υπάρχει και αυτό. Ακόμα και σε ενήλικες...!
      Ελπίζω να σε κάλυψα και να μην έχω απομακρυνθεί πολύ από αυτό που εννοεί η ειδικός στο κείμενό της!
      Σ' ευχαριστώ θερμότατα, Άννα μου, για τα ενθαρρυντικά σου λόγια!

      Διαγραφή
  8. υπάρχουν άνθρωποι πάρα πολλοί ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ψυχολογία χαιδέματος έχω γνωρίσει είναι πίκρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς, akrat, υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι. Είναι πρώτα εκείνοι δυστυχείς και κάνουν και τους άλλους γύρω τους το ίδιο δυστυχείς!
      Ο άνθρωπος δεν αγαπά πια τον εαυτό του, οπότε πώς θα αγαπήσει τον άλλο;
      Μας καταβρόχθισαν τα υλικά, τα οποία έπαψαν εδώ και πολλά χρόνια να είναι αγαθά...!
      Σκότωσαν την ψυχή μας!
      Μήπως να τα στερηθούμε σε μεγάλο βαθμό, για να αφήσουμε την ψυχή να ανασάνει σε πιο ανθρώπινους ρυθμούς;

      Διαγραφή
  9. Πιστεύω πως δεν χαϊδεύουν μόνο τα χέρια, αλλά και το βλέμμα και κυρίως, η ψυχή.. Κι όταν η ψυχή είναι..αποφασισμένη να χαϊδεύει, τα χέρια και το βλέμμα, δεν έχουν παρά να υπακούσουν τυφλά...

    Υ.Γ Χθες ανάρτησα στο φέις τα εξής λόγια τής Μαλβίνας:
    "Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί,
    όμορφοι και άσχημοι, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν
    και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν"...και που δεν δέχτηκαν ποτέ τους χάδια, θα συμπλήρωνα.. Καλημερούδια και φιλιά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το αποτύπωσες τέλεια!!!!
      Σωστά γιατί εκείνοι που αγαπήθηκαν, έμαθαν και να αγαπούν!
      Καλό απόγευμα, Πετράδι μου!

      Διαγραφή
  10. Υπάρχουν πολλών ειδών χάδια. Χάδια μητρικά ,πατρικά, φιλικά, ερωτικά. Χάδια αγάπης, κατανόησης, στοργής.Χάδια κατευναστικά,ανακουφιστικά,χάδια φλογερά ,χάδια πειρακτικά. Χάδια αθώα και χάδια πονηρά. Με κανένα όμως δεν συγκρίνεται το χάδι του μωρου όταν το θηλάζει η μητέρα του!!!!
    Φιλάκια
    Αρσινόη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι το χάδι της απόλυτης συγκίνησης, είναι το χάδι της ζωής! Γι' αυτό είναι για πάντα αξεπέραστο!
      Φιλιά πολλά, Αρσινόη μου, και συνέχισε να χαϊδεύεις όπως ξέρεις...!

      Διαγραφή
  11. Δεν τίθεται καν θέμα για την αξία του χαδιού. Είναι απαραίτητο όσο ο αέρας που αναπνέουμε. Χωρίς το άγγιγμα της αγάπης ο άνθρωπος πεθαίνει, κουταβάκια πεθαίνουν, φυτά μαραίνονται, νεογνά πεθαίνουν. Πολύ σπουδαίο που το επισημαίνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξεχνάμε μέσα στο απέραντο κυνηγητό της καθημερινότητας - που τελικά δεν ξέρω τι κυνηγάμε - να κάνουμε τα πιο απλά πράγματα, τα οποία όμως είναι θεμελιώδη για την πνευματική ισορροπία μας και την ψυχική μας υγεία. Μπορεί να φαίνεται αστείο, που το αναφέρω, όμως είναι μια πικρή αλήθεια για πολλούς!
      Σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.