" Μ' αρέσει να χαϊδεύω! Δώσε...! "

Ο τίτλος είναι κατά το "Μ' αρέσει να χορεύω! Δώσε...!" από το γνωστό στους μικρούς φίλους τραγούδι της παιδικής ταινίας κινούμενων σχεδίων "Μαδαγασκάρη" (ή των Reel 2 Real - I Like To Move It . Move it!, 1994)...

Αλήθεια, τι είναι για εσάς το χάδι; 

Πόσο σας αρέσει να χαϊδεύετε ή να λαμβάνετε χάδια;

Το χάδι είναι άγγιγμα αλλά και αναγνώριση, τα οποία δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος, που να μην τα επιθυμεί. Τα παιδιά πάντως δεν μπορούν να αναπτυχθούν φυσιολογικά δίχως το άγγιγμα, που προσφέρεται σ' εκείνα μέσα από την καθημερινή φροντίδα τους καθώς και από τις αγκαλιές, τα παιχνίδια και τα χάδια. Αυτό βοηθάει την ψυχική και σωματική ανάπτυξή τους και η έλλειψή του - συνήθως σε παιδιά παραμελημένα ή στερημένα από την ανθρώπινη επαφή - τα οδηγεί σε ψυχικό και σωματικό μαρασμό.

Στην πορεία  δεν έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη από τη σωματική επαφή αλλά από την αναγνώριση, η οποία μπορεί να δοθεί με ένα βλέμμα, μια χειρονομία, ένα χαμόγελο ή μια λέξη. Αντιλαμβάνεται έτσι ότι υπάρχει και είναι ασφαλές. Αυτό συμβάλλει κατ' επέκταση στην υγιή ανάπτυξη του νευρικού του συστήματος και στην ψυχική του ισορροπία.

Το ίδιο φυσικά ισχύει και στους ενήλικες, ακόμα κι αν κάποιοι το αποφεύγουν, γιατί δεν έχουν εξοικειωθεί να το δέχονται ή να το προσφέρουν από την παιδική τους ηλικία. Ίσως έχουν πείσει τους εαυτούς τους ότι δεν το έχουν ανάγκη, αγνοώντας τις θεραπευτικές του ιδιότητες!

Για μένα έχει τεράστια σημασία και αξία το χάδι είτε ως άγγιγμα είτε ως αναγνώριση τόσο στην προσωπική μου ζωή όσο και στην επαγγελματική. 

Καμία έκπτωση στα χάδια με κάθε τρόπο και τότε πλάθουμε γύρω μας έναν πιο όμορφο κόσμο, πιο χαρούμενο και υγιή!

Η συνέχεια από την Ελευθερία Μπερδέκλη, ψυχολόγο με εξειδίκευση στην ειδική αγωγή, εργάζεται στην επιστημονική εταιρεία ειδικής αγωγής «Προσέγγιση». 

Ανατρέχοντας σε ένα λεξικό για να βρεις πως ορίζεται το χάδι βλέπεις τον εξής ορισμό, «χάδι, η απαλή κίνηση του χεριού πάνω στο σώμα του άλλου, σε ένδειξη αγάπης ή τρυφερότητας», και συμφωνείς.  

Μα γιατί χρειάστηκε όμως να ψάξω σε ένα λεξικό; Δεν ξέρω τι είναι χάδι; Φυσικά και ξέρω αλλά να, μια τόσο σπουδαία κίνηση, μια τόσο σημαντική πράξη, αναρωτιόμουν πώς μπορεί κανείς να την ορίσει. Και τελικά είναι απλό. Όπως όλα στη ζωή, έτσι και αυτό είναι απλό. Χάδι είναι ένα άγγιγμα, ή ακόμα και μια λέξη που κάνεις ή λες σε κάποιον για να του εκφράσεις τα συναισθήματά σου. Υπάρχουν πολλά είδη χαδιών. Τα σωματικά χάδια, όπως η αγκαλιά, το φιλί, το τρίψιμο της πλάτης, το κράτημα του χεριού, και τα λεκτικά χάδια, όπου με λέξεις δηλώνεις ότι αναγνωρίζεις ένα χαρακτηριστικό στοιχείο του άλλου ανθρώπου με έναν θετικό τρόπο. Κάποιοι μιλούν, επίσης, και για «χάδια πράξης», που και αυτά αποτελούν ένα ισχυρό είδος χαδιού, και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα πράξεων από το να ακούω προσεκτικά κάποιον καθώς μιλά ως να τα προσφέρω ένα όμορφο μπουκέτο λουλούδια.

Τα χάδια μπορεί επίσης να ποικίλλουν ως προς την έντασή τους ή το είδος της αντίδρασης που προκαλούν. Μερικά χάδια είναι τα «σούπερ-χάδια», γιατί είναι αυτά που επιθυμούμε να ακούσουμε από το πρόσωπο που λαχταράμε. Κάποιες φορές όμως μπορεί να μας δοθεί ένα «χάδι» με έναν πολύ έντονο τρόπο που μπορεί να αποβεί δυσάρεστο ή να δοθεί με μορφή κομπλιμέντου αλλά βασισμένο σε σύγκριση δυο ανθρώπων, που και πάλι μπορεί να προκαλέσει ένα δυσάρεστο συναίσθημα σε αυτόν που το δέχεται.

Η φύση μας φωνάζει για άφθονα ειλικρινή χάδια. Τα επιθυμούμε, τα λαχταράμε, τα αναζητάμε αλλά δυστυχώς δεν ρέουν άφθονα μεταξύ των ανθρώπων, ακόμα και όταν αυτοί οι άνθρωποι αγαπιούνται. Κανονικά, θα έπρεπε να είναι πολύ απλό και περισσότερο ευχάριστο να δίνουμε χάδια από ότι να παίρνουμε, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Χρησιμοποιούμε υπεκφυγές μέσω ερωτήσεων «πόσες φορές πρέπει να σου πω ότι σε αγαπάω;» ή τα λέμε με ένα βασικό, αμήχανο τόνο στη φωνή μας όπου όμως χάνεται όλη η ουσία αυτού που θέλουμε να πούμε. 

Αυτό συμβαίνει γιατί συνήθως οι άνθρωποι δεν νιώθουν ελεύθεροι ώστε να αφεθούν να αγαπήσουν και να μιλήσουν ανοιχτά για την αγάπη και για όσα αισθάνονται. Μιλάμε συνέχεια για αγάπη, την ψάχνουμε αλλά όταν τη βρίσκουμε κάτι ξαφνικά μας εμποδίζει να δώσουμε αλλά και να ζητήσουμε, να δεχτούμε τα χάδια.

Αλήθεια όμως πώς να μην γίνει αυτό, όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε «τσιγκούνηδες» στα χάδια που δίνουμε στον ίδιο μας τον εαυτό; Όλα ξεκινούν από εκεί, από το πώς ξέρουμε τον εαυτό μας, πώς τον αγαπάμε και πώς του εκφράζουμε την αγάπη μας. Πολλοί άνθρωποι που δυσκολεύονται πολύ να δώσουν «χάδια», τους είναι εξαιρετικά δύσκολο και να τα δεχτούν. Γενικά, όμως οι άνθρωποι φαίνεται να μπορούν να δώσουν με ευκολία «αρνητικά» χάδια από ότι θετικά. Συμπεριφερόμαστε στα χάδια σαν να είναι «ταμπού».

Έτσι, ενώ νιώθουμε διακαή πόθο να πούμε σε κάποιον ότι μας αρέσει ή ότι είμαστε ερωτευμένοι μαζί του, δεν το κάνουμε. Ενώ αναρωτιόμαστε συνεχώς αν ένας φίλος, εραστής, σύζυγος, αδερφός μας αγαπά, δεν έχουμε καν σκεφτεί να τον ρωτήσουμε. Ενώ έχουμε ανάγκη να πούμε στον εαυτό μας ότι τον αγαπάμε, όπως είναι, κάνουμε το αντίθετο, μιλάμε για εμάς με «αρνητικό» τρόπο σε μια προσπάθεια να μας αντικρούσει κάποιος και να ψαρέψουμε «θετικά χάδια» για να νιώσουμε καλύτερα.

Οικονομία στα χάδια. Αυτό κάνουμε. Οικονομία στα χάδια είτε σε αυτά που δίνουμε είτε σε αυτά που λαμβάνουμε. Έτσι η ποιότητα και η ποσότητα των χαδιών που ανταλλάσσονται μειώνονται δραματικά. Παρόλο που οι άνθρωποι αναζητούν, λατρεύουν, γοητεύονται, χαίρονται από τα χάδια, στην πραγματικότητα τα υποβιβάζουν, τα παραμελούν, μειώνουν την αξία τους για να εκλογικεύσουν την συμπεριφορά τους που στερείται χαδιών. Όμως, για να είναι κάποιος «υγιής» πρέπει να εμπλακεί με τους ανθρώπους και να επιδιώξει από αυτούς τα χάδια. Έτσι μόνο οι σχέσεις είναι ουσιαστικές, έτσι μαθαίνεις να αγαπάς αληθινά και να εκτιμάς τον εαυτό σου και τον άλλον που έχεις απέναντι και κοιτάς στα μάτια.

Ένα βήμα, ένα σκαλί κάθε μέρα. Μια κουβέντα… Ας ξεκινήσουμε….

«Μπορώ να σου πω κάτι που μου αρέσει σε εσένα;»

«Μπορώ να σου πω τι αγαπώ περισσότερο σε εσένα;»  

@ "Θεός" για εκατομμύρια θαυμαστές του σε όλο τον κόσμο, που σχεδόν όλοι θα ήθελαν να τον αγγίξουν...δικαίως!!!

@  Και προφανώς κάνοντας χιούμορ:
Αυτή την (με λιονταρίσια χαίτη) κοπελιά - γιατί θεά δεν τη λες - ποιος θα την αγγίξει, που το επιθυμεί διακαώς και μάλλον κανείς δεν της κάθεται;;;

Αγγίξτε την, βρε παιδιά, με κάθε τρόπο, για να της φύγει ο καημός!!! Δεν την βλέπετε που κοντεύει να πάθει νευρικό κλονισμό;;; Δεν τη λυπάστε;;;

Μόνο σας παρακαλώ μην αγγίξετε τίποτε από το καρακιτσαριό της δεκαετίας του '80...

Μάλλον εδώ ισχύει το... "Χούφτωσ' τη, χούφτωσ' τη" !!! Αφού ικετεύει η καψερή...