Κλείνω την εβδομάδα με ακόμα μία ανάρτηση αφιερωμένη στις σχέσεις των ανθρώπων, ως συνέχεια του μικρού αφιερώματος στον έρωτα και την αγάπη. Λόγω έλλειψης χρόνου, για να γράψω κάτι δικό μου, αλλά κι επειδή βρήκα ένα άρθρο που μου άρεσε πολύ, θα ήθελα να το μοιραστώ εδώ. Αφορά σε ένα θέμα επίκαιρο, που αντιμετωπίζουν πολλά ζευγάρια σήμερα και ειδικά τα πιο νεαρά. Ένα θέμα τροχοπέδη στην ζωή τους, αλλά είναι μόνο έτσι τελικά;
Πόσα ζευγάρια άραγε μπορούν να πουν την φράση "Είσαι τόσο κοντά μου και σε νιώθω τόσο έξω από εμένα";
Πιστεύω πάρα πολλά.
Σε αντίθεση με αυτό που λέει ο τίτλος του άρθρου: "Σε νιώθω μέσα μου και τόσο μακριά μου", το οποίο αναφέρεται στις σχέσεις εξ αποστάσεως.
Ας μην πολυλογώ, καθώς το κείμενο παρακάτω (μόνο με παραπομπή στην σελίδα) βλέπει από μια οπτική τις σχέσεις αυτές, την οποία δεν έχω συναντήσει κάπου αλλού ή δεν έτυχε να συζητήσω με κάποιον. Με βρίσκει όμως απόλυτα σύμφωνη.
"Σε νιώθω μέσα μου και τόσο μακριά μου"
Του Γεώργιου Φραγκάκη
Ψυχολόγου, Παιδοψυχολόγου-Συμβούλου Ψυχικής Υγείας
Πηγή: animartists
Βαριά η καλογερική.. Παίζει ρόλο (εκτός από τον βαθμό "δεσίματος") και σε τι φάση είναι κάθε ζευγάρι, ας πούμε στην αρχή μιας σχέσης το "εγχείρημα" τής απόστασης, είναι μεγάλο ρίσκο. Δε νομίζω ότι ταιριάζει το "μακριά κι αγαπημένοι".. Από την άλλη πάλι, και το "πολύ κοντά", έχει κι αυτό τα θεματάκια του, καθότι βλάπτει εξίσου νομίζω τη σχέση.. Μια ενδιάμεση κατάσταση δεν μπορεί να βρεθεί βρε παιδιά; Χαχα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ Δε μου λες, ισχύει και στις φιλίες αυτό;.. διότι, αν το 'χεις ξεχάσει, να σου πω ότι έχω ακόμα ξανθά μαλλιά, είμαι αψηλή κλπ κλπ :)) Φιλιά πολλά και καλό σ/κ :)
Πράγματι είναι βαριά και ταιριάζει απόλυτα εδώ. Όμως, πραγματικά αυτή η καλογερική, όταν τα άτομα είναι ώριμα και ταιριάζουν μεταξύ τους πολύ, πιστεύω όπως λέει και το άρθρο, ότι μπορεί να γίνει τέτοιο άνοιγμα των ψυχών, που ίσως δεν γίνεται όταν κάποιοι άνθρωποι είναι κοντά. Αυτό είναι μοναδικό και έχει τη δύναμη να διατηρήσει τη σχέση με κάθε τρόπο.
Διαγραφήυ.γ.
Και στις φιλίες, βεβαίως, βεβαίως!!! Ξέρω ότι η ξανθιά και αψηλή είναι εκεί και όταν θα την δω είναι σαν να είχα να την δω από χθες;-) Αυτό κάτι λέει.
Επειδή η συνάντησή μας είναι σαν μονοήμερη εκδρομή, κάνε λίγο υπομονή, γιατί η καστανή έχει μπλέξει από υποχρεώσεις εργασιακές μέχρι εκείνες της νοσηλεύτριας σε σπίτι αναρρωτήριο...
Φιλιά και τα λέμε!
Να πω ότι οι σχέσεις εξ αποστάσεως πραγματικά απαιτούν πολλά κουράγια και από τους δύο συντρόφους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης έχουν ένα σοβαρό ενισχυτικό. Η αγωνία της προσμονής "αχ πότε θα περάσει ο καιρός να βρεθούμε", λειτουργεί ενισχυτικά του πάθους και της έντασης των συναισθημάτων απαλάσσοντας τις τυχόν φθορές της συνύπαρξης.
Πολύ καλό το θέμα και το κείμενο μαζί.
Καλή Κυριακή Γλαύκη.
Συμφωνώ απόλυτα με τα λεγόμενά σου και υπογράφω καλλιγραφικώς!!!
ΔιαγραφήΤο κουράγιο υπάρχει όταν δύο άνθρωποι έχουν αποφασίσει ότι δεν μπορούν με κανέναν άλλο παρά με αυτόν που επιθυμούν περισσότερο στην ζωή τους. Υπάρχουν και αυτού του μεγέθους τα συναισθήματα.
Σ' ευχαριστώ, Γιάννη μου!
Διάβασα το άρθρο του ψυχολόγου. Νομίζω πως όλες οι σχέσεις είναι συνάρτηση πολλών πραγμάτων. Μπορεί να είναι εξ αποστάσεως και να έχουν γερά θεμέλια. Και το αντίθετο, να γκρεμίζονται σαν τραπουλόχαρτα, αν και υπήρχαν οι καλύτερες συνθήκες για να καρποφορήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλαύκη μου έδωσες τροφή για βαθύτερη σκέψη με το άρθρο αυτό. Καλή νέα εβδομάδα να έχεις και καλή δύναμη σ' ότι κάνεις!
Σίγουρα, Μαρία μου, οι σχέσεις δεν είναι κάτι απλό, είναι ίσως ένα από τα πιο δύσκολα, που έχει να διαχειριστεί ο άνθρωπος στην ζωή του. Όμως, το βαθύ μοίρασμα της ψυχής και η ερωτική έλξη είναι τα δύο βασικά συστατικά, για να την κρατήσουν δυνατή και με διάρκεια στον χρόνο.
ΔιαγραφήΤο άρθρο στέκεται αρκετά σ' αυτό το ουσιαστικό μοίρασμα, που πολλές σχέσεις το χάνουν όταν αναπτύσσονται από κοντά και με την φθορά, που προκαλεί η στείρα και απαιτητική καθημερινότητα. Πρέπει να τον λαχταράς και λίγο τον άλλο, για να ανοίγεις περισσότερο τον εαυτό σου και να μην τον θεωρείς δεδομένο. Η απόσταση από την φύση της βοηθάει σ' αυτό.
Μακάρι αυτή τη βαθύτερη σκέψη, που σου προκάλεσε εδώ το κείμενο, να δώσει μέσα από σένα ανατροφοδότηση σ' εμάς.
Φιλιά!
Οι όποιες αποστάσεις λύνουν αλλά και δημιουργούν προβλήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μοίρασμα της καθημερινότητας, ακόμα κι όταν υπάρχει κι έρωτας και αγάπη, νομίζω πως το αλλοιώνουν οι συμβάσεις και η έλλειψη χρημάτων.
Ζούμε σε πολύ μικρούς χώρους και οι εξωσπιτικές δραστηριότητες απαιτούν να λογοδοτήσεις συχνά...
Ωραίο θέμα! Καλή εβδομάδα!
Η καθημερινή τριβή είναι το μεγάλο τέρας, με το οποίο έχει να αναμετρηθεί κάθε ζευγάρι! Εκεί δοκιμάζεται απίστευτα οποιαδήποτε σχέση, όπου θα φανεί η αντοχή της επίσης. Πόσο βαθιά και αληθινή είναι η αγάπη, πόσο η συμβίωση είναι από συνήθεια ή τελικά τι είδους αγάπη είναι αυτή που αναπτύσσεται με τα χρόνια.
ΔιαγραφήΑπλά η φυσική απόσταση ανάμεσα σ' ένα ζευγάρι τροφοδοτεί την επιθυμία και ειδκά όταν υπάρχει ταίριασμα είναι ίσως πιο εύκολο το βαθύ μοίρασμα της ψυχής, προκειμένου να αισθάνεσαι ακόμα πιο κοντά τον άλλο. Πράγμα το οποίο μπορεί να μην γίνει όταν τον έχεις δίπλα σου τον άλλο, καθώς αφήνεις κάποια πράγματα να αιωρούνται ως δεδομένα, ενώ δεν είναι!
Να είσαι καλά, Αλεξάνδρα μου, και σ' ευχαριστώ για την υπομονή στην καθυστέρηση της απάντησης!
Καλώς σε βρίσκω Γλαύκη μου! Μου αρέσει ο χώρος σου και χάρηκα που σε συνάντησα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ θεωρώ πως δεν υπάρχουν καλύτερες και χειρότερες συνθήκες σχέσης... Περισσότερο μετρούν οι χαρακτήρες, τι χρειάζονται σε διάφορες φάσεις και τι μπορούν να αντέξουν. Ποια είναι η ανάγκη τους και πώς αντιμετωπίζουν τη συντροφικότητα...
Προσωπικά νομίζω (νομίζω, γιατί δεν μου έχει συμβεί να πρέπει να διαλέξω) πως δεν θα μπορούσα να κρατήσω μία σχέση από απόσταση για καιρό. Αν έφευγε ο αγαπημένος μου χωρίς προοπτική να ξανασμίξουν γεωγραφικά οι ζωές μας για μεγάλο διάστημα, δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το παλέψω...
Βέβαια, ούτε και να τον χάσω θα μπορούσα!
Δύσκολα πράγματα.
Καλό σου βράδυ :)
Σ' ευχαριστώ, Μαρία, και καλώς ήρθες!
ΔιαγραφήΣίγουρα τον κύριο λόγο τον έχουν οι χαρακτήρες, καθώς εκεί πατά μια σχέση, όπως επίσης και στις επιθυμίες ή την κοσμοθεωρία του καθενός!
Αν αυτά είναι ταιριαστά, τότε μια σχέση έχει τη δυνατότητα να αντέξει και από κοντά αλλά και μακριά.
Από μακριά ίσως και να ανοίγεις ακόμα πιο πολύ την ψυχή σου στον άλλο, για να δεθείς περισσότερο μαζί του, ενώ όταν τον έχεις δίπλα σου δεν το τολμάς ή όλα τα θεωρείς δεδομένα και αφήνεσαι να σε τρώει η καθημερινότητα και οι υποχρεώσεις της...
Εύχομαι να έχεις δίπλα σου αυτό που επιθυμείς! Αν και το ιδανικό είναι λίγο μακριά και περισσότερο κοντά, μια και έτσι ανατροφοδοτείται η σχέση από την λαχτάρα, αλλά και δοκιμάζεται με την απουσία, οπότε φαίνεται αν η συμβίωση έχει γίνει απλά συνήθεια!
Καλό σου απόγευμα!
Θα είναι παντα μια σχεση λειψη. Πως μπορουν δυο ανθρωποι να ζησουν για αρκετο χρονικο διαστημα μακρυα χωρις να μοιράζονται μικρες στιγμες της καθημερινοτητος. Δυσκολα ν’ αντεξει στο χρονο. Πιστευω ότι μπορει να υπαρξει για μια ορισμενη χρονικη περιοδο και σε μεγαλες ηλικιες οταν ο υπαρχει ενας δυνατος δεσμος αγαπης και εμπιστοσυνης μεταξυ τους, τοτε ναι μπορει να τα καταφερουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρώ ότι πάνω απ' όλα σημασία έχουν τα συναισθήματα, που ενώνουν δύο ανθρώπους σε οποιαδήποτε ηλικία, γιατί δεν νομίζω ότι δεν υπάρχουν νεαρά ζευγάρια, που δεν νιώθουν ισχυρά συναισθήματα. Σίγουρα, σε πιο μεγάλη ηλικία υπάρχει μεγαλύτερη ωριμότητα, ηρεμία και ανάλογη υπομονή, για να αντιμετωπίσει κανείς μια τέτοια κατάσταση.
ΔιαγραφήΔεν μπορεί φυσικά να είναι μια κατάσταση εφ' όρου ζωής, διότι τότε δεν έχει νόημα για κανέναν. Μιλάμε για κάποιο μεγάλο χρονικό διάστημα ή ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Μια τέτοια περίπτωση είναι η ζωή των ναυτικών και των οικογενειών τους. Μαι δύσκολη ζωή για όλους, χωρίς να σημαίνει όμως ότι δεν διατηρήθηκαν οι σχέσεις με τα αρνητικά και τα θετικά τους. Όχι πώς δεν υπήρξαν και οι ακραίες περιπτώσεις εδώ...
Μεγάλη συζήτηση, που φυσικά οι μόνοι που θα μπορούσαν να έχουν ολοκληρωμένη άποψη και θέση, θα ήταν όσοι το έχουν ζήσει.
Γεια!!! Έχεις υπέροχο blog. Αν θες ρίξε μια ματιά στο δικό μου: http://booksfrien.blogspot.gr/ Ελπίζω να σου αρέσει!!! <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ.
ΔιαγραφήΜωρέ κι έτσι κι αλλιώς τα προβλήματα υπάρχουν. Πάντα κάτι χάνουμε και κάτι κερδίζουμε. Τίποτα δεν εγγυάται την επιτυχία. Το πιο βασικό είναι η αμοιβαιότητα των συναισθημάτων, όλα τα άλλα έρχονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈπιασες την ουσία, καθώς εκεί χάνεται το παιχνίδι, όταν η ζυγαριά σε μια μεριά λίγο περισσότερο...
ΔιαγραφήΦιλιά!