Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Η ζωή είναι πιο δυνατή από την προσφυγιά...

Zsίros István

Η προσφυγιά μπορεί να ρημάζει τόπους και ανθρώπους, όμως η ζωή αποδεικνύεται στο τέλος πιο δυνατή. Αυτό έρχεται να μας θυμίσει η φωτογραφία που έκανε τον γύρο του κόσμου τις τελευταίες ημέρες.  
Ο πρόσφυγας αναγκάζεται να εγκαταλείψει ό,τι αγαπά  συνήθως με βάρβαρο τρόπο. Αφήνει πίσω του όλο το βιος του, άλλους αγαπημένους του ανθρώπους - ζωντανούς ή νεκρούς - τα χώματα όπου έμαθε να περπατά, να χαίρεται, να γελά, να δημιουργεί και να αγωνίζεται καθημερινά. Τα χώματα που τον έκαναν αυτό που είναι. 
Ως διωγμένος ουσιαστικά από τον τόπο του παίρνει μαζί του νοερά όλα τα παραπάνω και πρώτα απ' όλα "κρατά" σφιχτά όσους έχασε για πάντα από κοντά του, όμως και όλα όσα έζησε στη γεννέτειρά του, τα οποία θα αποτελέσουν το υλικό της δύναμης που έχει τόσο μεγάλη ανάγκη, προκειμένου να συνεχίσει την βάναυση πορεία του προς το άγνωστο. Μια πορεία επικίνδυνη και ίσως με άλλες απώλειες ακόμα πιο συνταρακτικές...
Το ένστικτο της επιβίωσης τον αναγκάζει να υπομένει και να αντέχει οποιαδήποτε ωμότητα συναντήσει εμπρός του. Το ίδιο ένστικτο τού αλλάζει σταδιακά την ταυτότητα. Γίνεται κάποτε, κάπου, κάποιος άλλος χωρίς να το επιθυμεί, ενώ έχει τόσα πολλά να προσφέρει από τον δικό του επίσης μοναδικό κόσμο!
Η ζωή είναι πιο δυνατή και μας ξεπερνά...
Μια αγκαλιά κι ένα φιλί γίνεται αυτόματα η "πατρίδα" του, μια πατρίδα χωρίς σύνορα!


 

@ Ας μην ξεχνάμε και τους άστεγους! Είναι κι αυτοί πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο, μέσα στη δική τους πατρίδα, τόσο μόνοι μέσα σε τόσο πλήθος... "Πατρίδα" τους το χέρι βοήθειας τού συνανθρώπου και το πεζοδρόμιο.
Κι εδώ η ζωή μάς ξεπερνά...



20 σχόλια:

  1. Την είχα δει πρόσφατα τη φωτογραφία και με συγκλόνισε. Πάντα αναρωτιόμουν πόσο απάνθρωπο είναι να περιορίζεις τις ανάγκες σου μόνο στην επιβίωση. Δίχως συναισθήματα, έρωτα, φιλία και μικρές ανθρώπινες χαρές. Να μην ξέρεις αν θα είσαι ζωντανός την επόμενη ώρα.
    Γλαύκη μου, ας κρατάμε πάντα χώρο και χρόνο γι αυτούς τους ανθρώπους. Και τους άστεγους. Σωστή η υπενθύμισή σου. Γιατί εξακολουθούν να είναι πολλοί εκεί έξω. Και πληθαίνουν ανησυχητικά.
    Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ίδιο συγκλόνισε κι εμένα!
      Όταν ξέρεις ότι μπορεί να μην υπάρχεις την επόμενη ώρα, είναι αχτίδα ζωής κάθε τέτοια μικρή κίνηση και παράλληλα μια γροθιά σε όσους θέλουν να επιβάλλουν μόνο την επιβίωση!
      Η ζωή πάντα θα νικά στο τέλος την απανθρωπιά !
      Να είσαι καλά, Μαράκι, και μακάρι να μην έφτανε ποτέ εκεί ο άνθρωπος!

      Διαγραφή
  2. Πολύ όμορφο κείμενο και σειρά σκέψεων.
    Δεν έχεις να κάνεις νομίζω την παραμικρή παρατήρηση παρά να το κάνεις "σημαία" ως σκέψη και οδηγό.
    Πάρα πολύ όμορφες αξίες αναδύονται από εδώ για τη δύναμη της ζωής και όχι της επιβίωσης.
    Καλό βράδυ Γλαύκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο θα ήθελα να τους πάρω τον πόνο και την αγωνία!!!
      Ό,τι και να λέμε όμως εμείς είμαστε ακόμα στα σπιτάκια μας...
      Σ' ευχαριστώ πολύ, Γιάννη μου!

      Διαγραφή
  3. Πάνω κάτω τα ίδια σκέφτηκα όταν είχα δει τη φωτογραφία!
    Χαίρομαι που τα αποτύπωσες εδώ τόσο γλαφυρά!
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τόσες μέρες δεν ήθελα με τίποτε να δώσω τις βάρβαρες εικόνες και τον ατέλειωτο πόνο τους, γιατί ίσως δεν το αντέχω!
      Όταν είδα την φωτογραφία, συγκινήθηκα με την καλή έννοια και σκέφτηκα ότι αυτό είναι που πρέπει να προταθεί... η ίδια η ζωή και όχι τα ψίχουλά της!
      Η ζωή φυτρώνει και στα πιο άγονα εδάφη...
      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  4. Αυτοί οι άνθρωποι μας έδωσαν μια μοναδική ευκαιρία να γίνουμε πιο άνθρωποι και να αξιολογήσουμε από την αρχή τα προβλήματά μας. :))) Δε λέω τίποτα άλλο! Τις ευχές μου για μια όμορφη εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ κι επαυξάνω, Χριστίνα μου!!!
      Να περνάς όμορφα και να ζεις με όλη τη σημασία της λέξης...!!!

      Διαγραφή
  5. "Να μην μας δώσει ο Θεός όσα μπορούμε να αντέξουμε"...
    Τα φιλιά μου και καλή εβδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς δεν το ορίζουμε, Πετράδι μου!
      Όταν κληθούμε να ζήσουμε μέχρι τα όρια των αντοχών μας, θα το κάνουμε αν αγαπάμε την ζωή...!!!
      Φιλιά πολλά, κορίτσι μου!

      Διαγραφή
  6. καλημέρα και καλή εβδομάδα

    ας γίνουμε ΤΙΜΗΤΕΣ και ΑΚΟΛΟΥΘΗΤΕΣ τις εν λόγω φωτό ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΣΟΥΜΕ μηδέ θα ΧΑΘΟΥΜΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα, akrat!
      Είναι μάθημα ζωής για όλους οι ταλαιπωρίες των εν λόγω προσφύγων και των εγχώριων... Ακόμα μεγαλύτερο όμως μάθημα είναι η ελπίδα που δίνουν όσοι δεν δέχονται μόνο την επιβίωση ως υποκατάστατο της ζωής!

      Διαγραφή
  7. Εγώ θα προσθέσω για το αρχείο τις φωτογραφίες από το γλυπτό-το οποίο εκφράζει το κενό που αφήνει ο ξεριζωμός-και ένα κείμενο του Γιάννη Ανδρουλιδάκη, το οποίο αξίζει να διαβαστεί.

    http://www.elemesos.com/index.php/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83/gliptometanastis160915.ibsc#.VglvzerI1UQ

    https://www.facebook.com/evgenios.agrimakis/posts/1670444419835159?fref=nf

    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συγκλονιστικά όσα παρέθεσες εδώ, tzereme, και μπορούμε να ελπίζουμε ότι η ανθρωπιά κάποια στιγμή θα γίνει πρωταγωνίστρια σ' αυτόν τον κόσμο!!!
      Είμαστε μαθητές της ζωής για μια ζωή!!!
      Καλό σου βράδυ και σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  8. Γλαύκη μου πολύ ωραίο το κείμενό σου!
    Μόνο ένας βασανισμένος λαός μπορεί να καταλάβει τον πόνο της προσφυγιάς . Οι Έλληνες ξέρουν από προσφυγιά, γι΄αυτό και στη μεγάλη τους πλειοψηφία συντρέχουν αυτούς τους πονεμένους ανθρώπους.Ευτυχώς έχουμε μέσα μας αξίες που μας κάνουν ανθρώπους. Σαν τον οδηγό της ΕΘΕΛ που αψηφώντας την απαγόρευση του φασίστα προϊσταμένου του άρπαξε το λεωφορείο για να μεταφέρει τους πρόσφυγες από την πλατεία Βικτωρίας στο γήπεδο του TAE KWON DO .
    Εγώ θα τους μεταφέρω να γλιτώσουν από τη βροχή και μετά ας με βάλουν φυλακή, είπε. Αυτός λοιπόν είναι πραγματικός ευρωπαίος και όχι οι γερμανοί, που ανοιγοκλείνουν τα σύνορα , και σίγουρα όχι οι ούγγροι . Στο πρόσωπο όλων όσων ανιδιοτελώς φροντίζουν να απαλύνουν τον πόνο των προσφύγων αντιδιαστέλλω το βίντεο της δημοσιογράφου στα σύνορα της Ουγγαρίας που βάζει τρικλοποδιά και κλωτσά τον πρόσφυγα πατέρα που κρατά αγκαλιά το παιδάκι του.
    Ευτυχώς υπάρχουν καλοί άνθρωποι για να αλλάξουν αυτό τον κόσμο.
    Και μην ξεχνάμε! Στη θέση αυτών των προσφύγων που προσπαθούν να γλιτώσουν από τον πόλεμο θα μπορούσε να είναι καθένας από εμάς!!!
    Αρσινόη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Έλληνας δεν πρέπει να ξεχνά τι υπήρξε και τι μπορεί να ξαναγίνει πανεύκολα...!!!
      Όσο για το Ευρωπαίος και Άνθρωπος (θα πρόσθετα) πες τα χρυσόστομη!!!
      Σ' ευχαριστώ, Αρσινόη μου!

      υ.γ.
      Φαντάζεσαι να ήταν στην θέση του οδηγού ο ... γνωστός άγνωστος!!! Πιστεύεις ότι θα έκανε το ίδιο; Νομίζω πως ναι!

      Διαγραφή
  9. Θα ηταν υποκριτικο αν ελεγα ότι μπορω να νοιωσω το δραμα
    αυτων των ανθρωπων μεσα από τον κλιματισμο του διαμερισματος μου
    Επειτα μηπως θ’ αλλαζε η μοιρα τους με μερικες ευχες και συμπονετικα λογια ?

    υγ
    Μια ρομαντικη φωτογραφια οπως η ματια σου Γλαυκη
    Κρατησε την όπως ειναι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις απόλυτο δίκιο, V!
      Έτσι αισθάνομαι κι εγώ, όμως αν μέσα από κάποια προσφορά μας μπορούμε να τους απαλύνουμε τον πόνο και την δυσκολία, κάτι είναι κι αυτό από το τίποτε.
      Υπάρχουν κι άλλοι ρομαντικοί γύρω μας και ευτυχώς που συμβαίνει αυτό...
      Σ' ευχαριστώ για την ευχή και καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  10. Πωπω ...δεν την είχα δει τη φωτογραφία.
    Ελπιδοφόρα θα πω!
    Πολλά φιλιά Γλαύκη μου! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς έτσι ένιωσα κι εγώ όταν την είδα!
      Δεν μπορούν να τα πάρουν όλα ενώ είμαστε ζωντανοί...!!! Αυτό θα το καταλάβουν και θα είναι η νίκη μας σε όλα τα ανθρωπόμορφα τέρατα της Γης!!!
      Μια αγκαλιά...

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.