"Καμιά φορά ξεχνιέμαι αλλιώς..."

"Καμιά φορά ξεχνιέμαι αλλιώς κι απ' όλους κρύβομαι"! 

Κι απ' όλα, θα πρόσθετα.

Είναι μια πραγματικότητα αυτό για μένα και ίσως το έχετε διαπιστώσει από άλλες σχετικές αναρτήσεις. Μ' αρέσει να εκφράζομαι μέσα από τη μουσική και τους στίχους. 

Μου βγαίνει έντονος λυρισμός και πάλι εδώ, μέσα από σκέψεις, τις οποίες προσπάθησα να διατυπώσω με τη βοήθεια ορισμένων στίχων από αγαπημένα μου τραγούδια. Δεν ξέρω αν είναι πετυχημένη η επιλογή και ο συνδυασμός τους...

Αγαπώ αυτή τη διαδικασία, γιατί την βλέπω σαν παιχνίδι!

Για όσα θα ακούσετε παρακάτω ευθύνεται η υπερπανσέληνος, αφού μάλλον μου έπεσε βαριά στο... κεφάλι!

Είναι από τις στιγμές που αισθάνομαι ότι

"δε χωράει η ζωή να μπει στο γλέντι ούτε μια φορά",

"γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή"...

Μακάρι

"να 'χα χίλιες σιωπές ν' ακούς"! 

Είναι από τις στιγμές που βλέπω καθαρά πως ίσως 

"απ' ό,τι ονειρεύτηκες εγώ πολύ ν' απέχω"!

Εξάλλου,

"ζωή που δε μοιράζεται είναι ζωή κλεμμένη"...

Είναι από τις στιγμές που ομολογώ στον εαυτό μου πως

"σαν να 'μουν άλλος, κι όχι εγώ, μες στη ζωή πορεύτηκα"

 

Γνωρίζοντας τώρα πια 

"πως δεύτερη ζωή δεν έχει"...

Γι' αυτό,

"έλα πάρε με στα γαλανά σου τα νερά, δώσε στα όνειρα φτερά"!

Έκκληση στην ζωή που έχουμε μπροστά μας, όση μάς αναλογεί...